EP 482
By loop
“ ขอเลือดเพิ่มอีกถุงหนึ่ง” หลิงรันก้มศีรษะลงขณะทำการผ่าตัด แต่ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและพูด
เติ้งเหวินเฉิงถึงกับตกใจมากขณะที่เขากำลังทำการผ่าตัด
พยาบาลที่อยู่ในในห้องผ่าตัดรีบรับโทรศัพท์และโทรออกตามคำขอของหลิงรันทันที
เหอหยวนเจิ้งรู้สึกกังวลและถามว่า“ เลือดสองถุงเพียงพอหรือไม่”
เลือดสองถุงคือ 800cc ซึ่งเท่ากับเลือด 27 ออนซ์ ในสถานการณ์ที่มีการเติมเลือด การผ่าตัดใหญ่ตามปกติจะต้องใช้เลือดในปริมาณนั้น
อย่างไรก็ตามการผ่าตัดทั้งหมดดำเนินการบนพื้นฐานที่ควบคุมการตกเลือดได้ ซึ่งรวมถึงการผ่าตัดที่ดูเหมือนจะมีการเสียเลือดมาก ศัลยแพทย์ต้องพิจารณาปัญหาการเสียเลือดด้วยทุกขั้นตอนที่ทำ
หลิงรันกำลังทำการผ่าตัดตับแบบ จำกัด ดังนั้นการสูญเสียเลือดจึงไม่สามารถควบคุมได้ เหอหยวนเจิ้งเองก็ไม่มั่นใจภายใต้สถานการณ์ที่มีการสูญเสียเลือดที่ไม่สามารถควบคุมได้ ดังนั้นเขาจึงยืนยันกับหลิงรัน อีกครั้งอย่างอดทน
หลิงรันไม่สามารถให้คำตอบได้ในขณะนี้เช่นกัน แต่เขาบอกว่า“ ขอเลือดอีกสองถุงมาก่อน เรายังสามารถรักษาเขาได้ต่อให้เลือดจะไม่พอก็ตาม”
“ ได้เลย” คำตอบเช่นนั้นเพียงพอแล้วที่จะทำให้เหอหยวนเจิ้งพอใจ
เมื่อมาถึงจุดนี้ในการผ่าตัด เหอหยวนเจิ้งเต็มไปด้วยความชื่นชมอย่างสุดซึ้งต่อการผ่าตัดของหลิงรัน
เขาได้ทำการผ่าตัดมากกว่าห้าร้อยเคสเช่นการผ่าตัดตับ ซึ่งถือว่าเขาอาจะผ่าตัดได้มาที่สุดในประเทศแล้วก็ว่าได้
อย่างไรก็ตามการทำศัลยกรรมทั้งหมดห้าร้อยเคสจะทำให้เหอหยวนเจิ้งเชี่ยวชาญในการตัดสินว่าเขาควรจะผ่าตัดตับมากหรือน้อย เขาจำเป็นต้องปกป้องตับในขณะที่เขาก็ต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าทุกส่วนที่ต้องตัดถูกนำออกไป เหอหยวนเจิ้งได้อ่านงานวิจัยบางชิ้น แต่เขาไม่รู้สึกว่าสิ่งเหล่านี้เป็นการผ่าตัดประจำวันของแพทย์
อย่างไรก็ตามเมื่อ เหอหยวนเจิ้งมองไปที่การผ่าตัดของหลิงรัน เขาก็รู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก
ในแง่หนึ่งเขามีซิกเซ้นที่แม่นยำมาก ความรู้ทางกายวิภาคที่ชัดเจนของเขาได้สร้างความประทับใจให้กับ เหอหยวนเจิ้งมีหลายครั้งในระหว่างปฏิบัติการปัจจุบันที่เหอหยวนเจิ้งไม่สามารถแน่ใจได้ว่าสิ่งที่หลิงรันทำนั้นถูกหรือผิด ที่สำคัญที่สุดคือหลิงรัน ได้ทำส่วนที่เหอหยวนเจิ้ง มั่นใจได้อย่างถูกต้อง
“ หมอหลิงยังไม่ถึงสามสิบนาทีใช่ไหม” เหอหยวนเจิ้งไม่รู้สึกเครียดในฐานะผู้ช่วยคนแรก เขายังคงดำเนินการตามปกติในสนามผ่าตัดของเขาก่อนที่เขาจะถามด้วยเสียงต่ำ
“ ใช่” หลิงรันตอบด้วยน้ำเสียงอู้อี้
“ ที่ผ่านมาคุณผ่าตัดมากี่ครั้งแล้ว” นี่อาจเป็นคำถามที่ทำให้เหอหยวนเจิ้งทึ่งมากที่สุด
การศึกษาแค่ในตำราเพียงอย่างเดียวจะไม่ช่วยให้บุคคลเข้าใจกายวิภาคศาสตร์ นี่ก็เหมือนกับการซ่อมรถไม่ว่าจะมีคนอ่านตำรามากแค่ไหนเขาก็จะไม่สามารถแก้ปัญหาได้เหล่านั้นได้เลย เขาจะมีความสามารถก็ต่อเมื่อเขาเคยซ่อมรถคันนั้นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่การซ่อมรถใหม่เพียงครั้งเดียวอาจไม่เพียงพอที่จะทำให้มันกับมาใช้งานปกติได้เขายังต้องซ่อมแซมรถยนต์คันนั้นที่ผ่านปัญหาประเภทต่างๆมามากพอ
เหตุผลเดียวกันนี้ถูกนำไปใช้กับศาสตร์แห่งกายวิภาคศาสตร์ แพทย์ต้องผ่าร่างของคนจริงๆเพื่อพัฒนาความรู้อย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามจำนวนครูใหญ่(ศพ) ที่จะใช้ศึกษานั้นค่อนข้างมีจำนวนจำกัด
หลิงรันไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองในขณะที่เขาตอบ“ ผมเคยทำมาหลายครั้งแล้ว”
“จริงหรอ? ฉันเองก็คิดไว้แล้วว่าคุณน่าจะเคยผ่าตัดมาหลายครั้งแล้ว” เหอหยวนเจิ้งหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาพูด
ในขณะนี้ หมอลู่ไอและพูดว่า“ ผู้อำนวยการแผนก ได้โปรดย้ายเครื่องดูดไปทางด้านข้างของคุณเล็กน้อย”
“ตกลง.” เหอหยวนเจิ้งก้มศีรษะลงและมองดู เขาตระหนักว่าเครื่องดูดไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่ผิดเขาจึงเม้มริมฝีปากและเหลือบไปที่หมอลู่ เขาแอบคิดว่า ‘ถ้าชายคนนี้เป็นคนของแผนกฉัน ฉันจะให้เขาทำงานกะกลางคืนทุกวันจนกว่าเขาจะตาย‘
เมื่อการสนทนาถูกขัดจังหวะก็อยากที่จะกลับมาคุยเรื่องเดิมได้ ดังนั้นในห้องผ่าตัดจึงเงียบลงอีกครั้ง
หลิงรันเองก็ไม่ได้พูดอะไรในขณะที่ทำการผ่าตัด หากผู้ช่วยคนที่หนึ่งและคนที่สองไม่ได้พูดอะไรโดยธรรมชาติคนอื่น ๆ ก็ไม่มีมีสิทธิ์ที่จะพูดอะไรเช่นกัน
ไม่มีพืชสีเขียวและหงษ์ขาวตัวใหญ่ในห้องผ่าตัด มีเพียงผ้าปูพื้นและเพดานสีฟ้าและสีเขียว …
แสงสีเดียวที่เรามองเห็นได้ในหมวกผ่าตัดสีชมพูและหงษ์ป่าบนหมวกของหมอลู่
“ เปิดเพลงส่ะหน่อยไหม” ทันใดนั้นหลิงรันก็ยืดร่างกายของเขา
เหอหยวนเจิ้งถามว่า“ เพลงอะไร”
“เดอะคิง.” หลิงรัน กล่าวสั้น ๆ และชัดเจน
เหอหยวนเจิ้งฟังไม่ทันว่าหลิงรันพูดอะไรออกมาเขาจึงพยายามถามว่า“ เปิดจริงหรอ”
“ เดียวฉันไปเปิดเอง” หมอลู่ก้าวถอยหลังไปสองก้าวก่อนที่เขาจะกระซิบกับพยาบาลผู้ช่วยี่เขาเคยแอบมองอยู่ตั้งแต่เขาห้องผ่าตัดทันที
ในช่วงเวลาสั้น ๆ มีเสียงเพลงที่น่ายินดีดังขึ้น “ ราชาขอให้ฉันตระเวนไปบนภูเขา…ฉันตระเวนไปทั่วโลก…”
มันเป็นเพลงจากเสียงเรียกเข้าของ หลิงรัน
ด้วยเสียงดนตรีที่คลอการซ้อมรบของหลิงรันเร่งการผ่าตัดให้เร็วขึ้น และ เร็วขึ้นเรื่อยๆ
เหอหยวนเจิ้งติดตาม แต่แม้การเคลื่อนไหวของเขาจะยุ่งเหยิงไปชั่วขณะ ในเวลาเดียวกันเขาถามด้วยความสงสัยว่า“ ทุกวันนี้ศัลยแพทย์เริ่มฟังเพลงประเภทนี้แล้วหรือยัง”
ในขณะเดียวกัน หมอลู่ก็ฟังเพลงในขณะที่เขาเต็มไปด้วยอารมณ์อ่อนไหว “ บางครั้งหมอหลิงก็ต้องการเพลงประกอบด้วย”
“อะไร?” หัวหน้าแพทย์วัยกลางคนเหอหยวนเจิ้งไม่เข้าใจว่าหมอลู่มายถึงอะไร
หมอลู่กระซิบกับตัวเองในขณะที่เขามีหมวกสีชมพูอยู่บนหัวของเขา ทันใดนั้นเขาก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและพูดว่า“ ไม่มีใครสามารถชนะ หมอหลิงได้เมื่อเขาเปิดเพลงให้จังหวะเช่นนี้มา!”
“ ต้องชนะเรื่องอะไรหรอ” เหอหยวนเจิ้งรู้สึกสับสนมากขึ้น
“ ได้เลยการผ่าตัดเสร็จสมบูรณ์แล้ว” หลิงรันยืดร่างกายของเขาให้ตรงก่อนที่เขาจะดูโครงสร้างน้ำเหลืองในช่องท้อง เขาให้เหอหยวนเจิ้งตรวจสอบก่อน เมื่อเห็นว่าไม่มีปัญหาเรื่องการเสียเลือดก็บอกตามตรง “ ผมจะเปลี่ยนเป็นถุงมือคู่ใหม่ จากนั้นเราสามารถดำเนินการขั้นตอนต่อไปได้”
เหอหยวนเจิ้งยังคงตกตะลึง จากนั้นเขาก็ได้ยินวลี ‘ราชา‘ ซ้ำ ๆ เขารู้สึกสงสัยและถามว่า“ ผลลัพธ์ของเพลงนี้ดีขนาดนี้เลยเหรอ”
มีคนสองสามคนยืนอยู่หน้าโต๊ะผ่าตัด แต่ไม่มีใครสนใจเขา
หลิงรันถอดชุดออก เขาหันกลับมาล้างมืออีกครั้งและแม่ซบไหล่ของตัวเอง
การดูแลตับเป็นเวลานานทำให้หลิงรันรู้สึกได้ว่าถุงมือของเขาเหนียวและเขาก็ไม่สบายใจ
หากจะกล่าวว่าเขาเป็นพวกที่ผ่าตัดรวดเร็วมากๆสำหรับการผ่าตัดเพียงเคสแรกของโรคนี้ โดยทำหน้าที่เป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ครั้งแรกสำหรับเคสมะเร็งตับด้วย
ถึงแม้ว่าการผ่าตัดนี้จะไม่ใช้การผ่าตัดปลูกถ่ายนิ้วก็ตาม แต่ถึงอย่างงั้นต่อให้เป็นการผ่าตัดนิ้วจริงเขาก็จะใช้เวลาเพียงแค่สามสิบถึงห้าสิบนาทีเท่านั้น หากผู้ป่วยที่บาดเจ็บนิ้วขาดมาเป็นจำนวนมากโรงพยาบาลจะจัดทีมให้ความช่วยเหลือเช่นกัน
แต่ขั้นตอนการผ่าตัดมะเร็งตับนั้นมันน่าเบื่อกว่านั้นมาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่างขั้นตอนการผ่าตัดต่อมน้ำเหลือง มันคล้ายกับการผ่าตัดเช่นการปลูกถ่ายนิ้วดังนั้นจึงต้องใช้ความระมัดระวังเป็นอย่างมากและภาระงานก็สูงมากเช่นกัน
หลิงรันถือมีดเอนโดเทอร์มและทำการผ่าตัดอย่างเงียบ ๆ
การห้ามเลือดด้วยทักษะความร้อนอยู่ในระดับที่สมบูรณ์แบบและการผ่าตัดต่อมน้ำเหลืองของเขาก็อยู่ในระดับที่สมบูรณ์แบบเช่นกัน ด้วยทักษะทั้งสองนี้จะไม่มีปัญหาใด ๆ สำหรับเขาในการรักษาเซลล์มะเร็ง
การแสดงออกของหลิงรันดูมืดมน และ น่าเบื่อเอามากๆ เขาดูเหมือนกับชาวนาที่มีประสบการณ์มากกับการทำนาซ้ำๆไปซ้ำมาๆ เขาได้ทำการผ่าตัดต่อมน้ำเหลืองโดยไม่มีข้อผิดพลาดใด ๆ
ผู้สื่อข่าวเติ้งเหวินเฉิงสังเกตเห็นการแสดงออกทางสีหน้าของหลิงหรันเขาจึงถามผู้อำนวยวการฮวงที่อยู่ข้างๆว่า“ การผ่าตัดไม่ราบรื่นหรือ?”
“ ตรงข้ามเลย มันเราบรื่นมากๆ” ผู้อำนวยการฮวงแสดงรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
“ แล้วทำไมหมอหลิงดูไม่มีความสุข”
“ หลิงหรันรู้สึกไม่มีความสุข…?” ผู้อำนวยการฮวงทิ้งรอยยิ้มของเขา จากนั้นเขาก็ส่ายหัวในวินาทีถัดมา“ หมอนั้นมักจะมีความคิดมากมายแม้แต่คนแก่อย่างพวกเราก็คิดไม่ถึงเช่นกั้น”
“เรา?”
“ เมื่อเทียบกับหลิงหรันคุณและฉันถือว่าฉันเป็นคนแก่แล้ว” ผู้อำนวยการฮวง หัวเราะเบา ๆ
เติ้งหวันเฉิง ปากกระตุกและเขารู้สึกไม่พอใจ
หลิงรันเองก็ รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย
ความไม่พอใจของเขามาจากการผ่าตัด แต่ไม่ใช่เพราะการผ่าตัดเช่นเดียวกัน
การผ่าตัดในวันนี้ถือว่าประสบความสำเร็จมากทีเดียว แม้ว่าการผ่าตัดจะยังไม่เสร็จสมบูรณ์ แต่ก็ถือว่าเกือบสมบูรณ์แบบด้วยความเร็วในปัจจุบัน
เขาทำการตัดตับที่ดูแตกต่างจากการรักษาอื่นๆและการผ่าตัดต่อมน้ำเหลืองของเขาก็เกือบจะสมบูรณ์แบบแล้ว ช่องท้องจะถูกเย็บหลังจากนั้นสักครู่และการผ่าตัดสามารถใช้เป็นสื่อการสอนสำหรับการผ่าตัดตับในกรณีมะเร็งตับขั้นต้นได้
อย่างไรก็ตามความไม่พอใจของหลิงรันเกิดจากการผ่าตัดที่สมบูรณ์แบบและประสบความสำเร็จ
การผ่าตัดประสบความสำเร็จอย่างมาก แต่คนไข้ล่ะ?
แม้ว่าหลิงรันจะผ่าตัดตับให้กับผู้ป่วย แต่ก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าผู้ป่วยจะไม่มีการกลับเป็นซ้ำของมะเร็ง
เขาไม่สามารถแม้แต่จะรับประกันได้ว่าอาการของผู้ป่วยจะไม่กำเริบภายในระยะเวลาสั้น ๆ
ความไม่แน่นอนเช่นนี้ทำให้หลิงรันรู้สึกเอื้อมจริงๆ
“ การผ่าตัดเสร็จสิ้น” หลิงรันเดินไปทางซ้ายหลังจากที่เขาผ่าตัดเสร็จ ถึงแม้จะมีนักข่าวเขาก็ไม่อยากอยู่ต่อไป
ผู้อำนวยการฮวงกำลังคิดถึงบางสิ่งบางอย่างในขณะที่ผู้สื่อข่าวเติ้วเหวินเฉิง เองก็รู้สึกตื่นเต้นมากที่อยู่เคียงข้างเขา “ เขาเป็นหมอที่มีบุคลิกดีมีงานอดิเรกที่ดีและสิ่งนี้คือสิ่งที่คนในโลกต้องการ อีกทั้งเขาห่วงใยผู้ป่วยเอามากๆเลย เยี่ยมมาก…”
