“มีคลาสเรียนเฉพาะ สำหรับการฝึกฝนทั้งหมดรวมถึงการทำยา การตีอาวุธ และการเขียนอักษรรูน แต่ภายในสถาบันของสาขาอาเรียนั้นไม่ได้ดีที่สุด และส่วนนักเรียนส่วนมากจะเป็นไฟเตอร์โดยนักเรียนที่เป็นเมจนั้นมีอยู่ไม่กี่คน”
ชายหนุ่มกล่าว
“อาคารสำหรับคลาสเรียนเฉพาะทางอยู่ที่ไหน ?”
เดเมียนถามตรงๆ
“อยู่รอบๆ อาคารนี้ และนายจะหาได้ง่ายๆ “
ชายหนุ่มตอบ
“โอเค ขอบคุณมาก”
เดเมียนขอบคุณขณะที่เขาเดินออกจากสเปเชี่ยลริเซชั่นฮอลล์ทันที เพราะอยากเยี่ยมชมชั้นเรียนต่างๆ โดยไม่เสียเวลา
เมื่ออกจากอาคารซึ่งค่อนข้างใหญ่ เดเมียนเริ่มเดินไปรอบๆ พื้นที่และเห็นอาคารอยู่โดยรอบๆและมันก็มีป้ายบอกว่าแต่ละอาคารนั้นเป็นของความเชี่ยวชาญในทางไหน
[อืม ดูเหมือนจะมีช่างตีเหล็กอยู่ที่นั้น และดูเหมือนคนที่เป็นช่างตีเหล็กจะมีเพียงคนเดียว และเขาก็ไม่ได้อยู่ใต้ขอบเขตของสถาบันดังนั้นเขาจึงสามารถทำได้ทุกอย่างภายในสถาบันได้]
เดเมียนคิด
เขาไม่มีอะไรต้องกลัวภายในสถาบัน เพราะเขาได้รับการอุปถัมภ์จากอาจารย์และยังขึ้นชื่อเรื่องความแข็งแกร่งและชื่อเสียงที่โดดเด่นเกินอายุของเขา
ประตูทางเข้าถูกปิดจากด้านนอก แต่เมื่อเดเมียนมองเข้าไป เห็นได้ชัดว่ามีคนอยู่ข้างในเนื่องจากมีแสงและประกายไฟ เดเมียนจึงเคาะประตู
ไม่มีใครมาเปิด ดังนั้นเดเมียนจึงเคาะประตูเป็นครั้งที่สอง แต่ก็ไม่มีใครมาตอบอีก เดเมียนจึงเคาะไปเรื่อยๆ จนช่างตีเหล็กที่อยู่ภายในเริ่มโมโหจากเสีงรบกวน
“หยุดเคาะประตูบ้านของข้าเดียวนี้ ก่อนที่จะข้าจะออกไปบดขยี้เจ้า”
เสียงคำรามกล่าวออกมาโดยช่างตีเหล็ก
มันก้องกังวานไปทั่วพื้นที่ แต่เดเมียนยังคงเคาะต่อไปโดยไม่กลัว
“ดูนั่นสิ มีใครบางคนกำลังยั่วโมโหผู้อาวุโสมาร์ธ”
นักเรียนคนหนึ่งชี้ให้เพื่อนเขาดูขณะที่เดินผ่าน
“นั่นมันเดเมียนไม่ใช่หรอ เขาต้องเจอปัญหาใหญ่แน่ถึงแม้อาจารย์ของเขาจะเป็นผู้อาวุโสสูงสุดก็เถอะ”
เพื่อนอีกคนของเขาจำได้ในขณะที่พวกเขาเดินช้าลงเพื่อดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้
นักเรียนในระแวกนั้นหลายคนกำลังเฝ้าดูวิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้ ในขณะที่เดเมียนไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นและเฝ้ารอช่างตีเหล็กว่าเป็นใคร
เมื่อประตูเปิดเดเมียนได้พบเจอชายร่างยักษ์ที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา เขาสูงเกือบ 3 เมตร และมีรูปร่างที่กำยำและดูแข็งแกร่งด้วยแขนขนาดมหึมาและมีเครา ในขณะที่ชายร่างยักา์มองลงมาที่เดเมียนด้วยท่าทางที่โกรธมาก
“เจ้า ขัดขวางการตีเหล็กของข้า และตอนนี้ถึงเวลาชดใช้ มิฉะนั้นเจ้าจะต้องจ่ายด้วยเลือด หยาดเหงื่อ และน้ำตา”
ช่างตีเหล็กกล่าวและคว้าเดเมียนลากเขาเข้าไปในอาคารและปิดประตู
เดเมียนสับสนและตกใจสิ่งที่เกิดขึ้นและขนาดของชายที่เขาได้พบเห็น แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนเขาไม่สามารถเปิดใช้งานพลังได้ทัน แต่ถึงแม้เขาจะสามารถเปิดใช้งานพลังได้ แต่เขาก็คงไม่สามารถต่อสู้กับชายร่างยักษษ์นั้นได้
“ช่างตีเหล็กได้เหยื่อรายใหม่แล้ว”
นักเรียนคนหนึ่งกล่าว ในขณะที่ข่าวลืมเริ่มแพร่กระจายว่าเดเมียนได้ตกเป็นเหยื่อของช่างตีเหล็ก เดเมียนถูกโยนลงพื้นในขณะที่ช่างตีเหล็กได้โยนผ้ากันเปื้อนให้กับเขา
“เจ้าเลือกได้ว่าจะให้คะแนน 1,000 แต้มสำหรับสิ่งที่ข้าได้สูยเสียไป หรือเจ้า จะทำงานให้กับข้าจนกว่าข้าจะรู้สึกได้ว่ามันได้ชดใช้แล้ว”
ช่างตีเหล็กกล่าวกกับเดเมียนที่ยังคงตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่
เดเมียนค่อยๆ ตั้งสติและยืนขึ้นและเขาก็ไม่คิดที่จะหมุนเวียนพลังงานภายในเพราะรู้ว่าถ้าทำอย่างนั้นช่างตีเหล็กยักษ์คนนี้จะต้องรู้แน่
[ฉันสามารถใช้โอกาศนี้เพื่อที่จะได้ธนูและจากสิ่งที่เขาพูดและในฐานะที่เขาเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสของสถาบัน เขาคงไม่ฆ่าฉัน ฉันหวังว่าอย่างนั้นนะ]
เดเมียคิดในขณะที่พยายามสงบลงจากอาการตกใจ
เดเมียนดูสูงเพียงครึ่งเดียวของชายร่างยักษ์ ในแง่ของขนาดเดเมียนตัวเล็กกว่าหลายเท่า แต่เขาก็ไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อย และจากสิ่งที่เขาได้เรียนรู้ในโลกกว้าง เขาจะต้องไม่หวาดกลัวใคร
“คุณสูญเสียอะไร และทำไมมันถึงเป็นความผิดของผม”
เดเมียนถามในขณะที่เดินไปหน้าชายที่ยืนตรงหน้าเขา
ช่างตีเหล็กยักษ์ไม่เพียงแต่ข่มขู่เดเมียนในด้านของพลังและขนาดตัวเท่านั้น แต่รวมถึงอำนาจอิทธิพลที่เขามีเพราะเขาเป็นหนึึ่งในผู้อาวุโส และเขาก็งงว่าทำไมเดเมียนถึงไม่หวาดกลัวเขา
และจากที่ช่างตีเหล็กได้สังเกต เดเมียนก็เป็นเพียงนักเรียนชั้นนอกและก็ดูแข็งแกร่งกว่ารูปลักษณ์ภายนอกของเขา แต่ก็ไม่มีอะไรพิเศษ แต่เดเมียนกลับไม่กลัวเขา
“เจ้ารู้ไหม ว่าข้าเป็นใคร”
ช่างตีเหล็กถามขณะที่มองลงไปหาเดเมียนและสับสนว่าทำไมเดเมียนถึงไม่มีทีท่าหวาดกลัว
“ผมไม่รู้ แต่ผมอยากได้ธนูสักคันหนึ่ง และคุณก็มีอยู่”
เดเมียนตอบอย่างไร้ยางอาย แต่เขาก็รู้ว่าหากไม่ถามก็คงไม่ได้
ช่างตีเหล็กไม่รู้จะตอบอย่างไร เดเมียนอยังไม่แม้แต่จะกลัวเขา แต่ยังกล้าที่จะขอธนูโดยไม่มีอะไรแลกเปลี่ยน
“ฮ่าๆ ๆ ๆ ๆ ข้าไม่เคยเห็นนักเรียนที่แปลกและบ้าอย่างเจ้ามาก่อน”
ช่างตีเหล็กพูดในขณะที่หัวเราะออกมา
