The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา – ตอนที่ 104

บทที่ 104 เล่นของเหลือเดน น่าตื่นเต้นดีน้อ

ภายใต้ความมืด

รถลัมโบร์กินีกำลังแล่นอยู่บนท้องถนน เหมือนสายฟ้าสีเหลือง

หวางหนันหนันมีความสุขมาก เหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ รู้สึกเบาสบาย

การปรากฏตัวของเทียนเซิง ให้เธอรู้สึกเหมือนกับหาบ้านเจออีกครั้ง

นอนฝันร้ายมาหลายเดือน ในที่สุดก็ตื่นแล้ว

หวางหนันหนันถึงขึ้นคิดว่า

พระเจ้านั้นจงใจใช้ฝันร้ายหลายเดือน เพื่อแลกกับการปรากฏตัวของเทียนเซิง ได้ส่งเทียนเซิงมาอยู่ข้างกายเธอ

หลังจาก……ที่ผ่านความทนทุกข์ทรมาน ก็สามารถเห็นสายรุ้ง!

“เทียนเซิง ฉันรักคุณ”

หวางหนันหนันกล่าวอย่างนุ่มนวลและจริงใจ

เฉินเทียนเซิงที่ขับรถ มองไปข้างหน้าอย่างมั่นคง ในปากก็ตอบกลับ: “ผมก็รักคุณ”

“คืนนี้ผมเป็นของคุณ”

“คุณต้องเป็นของผมตลอดไป”

คำพูดที่อ่อนโยนและแสนหวาน ทำให้หวางหนันหนันหน้าแดงระรื่น ล่องลอยไปในอากาศ

แต่เธอกลับไม่ทันสังเกต มุมปากของเฉินเทียนเซิงค่อยๆโค้งขึ้น ดวงตาที่สดใสกลับเย็นชาขึ้นมา

สำหรับเขาแล้ว ในฐานะที่เป็นชนชั้นสูงของตระกูลเฉินที่ฉลาดและเก่งกาจ นอกจากนี้ยังเป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่งสำหรับการชิงตำแหน่งผู้นำคนต่อไปของตระกูล

ข้างกายเขา ไม่เคยขาดผู้หญิงสวยๆเลย

แม้หวางหนันหนันจะสวยมาก แต่อยู่ในสายตาของเฉินเทียนเซิง กลับธรรมดาไม่น่าตื่นเต้น

คนที่สวยกว่าเธอ เขาก็ควงจนเบื่อแล้ว

หากไม่ใช่เพราะต่อกรกับเฉินตง เขาไม่มีทางที่จะแลหวางหนันหนันแม้แต่หางตา

ความคิดเหล่านี้ หวางหนันหนันไม่รู้เลย

หวางหนันหนันในเวลานี้ เหมือนกับได้ตกเข้าไปในห้วงแห่งรักจนถอนตัวไม่ขึ้น ในหัวเต็มไปด้วยจินตนาการ ที่ถูกห่อหุ้มด้วยความสุขและความหวาน

ในวิลล่าเขาเทียนซาน สว่างไสวไปด้วยดวงไฟ

ในฐานะที่เป็นชุมชนอันดับหนึ่งของเมือง แม้กระทั่งวิวกลางคืนที่สวยงาม ก็เป็นสิ่งที่พวกเขาควรจะได้รับ

แสงไฟสว่างไสว สวยงามและมีสีสัน

ราวกับเหมือนสวรรค์ในโลกมนุษย์

ทำให้หวางหนันหนันที่นั่งอยู่ในรถลัมโบร์กินีมองอย่างหลงใหล นี่เป็นคืนแรกที่เธอเข้ามาพักอาศัยในเขตคนรวย!

“หากถูกเดรัจฉานอย่างเฉินตงรู้เข้า เขาน่าจะโกรธมาก?”

“เฉินตง คุณมันจะแค่ไหนเชียว? เงินแค่นั้นของคุณ เป็นคนถือรองเท้าให้เทียนเซิงยังไม่คู่ควร คุณจำเอาไว้เป็นฉันที่ทิ้งคุณ!”

“เฉินตง เมื่อฉันกับเทียนเซิงเจอกับคุณในเขตวิลล่า คุณจะรู้สึกอับอายหรือเปล่า อยากที่จะมุดเข้าไปหลบในดินเลยมั้ย?”

ความคิดในใจของหวางหนันหนันเปลี่ยนภาพอย่างรวดเร็ว ถึงขนาดที่สมองปรากฏด้วยภาพทั้งหมดของเฉินตง ก็อดไม่ได้ที่จะดีใจมากยิ่งขึ้น

ความหยิ่งผยองของเธอ ตั้งแต่เล็กจนโต ก็ถูกล้อมรอบด้วยคำสรรเสริญทุกประเภท

ต่อให้แต่งงานกับเฉินตง เธอก็ยังคงทำตัวเป็นราชินีที่สูงส่ง

แต่สิ่งที่เธอคิดยังไงก็คิดไม่ถึง หลังจากที่หย่ากับเฉินตง กลับทำให้เธอเหมือนตกลงไปในนรถ

หลังจากทุกอย่างพังทลาย ทรมาน สิ้นหวังแล้ว แลกมากับชีวิตใหม่ ทำให้หวางหนันหนันอยากจะไปหาเฉินตงเพื่อแสดงให้เห็นว่าตอนนี้เธอได้ดีแค่ไหน!

เพียงแต่ เธอไม่รีบ

ทุกคนล้วนพักอยู่ในวิลล่าแห่งนี้

อีกทั้งยังเป็นวิลล่าบ้านซาน การเจอกันนั้นขึ้นอยู่กับเวลา!

ลัมโบร์กินีเข้ามาในบริเวณวิลล่าอย่างเสียงดัง ขับเข้าไปในโรงรถของวิลล่าบ้านซาน

หวางหนันหนันลงจากรถอย่างมีความสุข ควงแขนของเฉินเทียนเซิง เดินเข้าไปในบ้าน

ตลอดทาง บนใบหน้าเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข

“เทียนเซิง เราไปที่ดาดฟ้ากันเถอะ………” ทันใดนั้นความคิดที่กล้าหาญก็ปรากฏขึ้นในหัวของหวางหนันหนัน

ชมจันทร์

ดาดฟ้า

ไม่มีอะไรมาบดบัง

แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว!

เธอในวันนี้ อยากที่จะสนุกตื่นเต้นแบบนี้กับเทียนเซิง

“ได้สิ”

เฉินเทียนเซิงไม่ได้ปฏิเสธ

เวลานี้เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าแล้ว

ถือว่าไม่ดึก

แต่สำหรับหลี่หลานนั้น ยังคงอยู่ในช่วงปรับสมดุลของร่างกาย การพักผ่อนแต่หัวค่ำถึงจะเป็นการดูแลร่างกายที่ดีที่สุด

ฟ่านลู่เพราะต้องดูแลหลี่หลาน ดังนั้นก็นอนแต่หัวค่ำเหมือนกัน

ดาดฟ้าของวิลล่า เฉินตงกำลังดื่มเบียร์กับคุนหลุนและท่านหลง

โลยโชยเบาๆ แอลกอฮอล์ผ่านลำคอ

เมาเบียร์เล็กน้อย กำลังได้ที่

“คุณชาย คุณไม่โกรธจริงๆเหรอ?” คุนหลุนที่ในมือแก้วเบียร์ อาศัยความเมา ถามอย่างประหลาดใจ

“โกรธ”

เฉินตงหรี่ตาลงแล้วยิ้มๆ “นายอยากจะถามใช่มั้ย ว่าฉันทำไมถึงใจเย็นอยู่ได้?”

“คุนหลุน………” ท่านหลงที่จิบเบียร์ไปหน่อยก็หยุด รู้ว่าคุนหลุนไม่ควรถาม ก็เลยออกปากเตือน

เฉินตงกลับยกมือขึ้นมาห้ามท่านหลง

เรื่องแบบนี้ เขาไม่ถือสา ก็เข้าใจว่าคุนหลุนต้องถาม

เมื่อคุนหลุนเห็นแบบนี้ จึงได้พยักหน้า ตอบรับกับสิ่งที่เฉินตงถามกลับ

เฉินตงยิ้มๆ “คนโง่ที่ถูกคนอื่นหลอกใช้เป็นเครื่องมือ กลับคิดว่าเป็นสิ่งที่สวรรค์กำหนด ฉันที่เป็นคนดูคนหนึ่ง จะไม่ใจเย็นได้อย่างไร?”

ท่านหลงขมวดคิ้ว

คุนหลุนสงสัย “แล้วคุณโกรธ……..”

เฉินตงยกเบียร์ขึ้นดื่ม ยิ้มเล็กน้อย: “เกลียดที่ตัวเองตาบอดมองคนไม่เป็น โกรธแผนการชั่วร้ายของเฉินเทียนเซิง”

คุนหลุนกับท่านหลงสบตากันแวบหนึ่ง

จริงเหรอ…….แบบนี้จริงๆเหรอ?

จากนั้น

ในขณะที่ท่านหลงถอนสายตากลับมานั้น สายตาของเขาจู่ๆก็เย็นชาขึ้นมา พริบตาเดียวหว่างคิ้วก็กลายเป็นเส้นสามเส้น

ภาพนี้ ถูกเฉินตงกับคุนหลุนมองเห็นอย่างชัดเจน

ทั้งสองคนสงสัยพร้อมกัน

เพราะเฉินตงหลังอยู่ตรงข้าม ดังนั้นขณะที่หันหน้ามานั้น กำลังมองไปที่ท่านหลงกับคุนหลุน ก็ได้เห็นสถานการณ์ที่อยู่ตรงข้าม

“เหี้ย! เย็ดแม่!”

ตู๊ม!

ตามมาด้วยเสียงด่าของคุนหลุน วางขวดเบียร์ที่อยู่ในมือลงบนโต๊ะอย่างแรง เพราะว่าออกแรงมากไปหน่อย ขวดเบียร์จึงแตก

ในเวลาเดียวกัน

เฉินตงก็หันหน้ามา เห็นดาดฟ้าของวิลล่าที่อยู่ตรงข้าม

ความหนาวเย็นวิ่งขึ้นมาบนหน้าทันที

ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

ตามหลักแล้ว ความเป็นส่วนตัวของวิลล่านั้นเป็นเลิศ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมองเข้าไปในวิลล่าของคนอื่นได้

แต่ ดาดฟ้าวิลล่าที่อยู่ตรงข้าม กลับไม่มีความเป็นส่วนตัวอะไรเลย

แม้ว่าแสงไฟจะสลัว แต่ว่าคนมีชีวิตสองคน ยังไงมันก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน

อีกอย่าง จะเห็นใบหน้าที่ชัดเจน ก็ไม่ยากเลย

ภายใต้แสงไฟในเวลากลางคืน หวางหนันหนันกำลังกอดอยู่กับเฉินเทียนเซิง

สวีทหวานแหวว

แต่เพราะเสียงขวดเบียร์ที่คุนหลุนทำแตก จึงทำให้ทั้งสองคนมองมาทางนี้พร้อมกัน

ในเสี้ยววินาที

หวางหนันหนันกับเฉินตงตาก็ประสานกัน

“โครม” หนึ่งเสียง ได้ระเบิดขึ้นในหัวของหวางหนันหนัน ร่างกายสั่นเล็กน้อย

ตอนที่กลับมานั้น เธอก็คาดการณ์ไว้แล้วว่าต้องได้เจอกับเฉินตง

กลับคิดไม่ถึงว่า จะเร็วขนาดนี้!

อีกอย่าง ยังอยู่ข้างๆ!

วิลล่าสองหลังติดกัน!

หลังจากที่หายตกใจ จู่ๆหัวใจของหวางหนันหนันก็เต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ

ลำพองใจ ตื่นเต้น……….ความรู้สึกซับซ้อนได้เกิดขึ้น

เธอเหมือนนกยูงที่หยิ่งผยองตัวหนึ่ง ควงแขนของเฉินเทียนเซิงไว้อย่างสนิทสนม เดินไปยังขอบดาดฟ้า เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ยิ้มอย่างหยิ่งยโส เฉินตง “คุณอยู่ที่นี่นี่เอง ทำให้ฉันประหลาดใจมากเลย แนะนำให้คุณหน่อย คนนี้เป็นแฟนฉัน เทียนเซิง”

เฉินเทียนเซิงไม่ได้เอ่ยปากพูด เพียงแค่ขยับแว่นเล็กน้อย ยิ้มอย่างเรียบเฉย พยักหน้าเป็นการส่งสัญญาณ

และในฝั่งเฉินตง ทั้งสามคนก็ไม่ได้เปิดเผยฐานะที่แท้จริงของเฉินเทียนเซิง

ท่านหลงมีความรู้สึกโกรธ

คุนหลุนนั้นยิ่งโกรธอย่างมาก สายตาแทบจะกินคนได้แล้ว

มีเพียงเฉินตง ที่ยังใจเย็น เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“คุณคงคิดไม่ถึงใช่มั้ย? ว่าฉันจะมีอยู่ที่นี่? ฉันจะบอกคุณ เทียนเซิงนั้นเก่งกว่าคุณพันเท่า หมื่นเท่า คุณมาช่วยเขาถือรองเท้ายังไม่คู่ควรเลย” ใบหน้าของหวางหนันหนันเต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง คำพูดเชือดเฉือน

เธอก็คืออยากจะโอ้อวด

เธออยากให้เฉินตงอับอาย

เธออยากให้เฉินตงรู้ เธอหวางหนันหนันมีชีวิตที่ดีกว่าเขา!

แต่

“อ้อ” เฉินตงตอบอย่างเรียบเฉยไปคำเดียว

หวางหนันหนันอึ้งไปเลย

มันไม่น่าจะเป็นแบบนี้!

เขาไม่น่าที่จะสงบขนาดนี้!

หรือว่ายังทิ่มแทงไม่พอ?

วินาทีต่อมา จู่ๆหวางหนันหนันก็ตะโกนเรียก “เทียนเซิง”

“หืม?”

เฉินเทียนเซิงหันหน้ามาโดยสัญชาตญาณ

ทันใดนั้น หวางหนันหนันก็เขย่งขา ริมฝีปากแดงๆก็ได้ไปประกบอยู่ที่ปากของเฉินเทียนเซิง เริ่มจูบอย่างเร่าร้อน

เฉินตงถูจมูก ก็หัวเราะแปลกๆแล้วกล่าว “เล่นของเหลือเดนๆ น่าตื่นเต้นดีน้อ”

คำพูดนี้

เฉินเทียนเซิงกับหวางหนันหนันตัวสั่นในเวลาเดียว แข็งทื่อไปทั้งคู่