ตอนที่ 11: เหตุการณ์ในโรงอาหาร
เขารีบเดินเข้าไป
มันเต็มไปด้วยนักเรียนจากตึกต่างๆ
การสนทนาที่มีเสียงดังมาจากทุกซอกทุกมุมของสถานที่
– “ภาพนู้ดเจนนิเฟอร์บราวน์หลุดมา!”
– “อะไรนะ โอ้พระเจ้า! บอกชื่อเว็บไซต์ทีฉันต้องตรวจสอบ!”
– “ร่างกายของเธอเร่าร้อนมาก!”
– “บริษัทโบรันมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องอื้อฉาวบางอย่างในขณะนี้!”
พวกเขาส่วนใหญ่มีอุปกรณ์เอาไว้ตรวจสอบสิ่งต่างๆบนอินเทอร์เน็ตได้
ทั้งการแชทตรวจสอบเทรนด์ออนไลน์ ฯลฯ
น่าเสียดายที่กุสตาฟไม่เคยได้รับสิทธิพิเศษ ในการเป็นเจ้าของอุปกรณ์ ดังนั้นเขาจึงไม่เคยเข้าใจว่าอะไรคือความสนุกทั้งหมดนั่น เมื่อใดก็ตามที่เขาเห็นท่าทางตื่นเต้นของพวกนั้น
ชั้นบนสุดเป็นที่ ที่ลูกครึ่งมักจะมารวมตัวกัน เพื่อกินอาหารกลางวัน
แต่กุสตาฟไม่ได้เข้าไปที่นั่น ตั้งแต่ครั้งสุดท้ายเมื่อเขายังเรียนอยู่ชั้นม. 1
เขาถูกทุบตีและล้มลง
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เขาจะมาที่นี่เพื่อรับอาหารฟรี จากนั้นก็ไปที่ด้านหลังของโรงอาหาร เพื่อกินอย่างสันโดษ
นี่เป็นสไตล์ปกติของเขา ด้านหลังของโรงอาหารเงียบและว่างเปล่า นั่นคือที่ที่เขากินมาตลอด
กุสตาฟรับอาหารกลางวันฟรีจากเคาน์เตอร์ ซึ่งตั้งอยู่สุดทางเดิน
แทบจะไม่มีใครเห็นเลยว่าเขาเอาอาหารมาจากที่นี่
นักเรียนในโรงอาหารจะจ้องมองเขาแบบต่าง ๆ แต่เขาชินกับเรื่องนี้เขาจึงไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย
เขาหยิบอาหารกลางวัน ซึ่งเป็นขนมปังขนาดสองฝ่ามือและน้ำหนึ่งถ้วย
คนรับใช้จ้องมองมาที่เขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย ใบหน้าของกุสตาฟไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับที่นี่เลย
กุสตาฟถือถาดอาหารของเขาและกำลังเดินไปทางด้านหลัง ขณะที่เขากำลังเดินเขาสังเกตเห็นนักเรียนชายสามคนมาทางเขาจากทางขวา
เขาจำทั้งสามคนได้ และนักเรียนที่เหลือในโรงอาหารก็เช่นกัน
– “เฮ้ นี่ฮังโจ เบน ราว และพอล มิเกลไม่ใช่เหรอ”
– “โอ้ คนดีของฉันที่นี่มีอะไรให้ทำหรอ ที่โรงอาหารด้านล่างนี่น่ะ?”
– “ฮังโจ ยังสวยเหมือนเดิม!”
– “ผู้ชายในฝันของฉัน”
นักเรียนชายและหญิงบางคนอุทานด้วยความตื่นเต้น
คนที่อยู่ตรงกลางคือฮังโจที่พวกเขาอ้างถึง เขาสูงประมาณ 5 ฟุต 7 นิ้วและมีใบหน้าที่ดูน่ารักและมีผมสีเขียว 2 คนทางขวาและซ้ายของเขาคือลูกน้องของเขา เบน ราว และ พอล มิเกล สองคนนี้ติดตามเขาเสมอทุกที่ไป
เบนและพอลสูงถึง 6 ฟุต ดังนั้นพวกเขาจึงดูเหมือนบอดี้การ์ด ขณะที่พวกเขาเดินตามฮังโจ
เบนมีสีผิวค่อนข้างเข้มและมีรูปร่างที่กว้าง ในขณะที่พอลดูเหมือนหนุ่มหล่อเพลย์บอย ที่มีรูปร่างผอมแห้ง
กุสตาฟเห็นพวกเขา แต่แสร้งทำเป็นไม่ทำและเริ่มเดินเร็วขึ้น
ทั้งสามคนดิ้นรนเพื่อให้ทัน เมื่อกุสตาฟเริ่มเดินเร็วขึ้น
และแล้วคนที่อยู่ตรงกลางก็หยุดเดินและพูดกับอีกสองคน
“พาเขามาหาฉัน!” ทันใดนั้นทั้งคู่ก็พุ่งไปที่หน้ากุสตาฟ
กุสตาฟต้องหยุดฝีเท้าชั่วคราว
เขาเลื่อนเท้าไปข้างหน้า 2-3เซนติเมตร เนื่องจากการหยุดกะทันหัน และเกือบจะจบลง ด้วยการกระแทกเข้าที่คนหนึ่งในนั้น
ถาดอาหารของเขาอยู่ห่างเพียงไม่กี่เซนติเมตร จากการสัมผัสชุดนักเรียนของเบน ราวที่อยู่ตรงหน้าเขา
“ ทำอะไรวะ … ” ก่อนที่กุสตาฟจะพูดเสร็จ เบนราวก็ตบถาดนั้นออกไปจากมือของกุสตาฟ
พับ!
ถาดลอยไปในอากาศหลายฟุต ก่อนจะกระแทกลงบนพื้นไปทางซ้าย
กุสตาฟจ้องมองขนมปังและถ้วยน้ำที่วางอยู่บนพื้นด้วยสายตาที่มืดมน
เขาอยากจะเดินไปหาขนมปังและหยิบมันขึ้นมา แต่ก่อนที่เขาจะทำได้ พอลเหยียบขนมปังแผ่นแรก
ปึ้ง!
ขนมปังถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้าของเขาอย่างสมบูรณ์ แต่เขาไม่ยอมให้มันจบแค่นั้น
เขายกเท้าขึ้นอีกครั้งและเลื่อนไปทางซ้ายก่อนที่จะทำมันอีกครั้งด้วยความแรงมากขึ้น
ปึ้งง!
ขนมปังชิ้นที่สองถูกเท้าของพอลบีบ
กุสตาฟรู้สึกเหมือนหัวใจของเขาถูกฉีกออก ขณะที่เขาดูฉากที่น่าสยดสยองของอาหารกลางวันของเขาที่ถูกฆาตกรรม
‘ฉันไม่ได้กินอาหารซักมื้อ ตั้งแต่เมื่อวาน’ จิตใจของกุสตาฟอยู่ในสภาพที่เจ็บปวด เมื่อได้รับอาหารจากเคาน์เตอร์ฟรีแล้วก็ไม่สามารถรับอีกได้จนกว่าจะถึงวันรุ่งขึ้น
กุสตาฟรู้สึกอยากร้องไห้ขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมองเพื่อจ้องมองไปที่พอล
“หวา … ” ก่อนที่เขาจะพูดเสร็จเบนก็จับคอเสื้อเขา แล้วลากเขาไปหาฮังโจที่รอพวกเขาอยู่ข้างหลัง
– “ตอนนี้ไอ้ขยะนั่นกำลังมีปัญหาแล้วจริงๆ”
– “มันทำให้ฮังโจโกรธเหรอ?”
– “มันทำไปทำเพื่อ!”
พวกเขาเฝ้าดูขณะที่กุสตาฟถูกลากไปหาฮังโจ
พลึบ-
เบนดึงกุสตาฟลงมาคุกเข่าต่อหน้าฮังโจ
ฮังโจจ้องมองกุสตาฟที่ตอนนี้ดูไร้ชีวิตชีวา
“แกมีความกล้าที่จะปรากฏตัวใน สถาบันแห่งนี้อีกครั้ง หลังจากที่ฉันบอกให้แกฆ่าตัวตายไปแล้วไม่ใช่หรอ!” ฮังโจกล่าว
“ แกอยากให้ฉันทำให้แกจริงๆเหรอ?” ฮังโจกล่าว ขณะที่เขาทุบกำปั้นขวาและฝ่ามือซ้ายเข้าด้วยกัน
‘อาหารของฉัน … ‘ กุสตาฟฟัง แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดว่าจะใช้ชีวิตยังไงในวันนี้
“แกกล้าที่จะใส่ชื่อของแกลงในการสอบเข้า MBO! แกคือขยะ … นี่แกไม่รู้จักที่ของแกเรอะ!” ฮังโจพูดด้วยเสียงกร้าว ขณะที่เขาจับผมของกุสตาฟ
“ถังขยะใบนี้ต้องการอยู่ในสนามทดสอบเดียวกันกับฉัน … นั่นเป็นการดูถูกมาก! แกไม่เชื่อเหรอว่าฉันจะฆ่าแกในตอนนี้ไม่ได้น่ะ?” เสียงของฮังโจเบาลง แต่ดูเคร่งขรึมมาก
ฮังโจเป็นบุตรชายของมหาเศรษฐี นักอุตสาหกรรมที่เชี่ยวชาญในการประดิษฐ์ชุดเกราะสำหรับ MBO
ฮังโจเป็นคนพาลมาตลอด ถึงขนาดที่ว่าเขารังแกแม้แต่ลูกครึ่ง
กุสตาฟอยู่ในจุดสิ้นสุดของการใช้ชีวิตแบบปกติ ตั้งแต่พวกเขาอยู่ชั้นมัธยมต้น
เมื่อกุสตาฟประกาศความรักกับสาวสวยที่สุดในโรงเรียน และเกือบจะถูกขยี้ตาย ฮังโจคนนี้มักจะมารังแกเขาทั้งวัน
กุสตาฟจะออกจากโรงเรียนด้วยใบหน้าที่บวมและฟกช้ำ
แต่เมื่อเขากลับถึงบ้านพ่อแม่ของเขาจะไม่แสดงความกังวลใด ๆ หรือแม้แต่พยายามรักษาอาการบาดเจ็บของเขา
ตั้งแต่พวกเขาได้รับการเลื่อนชั้นเรียนไปมัธยมปลาย พวกเขาก็ถูกแยกชั้นเรียนต่างกัน
กุสตาฟอยู่ใน 1c ในขณะที่ฮังโจอยู่ใน 1a
นี่เป็นวิธีที่กุสตาฟสามารถหลีกเลี่ยงเขาได้ โดยส่วนใหญ่แล้ว พวกเขาจะขึ้นชั้น 3
แม้ว่าเขาจะพยายามหลีกเลี่ยงฮังโจ แต่ก็มีหลายครั้งที่พวกเขายังคงมาเข้าหากันได้โดยไม่คาดคิด เมื่อเป็นเช่นนั้นกุสตาฟจะต้องผ่านการกลั่นแกล้งอีกรอบ
หลังจากการเยี่ยมชมของผู้ตรวจการ MBO ฮังโจรู้สึกไม่พอใจที่เขาล้มเหลวในการทดสอบพิเศษและต้องเข้าร่วมการทดสอบปกติเพื่อเข้าสู่ MBO
หลังจากนั้นก็ยังพบว่ากุสตาฟกล้าที่จะใส่ชื่อของเขาลงในการเข้าร่วม การทดสอบความโกรธของเขาก็ถูกจุดขึ้นอีกครั้ง และเขาตัดสินใจที่จะสอนบทเรียนให้กุสตาฟ
แผนของเขาตอนนี้คือให้กุสตาฟบาดเจ็บสาหัสดังนั้นเขาจึงต้องอยู่ในโรงพยาบาลนานกว่า 6 เดือน เขาโกรธที่ถังขยะเลือดผสมจะร่วมเวทีเดียวกันกับเขา
ฮังโจดึงผมของกุสตาฟให้จ้องตาเขา
“ หลังจากที่ฉันทำกับแกวันนี้เสร็จ แกจะตั้งคำถามกับการใช้ชีวิตที่น่าสมเพชในปัจจุบันของแกเอง”
ป๊ะ!
ทันทีที่เขาพูดจบเขาก็ตบแก้มขวาของกุสตาฟ
แรงตบทำให้กุสตาฟไถลไปทั่วพื้น ขณะที่แก้มของเขากลายเป็นสีแดงเลือด
เมื่อร่างกายของเขาหยุดนิ่งพอลและเบนก็เดินมาหาเขาและดึงร่างของเขาขึ้น
พวกเขาลากเขาไปหาฮังโจอีกครั้ง
“ ฉันจะหักกระดูกทุกส่วนในร่างกายของคุณ!”
พั้บ!
คราวนี้ฮังโจต่อยหน้าอกของกุสตาฟ
“ ฉันจะทำให้แกไม่สามารถเดินได้อีก!”
พั้บ!
“แกก็แค่ที่ทิ้งขยะ! แกควรจะรู้ที่อยู่ของตัวเอง
พั้บ!
ทุกคำพูดฮังโจเขาจะใส่หมัดไปหากุสตาฟ
ใบหน้า หน้าอก ท้อง จมูก ฯลฯ เครื่องแบบของเขาเปื้อนเลือดแล้วจากการได้รับหมัดหนัก ๆ
ทั้งโรงอาหารเพียงแค่เฝ้าดูจากด้านข้าง ไม่มีใครใส่ใจที่จะออกมาและพยายามหยุดการทำร้ายเขา
กุสตาฟถูกยกขึ้นโดยพอลทางขวาและเบนทางซ้าย
ในขณะที่เขาโดนการชกที่เจ็บปวด แต่จิตใจของเขาก็หลงไหลไปสู่สิ่งต่างๆมากมาย
‘นี่คือสิ่งที่ฉันจะยังคงน่าสมเพช!’
‘ทำไมฉันถึงกลัวที่จะต่อสู้เพื่อตัวเอง!’
‘มันเป็นเพราะผลที่ตามมา ที่ฉันอาจเผชิญหรือเปล่า?’
‘ไม่! ฉันเป็นแค่คนโง่เขลา! ‘
‘ทำไมฉันต้องสนใจผลที่ตามมา หลังจากทุกสิ่งที่ฉันเผชิญมาตั้งแต่แรกเริ่ม!’
[เปิดใช้งานการฟื้นฟูแล้ว]
‘ฉันมักจะได้รับการปฏิบัติ ราวกับว่าฉันไม่มีค่าอะไรเลยตั้งแต่เริ่มต้น!
‘ฉันได้รับการยอมรับและมันจบลงตั้งแต่ปีแรกของฉัน!’
‘และเนื่องจากเป็นการดีกว่า ฉันจะให้พวกมันได้รับคืนมากกว่าที่ฉันได้รับ … ถึงเวลาแล้วที่ฉันจะเริ่มเอาคืนให้กับพวกเขา!’
[อาการบาดเจ็บของโฮสต์ได้รับการเยียวยาอย่างสมบูรณ์]
ฮังโจที่เพิ่งจะต่อยหมัดอีกหมัดกับกุสตาฟเสร็จก็พร้อมที่จะต่อยใหม่
“ ฉันจะทำให้แกไม่ได้เกิด!”เขาตะโกนออกมาในขณะที่ขว้างกำปั้นของเขาไปที่จมูกของกุสตาฟ
“ ราวกับว่าแกยังไม่ได้ทำ!” ทันทีที่กุสตาฟพูด เขาก็ดึงแขนขวาออกจากการเกาะกุมของพอลอย่างแรง และคว้ากำปั้นของฮังโจ
ป๊ะ!
ทันทีกุสตาฟคว้ากำปั้นของฮังโจตาของทุกคนเบิกกว้าง แต่สิ่งต่อไป ที่พวกเขาเห็นทำให้พวกเขาสงสัยในการมองเห็น
กุสตาฟคว้ากำปั้นและกำแน่น
กร๊อบ!
เสียงแตกดังออกมาและสิ่งที่ตามมาคือเสียงกรีดร้อง
“อ๊าก!”
ฮังโจล้มลงกับพื้นขณะที่เขาใช้มือซ้ายจับไปมือทางขวา
“มือของฉัน!!!!!” เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
ปัจจุบันมือขวาของเขางอในมุมที่ไม่สามารถจินตนาการได้ และเขารู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ไม่อาจบรรยายได้
