แม้คฤหาสน์ตระกูลหลี่จนอยู่บนภูเขา
แต่เรื่องในค่ำคืนนี้ แพร่สะพัดไปทั่วทุกข่าวสารบนอินเทอร์เน็ตของเมืองหลวงอย่างรวดเร็วปานสายฟ้า
ตระกูลหลี่โดนบุก
ตระกูลหลี่ดดนระเบิด แม้กระทั่งมีเครื่องบินรบออกปฏิบัติการ
แต่ละข้อมูลถูกส่งไปยังโต๊ะของผู้มีอำนาจต่างๆอย่างต่อเนื่อง
ทุกคนล้วนตกตะลึง
พูดว่าอึ้งกันไปทั้งเมือง ก็ไม่เกินไป
ในเมืองหลวง ตระกูลหลี่เป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุด สถานะไม่สั่นคลอน
ใครกัน？
กล้ากระตุกหนวดเสือแบบนี้？
เพียงเวลาสั้นๆ ก็มีคนยินดียินร้ายกับความโชคร้ายของคนอื่น มีคนเต็มไปด้วยความสงสัย และมีคนมีความสุข
ตระกูลหลี่กลายเป็นตัวตลกของทุกคน！
แต่ผู้มีอำนาจทั้งหมดกำลังติดตามสาเหตุอย่างไม่มีข้อยกเว้น
เมื่อข่าวกรองปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง คนเหล่านี้ก็ยิ่งตกใจมากขึ้นอย่างรวดเร็ว
เมืองหลวงในค่ำคืนนี้
ฝนตกในในยามค่ำคืน
พายุฟ้าคะนอง ฟ้าร้องฟ้าแลบ ฝนตกหนัก
ณ โรงแรมแห่งหนึ่งในเมืองหลวง
ในห้องมีเฉินตง คุนหลุน ท่านหลง และฉินเย่นั่งด้วยกัน
คุนหลุน ฉินเย่สูบบุหรี่
ท่านหลงอ่านหนังสือ
เฉินตงยืนเหม่อมองฝนตกหนักและฟ้าร้องนอกหน้าต่างอยู่เงียบๆ
เรื่องทั้งหมดในคืนนี้ สะเทือนใจเขามากจริงๆ
ความโหดของพ่อ ทำให้เขาจำได้ไม่รู้ลืม
ตอนเด็กๆเวลาทะเลาะกับคนอื่น ก็หวังว่าจะมีพ่อมาออกหน้าให้เขา
แต่เขาไม่มีพ่อ ส่วนคนที่ทะเลาะกับเขานั้นมี
นี่จึงปลูกฝังเขาตอนเด็กๆว่าไม่ว่าจะถูกหรือผิด ตราบใดที่มีเรื่องสุดท้ายตัวเองนั่นแหละที่เสียเปรียบ
ถ้าผิด เขาควรสู้
แต่ถ้าถูกก็โดนทำร้าย
แม่ยืนหยัดมีบ้านให้ก็เสียแรงไปไม่น้อย ทุกครั้งที่เขาได้รับความไม่เป็นธรรมมักไม่กล้าบอกแม่ เขาเหมือนสุนัขตัวหนึ่ง หลบทำแผลอยู่ในมุมมืดอย่างเงียบๆ ดีขึ้นแล้วจึงไปหาแม่เผยรอยยิ้มออกมา
แต่วันนี้ ตลอด20ปีมานี้
ในที่สุดก็รู้ถึงความรู้สึกของการมีพ่อแล้ว
รู้สึกยิ่งใหญ่และน่าตกใจมาก และทำให้เฉินตงยิ่งมีความรู้สึกซับซ้อนเข้าไปอีก
พ่อกำลังช่วยแม่ทำแผลอยู่ห้องข้างๆ
และเขามาห้องท่านหลงพกวเขาอย่างรู้ได้ด้วยตัวเอง
เพราะเขารู้ว่าหลังจากกลับมาเจอกันอีก20ปีให้หลัง แม่ต้องมีเรื่องมากมายที่จะบอกพ่อแน่ๆ
และเขาก็มี แต่หลังจากที่พ่อแม่ได้คุยกันถึงเรื่องเก่าๆกันแล้ว
“ท่านหลง คุณไม่ต้องเสแสร้งแล้ว”
เสียงของฉินเย่ทำลายความเงียบในห้อง
เฉินตงหันไปมอง ก็เห็นฉินเย่ยืนขึ้นแล้วดึงหนังสือท่านหลงออก
สิ่งที่ทำให้เฉินตงคิดไม่ถึงคือในหนังสือยังมีหนังสืออีกเล่มหนึ่งแทรกอยู่
แต่หน้าปกหนังสือ……
เขาเห็นแล้วหน้าแดงเล็กน้อย
ท่านหลงตั่วสั่น ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
เขารีบเก็บหนังสือ แล้วจ้องฉินเย่ด้วยความโมโห：“เจ้าเด็กนี่ ฉันอ่านแต่หนังสือปราชญ์！”
“หึ……ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์เอาแต่ศึกษาเทคโนโลยี！”
ฉินเย่กลอกตามองบน
เฉินตงและคุนหลุนมองหน้ากัน
ถ้าไม่ใช่เพราะฉินเย่ พวกเขาคงคิดไม่ถึงจริงๆว่าท่านหลงมีด้านนี้ด้วย
ภาพท่านหลงเมื่อก่อนในใจของเขาสองคน วันนี้แตกสลายหมดแล้ว
จับตามอง
ฉินเย่เดินไปตรงหน้าเฉินตง แล้วยืนมือขวาออกไป：“เปิดราคามาสิ คืนนี้ผมเป็นคนของคุณแล้ว”
ตูม！
เฉินตงตกใจ หน้าแดงก่ำ มองฉินเย่ด้วยความกลัว：“คุณ คุณจะทำอะไร？ผม ผมไม่ใช่คนแบบนั้น！”
ภาพที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนั้น ทำให้ท่านหลงและคุนหลุนตกใจเช่นกัน
หรือฉินเย่จะพบอะไรในตัวคุณชายเข้า？
ทันใดนั้น ท่านหลงตาเป็นประกาย ตื่นเต้นขึ้นมาทันที：“คุณชาย ยังไม่รีบตอบตกลงอีก？”
นี่ยังตอบตกลงได้งั้นเหรอวะ？
เฉินตงตระหนกขึ้นมาทันที ขณะกำลังจะอธิบาย
ท่านหลงก็ถีบเข้าให้：“ฉินเย่ตอบรับคำเชิญของคุณแล้ว”
เฉินตงชะงัก จากนั้นก็ได้สติ
เขาจับมือฉินเย่ด้วยความตื่นเต้น：“ตกลง！”
ทั้งสองคนสบตากันพลางยิ้ม
ฉินเย่พูด：“แต่คุณต้องเปิดราคาที่ดีนะ อยากให้ผมถวายชีวิตให้ คุณก็ต้องเห็นค่าชีวิตผม และราคาที่ผมช่วยคุณนั้นสูงมากเลยทีเดียว”
“ราคา？”เฉินตงงุนงง
ฉินเย่กลับยิ้มเบาๆ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาดูชั่วร้ายเล็กน้อย
เขาหันไปหยิบโทรศัพท์แล้วกดโทรออก
อีกฝ่ายรับสายแทบจะทันที
ฉินเย่พูดอย่างเย็นชา：“ตั้งแต่วันนี้ไป ผมไม่ใช่คนของตระกูลฉินแล้ว ลบผมออกจากวงศ์ตระกูลซะ”
ปี๊บ！
ตัดสายไป
ในห้องเงียบกริบ
เฉินตงงง
ท่านหลงและคุนหลุนก็งง
ราคาที่ต้องจ่ายนี้ สูงมากจริงๆ！
สำหรับคนในครอบครัวที่อำนาจมากๆ เป็นหายนะอย่างไม่ต้องสงสัยเลย
แต่ฉินเย่กลับปฏิเสธตามอำเภอใจเช่นนี้
นี่เป็นจุดที่พวกเขาสามคนตกใจจริงๆ
ฉินเย่หันไปมองเฉินตงพวกเขาสามคนที่อึ้งอยู่ พลางยกไหล่
“ไม่ต้องแปลกใจขนาดนั้น ยังไงในตระกูลฉินผมก็เลี้ยงกลายเป็นคนไร้ประโยชน์ ในเมื่อสามารถทุ่มเทเพื่อเป้าหมายได้ งั้นก็ออกจากตระกูลฉินมาดิ้นรนเองซะ ตอนนี้ผมไม่มีพ่อแม่แล้ว จึงไม่เป็นห่วงอะไรในตระกูลฉินนัก”
เฉินตงเกิดความสงสัยมากในใจ
มองฉินเย่ ปากขยับมุบมิบ อย่าจะถามออกไป
คนที่ฆ่าพ่อ ทำผิดอันใหญ่หลวง แต่ตระกูลฉินกลับไว้ชีวิตและเลี้ยงดู
พอพูดถึงฉินเย่ฆ่าพ่อ ไม่มีเรื่องภายใน งั้นคงเป็นเรื่องโกหก
คิดย้อนกลับไปอย่างละเอียด เขาก็เข้าใจชัดเจนว่าฉินเย่เปลี่ยนไปเพราะเรื่องที่เขาช่วยแม่ในครั้งนี้
หายใจเข้าลึกๆ สุดท้ายเฉินตงก็เก็บความสงสัยในใจไว้ ไม่ได้ถามออกไป
นี่เป็นความลับของฉินเย่
และเป็นเรื่องภายในที่ซีสู่ตระกูลฉินซ่อนมาตลอด
เขาเคารพฉินเย่ ถ้าฉินเย่ไม่พูด เขาก็จะไม่ถามอะไรมากความ
เหมือนฟ่านลู่ในตอนนั้น
และพอมามองฉินเย่
จู่ๆเฉินตงก็รู้สึกว่าคนที่ฆ่าพ่อตรงหน้า ไม่ได้ดูเลือดเย็นและโหดร้ายขนาดนั้น
ก็อกๆ！
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
เฉินตงท่าทีสงสัย
ในที่สุดก็มาถึงคราวตัวเองแล้วเหรอ？
คุนหลุนลุกขึ้นไปเปิดประตู
คนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือเฉินเต้าหลินและหลี่หลาน
ทั้งสองกอดกัน ตาแดงๆ
เห็นได้ชัดว่าร้องไห้กันมา
“คุณท่าน”
“ผู้นำตระกูลเฉิน”
คุนหลุน ท่านหลงและฉินเย่ค่อยๆแสดงความเคารพ
เฉินเต้าหลินพยักหน้า มองเฉินตงด้วยสายตาอบอุ่น
เฉินตงเงอะงะ ตอนนี้กำลังสบตากับพ่อ ทำให้เขารู้สึกงุนงงเล็กน้อย สมองโล่งไปหมด
ความคิดถึงและการรอคอยทั้งหมดรู้สึกเหมือนจะได้รับแล้วจริงๆ แต่มันไม่ได้รับมืออย่างสบายๆอย่างที่ตนคาดเดาเอาไว้
“ทำได้ดีมาก！”
เฉินเต้าหลินพยักหน้า พูดชมเชย：“ลูกเก่งกว่าที่คิดเอาไว้มาก พ่อละอายที่20กว่าปีมานี้ทำให้พวกคุณสองแม่ลูกต้องผิดหวัง”
เฉินตงยิ้มๆ ไม่พูดอะไร
“ลูกชายเราสามารถปกป้องแม่ได้แล้ว”
เฉินเต้าหลินหันไปมองหลี่หลาน พลางยิ้มอย่างอ่อนโยน
จากนั้นเขาก็หันไปมองเฉินตงอีกครั้ง：“ระวังตัวหน่อยนะ ความสามารถของลูกยังไม่เพียงพอที่ให้ลูกพาแม่กลับตระกูลเฉินได้ ผู้สืบทอดตระกูลเฉินไม่ได้มีแค่สองคน พ่อจะนำพาลูกให้เหนือกว่าพวกเขาทีละก้าวๆ”
“ผมสามารถเหนือกว่าพวกเขาด้วยตัวเองได้”เฉินตงพูด
เฉินเต้าหลินยิ้มอย่างตกใจ พลางพยักหน้า：“โอเคๆๆ นี่สิคือความกล้าหาญที่ลูกชายของพ่อควรมี！”
“พ่อต้องรีบกลับตระกูลเฉิน เรื่องในคืนนี้คงบานปลายแน่ ตระกูลเฉินก็ต้องยับยั้งเอาไว้”
เฉินเต้าหลินสีหน้าเรียบเฉย แต่สายตากลับมองไปยังฉินเย่：“เจ้าหนุ่มตระกูลฉิน เรื่องของคุณผมรู้ คุณเป็นลูกกตัญญู！ไม่เลวนี่！ช่วยลูกชายผมดีๆ สิ่งที่คุณต้องการ อนาคตลูกชายผมจะให้คุณทีละอย่างๆ！”
เฉินตงขมวดคิ้ว
ฉินเย่กลับหันไปยิ้ม：“ผู้นำตระกูลเฉินพูดหยอกล้ออะไรกัน ผมเป็นสัตว์ร้ายที่ฆ่าพ่อด้วยมือของตัวเองเลยนะ”
เฉินเต้าหลินยิ้มอย่างเดาไม่ออกว่าถูกหรือผิด
แล้วเดินจากไป
