EP 662
By loop
“ หมอจินนี่คือหมอหลิงรันเขามาที่โรงพยาบาลของเราในวันนี้เพื่อทําการผ่าตัดตับให้กับผู้ป่วยสูงอายุ” แพทย์ท้องถิ่นกล่าวด้วยรอยยิ้มเหมือนชาวปักกิ่ง
เขาเป็นแพทย์รุ่นน้องของแผนกศัลยกรรมทั่วไป แต่เขามักจะมาที่แผนกฉุกเฉินเพื่อขอคําปรึกษา เขารู้จัก จินเสี่ยวเทน ด้วยตัวเองดังนั้นเขาจึงจงใจใช้น้ําเสียงที่จริงจังเพื่อให้ตัวเองฟังดูจริงจัง
จินเสี่ยวเทนสามารถบอกสิ่งที่เขาพยายามบอกเป็นนัยว่าเพียงแค่ฟังมัน เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่หลิงรันด้วยสีหน้าทิ้งตึง ห่ะ? นี่มันจะมากเกินไปแล้ว! จะมีหมอที่หล่อขนาดนี้ได้ยังไง? นี่ไม่ใช่หนังนะ!”
อย่างไรก็ตามจินเสี่ยวเทนยังได้ยินความหมายโดยนัยในคําที่หมอปักกิ่งหนุ่มพูด นี่คือหมอที่โรงพยาบาลเชิญและเขาอาจเป็นศิษย์ของใครบางคนที่สําคัญ
นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องปกติสําหรับแพทย์ที่มีความสามารถมากที่จะเป็นศัลยแพทย์อิสระโดยมีผู้ช่วยหนึ่งหรือสองคน เท่าที่ทักษะของพวกเขาเกี่ยวข้องแพทย์ที่สามารถทําการตัดตับสําหรับผู้ป่วยมะเร็งตับผู้สูงอายุจะต้องมีพลังมาก
จินเสี่ยวเทนไม่ได้แสดงสีหน้าใด ๆ
นอกจากนี้ในแง่ของห่วงโซ่การดูถูกของโรงพยาบาลในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ฉุกเฉินจินเสี่ยวเทนไม่ควรแสดงความเสียใจกับบุคคลเช่นนี้
ในโรงพยาบาลปัจจุบันผู้ที่ผ่าตัดตับมองว่าผู้ที่ผ่าตัดถุงน้ําดีด้วยความรังเกียจผู้ที่ผ่าตัดถุงน้ําดีมองว่าผู้ที่ผ่าตัดกระเพาะด้วยความรังเกียจผู้ที่ผ่าตัดกระเพาะอาหารถือว่าผู้ที่ผ่าตัดลําไส้ด้วยความรังเกียจและผู้ที่ผ่าตัดด้วยความรังเกียจ การผ่าตัดลําไส้ถือได้ว่าเป็นผู้ที่ผ่าตัดทวารหนักด้วยความรังเกียจ…เมื่อทุกคนจากแผนกศัลยกรรมทั่วไปเผชิญหน้ากับผู้ที่มาจากแผนกฉุกเฉินพวกเขาจะยังคงยืนหยัดรวมตัวกันเป็นแนวร่วม
จินเสี่ยวเทนเองก็เป็นเพียงแพทย์ประจําแผนกฉุกเฉิน ตับที่เขาเห็นอาจไม่นับจํานวนตับที่ผ่าตัดตับได้ ดังนั้นหากเขามองไปที่ใบหน้าของหลิงรัน จินเสี่ยวเทนก็ไม่สามารถแสดงท่าทางที่น่ากลัวได้อีกต่อไป
“ ถ้าคุณไม่ได้มาจากโรงพยาบาลอย่าเข้าไปยุ่ง” จินเสี่ยวเทนกล่าวขณะที่เขาเริ่มก้มศีรษะลงเพื่อใส่ท่อช่วยหายใจ
หมอปักกิ่งที่อยู่ฝั่งตรงข้ามยิ้มอย่างอ่อนน้อม เขารู้ว่าจินเสี่ยวเทนเข้าใจผิดเขา
ถ้าจินเสี่ยวเทนรู้ว่าหลิงรันเป็นตัวเอกของศัลยแพทย์อิสระในปัจจุบันเขาเชื่อว่ามีโอกาส 80% ที่เขาจะไม่ได้พูดในสิ่งที่เขาเพิ่งทํา ทําไมเขาถึงพูดเช่นนั้น? หลิงหรันได้รับค่าจ้างให้มาที่โรงพยาบาลเพื่อตัดคน เป็นเรื่องปกติที่เขาจะพูดสองสามคําเมื่อเขาเห็นจินเสี่ยวเทนกําลังทํา CPR
อย่างไรก็ตามจินเสี่ยวเทนมีความสับสนอย่างเห็นได้ชัด
จินเสี่ยวเทนโดยธรรมชาติไม่ได้ให้ความสนใจกับชายหนุ่มมากนัก แม้ว่าเขาจะปรับโทนเสียงของเขาแล้วเขาก็ไม่ได้แสดงความเคารพที่เขาควรจะเป็นต่อหลิงรัน
หมอหนุ่มประจําถิ่นปักกิ่งส่ายหัวอย่างลับๆ เขาไม่สามารถกระโดดออกไปและทําอะไรได้ในเวลานี้เพราะเขากลัวว่าหลิงรันจะหันมาโจมตีเขา
จินเสี่ยวเทนจดจ่ออยู่กับการใส่ท่อช่วยหายใจ ….
หลังจากทําไม่สําเร็จหลายครั้งจินเสี่ยวเทน ต้องหยิบมีดผ่าตัดและตัดหลอดลม
หลิงรันเฝ้าดูเขาตั้งแต่แรกและไม่ได้ขัดขวางเขาและไม่ได้ขัดขวางเขา
แพทย์แต่ละคนมีความคิดเห็นและแนวคิดที่แตกต่างกันเกี่ยวกับแผนการรักษา มันเหมือนกับการทําโจทย์เลข อาจมีวิธีแก้ปัญหาสี่หรือห้าวิธีรวมทั้งโรงเรียนที่ให้ความคิดกับพวกเขามากขึ้น ไม่จําเป็นที่จะต้องทําตามวิธีการแก้ปัญหาและแนวคิดเดิม ๆ ไม่สําคัญว่าจะเป็นแผนการที่ดีที่สุดหรือไม่ประเด็นคือการได้รับคําตอบ
นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องปกติที่แพทย์แต่ละคนจะมีความคิดที่แตกต่างกันในการกําหนดแผนการแพทย์ การบังคับแก้ไขจะทําให้สถานการณ์ซับซ้อนมากขึ้นเท่านั้น
เว้นแต่แผนของแพทย์ต้องเผชิญกับการขัดขวางใด ๆ และไม่สามารถสรุปได้
แขนของหมอบนเกอร์นีย์ดูอ่อนแอลงเรื่อย ๆ
“สวิตซ์.” จินเสี่ยวเทนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องออกไปแทนที่หมอที่อยู่ที่เกอร์นีย์เพื่อทําการกดหน้าอกให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทําได้
แพทย์คนที่สามในห้องฉุกเฉินกําลังติดต่อกับผู้ป่วยรายอื่นดังนั้นเขาจึงไม่สามารถออกจากตําแหน่งได้ชั่วขณะ
ในไม่ช้าจนเสี่ยวเทนเริ่มเบื่อกับการกดหน้าอกและถูกแทนที่ ซักพักก็กลับมาทําอีก เขาทําการช็อกไฟฟ้าในขณะที่ทําอยู่
หลังจากผ่านไปสองสามรอบจินเสี่ยวเทนก็เริ่มไม่ค่อยมั่นใจ
หลังจากผ่านไปอีกรอบจินเสี่ยวเทนไม่ได้เดินออกไป เขาเช็ดเหงื่อที่หน้าผากแล้วพูดว่า ”ประกาศเวลาช่วงเวลาเสียวชีวิต”
หากการทํา CPR ล้มเหลวความตายจะตามมา สําหรับโรงพยาบาลเช่นโรงพยาบาลภูมิภาคตงหวง การเสียชีวิตเช่นนี้ถือเป็นเรื่องผิดปกติ ภายใต้สถานการณ์ปกติผู้ป่วยที่ไม่สามารถรักษาโดยแพทย์ได้ถูกส่งไปยังโรงพยาบาลระดับสูง
ตั้งแต่เริ่มต้นคิ้วของจินเสี่ยวเทนขมวดคิ้วอย่างรุนแรงราวกับว่าพวกเขาถูกล็อคไว้ในตําแหน่งนั้น
“ ให้ฉันลองทําอีกครั้งนะ” หลิงรันถือโอกาสเมื่อหมอที่เมืองเกอร์นีย์ปล่อยแขนออกจากอกคนไข้ เขาลุกขึ้นบนเกอร์นีย์ทันที่คุกเข่าข้างๆผู้ป่วยแล้วบีบหน้าอกของผู้ป่วยอย่างแรง
จินเสี่ยวเทนต้องการหยุดเขา แต่เขาคิดว่าไม่มีเหตุผลที่จะหยุดเขา
เขาทํา CPR ไม่ใช่การผ่าตัด ไม่มีเหตุผลที่จะหยุดเขา
หลิงรันหอบขณะกดหน้าอกเป็นเวลาหนึ่งนาทีก่อนจะพูดว่า “เอพิเนฟรีน”
พยาบาลมองไปที่จินเสี่ยวเทน
“นํามาให้เขา” จินเสี่ยวเทนกล่าวสั้น ๆ เขาไม่รู้สึกสงบในเรื่องนี้เช่นกัน
จากนั้นหลิงรันยังคงกดหน้าอกของผู้ป่วย หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดว่า “เพิ่มปริมาณออกซิเจน”
จินเสี่ยวเทน พึมพําอย่างร้อนรน เขามาแล้ว…”
“ คนไข้ยังไม่ตาย” หลิงรันเงยหน้าขึ้นและตอบเขาทําให้คําพูดและความคิดของจินเสี่ยวเทนเย็นลงทันที
ในสถานที่ต่างๆเช่นโรงพยาบาลแม้ว่าจะมีกฏและข้อบังคับมากมาย แต่ในตอนท้ายของวันนี้การช่วยชีวิตมนุษย์ก็ยังคงเป็นเป้าหมายหลักของพวกเขา
หลายคนไม่คิดเช่นนั้นเมื่อพวกเขาถูกกลืนหายไปในเงามืดแห่งความมืดนั่นคือความตาย และเมื่อมีคนต้องการช่วยชีวิตพวกเขาในแสงสว่างทุกคนที่แสวงหาผลประโยชน์ส่วนตัวอย่างไร้ยางอายก็ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้
จินเสี่ยวเทนต่อต้านการกระตุ้นให้พูดและเขาคิดอย่างขมขื่น “การหล่อเป็นอะไรที่ยอดเยี่ยมขนาดนั้นเลยเหรอ? ความหล่อทําให้คุณมีสิทธิ์เป็นหมอในโรงพยาบาลอื่นหรือไม่? ”
ในขณะที่เขากําลังเผชิญกับความขุ่นเคืองผู้บริหารคนสําคัญทั้งหมดก็พุ่งเข้ามาทางประตูด้านข้าง
ผู้อํานวยการแผนกของแผนกศัลยกรรมทั่วไปในโรงพยาบาลภูมิภาคตงหวงผู้อํานวยการโรงพยาบาลและคนอื่น ๆ มาพร้อมกับ เฟิงซินเยียน และ ฐิตงยี่เพื่อมาถึงสถานที่แห่งนี้
พวกเขายังคงพูดคุยเกี่ยวกับโครงการและเทคนิคใหม่ ๆ จากนั้นพวกเขาก็เงยหน้าขึ้นมองและเห็นว่าหลิงหรันกําลังคุกเข่าบนผ้ากูร์นีย์ขณะทํา CPR
” เกิดอะไรขึ้น?” ผู้อํานวยการโรงพยาบาลมองไปที่ทั้งสองฝ่ายและถาม
” หมอคนนี้จากโรงพยาบาลอื่นยืนยันที่จะช่วยทํา CPR” จินเสี่ยวเทนเน้นคําว่า ” ช่วยเหลือ” และรอการตัดสินของผู้นํา
ผู้อํานวยการโรงพยาบาลไม่ได้พูดในทันที เขาหันไปหาเฟิงซินเยียน และคนอื่น ๆ
” ตําแหน่งของหมอหลิงในโรงพยาบาลหยุนหัวอยู่ในศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินหยุนหัวและเขามีประสบการณ์มากมายในการทํา CPR” ฐิตงยี่กล่าวด้วยประโยคง่ายๆ
โจวซินเยียนพูดข้างๆเขาว่า “พวกเรามาจากทีมรักษาหมอหลิง และเรารับผิดชอบการฝึกอบรมกลุ่ม CPR ในโรงพยาบาลหยุนหัว ตอนนี้เราได้ฝึกทีมมากถึงสามทีมแล้ว”
หลังจากหยุดชั่วครู่ โจวซินเยียนกล่าวเสริม ” หมอหลิงช่วยชีวิตผู้ป่วย 3 คนที่ต้องการการทํา CPR เป็นเวลานานได้สําเร็จถ้าเขาเต็มใจช่วยฉันก็เชื่อว่าคนไข้คนนี้ก็เต็มใจที่จะได้รับความช่วยเหลือเช่นกัน”
ผู้อํานวยการโรงพยาบาลยิ้มและไม่พูดอะไรมาก เขาหันกลับมาและเริ่มหัวข้อใหม่
โจวซินเยียนและจางอันหมินต่างมาหา หลิงรันและเริ่มช่วยสลับกับ หลิงรันเมื่อถึงเวลา
สมาชิกทุกคนในทีมรักษาของหลิงรันได้รับการฝึกอบรม CPR รวมถึงจางอันหมิน เมื่อเทียบกับแพทย์ที่ได้รับการฝึกฝนในโรงพยาบาลอื่น ๆ การฝึกอบรม CPR ที่ได้รับจากหลิงรันในกลุ่มการรักษาของเขานั้นสมบูรณ์ยิ่งขึ้น ตามทฤษฎีแล้วพวกเขาทั้งหมดมีมาตรฐานในการให้คําแนะนําในการทํา CPR
ทั้งสามคนสลับกันทุก ๆ สามสิบวินาทีและพวกเขาก็ไม่ได้หยุดอยู่ตรงกลาง
ส่วนที่เหลือเพียงแค่ยืนอยู่ในห้องฉุกเฉินและเฝ้าดูหลิงหรันเช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ทํา CPR ด้วยความเงียบหนึ่งนาที่สองนาที่ห้านาที ….
หากหลิงหนยังไม่หยุดการทํา CPR ก็เหมือนกับการออกกําลังกายที่ไม่มีที่สิ้นสุดซึ่งดําเนินไปอย่างต่อเนื่อง
ในตอนแรกทุกคนไม่พอใจเล็กน้อยราวกับว่าพวกเขาเบื่อหน่ายกับการจราจรหนาแน่นที่ขวางทางไปข้างหน้าและพวกเขาเบื่อหน่ายกับอุบัติเหตุตรงหน้าซึ่งทําให้การจราจรหนาแน่นนี้
อย่างไรก็ตามเมื่อเวลาผ่านไปอารมณ์ของพวกเขาก็มั่นคงขึ้นเรื่อย ๆ
แพทย์ทุกคนในปัจจุบันรู้ดีว่ามีความเป็นไปได้มากที่หลิงหรันกําลังทําสิ่งที่ไร้ประโยชน์ อย่างไรก็ตามข้อเท็จจริงที่ว่าหลิงหรันยังสามารถทําได้ต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญและเพื่อนร่วมงานจํานวนมากทําให้พวกเขาคิดว่า ถ้าฉันรู้สึกเหนื่อยแค่มองเขาตอนนี้หลิงหรันอยู่ในสถานะแบบไหน?”
“ช็อกไฟฟ้า” หลิงรันกระโดดลงจากเกอร์นีย์และปล่อยให้จางอันหมินรับช่วงต่อ
* ปั้บ *
เสียงบเร็วหนึ่งครั้งแสดงขึ้นในเครื่องตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจบนจอภาพ จากนั้นก็กลับสู่จังหวะการเต้นของหัวใจตามปกติ
