ปึง ๆ ๆ !
ยังไม่ทันรุ่งสาง เฉินตงกับกู้ชิงหยิ่งก็ถูกปลุกให้ตื่น ด้วยการเคาะประตูอย่างรุนแรงกะทันหัน
หลังจากเปิดประตู ท่านหลงกับคุนหลุนต่างก็ยืนอยู่ที่หน้าประตู
“คุณชาย เกิดเรื่องร้ายแรงใหญ่โตขึ้นซะแล้วครับ คุณท่านใหญ่หลี่ตายแล้ว!”
ท่านหลงดูตื่นตกใจ หน้านิ่วคิ้วขมวด พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
ตายแล้ว? !
เฉินตงผงะไปชั่วขณะ แล้วแค่นยิ้มเย็นชา “ตายแล้วก็ตายไปสิ ผมกับเสี่ยวหยิ่งจะนอนต่ออีกหน่อย”
“เป็นการลอบฆ่าครับ!”
ประโยคนี้ของท่านหลง ทำเอาเฉินตงที่หันหลังเตรียมจะปิดประตูต้องหยุดชะงักลงทันที
“คุณชาย ลงไปกับพวกเราก่อนเถอะครับ เรื่องนี้มันซับซ้อนมากจริง ๆ” เสียงของท่านหลงนั้นแหบต่ำจนน่าใจหาย ถึงขั้นตัวสั่นเล็กน้อย
เฉินตงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ยิ้มเป็นสัญญาณให้กู้ชิงหยิ่งกลับไปนอนต่อ จากนั้นจึงหันหลังกลับแล้วเดินตามท่านหลงกับคุนหลุนลงไปชั้นล่าง
ไม่ว่าคุณท่านใหญ่หลี่จะตายยังไง เขาก็ไม่ได้สนใจมันเลยแม้แต่น้อย
แต่สิ่งที่ทำให้เฉินตงสนใจคือ ปฏิกิริยาของท่านหลงต่างหาก
คนที่สงบราวกับน้ำนิ่งอย่างท่านหลง ถึงกับพูดเสียงสั่นเมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้!
เมื่อเขามาถึงห้องนั่งเล่นชั้นล่าง ฉินเย่ที่อยู่ในชุดนอน นั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าจริงจัง จ้องเขม็งไปที่หน้าจอโทรศัพท์
“ทำไมกระทั่งฉินเย่ก็ยังมาที่นี่ด้วยล่ะ?”
เฉินตงมองดูเวลา เพิ่งจะตีห้า ในช่วงเวลาที่เช้าขนาดนี้ มีเหตุผลที่เชื่อได้ว่าฉินเย่ควรจะเพิ่งกลับจากไปปาร์ตี้สุดเหวี่ยงที่ไนต์คลับเสร็จ แล้วกำลังเตรียมตัวกลับบ้านนอนสิถึงจะถูก
เขาเหลือบมองท่านหลงกับคุนหลุนด้วยความประหลาดใจ “ นี่สรุปว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ”
“คุณชาย คุณท่านใหญ่หลี่ถูกลอบฆ่า ยังไม่เป็นเรื่องใหญ่พออีกหรือ?”
คุนหลุนพูดด้วยท่าทีตื่นตระหนก: “ตอนนี้เมืองหลวงวุ่นวายปั่นป่วนไม่มีดีแล้วครับ เจ้าบ้านตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดคนปัจจุบันถูกลอบฆ่า เรื่องนี้ร้ายแรงพอ ๆ กับระเบิดนิวเคลียร์ลูกย่อม ๆ เลยครับ!”
เฉินตงถูจมูก ยกยิ้มเหยียดหยาม แล้วทรุดนั่งลงบนโซฟา
บิดขี้เกียจอย่างเกียจคร้าน หาวหวอดพลางพูดติดตลกว่า: “อยู่ห่างกันคนละโยชน์เลย มันเกี่ยวอะไรกับพวกเราล่ะ?”
“คุณท่านใหญ่หลี่ตายในโรงแรมไท่ซานครับ!” คุนหลุนตอบกลับ
เฉินตงยังคงไม่สนใจเหมือนเดิม
ในขณะที่กำลังจะพูดต่อ ฉินเย่ก็ยื่นโทรศัพท์มือถือที่จ้องอยู่มาตรงหน้าเขา
“พี่คุนหลุนพูดยังไม่ตรงประเด็นมากพอ นายดูนี่ดีกว่า”
เฉินตงรับโทรศัพท์มือถือไปดูอย่างสงสัย
เมื่อเห็นหน้าจอที่อยู่ในโหมดมินิไมซ์ แววตาของเขาก็ปรากฏอาการตกตะลึงพรึงเพริศ
มินิไมซ์นั้น ปรากฏผลการค้นหาจากหน้าเว็บไซด์สำหรับมือถือที่ไม่ธรรมดา เป็นสไตล์มินิมอล หลัก ๆ จะเป็นสีขาวดำ แต่หน้าปกเว็บกลับมีรูปดาบที่อาบเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงฉานอยู่เล่มหนึ่ง
สีแดงคล้ำดุจเลือดนกนั้น เป็นอะไรที่เด่นสะดุดตามากบนหน้าปกขาวดำ
เฉินตงเลื่อนลงมาดูข้อมูลต่อโดยไม่รู้ตัว ข้อมูลชุดหนึ่งก็พุ่งเข้าใส่ดวงตาของเขาทันที ราวกับสายฟ้าที่ฟาดใส่เข้ามาตรง ๆ
[ คำสั่งฆ่าระดับ S นักฆ่าอำพราง the hidden killer! เป้าหมาย: ผู้สืบทอดตระกูลเฉิน เจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ไท่ติ่ง เฉินตง! ]
แม่…งเอ๊ย! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน….
เฉินตงถึงขั้นอยากสบถคำด่าพ่อล่อแม่ออกมาเลยทีเดียว
ทำไมจู่ ๆ ก็มีคำสั่งฆ่าฉันขึ้นมาเฉย ๆ ล่ะ?
ท่านหลงกับคุนหลุนทรุดตัวลงนั่งทีละคน ๆ
ท่านหลงพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักอึ้งว่า “ฉินเย่ คิดไม่ถึงว่าเธอจะสามารถเข้าดาร์กเว็บได้ด้วยนะ?”
ดาร์กเว็บ? !
จิตใจของเฉินตงพลันเครียดขมึงขึ้นมาทันที
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินศัพท์คำนี้
“จะดีจะชั่วผมก็เป็นคนตระกูลฉินนะ ผมสามารถช่วยให้ตระกูลฉินกลายเป็นคนรวยระดับท็อป ขึ้นแท่นเป็นมหาเศรษฐีมีเงินเป็นหมื่น ๆ ล้านได้เชียวนะ กะอีแค่ดาร์กเว็บนี่ ผมจะเข้าไปไม่ได้เชียวเหรอ?” ฉินเย่ตอบกลับด้วยการโอ้อวดตัวเองไปประโยคหนึ่ง
เขาหันไปมองไปที่เฉินตงอย่างรวดเร็ว แสร้งทำเป็นผ่อนคลายยิ้มแย้ม : “พี่ตง คราวนี้นายมีปัญหาใหญ่จริง ๆ แล้วล่ะนะ!”
“เดี๋ยวนะ!”
เฉินตงสั่งให้หยุดพูดด้วยความมึนงง แล้วถามด้วยใบหน้าสงสัยว่า: “ไอ้ดาร์กเว็บนี่มันคืออะไร? แล้วไอ้คำสั่งฆ่าระดับ S นักฆ่าอำพราง The hidden killer บ้าบออะไรนั่นอีก สรุปว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”
พวกท่านหลงทั้งสาม ต่างส่งสายตาชำเลืองมองกันไปมาไม่หยุด
สุดท้ายฉินเย่กับท่านหลง ก็พร้อมใจกันมองไปที่คุนหลุนเป็นตาเดียวกัน
ในบรรดาสามคน คุนหลุนเป็นคนที่รู้สถานการณ์ดีที่สุด
คุนหลุนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดกับเฉินตงว่า: “คุณชาย คุณสามารถทำความเข้าใจกับคำว่า “ดาร์กเว็บ” ได้เหมือนกับการที่คนทั่วไปใช้อินเทอร์เน็ตในอีกด้านหนึ่ง แต่มันจะอยู่ในด้านมืด ซึ่งคนธรรมดาจะไม่สามารถเข้าไปเกี่ยวข้องได้เลย พูดได้ว่าดาร์กเว็บเป็นตัวตนในด้านชั่วร้ายดำมืดของมนุษย์ครับ”
เฉินตงพอจะเข้าใจได้คร่าว ๆ แล้ว จึงพยักหน้ารับรู้
คุนหลุนสีหน้าเคร่งเครียด พูดต่ออย่างรวดเร็วว่า: “แล้วองค์กรhidden killersนั้น ก็คือองค์กรนักฆ่าที่ฝังรากลึกอยู่ในดาร์กเว็บ มือมืดของมันสามารถแผ่ขยายกระจายเงาอันชั่วร้ายจากเมืองหนึ่งไปยังอีกเมืองหนึ่ง หรือแม้กระทั่งไปได้ถึงทั่วโลกเลยทีเดียว”
“องค์กรhidden killersที่ว่านั้น มีหน้าที่รับภารกิจลอบสังหาร ซึ่งมีการจ้างวานมาจากลูกค้าต่าง ๆ ในดาร์กเว็บ โดยจะคิดราคาภารกิจลอบสังหารตามค่าหัว สถานะของเป้าหมาย และความยากง่ายของการลอบสังหาร ทุกคนในดาร์กเว็บสามารถรับทำภารกิจได้ การตัดสินขั้นสุดท้ายขึ้นอยู่กับว่า ใครเป็นคนที่ทำภารกิจได้สำเร็จก่อน คนนั้นก็จะเป็นผู้ที่รับภารกิจชิ้นที่ว่านั้นไป!”
หลังฟังคำอธิบายของคุนหลุน เฉินตงก็จ้องมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ รูม่านตาค่อย ๆ หดเล็กลง
ความหนาวเย็นอันไร้ที่มาค่อย ๆ แผ่ซ่านไปทั่วแผ่นหลังอย่างเงียบงัน
“ไม่มีกฎเกณฑ์สำหรับการประกาศภารกิจอย่างชัดเจน ครอบคลุมขยายไปทั่วโลก นี่คือความน่ากลัวขององค์กรhidden killersที่แท้จริง!”
เสียงของคุนหลุนกดต่ำจนแทบไม่ได้ยิน หากเปลี่ยนเป็นเขาล่ะก็ เขาก็คงอดรู้สึกหวาดหวั่นในใจไม่ได้เหมือนกัน : “ภารกิจลอบฆ่าจะแบ่งออกเป็นระดับ S, A, B, C และ D จากสูงไปต่ำ และภารกิจระดับ S จะมีเกรดตั้งแต่ 1 ดาวถึง 5 ดาว คุณชายคือเกรด 1 ดาว ระดับ S !”
เฉินตงไม่ได้สนใจฟังคำพูดของคุนหลุนแล้ว
เขารู้สึกหนาวสะท้านไปทั้งร่าง เหงื่อออกจนชุ่มเต็มฝ่ามือโดยไม่รู้ตัว
สิ่งที่เขาสนใจคือคำพูดประโยคสุดท้ายของคุนหลุน
ไม่มีกฎเกณฑ์สำหรับการประกาศภารกิจอย่างชัดเจน ครอบคลุมขยายไปทั่วโลก!
ซึ่งหมายความว่า ขอแค่ใครก็ตามที่สามารถเข้าสู่ดาร์กเว็บได้ ก็สามารถเห็นภารกิจคำสั่งให้ลอบฆ่าที่ว่านี้ได้ รวมถึงรับเป็นผู้ทำภารกิจได้หมดทุกคนนั่นเอง
ในฐานะเป้าหมายของการลอบสังหาร สิ่งที่เขาจะต้องเผชิญต่อจากนี้ไป น่าจะเป็นกลุ่มนักฆ่ากลุ่มใหญ่ที่รุมล้อมเข้ามาเหมือนตั๊กแตนนักล่า ถึงขั้นที่ไม่แน่ว่า อาจมีนักฆ่าที่ไม่ใช่มืออาชีพปะปนอยู่ในนั้นด้วย!
เฉินตงเคาะนิ้วโป้งเบา ๆ จมดิ่งเข้าสู่การวิเคราะห์ภารกิจลอบฆ่าที่เกี่ยวข้องกับตัวเขาเอง
มีตัวหนังสือเพียงไม่กี่บรรทัดที่ใช้แนะนำภูมิหลัง ตัวตน และสถานะของเขา แต่บรรทัดที่ว่าเป็นผู้สืบทอดตระกูลเฉิน เน้นการใช้สีแดงเป็นเครื่องหมายบ่งชี้เป็นพิเศษ
ดูเหมือนว่า ที่ฉันสามารถถูกตัดสินว่าเป็น ระดับ S ได้ ก็เป็นเพราะเกี่ยวข้องกับสถานะผู้สืบทอดของตระกูลเฉินอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้งั้นสินะ
รูม่านตาของเฉินตงหดตัวถึงขีดสุด หลุบตาลงต่ำตามนิ้วที่เคาะซ้ำ ๆ ทันใดนั้นรูม่านตาที่หดตัวก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลง
คนที่ประกาศภารกิจลอบฆ่าต่อกลุ่มนักฆ่าในดาร์กเว็บครั้งนี้ จะต้องเป็นตระกูลหลี่แห่งเมืองหลวงแน่!
คำพูดง่าย ๆ ไม่กี่คำทำให้สมองของเฉินตงเหมือนมีระเบิดลูกใหญ่ ๆ ระเบิดซ้ำไปมาไม่หยุด
เขาเกรี้ยวกราดขึ้นมาทันที พลางพูดอย่างโกรธเคืองว่า : “ตระกูลหลี่!? นี่พวกนั้นคิดว่าฉันฆ่าคุณท่านใหญ่หลี่งั้นเรอะ?”
ก่อนหน้านี้ คุณท่านใหญ่หลี่เพิ่งถูกคนลอบฆ่า
จากนั้น เขาก็ถูกตระกูลหลี่จ้างวานนักฆ่าบนดาร์กเว็บให้มาทำภารกิจลอบฆ่าเขาทันที
การเชื่อมต่อลักษณะนี้ ใครก็ตามที่ไม่โง่ ต่างก็สามารถเข้าใจได้ทั้งนั้น
“ต้องใช่แน่!”
ท่านหลงพยักหน้า พูดด้วยแววตาลึกล้ำ: ” นี่ช่างเป็นเรื่องยุ่งยากที่ส่งผลร้ายแรงต่อคุณชายอย่างแท้จริงเลยครับ ”
“แต่ฉันไม่ได้เป็นคนฆ่าคุณท่านใหญ่หลี่นะ หลังจากที่ฉันไล่พวกเขาออกไป ฉันก็กลับบ้านเข้านอนพร้อมกับเสี่ยวหยิ่งแล้ว!” เฉินตงรู้สึกโมโหขึ้นมาอีก
ไม่ว่าใครก็ตาม ถ้าจู่ ๆ ก็ถูกจับไปวางไว้ในสถานที่ดำมืดอย่างดาร์กเว็บนั่น แล้วถูกแขวนชื่อลอยไว้ในภารกิจลอบสังหาร ก็ต้องรู้สึกหวาดกลัวกันทั้งนั้นแหละ
“เพราะงั้น นี่แหละคือสิ่งที่ทำให้เราทุกคนสงสัย พวกเราต่างก็รู้ว่าคุณไม่ได้ฆ่าคุณท่านใหญ่หลี่ แต่ตระกูลหลี่กลับดันทุรังเชื่อกันว่าคุณเป็นคนฆ่า ถึงขั้นที่ยอมทุ่มทุกอย่างที่มี เพื่อสั่งการนักฆ่าในดาร์กเว็บให้มาลอบฆ่าคุณให้จงได้”
ในดวงตาของท่านหลงปรากฏแววฉงนขึ้น พูดด้วยเสียงหนักอึ้งว่า “มันจะต้องมีแผนการร้ายอะไรบางอย่างซ่อนอยู่แน่ ๆ”
“ตอนนี้จะพูดอะไรก็ไม่สำคัญแล้ว!”
ฉินเย่ขัดจังหวะคำพูดของท่านหลงขึ้นมาดื้อๆ: “ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ตระกูลหลี่ได้มอบหมายภารกิจลอบฆ่าให้กลุ่มนักฆ่าอำพราง The hidden killer ในดาร์กเว็บแล้ว การตายของคุณท่านใหญ่หลี่ ทำให้เกิดความโกลาหลไม่ต่างจากพายุ จากนี้ไปจะมีนักฆ่าอีกนับไม่ถ้วนที่จะลอบโจมตีเข้ามา พี่ตง เตรียมล้างคอรอรับหายนะที่จะจู่โจมเข้ามาให้ดีก็แล้วกันนะ!”
นอกจากนี้ เมื่อองค์กรhidden killersประกาศภารกิจออกไปแล้ว โดยปกติคนที่รับมอบหมายภารกิจ จะถูกตั้งชื่อตามองค์กรhidden killersไปโดยอัตโนมัติ และจะไม่ประกาศออกสู่ช่องทางสาธารณะง่าย ๆ เว้นเสียแต่ว่า นั่นจะเป็นความสมัครใจของผู้จ้างวาน สรุปว่าตอนนี้ ตระกูลหลี่ระบุชื่อพี่ชัดเจนเลยว่า จะขอสู้แหลกแบบหลังชนฝากับพี่ตงจนกว่าจะตายกันไปข้าง!”
