The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา – ตอนที่ 166

บทที่ 166 พ่อตาบ้าไปแล้ว? สะดุดตาคนทั้งเมือง!

หลี่หวั่นชิงที่ไม่ทันตั้งตัว ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

กู้โก๋ฮั้วจ้องตาอย่างดุดัน “เมียจ๋าถ้าคุณไม่ตบผม ผมก็จะตบคุณแล้วนะ!”

เพียะ!

บ้องหูดังขึ้นด้วยเสียงตบ

กู้โก๋ฮั้วจับแก้มเอาไว้ หมุนตัวไปหนึ่งรอบ เกือบจะล้มลงไปบนพื้นแล้ว

เขาจับแก้มที่บวมไปครึ่งหนึ่งเอาไว้ ไม่เพียงแต่ไม่โกรธ แต่กลับหัวเราะขึ้นมา “ฮ่าๆ………เรื่องจริง มันคือเรื่องจริง!”

“คุณเป็นคนให้ฉันตบคุณเองนะ!”

หลี่หวั่นชิงมองดูท่าทางที่กู้โก๋ฮั้วหัวเราะ ตกอกตกใจ “เสี่ยวหยิ่ง พ่อหนูคงไม่ได้บ้าไปแล้วใช่มั้ย”

กู้ชิงหยิ่งก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง และเป็นห่วงมาก

เวลานี้ ท่านเมิ่งเขาสามคนเดินเข้ามา

เมื่อเห็นท่านเมิ่งกับผู้อำนวยการหลิว กู้โก๋ฮั้วจู่ๆก็หัวเราะ แล้วก็กอดเขาสองคนอย่างเต็มแรง

“ไอ้เมิ่ง ไอ้หลิว ขอบคุณตอนแรกที่พวกนายเตือนฉัน!”

ขอบคุณด้วยความจริงใจ เกิดความตื่นเต้นและความปีติยินดีโดยไม่ปิดบัง

หลายปีมานี้ เขาขอร้องตระกูลอย่างไม่มีหนทาง กลับไม่เคยคิด ชั่วพริบตา ลูกสาวของตัวเองได้เอาเขยมังกรอย่างตระกูลเฉินมาถึงตรงหน้าเขา

กู้โก๋ฮั้วนั้นยิ่งมั่นใจ ท่านเมิ่งกับผู้อำนวยการหลิวตอนแรกที่เห็นเฉินตงนั้น ต้องรู้ฐานะและตัวตนของเฉินตงแล้วอย่างแน่นอน

ตอนนั้นหากไม่ใช่การเตือนของทั้งสองคน ก็คงจะไม่มีเขาในวันนี้!

“ไอ้กู้ ไม่ใช่ตอนนั้นเราไม่อยากจะพูดให้มันชัดเจน แท้จริงแล้วเป็นเฉินตงที่ไม่ให้พวกเราพูด” ผู้อำนวยการหลิวก็ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร” กู้โก๋ฮั้วยกมือขึ้นห้าม

เจิ้งโก๋โส่วใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “เฮ้ยเพื่อน พวกนายกำลังเล่นใบ้ปริศนาอะไรกันอยู่?”

กู้โก๋ฮั้วใช้มือกอดไหล่ของเจิ้งโก๋โส่วเอาไว้ “ไอ้เจิ้งเอ๊ย ตอนนั้นโชคดีที่แกฟังคำเตือนของไอ้เมิ่งกับไอ้หลิว เก็บนิสัยที่ดื้อรั้นเอาไว้ ไม่อย่างนั้น……….เห็นมั้ย ลูกเขยฉันแม้แต่เครื่องบินรบยังสามารถหามาเพื่อใช้ในการขอแต่งงานกับลูกสาวฉันเลย!”

ขณะที่พูด เขาก็ชี้ไปที่ท้องฟ้า

ตอนแรกที่เห็นพิธีของแต่งงาน กู้โก๋ฮั้วนั้นยังตกใจ และในเวลานี้ กลับเต็มไปด้วยการอวดและความภาคภูมิใจ

ได้เขยมังกรเข้าบ้านตระกูลกู้ แม้แต่กู้โก๋ฮั้วที่ร่ำรวยมากประสบการณ์ ก็ยากที่จะควบคุมความตื่นเต้นยินดีนี้เอาไว้ได้

เจิ้งโก๋โส่วนั้นงงเป็นไก่ตาแตก เห็นได้ชัดว่ายังไม่เข้าใจ

แต่กลับเป็นกู้ชิงหยิ่งที่เดินมาข้างหน้า “พ่อคะ พ่อเป็นอะไรกันแน่? เฉินตงแค่ขอหนูแต่งงาน ยังไม่ได้จัดงานแต่งเลย ทำไมจู่ๆพ่อก็กลายเป็นแบบนี้?”

“ลูกสาวที่น่ารัก หนูช่างเป็นลูกสาวที่น่ารักของพ่อจริงๆ!”

กู้โก๋ฮั้วหันไปกอดกู้ชิงหยิ่งเอาไว้ ตาคู่นั้นก็ค่อยๆแดงขึ้น ถอนหายใจอย่างแรง กล่าวอย่างโล่งใจ “ลูกรู้หรือเปล่า เพราะเรื่องนี้ พ่อทรมานมากี่ปีแล้ว? ลูกได้พาเขยมังกรมาตรงหน้าพ่อแล้ว พ่อนั้นต้องขอบคุณลูกจริงๆ”

กู้ชิงหยิ่งก็งงเหมือนกัน

หลี่หวั่นชิงขมวดคิ้ว กำลังครุ่นคิด

ในที่สุด ท่านเมิ่งจึงกล่าวขึ้น ไอ้กู้ “นายพูดไม่ตรงประเด็นเลย เฉินตงนั้นเป็นคนของตระกูลเฉิน มันพูดยากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

โครม!

คำพูดเหมือนเสียงฟ้าร้อง

ใบหน้าของเจิ้งโก๋โส่วซีดลงทันที กล่าวอย่างตกใจ “คน คนของตระกูลเฉิน? ตระกูลเฉินนั้น?”

ท่านเมิ่งพยักหน้า

เจิ้งโก๋โส่วขยับร่างของเขา เกือบจะเป็นลมไปแล้ว ตามมาด้วยได้จับไหล่ของท่านเมิ่งกับผู้อำนวยการหลิวเอาไว้ “ขอบคุณเพื่อนทั้งสองเป็นอย่างมากที่ชี้แนะฉัน ไม่อย่างนั้น……..ชื่อโก๋โส่วของฉันคงได้หายสาบสูญไปอย่างกะทันหัน!”

อำนาจของตระกูลเฉิน เจิ้งโก๋โส่วนั้นไม่สงสัยเลย

แม้ว่าเขาจะมีชื่อเสียงในระดับสากล แต่ในสายตาของตระกูลเฉินเขาก็เหมือนมด

“เป็นตระกูลเฉินนั้นจริงๆเหรอ?” จู่ๆหลี่หวั่นชิงก็อุทานขึ้นมา ใบหน้ารูปไข่ที่สวยงามเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ด้วยท่าทางที่สง่างามของเธอ เวลานี้ก็ยากที่จะมากังวลเกี่ยวกับมารยาท

สีหน้าของกู้ชิงหยิ่งก็เปลี่ยนไป ตอบสนองทันที เธอรู้แผนของพ่อเธอในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

ในสายตาของบุคคลภายนอก บริษัทชิงหยิ่น เติบโตขึ้นอย่างมาก และแข็งแกร่งอย่างต่อเนื่อง

แต่เธอนั้นทราบดี และพ่อของเธอพูดถึงมันมากกว่าหนึ่งครั้ง

บริษัทชิงหยิ่นได้พบกับการพัฒนาขวดบรรจุเหล้าแล้ว แม้ว่าจะได้รับความนิยมมากขึ้นในโลก แต่ก็ไม่สามารถก้าวข้ามคอขวดนั้นไปได้!

และตระกูลเฉิน เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับ บริษัทชิงหยิ่นในการก้าวข้ามคอขวด!

ทันใดนั้น หัวของกู้ชิงหยิ่งก็ดังขึ้นด้วยเสียงโครมๆ ดวงตาคู่สวยกะพริบๆ แล้วหายใจเข้าลึกๆ

“เฉินตง……….ก็คือคนของตระกูลเฉินนั้น?”

โอ้พระเจ้า!

เจ้าทึ่มนั่นปิดบังหนูมานานแค่ไหนแล้วเนี่ย?

“ไปๆ ไปจากตรงนี้ค่อยคุยกัน คิดว่านักข่าวที่อยู่ใต้ภูเขาคงอิจฉากันนานแล้ว”

มือที่ใหญ่ของกู้โก๋ฮั้วได้โบกขึ้น เดินไปทางรถที่จอดอยู่ “เขยมังกรเข้าบ้าน บรรพชนของตระกูลกู้ต้องสั่งสมความดีไว้มาก ถึงได้มีเรื่องดีๆแบบนี้ เรื่องในวันนี้ ต้องดื่มฉลองกันหนักๆ!！”

……

ทุกอย่างบนเขาเทียนซาน เป็นที่สนใจของคนทั้งเมือง

ไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ไฟ ดอกไม้ที่ถูกโปรยด้วยเฮลิคอปเตอร์ หรือเสียงคำรามของเครื่องบินรบที่ปล่อยแถบแสงสีรุ้ง

มันเพียงพอที่ทำให้คนตื่นเต้น!

อุทานกันไปทั้งเมือง

ใครกันแน่ที่มีความสามารถเพียงนี้ ปิดภูเขาเทียนซาน เพียงเพื่อขอสาวแต่งงาน?

และมีหญิงสาวจำนวนไม่น้อย ต่างอิจฉาผู้หญิงที่ถูกขอแต่งงาน

มันจะมีความสุขมากแค่ไหน?

ไม่ว่าถามผู้หญิงคนไหน มีใครบ้างที่ไม่ต้องการให้คนรักของตัวเอง แสดงความรักที่อลังการแบบนี้ละ?

และเมื่อทุกคนรอคอย หวังจะรู้ว่าใครกันแน่ที่ทำเรื่องเอิกเกริกนี้นั้น

การรายงานของสื่อ ก็ทำให้ผิดหวังไปทั้งเมือง

ไม่ว่าจะเป็นสื่อสำนักใหญ่ๆ หรือสื่ออิสระเล็กๆ

การรายงานทั้งหมด เกี่ยวกับการปิดล้อมภูเขาเทียนซาน กับภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจบนยอดเขา

สำหรับพระเอกเป็นใครนั้น ไม่มีคนรู้!

สื่อแต่ละสำนักก็มีความลำบากใจที่พูดไม่ได้

ภาพที่น่าตื่นตาตื่นใจเช่นนี้ หากสื่อสำนักจะไม่รู้ว่าหากถ่ายเจอพระเอก สามารถที่จะไปสร้างความตื่นเต้นได้อีกหลายระดับชั้น?

ดังนั้นเมื่อภูเขาเทียนซานถูกปิดกั้น พวกเขาที่ได้ข่าวก็มาตั้งกล้องแต่เนิ่นๆ ก่อให้เกิดการปิดล้อมเขาเทียนซานไปอีกหนึ่งชั้น

แต่จนกระทั่งภูเขาเทียนซานกลับสู่ความสงบ ไม่มีสื่อสำนักไหนขวางพระเอกบนถนนบนภูเขาเอาไว้ได้

สิ่งเดียวที่ปรากฏในกล้อง คือรถเบนซ์จิ๊บสีดำที่ไม่เคยลงไปข้างล่างหลังจากขึ้นไปบนภูเขา และการขึ้นเขาลงเนินที่เร่งรีบ เช่นเดียวกับรถธรรมดาที่ถูกขับออกไป

ถึงกระนั้น มันก็ไม่ใช่ปัญหาที่ให้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นบนภูเขาเทียนซานกลายเป็นจุดสนใจ และกลายเป็นเรื่องที่ถกเถียงกัน

ถึงขนาดที่ว่า สื่ออิสระได้นำคลิปวิดีโอไปปล่อยในโซเชียล คลิปได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก ทำให้อิจฉากันไปทั้งโซเชียล

เมื่อเฉินตงกลับถึงบ้านนั้น เป็นเวลาใกล้รุ้งแล้ว

ท่านหลงยิ้มในขณะที่พูด “คาดว่าคืนนี้สื่อพวกนั้นต้องบ้ากันอย่างแน่นอน?”

“ฮ่าๆๆ………..พวกเขารออยู่ที่ใต้เขาอย่างตื่นเต้น แต่คิดไม่ถึงว่าเราพักอยู่ตรงกลางเขา” คุนหลุนอดไม่ได้ที่จะยิ้ม

เฉินตงผู้ซึ่งยังคงจมอยู่กับความสุขการขอแต่งงาน กลับยิ้มเล็กน้อย “แต่พวกเสี่ยวหยิ่งตอนลงเขานั้น คาดว่าคงจะมีความวุ่นวายเล็กน้อย”

“คิดมากไปแล้ว ไม่มีทางถูกเปิดเผยหรอก” ท่านหลงยิ้มอย่างมีเลศนัย

กลับถึงห้องนอน เฉินตงไม่มีความคิดที่จะนอน

แต่กลับพิงอยู่ที่เตียง คิดย้อนไปถึงเรื่องคืนนี้ทั้งหมด ทั้งอบอุ่นทั้งมีความสุด

เพียงแต่ตอนที่หัวสมอง เข้าสู่ภาพเครื่องบินรบนั้น เขามีความเหม่อลอยเล็กน้อย

สายตาที่ลึกๆ เฉินตงก็ถูจมูกไปมา ยิ้มอย่างขมขื่น

พอดีในเวลานี้

กู้ชิงหยิ่งก็ได้ส่งข้อความมา

เฉินตงหยิบขึ้นมาดู ทันใดนั้นก็ปรากฏขึ้นรอยยิ้มที่อ่อนโยน

ข้อความของกู้ชิงหยิ่งนั้นเรียบง่ายมาก

“เจ้าทึ่ม คุณเป็นคุณชายของตระกูลเฉินจริงๆเหรอ? คุณเห็นฉันเป็นคนโง่เหรอ ปิดบังฉันนานแค่ไหนแล้ว?”

เฉินตงตอบข้อความกลับ ฐานะคุณชายเฉินของผม สามารถทำเหมือนไม่มีชั่วคราว รีบพักผ่อนเถอะ ในฝันห้ามล่วงเกินผมนะ(อิโมจิยิ้มชั่วร้าย)