ภาพที่ปรากฏขึ้นตรงหน้า ทำให้เฉินตงรู้สึกหวาดกลัวจนตัวแข็งทื่อ
สามารถจัดการทุกคนโดยไม่มีเสียง สมควรแล้วที่เป็นอันดับ 10 ของอันดับยมราชที่น่ากลัว !
หากไม่มีลุงอยู่ด้วยแล้วละก็
เฉินตงถึงขั้นคาดการณ์เอาไว้แล้วว่า ฉากนี้น่าจะเป็นจุดจบของเรื่องทุกอย่าง
เฉินตงรีบเรียกคนเข้ามาพาทุกคนไปส่งยังโรงพยาบาลลี่จิง
ยังดีที่ทุกคนแค่หมดสติไป ไม่ได้รับอันตรายถึงชีวิต
ห้องพักผู้ป่วยในโรงพยาบาล
เฉินตงนั่งอยู่ข้างๆ เตียง คอยเฝ้าดูกู้ชิงหยิ่งที่นอนหมดสติอยู่ และยังคงรู้สึกผิดในใจ
เขาคิดไม่ถึงเลยว่า การคุ้มกันที่แน่นหนาขนาดนี้ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับยิวหมิน กลับใช้การอะไรไม่ได้เลย !
เขาสูดหายใจเข้าเต็มปอด
เฉินตงหันมองกู้ชิงหยิ่งที่หมดสติอยู่ แล้วยกมือขึ้นลูบใบหน้าของกู้ชิงหยิ่งเบาๆ ด้วยความเป็นห่วง
“ขอโทษด้วยนะ ที่ผมปกป้องคุณได้ไม่ดี”
ในช่วงเย็น ทุกคนก็ค่อยๆ ทยอยฟื้นคืนสติ
ภายใต้การจัดการของโรงพยาบาลลี่จิง หลังจากการตรวจดูอาการครั้งใหญ่ เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีอาการบาดเจ็บต่อเนื่องใดๆ เฉินตงถึงรู้สึกโล่งใจ
กว่าจะจัดการธุระทุกอย่างเรียบร้อย ก็เป็นเวลาสองทุ่มแล้ว
หลังจากทานมื้อเย็นเสร็จ
เฉินตงก็นั่งปอกแอปเปิลอยู่ข้างๆ เตียงของกู้ชิงหยิ่ง
กู้ชิงหยิ่งหันมองเฉินตง แล้วพูดขึ้นด้วยความสงสาร : “ไม่ต้องแล้ว คุณเองก็บาดเจ็บไปทั้งตัว พักผ่อนสักหน่อยเถอะ”
“แค่ปอกแอปเปิลเท่านั้น ไม่เหนื่อยหรอก”
เฉินตงปอกและหั่นแอปเปิลออกเป็นชิ้นๆ อย่างประณีต จากนั้นจึงยื่นให้กู้ชิงหยิ่ง : “คุณจะไม่อนุญาตให้ผมเป็นห่วงภรรยาเลยเหรอ?”
กู้ชิงหยิ่งรู้สึกอบอุ่นในใจ
เธอรับแอปเปิลมาด้วยรอยยิ้ม แล้วค่อยๆ กัดเบาๆ
ในโทรทัศน์ เผยแพร่ข่าวภาคค่ำพอดี
เดิมทีเปิดเอาไว้เพื่อไม่ให้บรรยากาศภายในห้องพักเงียบเกินไป
แต่ข่าวนี้ กลับดึงดูดความสนใจของเฉินตง
ในข่าวภาคค่ำกำลังรายงานว่า มีทหารรับจ้างต่างชาติถูกจับกุมในประเทศ อีกทั้งสถานที่ยังอยู่ในเมืองนี้อีกด้วย !
ถึงขนาดมีการเผยแพร่คลิปวิดีโอระหว่างการจับกุมอย่างละเอียด ในการรายงานข่าวด้วย
และด้วยข้อมูลข่าวที่มีการรายงานออกมา เห็นได้ชัดเจนว่านี่คือทีมทหารรับจ้างเดดพูล !
เฉินตงนั่งดูข่าวนิ่ง
ทหารเดดพูลที่หนีรอดไปได้เหล่านั้น ถูกจับง่ายๆ แบบนี้เหรอ?
การต่อสู้ที่เขาเทียนซานในตอนนั้น เกือบทำให้เฉินตงและทีมเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งหมดต้องพบจุดจบ
หลังจากที่หลบหนีแล้ว เขายังคอยระแวดระวังกับการกลับมาอีกครั้งของทหารรับจ้างเดดพูล ที่หนีรอดไปได้เหล่านั้น
แต่คิดไม่ถึงเลยว่า จะพบจุดจบเช่นนี้
“ที่รัก ทำไมฉันรู้สึกเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้ถูกจับได้ในที่เกิดเหตุ?” จู่ๆ กู้ชิงหยิ่งก็พูดขึ้น
เฉินตงตั้งสติได้ เขาหันมองกู้ชิงหยิ่งด้วยความประหลาดใจ
กู้ชิงหยิ่งชี้ไปที่หน้าจอ : “เมื่อกี้ฉันแอบเห็นว่า ดูเหมือนพวกเขาจะถูกจับมัดมือมัดเท้าเอาไว้”
อะไรนะ ? !
เฉินตงรู้สึกตกตะลึงในทันที เขารีบมองหน้าจอ แต่ข่าวได้ข้ามไปยังอีกข่าวหนึ่งแล้ว
เขารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาค้นหาเนื้อหาของข่าว
เรื่องเช่นนี้ จะต้องมีการนำเสนอในอินเทอร์เน็ตอย่างแน่นอน
หาเจอแล้ว !
เฉินตงแววตาเป็นประกาย เขากดเข้าไปดู
จากนั้นจึงยื่นโทรศัพท์ไปที่ด้านหน้ากู้ชิงหยิ่ง
ไม่ช้า กู้ชิงหยิ่งก็พูดเตือนขึ้นมาว่า : “อีกเดี๋ยวก็จะเห็นแล้ว เป็นตอนที่กล้องถ่ายเข้าไปในประตู”
ทันทีที่พูดจบ
กล้องถ่ายผ่านประตูเข้าไป
เฉินตงรีบกดหยุดในทันที
เมื่อมองดูอย่างละเอียด ก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที
เหมือนที่กู้ชิงหยิ่งพูดเอาไว้จริงๆ ดูเหมือนจะเป็นการเข้าจับกุม แต่จริงๆ แล้วทหารรับจ้างที่อยู่ภายในห้อง ถูกควบคุมตัวและจับมัดมือมัดเท้าเอาไว้ เพื่อรอการจับกุมตั้งนานแล้ว
“นี่เป็นฝีมือของใคร?”
เฉินตงวางโทรศัพท์ลง และเกิดความสงสัยขึ้นมา
เห็นอู่ชัดๆ ว่ามีคนแอบควบคุมตัวทหารรับจ้างเอาไว้ จากนั้นก็ติดต่อให้หน่วยงานรัฐบาลเข้าจับกุม
การที่จะควบคุมตัวกลุ่มนักฆ่าที่กระหายเลือดกลุ่มหนึ่งเอาไว้ ไม่ใช่เรื่องง่าย
หากควบคุมตัวได้โดยง่าย ในช่วงที่ผ่านมา เขาคงจะส่งพวกฉินเย่และจูเก่อชิงไปจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว
จู่ๆ เฉินตงก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
เขาหันมองไปที่กู้ชิงหยิงด้วยความประหลาดใจ : “คุณว่า จะใช่ฝีมือของคุณลุงไหม ?”
กู้ชิงหยิ่งตกตะลึง
ริมฝีปากแดงก่ำของเธอขยับ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา
เพราะว่า เฉินเต้าจูนมีความสามารถเช่นนี้จริงๆ
จู่ๆ ความคิดของเฉินตงก็พรั่งพรูขึ้นมา ดวงตาของเขาเป็นประกาย
เขาไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงที่เฉินเต้าจูนออกมาจากคุกมืด !
แต่ถ้าหากคนที่จัดการกับทหารรับจ้างเดดพูลคือเฉินเต้าจูนจริง เช่นนั้นการประกาศภารกิจลอบสังหารขององค์กร hidden killers ในครั้งนี้ อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นก็เป็นได้ !
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เฉินตงก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจทันที
ต่อคนคนอุปนิสัยเช่นเขา ก็ยังอดไม่ได้ที่จะกุมมือของกู้ชิงหยิ่งเอาไว้แน่น
กู้ชิงหยิ่งหันมองเฉินตงด้วยความประหลาดใจ : “ที่รัก คุณเป็นอะไรไป ?”
“ไม่แน่ว่า อาจจะเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นเร็วๆ นี้!” เฉินตงพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม
……
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
ทุกอย่างดูเหมือนจะกลับสู่ภาวะปกติ
คลับสี่ยิ่นดูสงบสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
ไม่มีการปรากฏตัวของนักฆ่า
แม้กระทั่งในกล้องวงจรปิดก็ไม่อาจตรวจเจอความผิดปกติใดๆ
ถึงขั้นว่า จากการรายงานจากหน่วยข่าวกรองของพวกฉินเย่ ภายในระยะเวลาสั้นๆ เพียงหนึ่งสัปดาห์ พวกเขาสามารถตรวจพบเบาะแสการเดินทางออกนอกเมืองของผู้ต้องสงสัยได้
ความสงบอย่างน่าประหลาด ทำให้พวกของท่านหลงและคุนหลุนรู้สึกกังวลใจ
กลับเป็นเฉินตงรู้สึกยินดีปรีดา ที่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ทุกอย่างกำลังดำเนินไปอย่างที่เขาคาดการณ์เอาไว้
คืนนี้
เฉินตงนั่งตากอากาศ พร้อมกับพูดคุยอย่างมีความสุขกับกู้ชิงหยิ่งภายในลานอย่างเป็นปกติ
เป็นการยากที่ทั้งสองคนจะได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง พวกเขาจึงเห็นคุณค่าของสิ่งนี้เป็นอย่างมาก
ความเงียบสงบ ทำให้ปรากฏความหวานชื่นออกมา
“ตัวเอง หลายวันมานี้ช่างสงบจริงๆ ดูเหมือนจะไม่ปกตินะ” กู้ชิงหยิ่งใช้มือทั้งสองข้างเท้าคางเอาไว้
เฉินตงยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน : “ไม่แน่ว่าการเปลี่ยนแปลงอาจกำลังมาถึงแล้ว”
“อันที่จริงแล้ว ฉันอยากให้วันเวลาเช่นนี้ อยู่ไปนานๆ อีกสักหน่อย” กู้ชิงหยิ่งพูด
เฉินตงแสร้งทำเป็นเสียใจ : “ดูสิ นี่คือสิ่งที่ภรรยาของผมพูดออกมาอย่างนั้นเหรอ?”
“ที่ไหนกันค่ะ ฉันแค่อยากจะอยู่กับคุณให้นานอีกหน่อยเท่านั้น” กู้ชิงหยิ่งพูด
เฉินตงยกมือขึ้นลูบดั้งจมูกของกู้ชิงหยิ่ง : “เอาล่ะ ผมรับปากคุณว่า ต่อให้ทุกอย่างจะกลับมาเป็นปกติแล้ว ผมก็จะหาเวลาอยู่เป็นเพื่อนคุณทุกวัน”
“จริงหรือคะ?” กู้ชิงหยิ่งแววตาเป็นประกาย : “ถ้าเช่นนั้นฉันอยากจะให้การใช้ชีวิตในตอนนี้ จบลงเร็วๆ เสียที”
เฉินตงหัวเราะร่าออกมา
ตอนนี้เอง
ประตูลานถูกผลักเข้ามาอย่างรุนแรง
เฉินตงขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ
เมื่อกำลังจะหันกลับไปตำหนิ กลับพบว่าท่านหลงสีหน้าซีดเผือด เขาเดินโซเซเข้ามา ด้วยความตื่นตกใจจนถึงขีดสุด !
“ท่านหลง เกิดอะไรขึ้น?” เฉินตงลุกขึ้นแล้วถาม
ศีรษะของท่านหลงเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เขาพูดอย่างเหนื่อยหอบว่า : “คุณ คุณชาย นายท่าน นายท่านเขา ถูกทำร้าย !”
เปรี้ยง !
ราวกับเสียงฟ้าผ่าดังก้องขึ้นในหู
เฉินตงอึ้งไป ดวงตาค่อยๆ แดงก่ำ
เพื่อที่จะปกป้องฉัน พ่อจึงเกณฑ์คนทั้งหมดมาไว้รอบตัวฉัน แต่ตอนนี้……
เฉินตงรีบเดินเข้าไปหา แล้วจับไหล่ของท่านหลงเอาไว้ : “เกิดเรื่องอะไรขึ้น ? อาการบาดเจ็บของพ่อเป็นอย่างไรบ้าง ?”
ความสงบสุขและความยินดีที่เกิดขึ้นร่วมกับกู้ชิงหยิ่งเมื่อครู่ หายไปในพริบตา
เฉินตงในตอนนี้ ดูราวกับสัตว์ป่าที่ดุร้ายและกระหายเลือด
กู้ชิงหยิ่งที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกเป็นกังวล เมื่อเห็นที่เฉินตงจับท่านหลงเอาไว้ก็รู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย
กู้ชิงหยิ่งรีบแกะมือทั้งสองข้างของเฉินตงออก จากนั้นจึงพูดปลอบโยน : “ที่รัก ใจเย็นก่อนนะคะ คุณใจเย็นๆ แล้วฟังท่านหลงก่อน”
เมื่อผละตัวออกจากเฉินตงแล้ว
สีหน้าของท่านหลงก็ดูผ่อนคลายลง เขารีบพูดว่า : “โชคดีที่พบเข้าทันเวลา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจัดการกับฆาตกรได้ ตอนนี้กำลังทำการรักษานายท่านอยู่ครับ”
เฉินตงถอนหายใจออกมา เขาหรี่ตาด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรง แล้วกัดฟันพูดออกมา
“ใครเป็นคนทำ?”
