เหมือนเสียงฟ้าผ่า
ครอบงำคนได้ทันที
คนตระกูลเฉินที่สีหน้าเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง ก็ตกตะลึงในทันที
ในฐานะสมาชิกธรรมดาและคนใช้ในบ้าน เฉินตงสำหรับพวกเขาแล้ว ดูเหมือนจะเป็นความลับที่แตะต้องไม่ได้
ลูกชายของเจ้าบ้าน และเป็นหนึ่งในผู้สืบทอด?!
จะเป็นไปได้อย่างไร?
รายชื่อผู้สืบทอดตระกูลเฉินถูกเขียนไว้ในสมุดนานแล้ว แต่ไหนแต่ไรเจ้าบ้านเป็นคนที่สงบมีความปรารถนาน้อย และตัวเดียว
นี่มันลูกชายที่มาจากไหน? ผู้สืบทอดอะไรกัน?
อย่างไรก็ตาม คำพูดนี้ท่านหลงเป็นคนพูด ในฐานะที่เป็นคนสนิทของเจ้าบ้าน ไม่มีทางที่จะพูดโกหกในเรื่องแบบนี้
ในความเป็นจริง ตอนที่เฉินตงพาท่านหลงกับคุนหลุนเดินมาพร้อมกัน
ก็มีคนไม่น้อยที่สังเกตเห็นท่านหลงกับคุนหลุน ต่างหวาดกลัวและลังเล
เพียงแต่คำพูดและท่าทางของเฉินตง ช่างหยิ่งผยอง ได้ดึงดูดความสนใจของทุกคนไปอย่างรวดเร็ว ทำให้คนเหล่านี้ละเลยการมีตัวตนอยู่ของท่านหลงและคุนหลุนโดยไม่รู้ตัว
ตอนนี้ท่านหลงก้าวไปข้างหน้า ตำหนิทุกคนด้วยความโกรธ
พริบตาเดียว ก็ทำให้ทุกคนตื่นตระหนกตกใจ
สายตาที่มองเฉินตงอย่างโกรธแค้น ก็ได้เปลี่ยนไปอย่างเงียบๆ
ตกใจ ประหลาดใจ ไม่อยากจะเชื่อ ถึงขนาดมีบางคนแววตาลุกไปด้วยไฟ
หากเป็นลูกชายของเจ้าบ้าน หนึ่งในผู้สืบทอดของตระกูลเฉิน คำพูดเมื่อกี้ ก็ไม่ใช่คำพูดที่หยิ่งผยองอะไร
แต่ถือได้ว่า…….เป็นกันเองและสุภาพแล้ว
ระเบียงทางเดินสีเขียวที่วุ่นวายเสียงดัง กลับเข้าสู่ความเงียบสงัดอีกครั้งในทันที
สายตาแต่ละคู่ยังคงกวาดมองอยู่ที่ตัวของท่านหลงกับคุนหลุนอย่างต่อเนื่อง
ท่านหลงเป็นคนรับใช้คนสนิทของเจ้าบ้าน
คุนหลุนคือบอดี้การ์ดข้างกายของเจ้าบ้าน
เขาทั้งสองเป็นที่รู้จักกันดีของสมาชิกธรรมดาและคนรับใช้ในบ้านเป็นอย่างดี
และตอนนี้ ทั้งสองนั้นประกบซ้ายขวาของเฉินตง มันเพียงพอที่จะทำให้สมาชิกธรรมดากับคนรับใช้ เงียบสงบลง
“หืม?”
เฉินตงยิ้มอย่างขี้เล่น และพูดติดตลกกับท่านหลง “ท่านหลง ที่แท้ฐานะท่านที่อยู่ในตระกูลเฉินก็มีความสำคัญไม่เบาเลยนะ”
ท่านหลงยิ้มเจื่อนๆ กล่าวด้วยเสียงต่ำ “มันก็ใช้ได้กับพวกสมาชิกธรรมดาและคนรับใช้เท่านั้น คุณชายก็อย่าล้อกระผมเลย ไปเถอะ”
รอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินตงหายไป กลับสู่ใบหน้าที่เคร่งขรึม “วันนี้ฉันก็อยากจะดูเหมือนกัน ใครจะสามารถขวางฉันได้!”
ก้าวเดินไปทีละก้าว ไม่ช้าไม่เร็ว ค่อยๆเดินไปข้างหน้า
สมาชิกคนธรรมดาในตระกูลและคนรับใช้ ไม่กล้าที่จะตามไปเลย
พลังที่ยิ่งใหญ่ ถึงขนาดทำให้บางคนหายใจไม่ออก
มันไม่เหมือนพวกคนรับใช้ที่อยู่ตรงหน้าซุ้มประตู ที่ถูกเฉินเทียนหย่างแอบสั่งการ
ตอนนี้สมาชิกทั้งหมดของตระกูลเฉิน คนที่สามารถจะสั่งการอย่างลับๆมีเพียงแต่สมาชิกระดับสูง
เฉินเต้าหลิน หรือไม่ก็คุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉิน!
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
เสียงที่ดุดัน ดังขึ้นมา
เฉินตงหยุดฝีเท้าในทันที มองตามเสียงไป
และในเวลาเดียวกัน ทุกคนต่างทยอยมองไปปลายทางเดินระเบียงสีเขียว
ที่ตรงนั้น ร่างร่างหนึ่งหนึ่งค่อยๆเดินมาออกจากที่ตรงนั้น
ดวงตาที่อยู่ใต้แว่นขอบทองเปล่งแสงที่ขุ่นมัว
ใบหน้าเคร่งขรึมเย็นเยียบ ราวกับเกล็ดน้ำค้าง
เฉินเทียนเซิงค่อยๆเดินเข้ามา สายตาเหลือบมองไปที่สมาชิกและคนรับใช้ของตระกูลที่อยู่สองข้างทาง
“พวกแกมันไร้ประโยชน์จริงๆ ไม่รู้หรือว่าตระกูลเฉินไม่อนุญาตให้ลูกสวะเข้ามา?”
ลูกสวะ?!
หัวสมองของทุกคนดังขึ้นด้วยเสียงโครม สีหน้าเปลี่ยนไปทันที
เฉินตงหรี่ตาลง ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่แปลกประหลาด
แต่ท่านหลงกับคุนหลุนและฟ่านลู่กลับขมวดคิ้วขึ้นมาทันที ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ
ตรงหน้าซุ้มประตูตระกูลเฉิน เฉินเทียนหย่างที่คำหนึ่งก็ลูกสวะสองคำก็ลูกสวะก็ช่างมันไปแล้ว
แต่เฉินเทียนเซิงที่อยู่ต่อหน้าคนในตระกูลเฉินตั้งมากมาย ยังคงพูดคำว่าลูกสวะ แบบนี้คือต้องการให้คนในตระกูลรู้กันให้ทั่วใช่มั้ย?
ไม่ว่ากับเฉินตง หรือเฉินเต้าหลิน มันถือเป็นการดูหมิ่นอย่างโจ่งแจ้ง!!
เฉินเทียนเซิงเต็มไปด้วยความโกรธ และขยับแว่นตาที่สันจมูกของเขาอย่างใจเย็น
“ลูกสวะ ก็ควรมีสามัญสำนึกของลูกสวะ เทียนหย่างขัดขวางไม่ให้แกเข้ามา ก็เพราะหวังดีกับแก ลูกสวะอย่างแกมันช่างไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ยังละเมิดกฎของตระกูลอย่างเปิดเผย หนทางที่แกเดินวันนี้ มันเป็นทางตันของแกแล้ว!”
คำพูดที่โน้มน้าวใจมีเหตุผล น้ำเสียงทรงพลังมีจังหวะจะโคน
ทำให้ทุกคนที่อยู่เหตุการณ์ได้ยินมีสีหน้าที่หวาดกลัว
และแล้ว
“ไปกันเถอะ”
เฉินตงยิ้มอย่างดูแคลน
ก้าวเท้าออกไปอีกครั้ง และเดินไปที่ปลายทางเดินสีเขียว เพียงแต่ดวงตาได้หรี่ลงมามากกว่าเดิมแล้ว
ไม่เห็นฉันอยู่ในสายตาเหรอ?!
ม่านตาของเฉินเทียนเซิงหดเกร็ง เส้นเอ็นตรงหางตากระตุกอย่างแรง
เมื่อเห็นเฉินตงเดินตรงไปข้างหน้า เขาก็ก้าวเดินไปข้างหน้า ยกมือกดลงไปที่หน้าอกของเฉินตง
“หากก้าวเดินไปข้างหน้าอีกก้าวเดียว ฉันจะทำให้แกเสียใจที่เกิดมาบนโลกใบนี้!”
เพิ่งจะสิ้นเสียงพูด
ตรงปลายทางเดินสีเขียว คนใช้ในบ้านที่ดุดันวหลายสิบคนก็รุมล้อมเข้ามาทันที
เดือดพล่านไปด้วยแรงแห่งการฆ่า!
ภาพนี้ได้ดึงดูดให้สมาชิกและคนรับใช้ในตระกูลที่อยู่ข้างทาง เกิดความโกลาหล
ท่านหลงส่งสัญญาณให้กับคุนหลุนและฟ่านลู่ในเวลาเดียวกัน ก้าวเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว เข้าไปประกบ ล้อมเฉินเทียนเซิงไว้ตรงกลาง แล้วเผชิญกับคนรับใช้สิบกว่าคนในเวลาเดียวกัน
“ท่านหลง คุนหลุน ฉันขอเตือนให้พวกแกตัดสินใจให้ดีๆ!” เฉินเทียนเซิงกล่าวอย่างเย็นชา
พรึบ!
ทันใดนั้น เฉินตงยกมือขวาขึ้น ตบไปที่มือขวาของเฉินเทียนเซิงที่กดอยู่บนหน้าอก
ใบหน้าของเฉินเทียนเซิงบึ้งตึงว่าเดิม แววตามีความตกตะลึง
ไม่ทันที่เขาจะแสดงความโกรธ
เฉินตงก็ได้ขยับริมฝีปาก กล่าวอย่างเย็นชา “แก ก็อยากจะนอนคว่ำอยู่บนพื้น?
ความเย็นของแรงแห่งการฆ่า พุ่งใส่หน้าเขา
ราวกับลมหนาวที่พัดมาจากส่วนลึกของนรก เฉินเทียนเซิงยิ้มเยาะอย่างโกรธจัด
“ลูกสวะ แก……..”
โครม!
พูดไปได้เพียงครึ่งเดียว ลมกระโชกก็ดังขึ้น
ดวงตาที่หรี่ตาลงจนกลายเป็นเส้นตะเข็บของเฉินตงจู่ๆก็เปล่งแสงออกมา เขาขยับร่างกาย เร็วปานสายฟ้า ไปโผล่ตรงหน้าของเฉินเทียนเซิงโดยตรง
พลังที่หนักเหมือนภูเขา ทุบลงไปที่หน้าอกของเฉินเทียนเซิงอย่างอุกอาจ
เฉินเทียนเซิงส่งเสียงในลำคอ สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก มีความรู้สึกเหมือนถูกค้อนหนักทุบ ก็แน่นหนักอกขึ้นมาทันที
ไม่ทันที่เขาจะเซถอยหลัง สองมือของเฉินตงราวกับงู ก็ไปเกาะรัดอยู่บนคอของเฉินเทียนเซิงในทันที
จากนั้น
จับแน่น แล้วกดลงไป
บู๊ม!
เสียงที่หน้าชนกับพื้น ดังเหมือนเสียงฟ้าผ่า
ทุกคนตกใจจนตัวสั่นไปพร้อมๆกัน
“อ้า!”
บนพื้น ดังขึ้นด้วยเสียงกรีดร้องของเฉินเทียนเซิง
บนพื้นหินอ่อน กระจัดกระจายไปด้วยเลือดสีแดง
ตามมาด้วยเสียงกรีดร้อง และการต่อต้านของเฉินเทียนเซิง
ร่างกายกึ่งนั่งกึ่งยืนของเฉินตง มือขวาเหมือนคีม ล็อกคอของเขาอย่างแน่น ไม่สามารถที่จะดิ้นหลุดไปได้เลย
ในขณะ แรงฆ่าของเฉินตงกำลังโหมกระหน่ำ สายตาคมกริบ
ราวกับดาบคมที่ดึงออกมาจากฝัก เหมือนจะแทงทะลุท้องฟ้า
ทำให้ทุกคนมองอย่างหวาดกลัว
แม้แต่คนรับใช้สิบกว่าคนที่บุกมาด้วยความดุดัน ก็ยังอุทานอย่างโกลาหล พวกเขาหยุดฝีเท้ากะทันหัน
น้ำเสียงที่เย็นชา ดังสนั่นไปทั่วทางเดิน
“คำก็ลูกสวะ สองคำก็ลูกสวะ การอบรมสั่งสอนของหัวกะทิในตระกูลเฉิน สั่งสอนให้แกเป็นคนปากหมาแบบนี้เหรอ?”
“ต่อให้ฉันจะเป็นลูกสวะในสายตาพวกแก แต่ก็เป็นลูกแท้ๆของเจ้าบ้าน และเป็นหนึ่งในผู้สืบทอด ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่งหรือสายเลือด คนหมาๆอย่างแกก็เทียบไม่ได้”
“แกจะเทียบกับฉัน? แกจะเอาอะไรมาเทียบ?”
พูดจบ เฉินตงก็ปล่อยเฉินเทียนเซิงออก แล้วลุกขึ้น เดินเไปทางคนรับใช้สิบกว่าคน
“พวกแกลงมือให้เต็มที่เลย หากตีฉันไม่ตาย ฉันจะตีพวกแกให้ตายทั้งหมด!”
พลังที่กดขี่ ดุจดาบที่ทลายท้องฟ้า
พลังที่ยิ่งใหญ่ บีบบังคับจนคนรับใช้หวาดกลัว ถอยหลังอย่างต่อเนื่อง ไม่กล้าก้าวขึ้นมา
เฉินเทียนเซิงกลัวอย่างบอกไม่ถูก
ลุกขึ้นมาอย่างเจ็บปวด ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด
ภาพเมื่อกี้ ทำให้เขารู้สึกเหมือนฝัน
ไอ้หมอนี่ แข็งแกร่งแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
เขาในตอนแรก ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนี้นะ!
มองดูเฉินตงที่เดินไปยังเป้าหมายโดยตรง ด้วยท่าทางที่หยิ่งผยอง เฉินเทียนเซิงนั้นโกรธอย่างมาก
เขาคำราม “ลงมือสิ พวกไร้ประโยชน์ ตระกูลเฉินเลี้ยงพวกแกไว้ให้ดูแลบ้าน ตอนนี้พวกแกมาถอยทำไม?”
เท้าของคนรับใช้หลายสิบคนยังคงหยุดอยู่กับที่ ยังคงมีความลังเลอยู่
เฉินตงในขณะนี้ ที่อยู่ในสายตาของพวกเขา ราวกับนักฆ่า!
ในเวลานี้
จู่ๆดังขึ้นด้วยเสียงของหญิงชรา
“คำสั่งของคุณหญิงใหญ่ตระกูลเฉิน ให้เฉินตงไปที่เรือนจิ้งซิน สมาชิกในตระกูลและคนรับใช้ ให้แยกย้ายกันทันที”
คำสั่งนี้ ทำให้คนรับใช้หลายสิบคนที่ต้องเผชิญหน้ากับเฉินตงโล่งอกไปพร้อมๆกัน
เรือนจิ้งซิน?!
เฉินเทียนเซิงที่ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบเลือดได้อึ้งไปก่อน จากนั้นก็ยิ้มอย่างชั่วร้าย
เรือนจิ้งซินเป็นเรือนของคุณย่า รอให้แกไปถึงตรงนั้น ก็จะสามารถปิดประตูตีแมว!
