ตอนที่ 31: หินวิญญาณ
ไม่ต้องพูดถึงผู้รอดชีวิตที่ไร้อำนาจ แม้แต่เฉินเหอและเหลียงเผิง ก็มีการแสดงออกที่เปลี่ยนไป เมื่อพวกเขาเห็นเศษเล็กเศษน้อยขนาดต่างกันกระจัดกระจายไปทั่ว สถานที่ทั้งหมดดูราวกับว่ามีระเบิดหลายลูกได้ระเบิดฐานรากของอาคารใกล้เคียงและรื้อถอนทิ้ง ณ ที่นี้!
“อะไร… เกิดอะไรขึ้นที่นี่?” เฉินเหอพึมพำอย่างตกตะลึง แม้ว่าคำพูดของเขาจะพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว แต่ทุกคนก็ได้ยินเขาชัดเจนเพราะบรรยากาศเงียบสงัด
“ไม่ต้องเป็นห่วง” ไป่เซหมินทำลายความเงียบและเดินหน้าต่อไป
“ไม่ต้องห่วงงั้นเหรอ…” เฉินเหอมองแผ่นหลังของไป่เซหมิน และสงสัยว่าคนๆ นี้บ้าไปแล้วหรือเปล่า ถ้าไม่มีอะไรต้องกังวลในเรื่องนี้ แล้วพวกเขาจะกังวลเรื่องอะไร? อย่างไรก็ตาม มีอีกคนหนึ่งพูดขึ้นในตอนนั้น
“ไปต่อเถอะค่ะ มันคงจะดีกว่ายืนอยู่” ซ่างกวน ปิงเสว่ส่ายหัวเบา ๆ และก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ
“นี่…” เฉินเหอไม่รู้จะพูดอะไร เพื่อนสมัยเด็กของเขาก็บ้าไปแล้วด้วย? เนื่องจากโลกเปลี่ยนไป ทัศนคติของ ซ่างกวน ฟิงเสว่เปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อเทียบกับความทรงจำของเขา นี่คือสิ่งที่สับสนสำหรับนักธนูที่มีความสามารถ
แท้จริงแล้ว ไม่ใช่ว่าเธอเปลี่ยนไป แต่ซ่างกวนปิงเสว่ กำลังปรับตัวเข้ากับโลกใหม่และเรียนรู้กฎใหม่เพื่อความอยู่รอด ง่ายๆ อย่างนั้น
ถูกบังคับโดยนักสู้ที่ปกป้องเพชรทั้ง 2 ด้าน นั่นคือ เฉินเหอ และ เหลียงเผิง ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องก้าวไปข้างหน้า เป็นผลให้ผู้รอดชีวิตทั้งหมดถูกบังคับให้เดินไม่ว่าพวกเขาต้องการหรือไม่ก็ตาม พวกเขาไม่สามารถอยู่รอดได้โดยลำพัง เนื่องจากขาดพลังที่จะทำเช่นนั้น
* * *
“พระเจ้า…”
“อะไรนะ… อะไรน่าขนลุกขนาดนั้น…?”
“แมลงปีกแข็งงั้นเหรอ! จะมีแมลงปีกแข็งขนาดนี้ได้ยังไง!”
เมื่อกลุ่มคนมากกว่า 20 คนมาถึงสถานที่ ซึ่งร่างของด้วงเพลิงอันดับ 1 ที่ได้นอนสงบนิ่ง ไม่สำคัญว่าจะเป็นเฉินเหอและเหลียงเผิงหรือว่าเป็นผู้รอดชีวิตที่ไร้อำนาจ ทุกคนอ้าปากค้างและก้าวถอยหลัง
เมื่อเห็นร่างของสิ่งมีชีวิตที่สูงกว่า 3 เมตรและดูคล้ายกับสิ่งก่อสร้างเล็กๆ น้อยๆ พวกเขาก็ตกตะลึงเกินคำบรรยาย ยิ่งกว่านั้น เมื่อพวกเขามองไปที่เขาอันทรงพลังและขาที่ยาวของมัน พวกเขาทั้งหมดรู้สึกเหมือนกับว่าผมของพวกเขายืนอยู่ตรงปลายเพียงแค่จินตนาการว่าต้องเผชิญอะไรแบบนั้น
“สัตว์ประหลาดตัวใดที่สามารถฆ่าสัตว์ร้ายที่น่ากลัวนี้ได้?” เหลียงเผิงอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปสัมผัสเปลือกของด้วงช้างอย่างช้า ๆ เพียงเพื่อจะประหลาดใจที่รู้ว่ามันรู้สึกเหมือนเขาสัมผัสโลหะเย็นชา
“เห็นได้ชัดว่าสัตว์ประหลาดที่ต่อสู้กับด้วงช้างตัวนี้ตัดหัวของมันออกเป็นส่วนๆ” เฉินเหอสังเกตเห็นเลือดแห้งจำนวนมากไหลผ่านคอที่ถูกฟันของสิ่งมีชีวิตนั้นและได้ข้อสรุปอย่างรวดเร็ว
ซ่างกวน ปิงเสว่ยืนเงียบ ๆ ขณะที่เธอจ้องมองที่ด้วงยักษ์ มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าสาเหตุของทั้งหมดนี้น่าจะเป็นผู้ชายที่อายุน้อยกว่าเธอและเป็นคนที่ไม่ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นๆ ในกลุ่มด้วยซ้ำ
“ฉันสงสัยว่าสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ที่เอาชนะแมลงปีกแข็งอันดับ 1 นี้ก็เป็นสัตว์ประหลาดที่ฉันอยากให้มาอยู่บนเตียงด้วยหรือเปล่านะ~” ลิลิธพูดติดตลกขณะฟังการสนทนาของมนุษย์ เธอจะไม่มีวันพลาดโอกาสที่จะหยอกล้อเขา เพราะเธอชอบปฏิกิริยาของเขา
สำหรับ ‘สัตว์ประหลาด’ ที่จบชีวิตของด้วงไฟอันดับ 1 ไป่เซหมิน เขาเกือบจะพ่นเลือดของเขาออกมา 2ลิตรออกมา เมื่อได้ยินคำพูดของซัคคิวบัสที่สวยงามข้างๆเขา
ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้จะยอมแพ้เมื่อไหร่! ไป่เซหมินแอบกัดฟันพยายามไม่นึกภาพฉากป่าเถื่อน
ไม่สนใจสายตาของทุกคนและไม่สนใจความคิดเห็นของพวกเขา เขาเดินไปที่หัวของด้วงช้างยักษ์แล้วกระโดดขึ้นประมาณ 3 เมตรพร้อมกับกระทืบเสียงดัง
เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนก็ประหลาดใจและตกใจ การกระโดดสูง 3 เมตรเป็นสิ่งที่ในอดีตจะไม่มีทางถูกมองว่าเป็นมนุษย์ แต่ตอนนี้มันเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกเขา
ฟู่เชี่ยเฟิงกำหมัดแน่น ในขณะที่เขาแอบสาบานว่าจะมีพลังมากพอที่จะทำผลงานดังกล่าวได้ ไค จิงยี่ และนักเรียนอีก 2 คนก็มีสายตาที่แน่วแน่ในสายตาของพวกเขา ตอกย้ำความคิดที่จะแข็งแกร่งขึ้น
“แน่ใจนะว่าอยู่ที่นี่?” ไป่เซหมินกระซิบเบา ๆ ขณะที่เขาเข้าใกล้หน้าผากของด้วงยักษ์
“เซมินน้อย เจ้าสงสัยเรื่องพี่สาวหรือไม่” ลิลิธพับแขนของเธอ เน้นย้ำถึงคุณลักษณะที่ใหญ่อยู่แล้วของเธอมากยิ่งขึ้น
… ไป่เซหมินรีบหันไปมองในขณะที่เขาแอบสาปแช่งเธอ
โดยไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไปภายใต้การจ้องมองที่สับสนของทุกคน ไป่เซหมิน กวัดแกว่งดาบซวนหยวน และใช้ปลายเจาะเนื้อของด้วงอย่างง่ายดาย เขาตัดลึกหลายเซนติเมตร จนกระทั่งถึงประมาณครึ่งเมตรก่อนที่จะหยุด
ไป่เซหมินจับแขนขวาของเขา ในขณะที่เขาวางดาบลงครู่หนึ่งแล้วควานหารอบๆ ก่อนที่จะดึงแขนที่เต็มไปด้วยเลือดของเขาออกมา อย่างไรก็ตาม ความสนใจของเขาอยู่ที่หินสีเหลืองเข้มขนาดเท่ากำปั้นเด็กในมือ
หินนั้นไม่สมบูรณ์แบบและมีข้อบกพร่องมากมายในนั้น อย่างไรก็ตาม แสงของมันช่างมีเสน่ห์อย่างยิ่ง
“นั่นคือธาตุไฟหินวิญญาณอันดับ 1″ ลิลิธพยักหน้าและอธิบายอย่างช้าๆ “ก่อนหน้านี้ฉันมองข้ามมันไปเพราะมันไม่มีค่าสำหรับฉัน แต่สำหรับเธอในตอนนี้มันคือ หินวิญญาณ ใช้เพื่อพัฒนาทักษะ เพิ่มพลังของคาถาที่ร่ายจากองค์ประกอบเดียวกัน และสามารถ แม้กระทั่งเพิ่มสมบัติตราบเท่าที่คุณพบคนที่มีคลาสแบล็คสมิธ และมีความสามารถเพียงพอ กล่าวโดยย่อ หินวิญญาณ มีประโยชน์อื่น ๆ อีกมากมายที่คุณจะค่อยๆ เรียนรู้”
ดวงตาของ ไป่เซหมิน เป็นประกาย เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ สมบัติดังกล่าวเกือบถูกมองข้ามไป และโชคดีที่ลิลิธจำมันได้ ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่มีน้ำตาให้ร้องไห้ในภายหลัง
ยิ่งเวลาผ่านไป เขาก็ยิ่งตระหนักว่าความช่วยเหลือที่ลิลิธมอบให้เขานั้นมีค่าเพียงใด ในขณะที่เขาสามารถเรียนรู้ทั้งหมดนี้ได้ด้วยตัวเขาเองเมื่อเวลาผ่านไป ความจริงก็คือมันเป็นข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่อย่างมากในตอนแรก
ไป่เซหมินหยิบถุงพลาสติกออกมาจากกระเป๋าเป้ของเขาโดยไม่พูดอะไรสักคำ และเก็บหินวิญญาณลำดับที่หนึ่งอย่างระมัดระวังก่อนที่จะใส่กลับเข้าไปในกระเป๋าเป้ของเขา จากนั้นเขาก็หยิบขวดเปล่าออกมาและเริ่มเจาะเลือดจากด้วง
เขาไม่ลืมข้อกำหนดในการพัฒนาทักษะการจัดการเลือดเป็นลำดับที่ 2 มันยากมากที่จะเอาชนะ ด้วงยักษ์สัตว์ประหลาดอันดับ 1 ได้ และชีวิตของเขาก็ใกล้จะจบลงในหลายๆ โอกาสที่ ไป่เซหมิน นึกไม่ถึงว่าจะเอาชนะสิ่งมีชีวิตที่คล้ายคลึงกันหรือทรงพลังกว่าอีก 9 ตัว… ที่แย่กว่านั้น เขายังจำเป็นต้องเอาชนะ มอนสเตอร์อันดับ 2 อีกด้วย!
ทีละก้าว…ทีละก้าว ไป่เซหมิน ถอนหายใจขณะที่เขาทำงานต่อไป
ในขณะที่ทุกคนตกตะลึง ดวงตาที่สวยงามของซ่างกวน ปิง เสว่เป็นประกายและไม่พูดอะไรกับใครเลย เธอเดินออกจากกลุ่มไป
“ปิงเสว่ เธอกำลังจะไปไหน” เฉินเหอเรียกเธอแต่ถูกละเลยโดยสิ้นเชิง
ไม่กี่วินาทีต่อมา และเมื่อไป่เซหมิน เติมเลือดหลายขวดเสร็จแล้ว ซึ่งขณะนั้นซ่างกวนปิงเสว่ก็กลับมาพลางเดินท่าทางเหมือนเทพธิดาน้ำแข็ง
“ผู้หญิงคนนั้นฉลาด” ลิลิธชมเชย ขณะที่เธอมองไปที่ผู้หญิงผมสีเงิน “เธอกลับไปหาร่างของสุนัขกลายพันธุ์ที่ถูกแช่แข็งจนตาย เมื่อ 3 วันก่อนเพื่อรับหิญวิญญาณ”
“อะไรนะ สิ่งมีชีวิตพวกนั้นก็มีด้วย?” ไป่เซหมินตกตะลึง
“ไม่ใช่ทั้งหมด.” ลิลิธส่ายหัวและอธิบายอย่างช้าๆ “แม้แต่สิ่งมีชีวิตที่วิวัฒนาการแล้วไม่จำเป็นต้องสร้าง หิญวิญญาณเสมอไป นอกจากนี้ คุณค่าของสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีอันดับนั้นมีค่าน้อยกว่าหิญวิญญาณ จากสิ่งมีชีวิตที่วิวัฒนาการอย่างเป็นทางการ… แต่ก็ยังมีค่ากับนาย”
‘บ้าเอ้ย… ดูเหมือนว่าฉันจะไปหาซากตั๊กแตนตำข้าวเมื่อมีโอกาส’ ไป่เซหมิน ถอนหายใจและหลังจากนั้นเขาก็ไปล้างมือด้วยน้ำแล้วเขาก็ปีนลงมาจากร่างของด้วงยักษ์
ปัง
ทันใดนั้นมีเสียงดังบังคับให้ไป่เซหมินมองไปในทิศทางนั้น และเมื่อเขาเห็นฉากนั้นใบหน้าของเขาก็ดูแปลกไปเล็กน้อย ไม่เพียง แต่เขามีปฏิกิริยาแปลก ๆ เท่านั้น เฉินเหอ ผู้รอดชีวิตที่เหลือ และแม้แต่ซ่างกวน ปิงเสว่ ที่เย็นชาและไม่แยแสก็มีใบหน้าแปลก ๆ ปรากฏบนใบหน้าของเธอ
ลิลิธมองที่เกิดเหตุด้วยความสนุกสนานเช่นกัน รอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
