The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา – บทที่194 กลับบ้าน

บทที่194 กลับบ้าน

เฉินเต้าหลินไปแล้ว

มาอย่างกะทันหัน ไปก็ไปอย่างกะทันหันเช่นกัน

นี่ทำให้เฉินตงที่ได้สติกลับมาและสงบลง รู้สึกหดหู่แปลกๆ

หลี่หลานเดาสิ่งในใจเฉินตงออก เธอยิ้มให้อย่างอ่อนโยน:“พ่อของลูกรอพวกเรากลับบ้านอยู่ที่บ้าน”

คำพูดเรียบง่าย แต่มีความหมายอื่น

เฉินตงตาเป็นประกายระยิบระยับ

กำหมัดแน่น

20กว่าปีที่พึ่งพาซึ่งกันและกัน

เขาต้องเดินเข้าไปในตระกูลเฉินอย่างสง่าผ่าเผย ให้แม่มีเกียรติที่เดิมควรจะเป็นของเธอ

เงียบตลอดคืน

เช้าแล้ว ฝนก็หยุดตก

เฉินตงและคนอื่นๆออกจากเมืองหลวงอย่างเร่งรีบ

เรื่องตระกูลหลี่เมื่อคืน ทำให้เมืองหลวงวุ่นวายมากแน่นอน

ในสายตาเฉินตง เมืองหลวงที่ผ่านไปหนึ่งคืน กลายเป็นน้ำวนระลอกใหญ่แล้ว

การอยู่นานๆจะทำให้พวกเขาติดเข้าไปในนั้นด้วย

เขาไม่มีความรู้สึกดีๆต่อตระกูลหลี่แม้แต่น้อย

มีแต่ความรังเกียจ โกรธแค้น และเกลียดชัง

แม้ตระกูลหลี่ยอมให้เขาเป็นผู้นำตระกูล เขายอมดิ้นรนเพื่อโอกาสอันน้อยนิดในการเป็นผู้นำตระกูลเฉินซะยังจะดีกว่า

กระแสน้ำวนของตระกูลหลี่ เขาไม่อยากเข้าไปมีส่วนร่วม

ความจริงก็เป็นไปอย่างที่เฉินตงคิดไว้จริงๆ

เกิดขึ้นในคืนเดียว

ผู้มีอำนาจต่างๆได้ตรวจสอบถึงจุดเริ่มต้นสาเหตุของตระกูลหลี่เมื่อคืนนี้อย่างชัดเจนแล้ว

แม้การมาของเฉินเต้าหลินไม่ถึงขั้นพังฟ้าทลายดิน แต่เพียงพอที่จะทำให้สั่นกันไปทั้งเมืองได้

ผู้มีอำนาจทุกคนต่างตกตะลึงกับการปรากฏตัวของเฉินเต้าหลิน

ใครจะไปรู้ว่าลำดับชั้นของตระกูลเฉิน จะสูงกว่าตระกูลหลี่ที่อยู่ในระดับที่ร่ำรวยที่สุดล่ะ

ขณะที่ตกใจ ผู้มีอำนาจระดับใหญ่บางส่วน ตอบสนองอย่างรวดเร็ว

เมื่อตลาดหุ้นเปิด ราคาหุ้นของธุรกิจในเครือตระกูลหลี่ก็ดิ่งลงอย่างรุนแรง

ไม่เพียงเท่านั้น ความคิดซ่อนเร้นก็รวมตัวกันเกิดขึ้นในเมืองหลวง

ในคฤหาสน์ปราสาทตระกูลหลี่

ระเบิดเมื่อคืนทำให้คฤหาสน์ปราสาทพังไปหมด เสียหายอย่างหนัก

กำแพงก็พัง สวนดอกไม้อันกว้างใหญ่ก็พัง

เหลือแค่คฤหาสน์ที่เดียวที่ไม่พัง

ถ้าไม่ใช่เพราะคุณท่านใหญ่หลี่ตัดสินใจอย่างรวดเร็ว เกรงว่าคฤหาสน์คงโดนระเบิดไปด้วยแล้ว

ตระกูลหลี่ที่เคยรุ่งโรจน์ ตอนนี้ภายใต้ดวงอาทิตย์ เผยให้เห็นถึงความเศร้าสลดที่เกือบตาย

ทุกคนในตระกูลหลี่ล้วนหวาดกลัวและเศร้าสลด

เรื่องเมื่อคืน ทำหึความหยิ่งยโสของคนตระกูลหลี่แตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ

ณ ห้องอันหรูหราภายในคฤหาสน์ห้องหนึ่ง

คุณท่านใหญ่หลี่นั่งหน้าหน้าต่างอยู่เงียบๆ ในมือถือซิการ์ที่ไฟลุกโชน

มองจากมุมนี้เห็นสวนดอกไม้ที่พังไม่เป็นท่าพอดี

คุณท่านใหญ่หลี่ตาแดงก่ำ สีหน้าดูเหนื่อยหน่าย

เขาไม่ได้นอนทั้งคืน นั่งอยู่ตรงนี้อยู่ทั้งคืน

แม้ผ่านไปแล้วหนึ่งคืน เขาก็ยังเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

“พ่อ”

เสียงหลี่เต๋อซานดังมาจากด้านหลัง:“หมอบอกว่าห้ามสูบบุหรี่”

คุณท่านใหญ่หลี่ยิ้ม:“ร่างกายอย่างฉันยอมรับไปนานแล้ว ที่สูบบุหรี่ไม่ได้ก็เพื่อสุขภาพร่างกาย แต่มันทำให้ฉันอยู่ได้พันปีงั้นเหรอ?”

หลี่เต๋อซานท่าทางเชื่องช้า

ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้น:“พ่อ ที่จริงๆพวกเรากี่คนพี่น้อง สามารถดูแลตระกูลหลี่ได้ แต่พ่อไม่ยอมวางมือ”

ตอนพูดเขาพลางกวาดตามองคุณท่านใหญ่หลี่

หวาดกลัวเป็นอย่างมาก

เพราะเขารู้ว่านี่หมายถึงให้พ่อเลือกผู้นำตระกูลใหม่

ไม่ต่างจากบีบบังคับให้กษัตริย์ออกจากตำแหน่งอย่างในสมัยโบราณ !

“ฮ่าๆ ใครกันในหมู่พี่น้องพวกแก?”

คุณท่านใหญ่หลี่ยิ้มอย่างอ้างว้าง:“ฉันก็อยากมอบอำนาจ ออกจากตำแหน่งผู้นำตระกูลนี่เหมือนกัน แต่พวกแกใครจะรับตำแหน่งผู้นำตระกูลได้?พวกแกต่างกล้าหาญแต่ไม่มีกลยุทธ์ เป็นพวกเชี่ยวชาญกับศึกภายในแต่ทำอะไรไม่เป็น”

ลักษณะนิสัยของเหล่าลูกชาย อยู่ในสายตาคุณท่านใหญ่หลี่มาตั้งแต่เล็กจนโต

ถ้าไม่ใช่เพราะรู้อยู่แก่ใจ เขาจะใช้ความพยายามอย่างมากวางแผนให้เฉินตงที่สกุลเฉินมาเป็นผู้นำตระกูลทำไม?

แม้เขาจะคิดว่าทำยังไงให้ลูกชายนำพาตระกูลหลี่ให้มั่นคงในอนาคต และช่วงชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลของเฉินตง

แต่อย่างน้อยช่วงที่เฉินตงเป็นผู้นำตระกูล ตระกูลหลี่จะกลายเป็นตัวตลกและที่น่าอับอายในสายตาคนนอก

หลี่เต๋อซานหน้าแดง

แต่กัดฟันฝืนพูดต่อ:“พ่อ ผมคิดว่าผมสามารถดูแลตระกูลหลี่ได้แล้ว พ่ออาจยังไม่รู้ เพราะการกระทำของพ่อ วันนี้ราคาหุ้นบริษัทในเครือตระกูลหลี่ร่วงพร้อมกันอย่างหนัก บางบริษัทก็หยุดไปแล้ว”

“ผมไม่รู้ก็เดาออกว่าอนาคตตระกูลหลี่ในเมืองหลวงยังมีเรื่องลำบากหนักกว่านี้อีก”

คุณท่านใหญ่หลี่สีหน้าเคร่งขรึม ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้:“การมาของเฉินเต้าหลินเมื่อคืน มือใหญ่ๆของเขาได้ก่อกวนสถานการณ์ทั้งเมืองหลวง เมื่อคืนคนเหล่านั้นอาจเริ่มลับมีด เตรียมตัวจัดการตระกูลหลี่แล้ว”

ตระกูลหลี่อยู่ในฐานะที่ร่ำรวยที่สุดมาหลายปีแล้ว

เมื่อมีชื่อเสียงมากก็ยิ่งตกเป็นเป้าโจมตี มีศัตรูไม่น้อย

ในเมืองหลวง มีคนอยากแทนที่ตระกูลหลี่อันรุ่งโรจน์เป็นจำนวนมาก

แต่เกรงกลัวอำนาจที่รวยอันดับหนึ่งของตระกูลหลี่มาโดยตลอด ไม่กล้าลงมือ

นี่ทำให้เมืองหลวงสงบมาโดยตลอด

การมาของเฉินเต้าหลินเมื่อคืน ทิ้งระเบิดไว้10กว่าลูก

และถลกเส้นสนกลในของตระกูลหลี่ซะหมดจด คุณท่านใหญ่หลี่เข้าใจดีเมื่อโดนถลกหนัง ก็เผยให้เห็นเนื้อหนังด้านใน เป็นสิ่งที่คนเหล่านั้นหวังมากที่สุด

“งั้นทำยังไงดี?”หลี่เต๋อซานหน้าถอดสี

คุณท่านใหญ่หลี่ยิ้มอย่างขมขื่น:“หากตงเอ๋ออยู่ที่นี่ เขาไม่ถามฉันแบบนี้แน่ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาเป็นผู้นำตระกูลได้ แต่พวกแกเป็นไม่ได้”

……

เมื่อเครื่องบินลงจอดที่สนามบิน

เวลาก็ล่วงเลยไป11โมงแล้ว

ท่านหลงเตรียมรถไว้เรียบร้อยแล้ว พอพวกเขาออกจากสนามบินก็นั่งรถกลับเขตวิลล่าเขาเทียนซานทันที

เมื่อมาถึงบ้าน

ฟ่านลู่เตรียมอาหารไว้เต็มโต๊ะ

พอเห็นหลี่หลาน ฟ่านลู่ก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็พุ่งเข้าไปกอดหลี่หลานด้วยความดีใจ

“คุณน้า ตกใจหมดเลย ทำหนูตกใจจริงๆ”

หลี่หลานโดนฟ่านลู่พุ่งเข้าใส่ไปโดนแผล ก็ส่งเสียงออกมาทันที

ทำเอาฟ่านลู่ตกใจมาก รีบขอโทษทันที

หลี่หลานกลับพูดอย่างยิ้มๆ:“ไม่เป็นไรๆ บาดแผลเล็กน้อยไม่ร้ายแรงอะไร”

“แม่ กินข้าวก่อนเถอะ”

เฉินตงให้ฟ่านลู่พยุงแม่ของตน จากนั้นเธอก็ทักทายฉินเย่ ท่านหลงแล้วนั่งลง

ยังมีคนอยู่ในห้องครัว

เฉินตงมองฟ่านลู่:“มีใครอีกงั้นเหรอ?”

ฟ่านลู่พูดยิ้มๆ:“เสี่ยวหยิ่งไง หลังจากคุณน้าหายตัวไปฉันก็ตกใจมาก หลังจากบอกข่าวให้คุณชาย ฉันก็บอกเสี่ยวหยิ่งด้วย เธอรีบมาด้วยความตกใจทันที”

พูดจบ

ประตูห้องครัวก็เปิดออก

กู้ชิงหยิ่งที่ถูกเขม่าเขม่าควันจนหน้าแดง บนตัวใส่ผ้ากันเปื้อนเดินออกมาพลางถือน้ำซุปมาหนึ่งถ้วย

หลังจากวางซุปลงเธอก็ถูมือไปมาแล้วนั่งลงข้างๆหลี่หลาน พูดเต็มไปด้วยความรู้สึกเสียใจ:“ขอโทษนะคะคุณน้า ตอนเฉินตงไม่อยู่ฉันไม่ได้ดูแลน้าให้ดี”

จู่ๆก็ขอโทษ

ไม่เพียงทำให้หลี่หลานอึ้ง แม้แต่เฉินตงก็คาดไม่ถึง

แต่เฉินตงกลับรู้สึกอบอุ่นในใจ

เรื่องนี้กู้ชิงหยิ่งผิดอะไร?

เธออยู่คนเดียว แม่ถูกจับตัวในบ้านกู้ชิงหยิ่งรู้ได้ยังไง?

“เด็กโง่ น้าผิดเอง โทษตัวเองทำไม”หลี่หลานพูดเสียงอ่อนโยน

“แต่ฉันเป็นคู่หมั้นเฉินตง คุณเป็นแม่สามีในอนาคตของฉัน หลังจากเฉินตงออกไป ฉันควรดูแลคุณ แต่ฉันไม่ได้ดูแลคุณให้ดี แถมยังทำให้คุณโดนลักพาตัวไปอีก นี่เป็นความผิดของฉัน”กู้ชิงหยิ่งพูดอย่างจริงจัง

ทำให้เฉินตงและคนอื่นๆหัวเราะออกมา

เฉินตงลูบสั่นจมูกโด่งของกู้ชิงหยิ่งอย่างโกรธๆ:“เด็กโง่ ตรรกะค่อนข้างราบรื่นเลยนะ”

กู้ชิงหยิ่งย่นจมูก พลางจ้องเฉินตง

ทันใดนั้นจู่ๆฉินเย่ก็ยืนขึ้น

ยืนมือขวาให้เฉินตง:“พี่ตง เห็นแก่พี่สะใภ้ ผมจะเป็นเพื่อนกับพี่”

เฉินตงถลึงตา:“คุนหลุน หมอนี่!”

The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา

The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา

เฉินตงกับหวางหนันหนันแต่งงานกัน3ปี ถูกภรรยาที่ยกน้องชายเป็นหัวแก้วหัวแหวนบีบคั้น แล้วยังถูกดูถูกเหยียดหยาม วันหนึ่งได้กลับตระกูลมหาเศรษฐี เขาสาบานว่าต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีกลับคืนมา ต้องทำให้คนที่ดูถูกเขาเสียใจกับสิ่งที่ทำ ให้คนที่เหยียดหยามเขาต้องชดใช้อย่างสาสม

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท