The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา – ตอนที่ 83

บทที่ 83 เฉินตงเป็นนายที่บังคับฉัน!

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น

หลังจากที่เฉินตงออกกำลังกายเสร็จแล้ว เขาก็รีบเข้าบริษัท

กูหลังรออยู่หน้าประตูบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไท่ติ่ง

เฉินตงขอให้เสี่ยวหม่าหาตำแหน่งให้กับกูหลัง ส่วนปัญหาเรื่องข้อมูลของเขาก็ให้เขาช่วยกูหลังจัดการมันด้วย

กูหลังไม่สนใจตำแหน่งที่เขาได้รับ อย่างไรก็ตามจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขาคือการติดตามเฉินตง และสิ่งที่เขาทำนั้นไม่เกี่ยวข้องกับอสังหาริมทรัพย์อย่างแน่นอน

หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง กูหลังก็พูดกับเสี่ยวหม่าว่า หรือไม่ไปเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยล่ะ?

เสี่ยวหม่าลังเลนิดนึงและพยักหน้าเห็นด้วย

อย่างไรก็ตามเฉินตงเป็นคนแนะนำเขาเป็นการส่วนตัว ยังไงเขาก็ต้องมอบตำแหน่งหัวหน้าให้กับกูหลัง

ด้วยยอดขายที่ร้อนแรงของหลงถิงฮัวหยวน ต่อจากนี้ก็เหลือแค่การเปิดจองอสังหาริมทรัพย์ล่วงหน้าก็เป็นเรื่องง่ายเหมือนปลอกกล้วยเข้าปาก

เรื่องนี่ลดความกดดันในเฉินตงไปได้มาก

ต่อจากนี้ก็ดำเนินการตามแผนที่วางไว้ การวางขายล่วงหน้าก็จะค่อย ๆ สำเร็จไปทีละขั้น เงินที่ได้กลับมาก็เพียงพอที่จะทำให้ไท่ติงก้าวขึ้นสู่อันดับต้น ๆ ในครั้งเดียว

และในขณะที่กำลังยุ่ง ๆ อยู่เขาก็ได้รับข้อความหนึ่ง

จากหลินเสว่เอ๋อ

เป็นข้อความธรรมดา

“ฉันอยากเจอคุณ!”

เฉินตงส่ายหัวและไม่สนใจมัน

แต่สิบนาทีต่อมาหลินเสว่เอ๋อก็ส่งข้อความมาอีกครั้ง

เนื้อหาในครั้งนี้ค่อนข้างคุกคามอย่างเห็นได้ชัด

“เฉินตง! ฉันรู้ว่านายอยู่กับกู้ชิงหยิ่ง ข่าวขายหลงถิงฮัวหยวนฉันก็เห็นแล้ว ถ้านายไม่มาเจอฉัน ฉันจะเอาเรื่องของพวกเราที่เกิดขึ้นเมื่อวานไปบอกกับกู้ชิงหยิ่ง”

การข่มขู่ที่ไม่สนใจสิ่งใด!

แต่กลับทำให้เฉินตงหัวเราะขึ้นมา

พี่ชายและน้องสาวคู่นี้ยังเอาไปไม่มากพอหรือไง!

ยังจะเอาอะไรอีก!

ก่อนที่เขาจะตอบกลับข้อความของหลินเสว่เอ๋อ เสี่ยวหม่าก็รีบเข้ามาในห้องทำงาน

“พี่ตง มีคนกำลังก่อเรื่องอยู่ข้างล่าง!”

“ใคร?” เฉินตงขมวดคิ้ว

เสี่ยวหม่าดูแปลก ๆ และพูดอย่างตะกุกตะกัก “คือ คือพี่เขยของคุณ โอ้ ไม่ใช่ อดีตพี่เขยของคุณ”

หวางเห้า?

เฉินตงขมวดคิ้วแน่นขึ้น หัวใจของเขาก็รู้สึกมืดลง

ตระกูลหวาง………..ยังจะไม่ยอมแพ้อีกเหรอ?

เขาและตระกูลหวางตัดขาดกันไปนานแล้ว

และเขามั่นใจว่าการกระทำของเขาที่แสดงออกต่อคนของตระกูลหวางนั้นชัดเจนทุกครั้ง

แต่เรื่องนี้กับเป็นอีกปัญหาหนึ่งทำให้เขารำคาญจริง ๆ

เฉินตงหลับตาจับจมูกของเขา เฉินตงพูด “เรื่องนี้ปล่อยให้กูหลังจัดการเถอะ”

เสี่ยวหม่าพยักหน้า หันหลังและออกไป

ชั้นล่างของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไท่ติ่ง

ในความเป็นจริงด้วยกำลังของไท่ติง มันยังคงไม่พอถึงขั้นจะมีสำนักงานเป็นของตัวเองเพียงคนเดียว

เพราะแบบนี้จึงทำให้ตึกหนึ่งมีหลายบริษัทอาศัยอยู่

และขณะนี้ก็มีการพูดคุยกันหนาแน่นบริเวณหน้าประตูตึก

ผู้คนต่างเฝ้าดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น พร้อมกับเสียงซุบซิบนินทาของพวกเขา

“แกขว้างฉัน? แกมีสิทธิ์อะไรมาขว้างฉัน ฉันเป็นพี่เขยของเฉินตง พวกนายไอ้พวกสุนัขกล้าขว้างฉันหรือไง?”

หวางเห้าหน้าดำหน้าแดง ตะโกนด้วยความโกรธ

ท่าทางโอหังแบบนั้นกับท่าทางของจาวซิ่วจือที่โวยวายอยู่หน้าประตูเขตวิลล่าเขาเทียนซาน พูดง่าย ๆ มันเหมือนกันอย่างกับแกะ

กูหลังในชุดรักษาความปลอดภัยขมวดคิ้วและจ้องไปที่หวางเห้าที่กำลังโวยวาย

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เขาคงจัดการในทันที

แต่เขารู้ดีว่าถ้าเขาอยากได้ตัวตนและอยากติดตามเฉินตงต่อไป เขาไม่สามารถเอาเกมมวยใต้ดินไปใช้ได้

ไม่มีคำพูดใดมีเพียงความอดกลั้นและรอคอย

เมื่อเห็นว่ากูหลังไม่ขยับ หวางเห้าก็คิดว่าเขาถือไพ่เหนือกว่า เขายืดอกคิดที่จะเดินไปข้างหน้า

กูหลังและอีกหลายคนก้าวไปข้างหน้าพร้อมกันและขว้างหวางเห้าอีกครั้ง

“ทำไมพวกแกยังกล้าขว้างฉัน”

หวางเห้าโกรธมากชกไปที่อกของกูหลัง

กูหลังร้องและเซถอยหลังไปสองก้าว

“พี่หลัง!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนรีบวิ่งมาช่วยทันที

แม้ว่ากูหลังจะขึ้นมาเป็นหัวหน้าโดยไม่มีที่มาที่ไป แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็รู้ดีว่ากูหลังได้รับการแต่งตั้งจากประธานเฉิน เรื่องนี้ก็ไม่มีข้อเรียกร้องใด ๆ

หมัดนี้ ทำให้ความโกรธของเขาลุกเป็นไฟขึ้นมาทันที

ผู้คนที่มุงดูต่างร้องออกมาพร้อมกัน

“คน ๆ นี้ทำเกินไปแล้ว คิดว่าเป็นบ้านของเขาหรือไง?”

“เฮ้ นายไม่ฟังเขาเหรอไง เขาเป็นพี่เขยของประธานเฉินเจ้าของไท่ติงนะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ………ฉันคงเมาไปแล้ว เรื่องการหย่าร้างของประธานเฉินเป็นเขารู้กันไปทั่วเมือง ข่าวการจองหลงถิงฮัวหยวนพร้อมพูดถึงแฟนคนใหม่ พวกตระกูลหวางคงขายหน้าหมดแล้ว ตระกูลหวางนี่ช่างหน้าไม่อายเลย ยังกล้ามาทำให้ตัวเองขายหน้าที่นี่อีก”

“อย่าให้พูดข่าวคืนนั้นฉันก็ดู ตระกูลหวางหน้าด้านเหลือเกิน เด็กนั้นดูแล้วก็น่าจะยี่สิบต้น ๆ เอง ช่างเป็นคนที่มุ่งมั่นจริง!”

…………………

เมื่อฟังคนรอบข้างซุบซิบกัน

หน้าของหวางเห้าแดงขึ้นร่างกายของเขาก็ร้อนผ่าว

เขาไม่อยากถูกคนรุมชี้อีกต่อไป เขาทำเพียงแค่ชี้นิ้วไปที่กูหลังและด่า “นายอย่าคิดว่าดูโหดแล้วจะขว้างฉันได้ รีบไสหัวไปจากตรงนี้ไม่งั้นฉันจะจัดการแก!”

กูหลังหรี่ตาลงและแสงดุร้ายก็ปรากฏขึ้นมา

เพียงแค่นั้น

เสี่ยวหม่าวิ่งมาอย่างเร่งรีบ และหยุดอยู่ข้างหลังกูหลังและกระซิบ “คุณจัดการเองได้เลย!”

“เข้าใจแล้ว!”

กูหลังหัวเราะเยาะที่มุมปาก

จากนั้น

เขาก้าวไปข้างหน้า

“แกจะทำอะไร” หวางเห้าเริ่มตื่นตระหนก

“จัดการแก!”

ไม่ต้องพูดอะไรมาก

กูหลังก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง จับไหล่ของหวางเห้าแล้วเหวี่ยงหวางเห้าลงกับพื้น

น้ำเสียงเย็นชาทำให้ทุกคนในบริเวณนั้นอึ้งไป

“ถ้านายยังไม่ไป ฉันจะจัดการแก!”

“แกคิดว่าฉันกลัวเหรอ”

หวางเห้าอดทนต่อความเจ็บปวดอย่างมาก พยายามที่จะลุกขึ้น

กูหลังยิ้มอย่างเย็นชาพร้อมกับแสงที่โหดเหี้ยมในดวงตาของเขา “จะลองดูไหมล่ะ?”

หวางเห้าแสดงสีหน้าเจ็บปวดและลังเลอยู่ครู่หนึ่ง กัดฟันแน่น “ได้ แก แกรอฉันก่อน ฉันเป็นพี่เขยของเฉินตง ฉันบอกว่าฉันอยากเจอเขา ครั้งนี้ไม่ได้เจอ คราวหน้าจะต้องได้เจอเขาแน่นอน ถึงตอนนั้นแกเสร็จแน่!”

เขามองไปที่หวางเห้าที่หันและเดินจากไป

เสียงหัวเราะดังออกมาจากกลุ่มคน

กูหลังส่ายหัวและหันเดินไปที่อาคาร

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนตกใจกับการกระทำของกูหลังเมื่อกี้ ก่อนที่จะรีบเดินตามออกไป สายตาที่มองกูหลังก็ดูเคราพนับถือขึ้นไม่น้อย

ในเวลาเดียวกัน

ชั้นล่างบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่

มีรถแท็กซี่คันหนึ่งจอดอยู่

หลินเสว่เอ๋อสวมกระโปรงสีขาวเดินลงจากรถแท็กซี่

เธอมองไปที่บริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่ จากนั้นก็มองลงไปที่โทรศัพท์มือถือของเธอ

เธอดูลังเลเล็กน้อย บนหน้าจอมีข้อความของเธอที่คุยกับเฉินตง

ท้ายที่สุด

“นายมันคนไร้ความรู้สึกจริงหรือไง?” หลินเสว่เอ๋อกัดริมฝีปากแดงของเธอแน่น ดวงตาที่สวยงามของเธอแดงก่ำและน้ำตาไหล “เฉินตง ฉันมอบทั้งตัวให้กับนาย นายยังไม่สนใจฉัน ฉันไม่เต็มใจที่จะทำแต่เป็นนายบังคับฉัน ถ้านายไม่มาเจอฉัน ฉันจะบอกเรื่องทั้งหมดกับกู้ชิงหยิ่ง!”

ยิ่งพูดมากเท่าไหร่ความคับข้องใจในอกก็ยิ่งรุนแรงขึ้น

ดวงตาของหลินเสว่เอ๋อหนักแน่น เดินไปยังบริษัทวัสดุก่อสร้างยิงลี่อย่างรวดเร็ว

“เฉินตง ฉันให้โอกาสนาย แต่นายไม่เห็นค่ามัน!”

“ฉันหลินเสว่เอ๋อ จะไม่ยอมให้นายหลอกกินฟรีหรอกนะ!”

“ถ้านายไม่ให้คำอธิบายกับฉัน ก็ไปอธิบายให้กับกู้ชิงหยิ่งแล้วกัน!”

ข้อความถูกส่งไปที่เฉินตงอย่างรวดเร็วพร้อมกับหลินเสว่เอ๋อที่เดินไปข้างหน้า

เธอเดินไปที่หน้าประตูตึกก็ยังไม่มีข้อความส่งกลับมา

สิ่งนี้ทำให้หลินเสว่เอ๋อหมดหวังอีก

เธอพูดกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตู “สวัสดี ฉันอยากพบประธานกู้ของบริษัทพวกคุณ ประธานเฉินของไท่ติงให้ฉันมา!”