บทที่ 218 พลิกกลับ 4 (2)
วาเลนติโน่มองเห็นใบหน้าของคนผู้หนึ่งผ่านหน้าจอเวทย์ออกมา ไม่สิ?! สิ่งที่เขาเห็นมีเพียงฮู้ดสีดําที่คลุมหน้าของบุคคลผู้นี้เอาไว้
คาร์ลเริ่มเอ่ยปากพูด
“แมรี่”
[“เจ้าคะ!”]
“เตรียมตัวลงมือได้”
[“ข้าน้อยเข้าใจแล้ว!”]
วาเลนติโน่หันขวับไปมองคาร์ลอีกครั้ง คาร์ลกําลังสิ่งยิ้มให้กับเขาและเริ่มอธิบายให้เขาฟัง
“สิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดเมื่อถูกล้อมรอบไปด้วยพลังเวทย์แห่งความตายก็คือหมอผีพะยะค่ะ”
วานเลนติโน่รู้สึกถึงแผ่นหลังของตนที่สะท้านขึ้น
ศัตรูใช้พลังเวทย์แห่งความตายเพื่อทําลายแนวป้องกันของอาณาจักรคาโร อย่างไรก็ตามสถานการณ์กําลังพลิกกลับไปอย่างคาดไม่ถึง
ครืนนนนนนนนน!!! คืนนนนนนนนน!!
วาเลนติโน่ก้มมองปลายเท้าของตน
เสียงที่กําลังดังกึกก้องและทําให้แผ่นดินสั่นสะเทือนในขณะนี้อาจเป็นผลพวกของแรงระเบิด แต่มันจะเป็นแบบนั้นจริงหรือ?
“หรือว่า?”
เขาหันขวับไปมองคาร์ลอย่างรวดเร็ว
มันเป็นช่วงเวลานั้นเอง
“ห้ะ!”
ทหารและอัศวินของอาณาจักรคาโรพากันหันไปมองด้านล่างของหอคอยทิศใต้พวกเขาต่างตกตะลึงจนอ้าปากค้าง
ครื้ดดด! ครื้ดดด ครื้ดดด!!!
พื้นดินที่ถูกปกคลุมด้วยของเหลวสีดําเริ่มสั่นสะเทือน
ทหารหนุ่มที่อยู่ด้านบนของหอคอยทิศใต้มองเห็นร่างของหมอผีที่สวมชุดคลุมสีดําปกคลุมร่างของตนเอาไว้ แสงสีดําลอดออกมาจากแขนเสื้อของเธอ พื้นดินก็กําลังสั่นสะเทือนตามแสงนั้นไป
“มันคือสิ่งที่คนของอาณาจักรโรมันสร้างขึ้นมา!”
นี่คือหมอผีตัวจริงงั้นรึ?!
ทหารอ้าปากค้างก่อนจะมองลงไปที่ลานสีดําใต้กําแพงปราสาท
ในที่สุดบางอย่างที่มีสีขาวก็เริ่มคืบคลานออกมาจากใต้พื้นสีดํา ใช่แล้วใช้คําว่า’คืบคลาน’ ดูเหมือนจะเป็นคําที่เหมาะสมที่สุด
พื้นดินแยกตัวออกจากกัน ทั้งพื้นดินและสิ่งที่ครอบสิ่งสีขาวเหล่านั้นเอาไว้ถูกเปิดออกเมื่อพวกมันคืบคลานออกมาจนอยู่ด้านบนสุดของพื้นดินที่เต็มไปด้วยพลังเวทย์แห่งความตายมันคือกระดูก!
กระดูกสีขาวบริสุทธิ์
กระดูกหลายร้อย ไม่สิ!? กระดูกหลายพันตัวคืบคลานออกมาจากใต้พื้นดิน แม้แต่บริเวณที่เต็มไปด้วยซากเรือหักพังกระดูกเหล่านั้นก็โผล่พ้นขึ้นมาแทนที่
“น..นั่น-”
วาเลนติโน่ยึดราวกําแพงไว้แน่นและมองลงไปยังด้านล่างของหอคอยทางใต้
เอี๊ยดอ๊าด เอี๊ยดอ๊าด เอี๊ยดอ๊าด เอี๊ยดอ๊าด!
กระดูกนับพันที่คลานออกมาจากใต้ดินนั้นเริ่มเข้ามารวมตัวกันราวกับกําลังถูกควบคุมโดยใยแมงมุมสีดํา
แมรี่ได้สร้างมันขึ้นมาเมื่อครั้งที่เฝ้าโคลเปย์อยู่ในคุกใต้ดิน กระดูกสามารถกลับมาใช้งานได้อีกครั้ง
กระดูกสีขาวคืบคลานตามแสงสีดําเพื่อรวมตัวกันในรูปแบบที่ต่างออกไป สิ่งแรกที่พวกมันประกอบรวมกันคือเท้าและกรงเล็บขนาดใหญ่ ตามมาด้วยส่วนร่างกายและศีรษะ
สุดท้ายคือปีก
ใช่แล้ว! มันคือคือปีก
ปีกขนาดใหญ่
สัตว์ประหลาดที่มีทั้งร่างกายและปีกขนาดใหญ่จํานวนสองตัวปรากฏโฉมขึ้นเมื่อกระดูกทั้งหมดร่วมร่างกันเสร็จ
วาเลนติโน่หันกลับมามองคาร์ลอีกครั้ง
สัตว์ประหลาดสองตัวนี้คือสัตว์ที่เข้าโจมตีอาณาเขตเฮนิตัส
“ไวย์เวิร์น!”
คาร์ลตอบวาเลนติโน่ด้วยรอยยิ้ม
ฟิ้ววววววววววว ฟิ้ววววววววววว!!
จากนั้นวาเลนติโน่ได้ยินเสียงเหมือนลมหอบใหญ่ตัดผ่านหน้าไป เขาเงยหน้าขึ้นมองทันที
ไวย์เวิร์นขนาดใหญ่สองตัวเหาะขึ้นไปบนท้องฟ้า
ไวย์เวิร์นเหล่านี้ถูกระเบิดของนักล่ามังกรทําลายลง อย่างไรก็ตามไม่ใช่ทุกตัวที่จะโดนระเบิดกลายเป็นฝุ่นผง กระดูกของพวกมันยังแข็งแรงดีและสามารถนํากลับมาใช้งานได้
คาร์ลได้รวบรวมกระดูกของไวย์เวิร์นทั้งหมดเอาไว้
“ทําไมฉันต้องทิ้งพวกมันด้วยล่ะ
จากนั้นเขาก็มอบมันให้กับแมรี่เพื่อนําไปจัดการต่อซึ่งผลลัพธ์ที่ได้ก็ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้
“ผู้บัญชาการคาร์ล”
คาร์ลเห็นว่าวาเลนติโน่กําลังจะเอ่ยพูดอะไรสักอย่างแต่แมรี่เป็นฝ่ายพูดผ่านอุปกรณ์เวทย์สื่อสารขึ้นมาเสียก่อน
[“ตอนนี้ข้าน้อยจะเสริมพลังให้กับพวกมัน”]
“เสริมพลัง?”
ท่าทางของคาร์ลเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน
“เธอกําลังหมายถึงอะไรกันแน่?
อย่างไรก็ตามคาร์ลอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเมื่อได้คําตอบของเรื่องนี้
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”
ปั้งงงงงง!! ปั้งงงงงง!!
ไวย์เวิร์นสองตัวบินโฉบลงมาจากท้องฟ้าก่อนจะกระทืบเท้าลงบนพื้นดินสีดํา กระดูกสีขาวดูตัดกันได้ดีกับพื้นดินสีดํา อย่างไรก็ตามสีขาวนั้นก็หายวับไปอย่างรวดเร็ว
-แมรี่ของเราช่างน่าทึ่งจริงๆ
‘แน่นอน…ช่างน่าทึ่งยิ่งนัก’
ของเหลวสีดําเริ่มหายไปจากพื้นดิน ไวย์เวิร์นทั้งสองดูดซับพลังเวทย์แห่งความตายทําให้กระดูกสีขาวบริสุทธิ์เปลี่ยนสีไป ตอนนี้พวกมันมีลักษณะคล้ายกับโครงกระดูกมังกรเมื่อครั้งที่เข้าปกป้องอาณาเขตเฮนิตัส พวกมันทั้งสองดูเหมือนโครงกระดูกมังกรแต่มีขนาดที่เล็กกว่า
วาเลนติโน่เฝ้ามองสิ่งนี้ด้วยสีหน้าว่างเปล่า เขาได้ยินเสียงของคาร์ลดังขึ้น
“หากให้เดาพวกเราไม่ต้องการทําให้มันบริสุทธิ์สินะ”
หมอผีได้ดูดซับพลังที่ใครๆต่างก็นึกรังเกียจเอาไว้ทั้งหมด แมรี่ได้พบโอกาสที่จะทําให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น
คาร์ลพูดกับแมรี่ผ่านอุปกรณ์เวทย์สื่อสาร เขามั่นใจว่าเธอจะรู้ว่าเขากําลังหมายถึงอะไร
“มา”
‘มา??’
คาร์ลยังคงพูดต่อไปก่อนที่วาเลนติโน่จะทันได้เอ่ยถามสิ่งที่เขาสงสัยอยู่ในขณะนี้
“เชวฮัน…ไปกันเถอะ”
[“ขอรับท่านคาร์ล”]
วาเลนติโน่มองเห็นปรมาจารย์ดาบที่ยืนอยู่ทางด้านหลังของหมอผีกระโดดขึ้นไปบนขอบกําแพงปราสาทผ่านหน้าจอเวทย์
‘หรือว่า?’
เขาหันกลับไปมองคาร์ลอีกครั้งก็ได้เห็นว่าคาร์ลได้กระโดดขึ้นไปบนขอบกําแพงปราสาทแล้ว
“ผบ.คาร์ล….เจ้า ”
วาเลนติโน่ไม่สามารถพูดจนจบประโยคได้ เมื่อหนึ่งในโครงกระดูกไวย์เวิร์นบินมายังหอคอยกลางพลางก้มศีรษะของมันให้หมอบต่ําลง คาร์ลก้าวเท้าของตนเหยียบไปบนศีรษะของไวย์เวิร์น และหยุดยืนบนหลังของมัน ปีกของไวย์เวิร์นเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง
“แล้วกระหม่อมจะรีบกลับมาพะยะค่ะ”
จากนั้นไวย์เวิร์นที่คาร์ลยืนอยู่ก็บินหนีไป
หลังจากนั้นไม่นานไวย์เวิร์นที่เชวฮันบังคับอยู่ก็บินเข้าไปใกล้คาร์ล
“ท่านคาร์ล!”
เชวฮันมีสีหน้าแปลกๆซึ่งคาร์ลก็เข้าใจในเหตุผลนี้ดี
“สิ่งต่างๆเปลี่ยนไปจากแผนเดิมของเรา”
แผนเดิมก็คือฮิลส์แมนจะเป็นคนบังคับไวย์เวิร์นอีกตนคู่กับเชวฮัน ซึ่งทั้งสองคนจะรับหน้าที่โจมตีศัตรูทางอากาศ อย่างไรก็ตามคาร์ลต้องเข้ามาจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเองเมื่อสถานการณ์เปลี่ยนไป
“เชวฮันตั้งแต่นี้ไปเจ้าจะต้องปกป้องข้าให้ดี..ป้องกันทั้งพลังเวทย์และอาวุธต่างๆที่จะพุ่งเข้ามาโจมตีข้า”
เชวฮันมองไปที่มือของคาร์ลแทนที่จะตอบอะไรกลับไป ลมกําลังหมุนวนอยู่บนฝ่ามือของคาร์ล พลังที่แสนอันตรายเช่นธนูลมกรดของทาช่าดูเหมือนจะเทียบไม่ได้กับลมหมุนในมือของคาร์ลในตอนนี้ ดูเหมือนมันจะพุ่งตัวออกไประเบิดได้ทุกเมื่อ
เสียงเรียกของวายุ
พลังศักดิ์สิทธิ์โบราณดังกล่าวกําลังไหลเวียนไปทั่วร่างของคาร์ล
คาร์ลเริ่มเอ่ยขึ้น
“ข้าจะสร้างวังน้ําวนในมหาสมุทรเพื่อไม่ให้ศัตรูหนีไปได้”
เส้นทางเดินทะเลที่เป็นทางหนีรอดของศัตรู คาร์ลวางแผนที่จะทําลายเส้นทางนั้นลง
“กระผมเข้าใจแล้ว..ท่านคาร์ล!”
ท่าทางของเชวฮันก็เปลี่ยนไปโดยฉับพลัน
โครงกระดูกไวย์เวิร์นสีดําทั้งสองตัวมุ่งหน้าไปยังมหาสมุทรอย่างรวดเร็ว หนึ่งในนั้นบินอยู่ด้านหน้าราวกับกําลังปกป้องไวย์เวิร์นอีกตัว แน่นอนว่าไวย์เวิร์นตัวนี้มีเชวฮันอยู่บนหลังของมัน
คาร์ลก้มมองพื้นน้ําด้านล่างในขณะที่ไวย์เวิร์นที่เขาอยู่บนหลังของมันกําลังบินตามห ลังเชวฮันไปติดๆ
