บทที่ 23 ฉันอยากหาพี่เลี้ยงเด็ก
ออกไปจากบริษัทไท่ติ่ง
เฉินตงนั่งรถไปบริษัทแม่บ้านใกล้ๆ
“สวัสดี มีอะไรให้ช่วยไหม？” มีชายอายุราวๆ สี่สิบกว่าปี ออกมาทักทาย
เฉินตงพูด： “ฉันอยากจะหาพี่เลี้ยงสักคน”
เพราะว่าคำพูดเสียดแทงใจของหวางหนันหนัน อาการป่วยของแม่ก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ คำพูดของหมอก็เหมือนเป็นการบอกให้เขานับเวลาถอยหลังแล้ว
ตอนนี้เขากำลังวุ่นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมือง เลยไม่ได้ดูแลแม่ยี่สิบสี่ชั่วโมง
หาพี่เลี้ยงดูแลแม่ ก็เป็นตัวเลือกที่ดีเลย
“คุณมาหาถูกคนแล้ว บริษัทของพวกเราเป็นบริษัทเฉพาะเลย คุณนั่งก่อนเถอะ”
ชายวัยกลางคนยิ้มพลางเชิญเฉินตงนั่งลง หลังจากเทน้ำชาแล้ว เขาถึงได้ถาม： “พี่เลี้ยงสำหรับคุณ ต้องมีคุณสมบัติอย่างไรบ้าง？”
เฉินตงจิบน้ำชา ก่อนจะพูด： “ต่อสู้ได้！”
“ต่อสู้ได้งั้นเหรอ？”
ชายวัยกลางคนที่กำลังดื่มชานั้น เมื่อได้ยินคุณสมบัตินี้ ก็สำลักน้ำชาออกมา ก่อนจะมองเฉินตงด้วยสายตาแปลกๆ ： “แค่กๆ ……คุณสมบัตินี้คุณจะ……”
มาหาพี่เลี้ยง หรือมาหานักเลงชวนตีกันแน่เนี่ย？
“อยากได้ที่ต่อสู้เป็นน่ะ” เฉินตงพูด
แต่งงานกับหวางหนันหนันมาสามปี สำหรับท่าทีการกระทำของคนในตระกูลหวางนั้น เขารู้เป็นอย่างดี
เป้าหมายของการหาพี่เลี้ยงก็เพื่อไม่ให้แม่ถูกกระทำอะไรได้อีก
ถ้าจะหาคนที่อ่อนแอ มันคงจะไม่ได้
“โอเค ฉันจะช่วยคุณหาเอง” ชายวัยกลางคนเก็ความสงสัยเอาไว้ในใจ ก่อนจะเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อดูรายชื่อของพี่เลี้ยง ในขณะเดียวกันก็ถามว่า： “ยังต้องมีคุณสมบัติอื่นๆ ไหม？เงินเดือนที่จะให้พี่เลี้ยงเท่าไหร่ดี？”
“เท่าไหร่ก็ได้ ขอเพียงแค่ต่อสู้เป็น และช่วยฉันดูแลแม่ของฉัน” เฉินตงพูดอย่างสบายอารมณ์
แม่เป็นทุกอย่างของเขา ขอเพียงแค่ปกป้องแม่เอาไว้ให้ จะให้จ่ายเท่าไหร่เขาก็ยอม
ในสถานการณ์แบบนี้ เขาเองก็ไม่ได้ขัดสนอะไร
ชายวัยกลางคนงงเป็นไก่ตาแตก
เขาทำงานหาแม่บ้านมาเกือบยี่สิบปี นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนขอคุณสมบัติที่แปลกขนาดนี้
หลังจากที่หาราวๆ ครึ่งชั่วโมง จู่ๆ ดวงตาของชายวัยกลางคนก็เปล่งประกาย
“คุณ คุณมาดูสิว่าคนนี้พอได้ไหม？”
พูดไป เขาพลางหันจอคอมไปทางเฉินตง
เฉินตงดูอย่างละเอียด
บนหน้าจอคอมพิวเตอร์มีข้อมูลโดยละเอียดเขียนอยู่
แถมยังมีรูปภาพอยู่ด้วย
อายุของผู้หญิงไม่มาก เพียงแค่ยี่สิบแปดปี เมื่อดูรูป ก็เห็นว่าดูสวยบริสุทธิ์ดี แถมยังยิ้มสวยอีกด้วย
แต่ทว่า ทั้งหมดนี้ไม่ได้สำคัญมาก
ที่สำคัญคือผู้หญิงคนนี้สูง170cm ก่อนหน้านี้ยังเป็นนักมวยมาก่อนด้วย
“เธอนี่แหละ！”
เฉินตงตกลง
ชายวัยกลางคนพูด： “คุณตาถึงจริงๆ แต่ทว่าเงินเดือนของคนนี้ต้องการแปดพันนะ”
สำหรับการทำงานและดูแลที่นี่นั้น แปดพันมันถือว่าสูงมาก
อีกอย่าง ผู้หญิงคนนี้อายุยังน้อย เมื่อเทียบการทำความสะอาดดูแลกับพวกป้าแล้ว มันเทียบไม่ติด แถมประวัติของผู้หญิงคนนี้อยู่ท้ายๆ ในบริษัทตลอดเลย
เขาเองก็พยายามให้ผู้หญิงคนนี้ลดค่าแรงลงหน่อย แต่ไม่รู้ทำไม ผู้หญิงคนนี้ถึงปฏิเสธไป
“หมื่นหนึ่ง！” เฉินตงชี้นิ้วขึ้นมา “แต่ฉันต้องการให้เธอดูแลแม่ของฉันยี่สิบสี่ชั่วโมงนะ”
“ได้！ฉันจะติดต่อเธอให้เดี๋ยวนี้เลย”
ชายวัยกลางคนดีใจเป็นอย่างมาก ก่อนจะเอาข้อมูลจากใต้กล่องเก็บเอกสารขึ้นมา มันทำให้เขารู้สึกเหมือนได้ขายของจนหมดโกดังอย่างโล่งใจ
เมื่อจัดการข้อมูลการรับเข้าทำงานแล้ว หลังจากที่ได้เบอร์ติดต่อมา เฉินตงก็กลับไปที่บริษัทไท่ติ่ง
“พี่ตง ไม่ได้การแล้ว ทางฝั่งภาคตะวันตกของเมืองเกิดเรื่องแล้ว” เพิ่งจะนั่งลงได้ไม่นาน เสี่ยวหม่าของบริษัทก็รีบวิ่งเข้ามา ด้วยท่าทีรีบร้อน
“เกิดเรื่องอะไร？”
เฉินตงขมวดคิ้ว เขาเข้ามาในบริษัทก่อนเสี่ยวหม่าหนึ่งเดือน ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะไม่ได้มีความสามารถเหมือนกัน ความก้าวหน้าก็ไม่เหมือนกัน
แต่การทำงานอย่างตั้งใจและจริงจังของเสี่ยวหม่านั้น เฉินตงรู้ ดังนั้นหลังจากที่เขาเป็นรองผู้บริหาร เลยให้เสี่ยวหม่าจัดการให้เขา
โปรเจคการเปลี่ยนแปลงของย่านสลัมที่ภาคตะวันตกของเมือง เขาปล่อยวางอำนาจที่มี เสี่ยวหม่ากลับเป็นคนรับผิดชอบเขตนี้แทน
เสี่ยวหม่าเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก： “ฉันเพิ่งกลับมาจากภาคตะวันตกของเมือง ไม่รู้ว่าทำไมคนที่จะเปลี่ยนแปลงที่อยู่อาศัยนั้น จู่ๆ ก็มีเรื่องขึ้นมา บอกว่าเราให้เงินน้อยเกินไป เลยจะเป็นตัวขวางนี้”
ใบหน้าของเฉินตงจริงจังขึ้น： “การเปลี่ยนแปลงย่านสลัมเป็นโปรเจคของเมือง การชดเชยค่าใช้จ่ายใดๆ ก็เป็นไปตามมาตรฐาน ยิ่งไปกว่านั้นเพราะว่าในตอนแรกหลี่ต้าเป่ามากถึงสาวสิบล้าน ค่าชดเชยนั้นเกินมาตรฐานเกินไปแล้ว อีกอย่างคนที่จะทำการโยกย้ายที่อยู่นั้นได้จัดการไปหมดแล้ว เซ็นต์สัญญาไปหมดแล้วด้วย ทำไมไม่พูดออกมาตั้งแต่แรก ตอนนี้กลับมามีเรื่องขึ้นมา？”
“ฉันเองก็ไม่รู้”
เสี่ยวหม่าไร้ทางเลือก： “หลังจากที่ข่าวของยี่เคอกรุ๊ปตั้งรกรากในที่นี่ได้แพร่ออกไป ราคาบ้านของภาคตะวันตกของเมืองก็พุ่งสูงขึ้น ฉันกังวลว่าคนที่ต้องย้ายออกจะไม่พอใจกับเงินชดเชยของพวกเรา แถมเรายังเคยสอบถามความต้องการของคนที่จะต้องโยกย้ายออกจากภาคตะวันตกของเมืองนั้น ก็เพราะว่าพวกเราจะชดเชยให้มากกว่ามาตรฐาน พวกเขาเลยไม่ได้บ่นอะไร”
“ยิ่งไปกว่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อคืนฉันยังพูดคุยสนุกสนานกับตาแก่ในเขตนั้นอยู่เลย”
ยิ่งเสี่ยวหม่าพูด ก็ยิ่งรู้สึกน้อยใจ： “แต่เมื่อครู่เมื่อฉันไป ตาแก่คนนั้นก็เหมือนเปลี่ยนไปเป็นอีกคน แถมยังจะเตะก้นฉันอีกด้วย”
“หึๆ ชักสนุกแล้วสิ”
เฉินตงยิ้ม： “เปลี่ยนไปมากภายในชั่วโมงเดียว เรื่องนี้ถ้าไม่ใช่ผีเข้า ก็คงจะแปลก”
ทำงานมาสามปี เขาสามารถกลายเป็นรองผู้บริหารของบริษัทได้อย่างรวดเร็ว เลยถือเป็นการยืนยันในความสามารถของเขา
ยิ่งไปกว่านั้น ในสามปีนี้ถึงแม้ว่าเขาจะช่วยหลี่ต้าเป่าแบกรับคำก่นด่าและภาระมากมาย แต่ก็เพราะว่าภาระและเสียงก่นด่านี้ ความสนิทกับหลี่ต้าเป่า เลยทำให้เขาได้รับรู้อะไรหลายๆ อย่างที่ปกติคงจะไม่มีทางได้เข้าถึงมันเลย
เรื่องราวๆ นี้ เขาเองก็เคยเจอมาก่อน
“พี่ตง มีคนมาใส่ร้ายพวกเรางั้นเหรอ？” เสี่ยวหม่าพูดด้วยความสงสัย
“ไม่อย่างนั้นก้นของคุณจะถูกเตะออกมาได้อย่างไร？” เฉินตงเลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะยิ้มด้วยความสนุกสนานยิ้มเยาะ จากนั้นก็พูดอย่างจริงจัง： “ไปทำงานก่อนเถอะ ยังไม่ต้องสนใจเขตนั้นของคุณ เดี๋ยวฉันจะไปตรวจสอบให้ดี”
“พี่ตง ฉัน เขตของฉันนั้นเป็นที่ที่อยู่ใจกลางมากที่สุด ไม่ต้องสนใจก่อนจริงเหรอ？” เสี่ยวหม่าร้อนใจ เขาได้มารับผิดชอบทั้งเขต ก็เพราะเฉินตงเป็นคนดูแลพามา ดังนั้นเลยตั้งใจรับผิดชอบมาก
เขารู้ถึงความสำคัญของเขตนี้เป็นอย่างดี ถ้าเกิดว่าไม่สามารถโยกย้ายออกไปได้อย่างราบรื่น มีแผนอีกมากมายที่จะต้องเลื่อนออกไป
สำหรับอสังหานั้น เลื่อนออกไปเพียงนาทีเดียว ก็เป็นเงินเป็นทองทั้งนั้น！
“มากสุดให้เวลาหนึ่งวัน” เฉินตงโบกมือ ก่อนจะพูดอย่างเรียบเฉย
ตามความสามารถของท่านหลงนั้น ถ้าเกิดว่าไม่สามารถหาได้ว่าใครทำไท่ติ่งภายในหนึ่งวัน ยี่เคอกรุ๊ปก็จะสามารถเป็นบริษัทอสังหาริมทรัพย์อันดับหนึ่ง นั่นก็คงแปลกแล้ว
เฉินตงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กำลังจะโทรไปหาท่านหลง จู่ๆ ก็มีโทรศัพท์หนึ่งโทรขึ้นมา
เมื่อเห็นว่าเป็นชื่อของหลี่ต้าเป่า จู่ๆ เฉินตงก็รู้อะไรบางอย่างขึ้นมา
เขารับโทรศัพท์ ก่อนจะมีเสียงหัวเราะเยาะเย้ยของหลี่ต้าเป่าดังขึ้น： “โอ้ย ขอบคุณผู้บริหารเฉินมากที่เจียดเวลามารับโทรศัพท์ของฉันได้”
“คุณทำเหรอ？” เฉินตงถาม
“ฉันทำอะไรเหรอ？” หลี่ต้าเป่าตกใจ จากนั้นก็ถอนหายใจ： “เฉินตง ฉันทำงานอยู่ที่บริษัทอสังหาของพี่เขยของฉันอีกที่หนึ่ง ได้ยินมาว่าภาคตะวันตกของเมืองของพวกคุณเกิดเรื่องขึ้น คุณเคยเป็นคนทำงานด้วยกันกับฉัน จะไม่ให้ฉันเป็นห่วงคุณหน่อยเหรอ？”
เฉินตงหัวเราะเสียงเย็นชา ทำมาเป็นหน้าเนื้อใจเสือ ปลอมกว่านี้ได้ไหมนะ？
แต่ทว่า จู่ๆ ก็มีสายเข้ามาหาหลี่ต้าเป่า มันทำให้เขาไม่ต้องเสียเวลาไปสอบถามจากท่านหลงแล้ว
เฉินตงพูดเสียงเย็นชา： “เวลาหนึ่งวัน ถ้าคุณไม่ทำเรื่องนี้ให้เรียบร้อย ฉันจะทำให้คุณร้องไห้เลยคอยดู！”
“คุณมาขู่ฉันเหรอ？จะให้ฉัน หลี่ต้าเป่าตกใจกลัวเหรอ？” หลี่ต้าเป่าขึ้นเสียง
เฉินตงยิ้มเยาะ ก่อนจะวางสายไป
