ขยะแห่งตระกูลเคานต์ Trash of the Count’s Family – ตอนที่ 193.2

ตอนที่ 193.2

บทที่ 193 ทำลายมัน! 2 (2)

เท้าของคาร์ลยังคงก้าวไปข้างหน้า ในขณะเดียวกันก็เอ่ยถามสามชิกจากเผ่าเสือที่กำลังเดินตามหลังมา

“ตอนกลางคืนจะเป็นอันตรายต่อพวกท่านหรือไม่?”

การ์ชานเริ่มหัวเราะ

“เราชอบกลางคืนขอรับ”

เสือมักออกล่าในตอนกลางคืน อีกทั้งเผ่าเสือยังเป็นเผ่าพันธุ์นักรบมากฝีมือดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะปีนลงไปในช่องเขาในตอนนี้ได้

เหล่านักเวทย์จากอาณาจักรเบร็ครีบมุ่งหน้าไปหาพวกคาร์ลอย่างรวดเร็ว

คาร์ลหยุดยืนที่ริมหน้าผาและยื่นกระเป๋าเวทย์ส่งให้กับเคานต์เอ็ทครอส

“ในนี้มีแผนที่ที่ระบุตำแหน่งในการติดตั้งระเบิดพลังเวทย์เอาไว้และระเบิดพลังเวทย์ทั้งหมดก็อยู่ในนี้เรียบร้อยแล้วเช่นกัน เชิญท่านจัดการได้เต็มที่เลยขอรับ”

เคานต์เอ็ทครอสรู้สึกแปลกๆเมื่อเห็นว่าคาร์ลยังคงให้ความเคารพตนอยู่ เขารับกระเป๋าเวทย์จากมือคาร์ลและตอบกลับ

“…เจ้าเองก็จัดการได้เต็มที่เช่นกัน”

เคานต์เอ็ทครอสเห็นรอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจของคาร์ล

คาร์ลจึงเริ่มออกคำสั่งทันที

“ไปกันเถอะ”

มันเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่คาร์ลออกคำสั่ง

พรึ่บ!พรึ่บ!พรึ่บ!

เสื้อคลุมสีดำนับสิบผืนร่วงลงไปกองกับพื้น

ร่างใหญ่โตของเสือนับสิบตัวเผยโฉมให้กับทุกคนได้เห็น

“อ่า…”

เคานต์เอ็ทครอสถอยหลังกลับโดยอัตโนมัติ ความกดดันยิ่งเพิ่มสูงมากขึ้นเมื่อเทียบกับเมื่อครู่นี้

นักรบจากเผ่าเสือเหล่านี้ต่างเคยปกครองภูเขาทางเหนือมาก่อน เสือทั้งหมดไม่ได้ซ่อนร่างกายของตนเอาไว้ แสงสีดำและแสงสีทองต่างส่องประกายในความมืด

นักรบจากเผ่าเสือต่างหันมามองคาร์ลอย่างพร้อมเพรียง

คาร์ลจึงเอ่ยขึ้น

“กระโดดลงไป!”

กรรจ์~~~

การ์ชาน เสือขาวเพียงตัวเดียวเริ่มหัวเราะลั่น

จากนั้นก็กระโดดลงจากหน้าผาทันที

นั่นคือสัญญาณเริ่มต้น

นักรบจากเผ่าเสือทั้งสิบเริ่มพุ่งตัวลงตามหลังการ์ชานทันที

หิมะสีขาวและแสงสีทองส่องประกายล้อกับความมืดสามารถดึงความสนใจจากคนที่อยู่แถวๆนั้นได้เป็นอย่างดี แสงสีทองเริ่มหายไปเมื่อได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้น

ปั๊ก! ปั๊ก! ปั๊ก!

ด้านล่างหน้าผาเริ่มส่งเสียงดัง

นักรบจากเผ่าเสือกำลังเร่งฝีเท้าไต่ลงตามหน้าผา

กรรจ์~~~กรรจ์~~~

เสียงคำรามของเสือแว่วตามลมขึ้นมา เผ่าเสือดูเหมือนกำลังจะสนุกกับสถานการณ์ที่เป็นอันตรายยิ่งนัก

“ท่านคาร์ล”

คาร์ลหันศีรษะไปยังเสียงเรียกของเชวฮัน

“กระผมจะรีบกลับมาขอรับ”

“อืม”

เชวฮันกระโดดลงจากหน้าผาทันที

คาร์ลเริ่มขยับมือของตนเมื่อเห็นว่าเชวฮันกระโดดลงไปแล้ว

แปะ!

มือของเขาวางอยู่บนไหล่ของล็อกที่ตอนนี้ตัวสูงกว่าเขาหลายเซ็นแล้ว

“ล็อก ดูพวกเขาเอาไว้”

ล็อกไม่รู้ว่าตัวเองต้องแสดงออกเช่นไรเมื่อก้มลงมองไปใต้หน้าผา ภาพที่นักรบจากเผ่าเสือเริ่มกลายร่างยังคงติดตาของเขาอยู่ เขาได้ยินเสียงของคาร์ลดังขึ้นอีกครั้ง

“จนกว่าข้าจะเดินทางกลับมา..ข้าต้องการใครสักคนคอยดูแลหุบเขาแห่งความตายเอาไว้”

‘หรือว่า?’

ล็อกเห็นว่าคาร์ลยังคงสงบนิ่ง เขารอให้คาร์ลพูดอะไรออกมาอีกแต่คาร์ลกับสบตาเขานิ่งๆและหันหน้าไปมองทางอื่นเท่านั้น

คาร์ลละสายตาออกจากล็อกและหันไปมองคนอื่นๆที่กำลังมองเขาอยู่

เหล่านักเวทย์จากอาณาจักรเบร็คกำลังจ้องมาที่คาร์ลด้วยความสนใจ เคานต์เอ็ทครอสสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อจู่ๆก็เผลอสบตาเข้ากับคาร์ล เขาเกิดคำถามขึ้นในใจ

‘ทำไมคนที่มีอำนาจอยู่ในมือเช่นองค์หญิงโรสลิน องค์ชายรัชทายาทอัลเบิร์กและท่านทูนก้าจึงให้คนเช่นคาร์ลอยู่ข้างกายพวกเขากันนะ?’

อย่างไรก็ตามเขาไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้อีกต่อไป

คาร์ลเริ่มพูด

“เริ่มกันเถอะขอรับ”

คาร์ลเห็นร่างของพวกเขาชะงักก่อนจะเริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วในขณะที่เขาแค่ยืนเงียบๆอยู่ตรงนั้นเช่นเดิม

.

.

.

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น

พระอาทิตย์กำลังไต่ขึ้นท้องฟ้าทางทิศตะวันออกของหุบเขาอย่างช้าๆ พระอาทิตย์เริ่มส่องแสงร้อนแรงราวกับหิมะในฤดูหนาวไม่สามารถทำอันตรายมันได้

ในช่วงเวลานั้นเอง

ปั่ก!ปั่ก!

คาร์ลเริ่มยิ้ม

เขามองเห็นกรงเล็บคู่หนึ่งที่แตะตรงขอบหน้าผาก่อนที่ร่างของเสือขาวจะกระโดดขึ้นมาด้านบน

“นายน้อยคาร์ล ข้ากลับมาแล้ว!”

“วิ่งเล่นตอนกลางคืนสนุกดีหรือไม่?”

การ์ชานเริ่มหัวเราะกับคำถามของคาร์ล

“เป็นเพราะท่านมารอทักทายข้าน้อยที่นี่ ข้าน้อยก็เลยจะตอบว่าสนุกดีขอรับ ฮ่าฮ่าฮ่าๆๆ”

เสือตัวอื่นๆก็ทยอยกระโดดขึ้นมาบนหน้าผา โดยเชวฮันคือคนสุดท้ายที่กระโดดขึ้นมา เขากระโดดขึ้นมาหยุดยืนอยู่ข้างๆคาร์ล

“กระผมกลับมาแล้ว”

“ดี เจ้าทำได้—”

ปี๊บบบบบบ!!!!

คาร์ลที่กำลังจะเอ่ยปากชมเชวฮันหยุดชะงักทันที

ปี๊บบบบบบบบ!!!!! ปี๊บบบบบบ!!!!!

คาร์ลหันหลังกลับไปมองกระโจมทันที

เสียงที่ฟังดูคล้ายกับสัญญาณฉุกเฉินดังออกมาจากกระโจมหลังหนึ่ง อุปกรณ์เวทย์สื่อสารปรากฏแสงสีแดงจ้าและยังคงกระพริบเป็นจังหวะอย่างต่อเนื่อง

มันคือสายฉุกเฉินที่ต้องรีบรับโดยด่วน

คาร์ลมุ่งหน้าไปที่กระโจมหลังนั้นทันที องค์ชายเพ็นและเคานต์เอ็ทครอสก็รีบตามเข้าไปเช่นกัน

“รับสัญญาณเร็วเข้า!”

องค์ชายเพ็นรีบออกคำสั่งก่อนที่สัญญาณจะถูกเชื่อมต่ออย่างรวดเร็ว

คาร์ลยิ้มหยันเมื่อได้ฟังข้อความที่ก้องออกมาจากอุปกรณ์เวทย์สื่อสาร

< ‘ในวันนี้วันที่ 15 กุมภาพันธ์! ในนามของอาณาจักรพารันซึ่งเป็นอาณาจักรแห่งอัศวิน! ด้วยเกียรติของเราเหล่าอัศวินเราจะขอทำตามคำปฏิญาณที่เรายึดมั่นอย่างเคร่งครัดและจะไม่ทำอะไรลับหลังผู้อื่นเป็นอันขาด!’>

คำประกาศก้องของอาณาจักรพารันสะท้อนไปทั่วทวีปตะวันตก

<‘เราต้องการยึดครองแผ่นดินอื่นที่ไม่ใช่ธารน้ำแข็งเหมือนอาณาจักรเรา!’>

พันธมิตรทางตอนเหนือกำลังประกาศทำสงคราม

‘ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะทำแบบนี้?’

เขาไม่ได้คาดหวังให้พันธมิตรทางตอนเหนือประกาศออกมาชัดแจ้งเช่นนี้

‘ทำไมพวกเขาถึงทำแบบนี้ล่ะ?’

มันอาจไม่ใช่เพราะความทระนงตนในการเป็นอัศวิน พวกเขาอาจกำลังวางแผนบางอย่างอยู่

อย่างไรก็ตามนั่นไม่ใช่ปัญหา

< ‘อาณาจักรพารัน,อาณาจักรนอร์แลนด์และอาณาจักรอัสโคซาน! รวมไปถึงเผ่าหมีและเผ่าคนแคระไฟ! ขอประกาศ ณ ที่นี่ว่า…เราจะเริ่มบุกโจมตีและยึดครองดินแดนอันอุดมสมบูรณ์ของอาณาจักรทางตอนใต้นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป!!!’>

องค์ชายเพ็นและเคานต์เอ็ทครอสหันไปมองคาร์ลทันที

เผ่าหมีและเผ่าคนแคระไฟ?

พวกเขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนทำให้สายตาของพวกเขาหันไปมองคาร์ลโดยอัตโนมัติ

แน่นอนว่าคาร์ลไม่ได้สนใจพวกเขาเพราะกำลังจ้องเขม็งไปที่อุปกรณ์เวทย์สื่อสารอยู่จากนั้นก็เริ่มพูดออกมา

“พวกเขาก็เป็นได้แค่ลูกหมาเท่านั้นล่ะ!”

เฮือก!

ทุกคนต่างสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินคำสบถออกจากปากคาร์ล ช่วงจังหวะที่เชวฮันขยับตัวไปยืนอยู่ข้างหลังคาร์ล เขาจึงออกคำสั่งให้เชวฮันรีบปฏิบัติทันที

“ติดต่อกลับอาณาเขตโดยด่วน”

พวกเขาต้องรีบแล้ว

“บอกพวกเขาให้รวบรวบขุนนางทั้งหมดของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ”

คาร์ลออกคำสั่งให้ขุนนางภาคตะวันออกเฉียงเหนือทั้งหมดมารวมตัวกันโดยด่วน

ชายแดนภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอาณาจักรโรมันคือที่ตั้งของอาณาเขตเฮนิตัส มันเป็นอาณาเขตที่เต็มไปด้วยโขดหินมากที่สุดในอาณาจักรโรมัน

ถึงเวลาแล้วที่เหล่าผู้นำของภาคตะวันออกเฉียงเหนือจะมารวมตัวกันเพื่อเร่งหาทางออกให้กับเรื่องนี้

ขยะแห่งตระกูลเคานต์ Trash of the Count’s Family

ขยะแห่งตระกูลเคานต์ Trash of the Count’s Family

Status: Ongoing

เมื่อผมลืมตาตื่นก็พบว่าตัวเองอยู่ในนิยาย (กำเนิดวีรบุรุษ) (กำเนิดวีรบุรษ)เป็นนวนิยายที่เน้นเรื่องการผจญภัยของพระเอกและผองเพื่อน เชว ฮัน เป็นเด็กนักเรียนมัธยมปลายที่ถูกส่งไปยังมิติที่ต่างออกไปจากโลกพร้อมกับบททดสอบการเป็นวีรบุรุษหลากหลายรูปแบบ ภายในดินแดนตะวันตกและดินแดนตะวันออก ผมได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของนิยายเรื่องนี้ไม่ได้เป็นพระเอกที่ชื่อ เชว ฮัน แต่เป็นเพียงตัวขยะไร้ค่าของครอบครัวท่านเคานต์ซึ่งเป็นครอบครัวขุนนางที่ดูแลพื้นที่ของหมู่บ้านแห่งแรกที่ เชว ฮัน ย่างกรายไปถึงเพื่อเริ่มต้นบททดสอบการเป็นวีรบุรุษ ปัญหาคือก่อนที่ เชว ฮัน จะมาเยือนนั้นหมู่บ้านที่เขาอาศัยอยู่ถูกคนจากองค์กรลับลอบสังหาร คนที่เขารักล้วนตายเกือบทั้งหมด ทำให้ เชวฮัน มีความโกรธแค้นและอาฆาต เขาพร้อมที่จะฆ่าคนที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ทั้งหมดให้ตายตกตามกันไป ปัญหาใหญ่กว่านั้นคือขยะโง่เง่าเช่น คาร์ล เฮนิตัส คนที่ผมครอบครองร่างอยู่ กลับไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เขาเข้าไปหาเรื่อง เชว ฮัน ก่อนที่จะถูกพระเอกของเรื่องทำร้ายร่างกายในที่สุด “… นี่มันเป็นปัญหาแล้ว” ผมรู้สึกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่ได้ตลกเลยสักนิด มันเป็นเรื่องที่โคตรจะจริงจังเลย ผมไม่อยากโดนอัดจนเละ ! แต่มันก็น่าจะพยายามลองดูกับชีวิตใหม่ที่ได้เป็นนี้สักตั้งล่ะ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท