The Winner is king ผู้ชนะเลศคือราชา – บทที่ 320 อันดับยมราช

การเปลี่ยนแปลงใหม่ ?

จิตใจของเฉินตงดำดิ่งลงสู่ก้นบึ้งในทันที

ท่าทีของท่าหลง แสดงออกอย่างชัดเจนว่า การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องดีนัก

เฉินตงพยายามสงบสติอารมณ์เอาไว้ แล้วถามว่า : “การเปลี่ยนแปลงอะไร ?”

ท่านหลงอยู่ในท่าทีหวาดกลัว เขาหายใจหอบ พลางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วยื่นให้เฉินตงด้วยมือขวาที่มีอาการสั่นเล็กน้อย

ภาพที่ปรากฏยังคงเหมือนครั้งที่แล้ว

เนื้อหาของเครือข่ายมืดที่ระบุเอาไว้อย่างชัดเจนเป็นข้อๆ

เฉินตงขมวดคิ้วแล้วมองหาประกาศเกี่ยวกับการลอบสังหารตนเองขององค์กรhidden killers

เมื่อเห็น คิ้วก็ขมวดแน่นขึ้นทันที

ในเนื้อหา ปรากฏรูปเคียวเพิ่มขึ้นมา ซึ่งเป็นแบบเดียวกับที่ยมราชถือเอาไว้

“เคียวนี่หมายความว่าอย่างไร ?” เฉินตงขมวดคิ้วถาม

แววตาของท่านหลงเผยความหวาดกลัวออกมา : “นี่เป็นเคียวของยมราช หมายถึงต้องการเอาชีวิต อีกทั้งหากมีเคียวของยมราชปรากฏขึ้นในการประกาศภารกิจขององค์กรhidden killers นั้นหมายความว่า มีนักฆ่าระดับแนวหน้าที่อยู่ในอันดับยมราชให้ความสนใจ หนึ่งเคียวแทนนักฆ่าระดับแนวหน้าที่อยู่ในอันดับยมราชหนึ่งคน”

เฉินตงรู้สึกตกใจสุดขีด

เขาเข้าใจได้ในทันทีว่าทำไมท่านหลงถึงมีท่าทีที่สงบในทุกๆ ครั้งที่ตื่นตกใจ

มีนักฆ่าระดับแนวหน้าให้ความสนใจ นั่นอาจหมายความได้ว่าอาจจะมีนักฆ่าระดับแนวหน้าบางคนที่เข้าร่วมแล้ว ?

พันล้านดอลลาร์ !

แม้กระทั่งทหารรับจ้างเดดพูลก็ยังดึงดูดมาได้ เสี่ยงอันตรายเพราะเข้าตาจนจริงๆ

แล้วนักฆ่าระดับแนวหน้าจะไม่สนใจได้อย่างไร ?

ทันใดนั้น เฉินตงก็รู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมา และรู้สึกชาไปทั้งตัว

เขาขมวดคิ้วแน่นจนเป็นรอยย่น แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า : “ท่านหลง อันดับยมราชนี่คืออะไร ?”

“เป็นรายชื่อนักฆ่าทั้งหมดจากทั่วทุกมุมโลก จากการตัดสินร่วมกันขององค์กรhidden killers จึงได้จัดทำตารางรายชื่อของบรรดานักฆ่าระดับแนวหน้าขึ้นมา ซึ่งมีทั้งหมดหนึ่งร้อยรายชื่อ”

น้ำเสียงของท่านหลงสั่นเครือเล็กน้อย : “คนที่จะได้รับเลือกเข้ามาอยู่ในอันดับยมราช จะต้องเป็นนักฆ่าระดับพระกาฬ และสามารถจัดการได้เช่นเดียวกับยมราชที่มาเอาชีวิตของคน”

เฉินตงไม่พูดไม่จา

จู่ๆ เขาก็คิดขึ้นได้ว่าคุนหลุนเองก็เคยเป็นนักฆ่า เคยรับภารกิจลอบสังหารมาก่อน

เขาจึงถามว่า : “คุนหลุนอยู่ในอันดับยมราชด้วยไหม ?”

“เคยอยู่ แต่หลังจากที่คุนหลุนติดตามนายท่านแล้ว ก็ปกปิดชื่อและนามสกุล ทำให้ไม่มีรายชื่อของเขาจัดเรียงอยู่ในตารางอันดับยมราชอีกต่อไป”

“เช่นนั้น ตอนที่คุนหลุนสังหาร Rothschild ผู้นั้น เขาถูกจัดอันดับอยู่ที่เท่าไหร่ในอันดับยมราชเหรอ?”

ท่านหลงครุ่นคิด นึกทบทวนความจำอยู่สักครู่ จากนั้นจึงค่อยๆ พูดขึ้นว่า : “อันดับที่ 23 ส่วนอีกสองคนอยู่ในอันดับที่ 58 และ 31”

“ฮะ !”

ท่าทางของเฉินตงเคร่งขรึมลงทันที เขารู้สึกตกใจจนแทบกลั้นหายใจ

นักฆ่ามือพระกาฬทั้งสามคนที่อยู่ในอันดับยมทูตซึ่งเป็นคนสังหาร Rothschild คุนหลุนถือว่าเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาทั้งสามคน

และในขณะที่ตกตะลึงอยู่นั้น เฉินตงก็รู้สึกได้ว่ามีเหงื่อกาฬไหลอยู่ที่บริเวณแผ่นหลัง

ความสามารถของคุนหลุนเขารู้ดี แต่ก็ยังถูกจัดอยู่เพียงอันดับที่ 23 ถ้าเช่นนั้น คนที่อยู่เหนือขึ้นไปในอันดับยมทูต จะแข็งแกร่งขนาดไหน ?

และที่สำคัญยิ่งไปกว่านั้นก็คือ ตระกูลของ Rothschild ก็เป็นตระกูลมั่งคั่งระดับต้นๆ ที่มีประวัติมายาวนานเช่นกัน

จากคำบอกเล่าของคุนหลุนและท่านหลง เฉินตงก็พอจะเดาได้ว่า ตอนนั้นเพื่อที่จะปกป้องคนในตระกูลคนนั้น Rothschild ไม่ลังเลที่จะใช้ทั้งเงินและอำนาจ เมื่อเทียบกับระดับการรักษาความปลอดภัยของเขาในตอนนี้ คาดว่ายังห่างไกลกันลิบลับนัก

ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ แต่พวกของคุนหลุนก็ยังคงฝ่าเข้าไป จนสามารถฆ่าเขาได้สำเร็จ

ถ้าหากครั้งนี้คนที่ให้ความสนใจกับภารกิจลอบสังหาร เป็นนักฆ่าระดับพระกาฬในอันดับยมราชล่ะ ?

นักฆ่าที่อยู่ในอันดับที่เหนือกว่าอันดับที่ 23 ของคุนหลุน หากลงมือจริงๆ แล้วละก็……

จู่ๆ เฉินตงก็รู้สึกหวาดกลัวราวกับถูกสัตว์ร้ายโบราณดักเอาไว้

หากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกตามล่า

ถ้าเช่นนั้นตอนนี้ ความหวาดกลัวเช่นนี้ก็คงปะทุขึ้นอย่างไม่รู้จบแล้ว

สัตว์ร้ายในสมัยโบราณ ย่อมน่ากลัวกว่าฝูงไฮยีน่าหลายเท่า !

“สามารถค้นหาออกมาได้ไหมว่าอันดับยมทูตที่ให้ความสนใจกับภารกิจคือใคร ? หรืออยู่ในอันดับที่เท่าไหร่ ?” เฉินตงถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม

รู้เขารู้เรา ถึงจะเอาชนะได้

ถ้าหากรู้เพียงแค่ว่ามีอันดับยมราชให้ความสนใจกับภารกิจ นั่นไม่เท่ากับว่าเป็นการนั่งรอยมราชถือเคียวออกมาจากที่มืดหรอกหรือ

“ข่าวนี้ นายท่านเพิ่งจะบอกผมเมื่อครู่ เขากำลังสืบหาอยู่”

ท่านหลงพูดว่า : “เรื่องนี้นายท่านสามารถสืบหาได้ไม่ยาก แต่ต้องใช้เวลาสักหน่อย คงจะได้ผลลัพธ์ออกมาในไม่ช้า”

เฉินตงเลิกคิ้ว : “ทำไมถึงไม่พูดกับฉันโดยตรง ?”

ท่านหลงพูดขึ้นอย่างหดหู่ : “นายท่านเกรงว่าจะยิ่งเพิ่มแรงกดดันให้กับคุณชาย ดังนั้นจึงให้กระผมเป็นคนบอกต่อน่าจะดีกว่า”

ดีกว่า ?

จู่ๆ เฉินตงก็รู้สึกขำขึ้นมา

สำหรับเขาแล้ว ไม่มีอะไรแตกต่างกันเลย

สูดหายใจเข้าเต็มปอดหนึ่งครั้ง

สีหน้าที่หวาดกลัวของเฉินตงหายไปทันที กลายเป็นความเงียบสงบ ราวกับบ่อน้ำที่ไม่มีคลื่น

“กินข้าวกันเถอะ”

ท่านหลงผงะไปทันที เขารู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

ทำไมสภาพจิตใจของคุณชาย จึงแปลเปลี่ยนเป็นความสงบได้ถึงขนาดนี้ ?

ท่านหลงรู้สึกว่า เขาสามารถฝึกฝนการควบคุมตนเองได้ดีในระดับหนึ่งแล้ว แต่ทว่าหลังจากที่รู้ข่าวนี้ เขายังไม่อาจควบคุมสติเอาไว้ได้

และทั้งหมดนี้ล้วนแล้วแต่ต้องใช้เวลาในการขัดเกลาออกมา

คุณชายซึ่งเป็นเป้าหมายในการลอบสังหารในครั้งนี้ เพิ่งจะอายุไม่เท่าไหร่ แต่กลับมีอารมณ์เช่นนี้ ?

เมื่อเห็นท่านหลงชะงักไป เฉินตงก็ยักไหล่ แล้วยิ้มออกมาอย่างเบิกบาน : “ท่านหลงเลิกยืนอึ้งได้แล้ว ให้กูหลังมาเสิร์ฟอาหาร ฉันหิวแล้ว”

เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินตง ท่านหลงก็ถามด้วยความประหลาดใจ : “คุณชาย คุณชายยังยิ้มออกอีกหรือครับ ?”

“ไม่ยิ้มแล้วจะให้ทำอะไร ?”

เฉินตงแสร้งทำเป็นผ่อนคลาย : “อย่างไรเสียฉันเองก็ไม่มีวิธีอื่นอยู่ดี”

ท่านหลง : “……”

เมื่อเห็นท่านหลงพยักหน้าแล้วเดินจากไป รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินตงก็ค่อยๆ จางหาย

กลับเปลี่ยนเป็นความเดียวดายและอ้างว้างเข้ามาแทนที่

เขาไร้ซึ่งหนทาง

ตั้งแต่วินาทีที่ตระกูลหลี่เริ่มประกาศภารกิจในองค์กรhidden killers จากดาร์กเว็บ สถานการณ์ทุกอย่างก็อยู่เหนือการควบคุมของเขา

ลักษณะพิเศษในการรับภารกิจขององค์กรhidden killers ทำให้เขาตกเป็นเป้าสาธารณะ ทำเหมือนกับว่าจะใช้วิธีไหนก็ได้ตามใจเลย!

ไม่ว่าจะเป็นนักฆ่าธรรมดาๆ หรือเป็นนักฆ่าระดับพระกาฬในอันดับยมราช หรือแม้กระทั่งการมีอยู่ของทหารรับจ้างเดดพูล

ขอเพียงแค่ท้ายที่สุดแล้วใครสามารถฆ่าเฉินตงได้ เขาคนนั้นก็คือคนที่ทำภารกิจสำเร็จ

กฎเกณฑ์ที่เปิดกว้างเช่นนี้ ทำให้เฉินตงทำอะไรไม่ถูกจริงๆ

อาหารเย็นถูกเสิร์ฟขึ้นบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว

กับข้าวสามอย่าง และน้ำแกงอีกหนึ่งอย่าง ทั้งสีสันและกลิ่นหอมชวนรับประทาน

อีกทั้งยังต้องผ่านการตรวจสอบซ้ำแล้วซ้ำเล่าจึงจะสามารถเสิร์ฟขึ้นบนโต๊ะได้

ทว่าเฉินตงกลับกินอย่างไร้รสชาติ แต่เพื่อดูแลรักษาสภาวะอารมณ์ของท่านหลงและกูหลัง เขาจึงฝืนใจกินข้าวไปถ้วยใหญ่

เฉินตงรู้ดีว่า เขาคือเสาหลัก

ตอนนี้ใครจะวุ่นวายก็ได้ แต่ตัวเขาห้ามวุ่นวาย

หากเขาวุ่นวาย ทั้งทีมก็จะพลอยโกลาหลตามไปด้วย !

หลังจากมื้ออาหาร กูหลังเก็บกวาดถ้วยชามจนเรียบร้อย

มีสายโทรศัพท์โทรเข้ามาในมือถือของท่านหลง

“นายท่านโทรมาครับ น่าจะมีความคืบหน้า” ท่านหลงหันไปพูดกับเฉินตง จากนั้นจึงรับสายโทรศัพท์

เฉินตงจ้องมองท่านหลงอยู่ตลอดเวลา

เพียงแต่ หลังจากนั้นไม่กี่วินาที สีหน้าของท่านหลงก็หมองหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด ถึงขั้นเผยอาการหวาดกลัวออกมา

นั่นมัน……เป็นความหวาดกลัวราบกับเห็นผี !

สภาพจิตใจของเฉินตงจมดิ่งลง ตอนนี้ เกิดความรู้สึกหดหู่และเหนื่อยล้าขึ้นมา

“เฉินตง แกมันเป็นเทพเจ้าแห่งเคราะห์ร้ายจริงๆ”

เขาหัวเราะเยาะตัวเอง มือทั้งสองข้างประสานอยู่ที่ท้ายทอย เงยหน้าขึ้นมองเพดาน แล้วบ่นพึมพำว่า : “สองวันมานี้ มีข่าวร้ายเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ไม่มีที่เลวร้ายที่สุด มีแต่เลวร้ายยิ่งขึ้น”

ท่านหลงวางสายโทรศัพท์

ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เขาหันมองเฉินตงอย่างหดหู่

ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้น ริมฝีปากของเขาก็ขยับ และในที่สุดคำพูดที่ติดอยู่ในลำคอก็โพล่งออกมา

“คุณชาย สืบรู้แน่ชัดแล้วครับ เป็นอับดับยมราชลำดับที่ 20 มีนามแฝงว่า ยายเมิ่ง”

เปรี้ยง !

เฉินตงรู้สึกตกตะลึงอย่างมาก

คุนหลุนอยู่เพียงแค่อันดับที่ 23 ส่วนคนนี้อยู่ในอันดับที่ 20 !

“ฉัน เฉินตง มีดีอะไร ถึงได้ให้เกียรติฉันขนาดนี้ !”

เฉินตงยิ้มออกมาอย่างโดดเดี๋ยว เขาเลิกคิ้วแล้วเหลือบมองท่านหลง : “ยายเมิ่ง ? นี่คือคนที่อยู่ในประเทศของเราใช่ไหม ?”