บทที่ 28 หนึ่งร้อยยี่สิบล้าน
เห็นได้ชัด ว่าอีฝ่ายเห็นว่าเขาเป็นลูกค้าเสียเวลา
ไม่อยากจะเสแสร้งด้วยซ้ำ
เฉินตงเองก็ไม่ได้มีท่าทีโกรธเคืองอะไร เลยเอามือใส่กระเป๋า ก่อนจะดูไปพลาง
เมื่อเห็นว่าจางโยวโยวกำลังจะออกไป เฉินตงเลยยิ้มเบาๆ พลางพูด： “รบกวนคุณ ช่วยแนะนำให้ฉันหน่อยสิ”
จางโยวโยวขมวดคิ้วเป็นมาชนกัน ด้วยความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
หลี่ต้าเป่าทำให้เธอเสียแรง แล้วไม่ได้อะไรกลับมาเลย
แต่ตอนนี้ กลับถูกผู้จัดการบอกให้มาดูแลลูกค้าที่อยู่ตรงหน้า มันยิ่งทำให้เธอหมดความอดทน
จะไม่ซื้ออยู่แล้ว แล้วจะแกล้งทำอะไรอีกทำไม？
ต้องรับบ้าอะไรกัน！
แต่เมื่อเห็นว่าผู้จัดการกำลังมองตัวเอง จางโยวโยวเลยกัดฟัน ก่อนจะเดินเจ้าไปตรงหน้าของเฉินตง
“คุณคะ คุณอยากดูบ้านพักแบบไหนดี？”
ถึงแม้ว่าในใจจะไม่อยากทำ แต่ถ้ามีเรื่องกับผู้จัดการ อาจจะเสียงานนี้ไปเลยก็ได้
เธอยังไม่ได้โง่ขนาดที่จะเสียงานไป เพียงเพราะอารมณ์ชั่ววูบ
“ใหญ่หน่อย” เฉินตงพูด
จางโยวโยวมองบนใส่ ในใจก็รู้สึกหงุดหงิดรำคาญ มาดูถึงที่บ้านเขาเทียนซาน ยังจะเอาใหญ่หน่อยอีก จะหลอกลวงกันไปถึงไหน？
หายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะกดความหงุดหงิดเอาไว้ภายใน จางโยวโยวหันตัวเดินไปทางโมเดล
เฉินตงทำเหมือนเดินเล่นปกติ เดินตามหลังเธอไป ก่อนจะหยุดอยู่ข้างๆ โมเดลนั้น
จางโยวโยวชี้ไปที่โมเดล： “นี่ขนาดสามร้อยตารางเมตร เป็นบ้านที่เล็กที่สุดของพวกเราแล้ว”
เธอไม่อยากพาเฉินตงมาดูจริงๆ แต่อยากให้เฉินตงรู้ว่าไม่มีทางจะได้รีบๆ ออกไป
ราคาบ้านสามร้อยตารางเมตร ก็สามารถบี้ไอยาจกตรงหน้าได้แล้ว ไล่ออกไปเร็วเท่าไหร่ เธอก็เหนื่อยน้อยลงเท่านั้น
เฉินตงมองโมเดล จู่ๆ ก็รู้สึกตลก
เขามองจางโยวโยว ก่อนจะพูดว่า： “เล็กที่สุดเหรอ？คุณฟังที่ฉันพูดไม่เข้าใจหรือไง？”
เมื่อถูกถามแบบนี้ จางโยวโยวกลับไม่ได้สนใจอะไร เลยเล่นwechatไปเพื่อติดต่อลูกค้าที่จะมาดูบ้านในวันนี้ และพูดไปด้วย： “สามร้อยตารางเมตรก็ตั้งหลายสิบล้านแล้ว ฉันอยากให้คุณรู้ไว้”
“รู้เอาไว้งั้นเหรอ？”
รอยยิ้มบนหน้าของเฉินตงนั้นมีมากกว่าเดิม แต่แววตากลับเย็นยะเยือกขึ้น： “คุณดูจากตรงไหนว่าฉันไม่มีเงิน ใช้วิธีนี้มาดูถูกฉันเหรอ？”
จางโยวโยววางโทรศัพท์ ก่อนจะมองเฉินตงด้วยท่าทีเย้ยหยัน： “ดูถูกเหรอ？ก็คงใช่แหละ คุณดูสภาพคุณตั้งแต่หัวจรดเท้าสิ มันเหมือนคนมีเงินตรงไหน？”
พูดไป เธอก็ชี้สิ่งที่เฉินตงใส่ จากนั้นก็ชี้ออกไปข้างนอกสำนักงานขาย ก่อนจะยิ้มเยาะ： “คนมีเงินที่ไหนจะนั่งแท็กซี่มาดูบ้าน？”
เฉินตงมีรอยยิ้มบนใบหน้าหายวับไป ก่อนจะจับจมูกด้วยความไร้ทางเลือก
รถ รถอีกแล้ว
คนมีเงิน ต้องมีรถแพงๆ เหรอ？
“ดูเสร็จหรือยัง？ตอนนี้ออกไปได้หรือยัง？”
จางโยวโยวจะเดินออกมา แต่ จู่ๆ ก็ยิ้มพลางหันกลับมาพูด： “จริงสิ ถ้าคุณอยากจะถ่ายรูปไปอวดในโซเชียล ก็เชิญตามสบายเลยนะ พวกเราไม่ห้ามอยู่แล้ว”
เฉินตงโกรธเป็นอย่างมาก： “ฉันจะดูบ้านที่ใหญ่ที่สุด！”
ในตอนนั้นยังเช้าอยู่ คนในสำนักงานไม่ได้เยอะมาก
เสียงของเฉินตงสะท้อนในสำนักงาน ทุกคนเลยหันมามอง
จางโยวโยวมีใบหน้าเย็นชา คนคนนี้ ตั้งใจกวนกันใช่ไหม？
“โยวโยว ตกใจอะไรไป？” ผู้จัดการการขายขมวดคิ้วพูด
ถึงแม้ว่าเขาเองก็คิดว่าเฉินตงไม่ได้จะมาซื้อบ้าน แต่ในฐานะพนักงานขาย ก็ต้องดูแลลูกค้าทุกคน มันเป็นหน้าที่ของพวกเขา ถ้าเกิดว่าให้เฉินตงก่อเรื่องขึ้นมา สำนักงานขายคงจะดูไม่ดี
“ผู้จัดการ เขาแต่ตั้งใจมากวน” จางโยวโยวกำมือแน่น ก่อนจะพูดออกมาด้วยความโกรธ： “ฉันให้เขาดูบ้านสามร้อยตารางเมตร เขาไม่มีปัญญาซื้อ แล้วจะดูใหญ่สุดมันจะไม่ใช่กวนกันเหรอ？”
เฉินตงได้ยินดังนั้นก็ยิ้มเยือกเย็น คำพูดดูถูกแบบนี้ มันมากเกินไปแล้วนะ？
แต่ในตอนนั้นเอง
หลี่ต้าเป่าที่หน้าตาบวมฉึ่งก็เดินกลับมาที่สำนักงานขายพอดี
จางโยวโยวทำกับเขาก่อนและหลัง ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด เลยออกไปสูดอากาศข้างนอกสักหน่อย
เพิ่งจะเข้ามา ก็ได้ยินเสียงบ่นของจางโยวโยว
หลี่ต้าเป่าตกใจอึ้งไป มีคนกล้ามามีเรื่องที่สำนักงานขายของบ้านพักตากอากาศเขาเทียนซานอีกเหรอ？
เมื่อมองผ่านจางโยวโยวก็เห็นว่าตรงหน้าคือเฉินตง
ผ่าง！
หลี่ต้าเป่าตัวสั่น สีหน้าเปลี่ยน
ไอคนใจโฉดนี่ เมื่อวานเพิ่งจะเก็บกวาดฉัน วันนี้มาที่นี่อีกทำไม？
“ผู้จัดการ เขามาหาเรื่องที่สำนักงานขายบ้านเขาเทียนซาน คุณยังไม่รีบเรียนผู้รักษาความปลอดภัยมาเอาตัวออกไปอีกเหรอ？” จางโยวโยวเองก็พูดออกไปอย่างไม่สนใจแล้ว เพราะตอนนี้อารมณ์ของเธอก็ไม่ดี ถ้าจะให้มาดูแลคนที่ดูไม่มีปัญญาซื้อบ้านแบบนี้อีก ฆ่าเธอให้ตายเสียยังจะดีกว่า
เมื่อได้ยินดังนั้น หลี่ต้าเป่าก็อึ้งไป ก่อนจะรีบเดินเข้ามา
“จางโยวโยว คุณพูดบ้าอะไรน่ะ？”
จางโยวโยวระเบิดอารมณ์ออกมาก่อนจะชี้ไปที่หลี่ต้าเป่า： “หลี่ต้าเป่า คุณจะมายุ่งทำไมเหรอ？ตอนนี้คุณไม่ใช่ผู้จัดการการชายแล้ว คิดว่าฉันจะยอมก้มหัวให้คุณเหรอ？”
ตอนที่หลี่ต้าเป่าเป็นผู้จัดการฝ่ายขาย เธอทำอะไรเอาไว้เยอะ แต่เมื่อหลี่ต้าเป่าถูกดึงลงจากตำแหน่ง ทุกอย่างที่เธอทำก็หมดไปโดยปริยาย
มันทำให้เธอรู้สึกแย่มาก
เพี๊ยะ！
หลี่ต้าเป่าโกรธจนควันออกหู เลยตกเข้าที่หน้าของจางโยวโยว： “คุณหุบปากนะ！”
เขาเป็นคนไร้ประโยชน์จริงๆ แต่เขาไม่ได้โง่
ในสถานการณ์แบบนี้พี่เขยอยากจะหย่ากันแล้ว
ถ้าไม่ทำตัวดีๆ โจวเย่นชิวหย่ากับพี่สาวเขาจริงๆ เขาถึงจะถูกดึงลงตำแหน่งล่างสุดจริงๆ
จางโยวโยวกำลังมีเรื่องกับเฉินตง เป็นคนที่แม้แต่โจวเย่นชิวก็ไม่กล้ามีเรื่องด้วย
จางโยวโยวจะก่อเรื่องนั้น เขาไม่สนใจ แต่ถ้ามาทำเรื่องกับเฉินตง เขาต้องสนใจอยู่แล้ว
“คุณตบฉันเหรอ？หลี่ต้าเป่าคุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร？” จางโยวโยวเอามือปิดหน้าตัวเองพลางตะโกนออกมา
ผู้จัดการฝ่ายขายกับพนักงานขายต่างมารวมตัวกัน และฉุดหลี่ต้าเป่าเอาไว้
ยังไม่ทันรอให้ผู้จัดการฝ่ายชายสีหน้าไม่ดีพูดอะไร จู่ๆ หลี่ต้าเป่าก็สะบัดมือของทุกคนออก： “ปล่อยฉันนะ！”
จากนั้น ทุกคนพากันจับจ้อง
หลี่ต้าเป่าเดินไปหาเฉินตง ตอนที่อยู่ต่อหน้าเฉินตงนั้น เขาโค้งลงไป ใบหน้ามีแต่รอยยิ้มพลางพูด
“คุณชายเฉิน คุณมีดูบ้านที่นี่ใช่ไหม？ขอโทษด้วย พวกเขาไม่รู้ตัวตนของคุณ！”
เมื่อคืนเพิ่งถูกสั่งสอนไป เมื่อมาเจอเฉินตง เขาไม่กล้าทำตัวโอ้อวดเหมือนเคยแล้ว
เขาพูด เหมือนกับตัวเองต่ำต้อยมาก
แต่ เมื่อจางโยวโยวและคนอื่นได้ยิน กลับรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่าลงกลางใจ
ทุกคนถลึงตา ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
ถึงแม้ว่าตอนนี้หลี่ต้าเป่าจะเป็นแค่พนักงานขาย แต่ก็ยังเป็นน้องชายของโจวเย่นชิว
นอบน้อมต่อคนธรรมดาได้ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？
เฉินตงยิ้มเบาๆ พลางพูดกับหลี่ต้าเป่า： “ฉันมาดูบ้านชุดน่ะ เอาแบบใหญ่ที่สุดเลย！”
“ไม่มีปัญหา ฉันจะพาคุณไปดูเอง” หลี่ต้าเป่าโค้งให้ก่อนจะเดินนำไป
ฉากนั้น ทำให้ทุกคนงงกันเป็นอย่างมาก
จางโยวโยวยิ่งร้อนใจขึ้นไปใหญ่
“คุณเฉิน คุณว่าชุดนี้เป็นอย่างไรบ้าง？นี่เป็นบ้านที่ดีที่สุดของเขาเทียนซาน อยู่ตรงกลางภูเขาเลย ที่……” หลี่ต้าเป่าอธิบายโดยละเอียด
“ฉันคุ้นเคยดี”
เฉินตงรู้สภาพของเขตวิลล่าเขาเทียนซานดี เลยพูดออกมา： “เท่าไหร่？”
“ร้อยห้าสิบล้าน！” หลี่ต้าเป่าพูด “แต่ทว่า ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับพี่เขยฉัน ฉันสามารถช่วยลดราคาให้คุณได้ เหลือสักร้อยสามสิบล้าน”
“รูดบัตรเลย！” เฉินตงหยิบบัตรเครดิตชงโคออกมา
