ตอนที่ 48: ความอัปยศอดสูที่โหดร้าย
ยูฮิโกะไม่ได้ลงจากเวทีหลังจากชนะ เธอยืนจ้องคนตรงเธอ
ทุกคนมองตามสายตาของเธอและสังเกตเห็นว่าเธอจ้องมองไปในทิศทางของกุสตาฟ
“ กุสตาฟ ฉันขอท้าดวล!” เธอเปล่งเสียงออกมา ในขณะที่ทำให้กุสตาฟถูกจ้องโดยฝูงชน
‘โอ้ในที่สุดเธอก็เคลื่อนไหวแล้ว‘ กุสตาฟจ้องไปที่ยูฮิโกะด้วยสีหน้าห่างเหิน ในขณะที่เขากำลังยิ้มอยู่ภายในใจตนเอง
แชะ! แชะ! แชะ!
รอบข้างมีเสียงดัง เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนั้น พวกเขาไม่คาดคิดว่ายูฮิโกะจะท้าทายกุสตาฟอย่างกะทันหัน แต่นี่เป็นการต่อสู้ที่พวกเขาต้องการเห็นมากที่สุด
ทุกคนในชั้น 2 ถึงชั้นสุดท้าย เคยได้ยินเกี่ยวกับวิธีที่กุสตาฟเอาชนะมาสึบะได้อย่างง่ายดาย พวกเขาไม่สามารถเข้าถึงชั้น 3 ได้ ดังนั้นจึงไม่มีใครได้เห็น แม้แต่คนที่มีโอกาสได้เห็นกุสตาฟก็พูดไม่ออก เมื่อเห็นเขาต่อสู้ พวกเขาอยากเห็นด้วยตาตัวเอง ว่าคำกล่าวอ้างของหลายๆคน ที่บอกว่าเขาแข็งแกร่งนั้นเป็นของจริงหรือไม่
พวกเขาส่วนใหญ่หลังจากได้เห็นการต่อสู้ของยูฮิโกะกับมาสึบะก็เชื่อว่ากุสตาฟจะไม่สามารถชนะได้ ในขณะที่บางคนยังไม่ได้ข้อสรุป หลังจากเปรียบเทียบเวลาที่ใช้ในการต่อสู้ทั้ง 2 ครั้งจนจบแล้วก็ตาม
พวกเขาทั้งหมดจ้องมองไปที่กุสตาฟด้วยความคาดหวังรอให้เขายอมรับ
“ฉันปฏิเสธ!” กุสตาฟพูดและหันกลับไปเพื่อมุ่งหน้าไปยังมาสึบะ
“ เอ๋?” การปฏิเสธอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนตกใจ
– “เขาปฏิเสธการดวล?”
– “ฉันเดาว่าเขากลัวเกินไปหลังจากที่มาสึบะพ่ายแพ้”
– “ฉันก็กลัวเหมือนกันถ้าต้องปะทะกับยูฮิโกะ!”
– “ช่างเป็นคนขี้ขลาด! ทำไมเขาถึงเรียกผู้ชายคนนั้นว่าผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด?”
กุสตาฟอาจได้ยินเสียงของความไม่พอใจดังมาจากฝูงชน ขณะที่พวกเขาจ้องมองไปที่กุสตาฟที่ยืนอยู่ตรงหน้ามาสึบะในขณะนี้
น่าแปลกใจที่กุสตาฟไม่ได้เคลื่อนไหวด้วยความเห็นและการจ้องมองของฝูงชนมากนัก แต่อย่างไรก็ตามตอนนี้เขากำลังยืนอยู่ตรงหน้าของมาสึบะที่เพิ่งฟื้นคืนสติและยังคงนั่งอยู่บนพื้น
“ เงินของฉันล่ะ” กุสตาฟยื่นมือไปทางมาสึบะขณะที่เขาพูด
มาสึบะเกือบจะเป็นลมอีกครั้ง ‘อย่างน้อยก็แสดงความกังวลเล็กน้อยกับฉันที่เพิ่งฟื้นคืนสติมาบ้างก็ได้‘ มาสึบะพูดไม่ออก
“ราคาเท่าไหร่?” มาสึบะถามในขณะที่เขากลืนน้ำลาย
” 236 วินาที ซึ่งเป็นเวลาประมาณ 4 นาที นั่นทำให้จำนวนทั้งหมดคือ 30,000 เรด” กุสตาฟจับคางของเขาขณะที่เขาพูด “ฉันหวังว่าคุณจะอยู่ได้นานขึ้นในการต่อสู้ แต่ฉันเดาว่า ฉันคงจะต้องจัดการกับเรื่องนี้เอง” กุสตาฟกล่าวเสริมด้วยความผิดหวังเล็กน้อย
มาสึบะแทบกระอักเลือดเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“ จ่ายมาเถอะ คุณกำลังทำให้ฉันเสียเวลาของฉันไป” กุสตาฟเรียกร้องอย่างไร้ยางอาย
มาสึบะพยักหน้าและนำอุปกรณ์ที่มีลักษณะเป็นลูกบาศก์สีน้ำเงินออกมา เขาส่งมอบให้กุสตาฟหลังจากยืนขึ้น
“กุสตาฟ ไอ้คนขี้ขลาดยอมรับการดวลนี่ซะ!!!” เคียร่าสาวผมเกาลัดตะโกนออกมาจากด้านหลัง
“ มันไม่คุ้มกับเวลาของฉันนี่” กุสตาฟเปล่งเสียงออกมาขณะที่เขาหันกลับไป
ยูฮิโกะสามารถมองเห็นความห่างเหินบนใบหน้าของเขา ซึ่งทำให้เธอรำคาญมากยิ่งขึ้น
“ดวลกับฉัน ไอ้ขยะ นี่แกกลัวที่จะแพ้หรอ?” ในที่สุดยูฮิโกะก็ตะคอกและตะโกนออกไป
“ทำไมเธอถึงเห่าแบบนั้นล่ะ?” กุสตาฟพูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ “น่าเสียดาย ที่ฉันไม่มีเวลาเล่นเกมแบบนั้นกับเธอ” ท่าทางการพูดของเขาราบรื่นมาก จนคำพูดของเขาไม่ได้ฟังดูเป็นการดูถูก ซึ่งทำให้ใบหน้าของยูฮิโกะบิดเบี้ยวมากยิ่งขึ้น
‘นี่…? เขากลายเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ‘ ยูฮิโกะไม่เข้าใจและเธอก็จ้องมองไปที่กุสตาฟเหมือนกำลังมองเห็นคนอื่นอย่างสิ้นเชิง
“แก … แก … ” เธอกัดฟันด้วยความโกรธ ขณะที่เธอชี้ไปที่กุสตาฟ
กุสตาฟเดินผ่านเวทีโดยไม่สนใจการกระทำของเธอ ดูเหมือนว่าเขากำลังมุ่งหน้ากลับไปชั้นบน
“แกจะเอาอะไร ถ้าฉันต้องการให้แกมาดวลกับฉัน” ยูฮิโกะหันกลับมาถามเขา ขณะที่เธอจ้องมอง กุสตาฟก็หยุดอยู่บนทางเดินของเขา หลังจากได้ยินคำถามนั้น
“ ในที่สุดก็พูดเหมือนคนที่มีสมองมาบ้างแล้วสินะ” กุสตาฟแสยะยิ้มขณะที่เขาหันกลับมา
“ ความต้องการของฉันนั้นง่ายมาก” กุสตาฟเริ่มพูดทำให้ทุกคนหันมาสนใจเขา
‘เขาอาจจะขอให้ฉันออกไปข้างนอกกับเขา … ฉันแค่ต้องทำ … ‘ ก่อนที่เธอจะทำตามกระบวนการคิดของเธอเสร็จเธอก็ได้ยินกุสตาฟพูดอีกครั้ง
“เงิน!” กุสตาฟตอบห้วนๆ
เงียบกริบ!
ทั้งสถานที่เงียบลงอีกครั้ง หลังจากได้ยินคำตอบของกุสตาฟ ยูฮิโกะรู้สึกว่าสติปัญญาของเธอถูกเล่นงานด้วย
‘ตอนนี้เขาจริงจังหรือเปล่า?’ ทุกคนมีความคิดคล้าย ๆ กันกับการที่เรื่องนี้ได้วิ่งผ่านความคิดของพวกเขาไป
“ แล้วเราจะเดิมพันได้อย่างไร” กุสตาฟกล่าวเสริมด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์
—
5 นาทีต่อมากุสตาฟยืนอยู่บนเวที ข้างหน้าเขาคือยูฮิโกะ พวกเขาอยู่ในตำแหน่งห่างจากกันประมาณ 20 ฟุต
ยูฮิโกะจ้องมองไปที่กุสตาฟอย่างจริงจัง ในขณะที่กุสตาฟกลับจ้องมองอย่างสงบนิ่ง
หัวหน้างานโบลาถามทั้งสองคนว่าพร้อมหรือยัง และพวกเขาก็ตอบสนองด้วยการพยักหน้า
“เริ่มการดวลได้” หัวหน้างานโบลากล่าวด้วยน้ำเสียงที่เชื่อถือได้
ทุกคนเพ่งสายตาไปที่เวทีอย่างจดจ่อ
“ ฉันจะไม่เสียเวลาที่จะได้บดขยี้แก” ยูฮิโกะที่ดูเหมือนจะยังโกรธกุสตาฟที่คอดว่าเขายังคงอยู่ในกำมือของเธอ ตั้งแต่ก่อนที่การดวลจะเริ่มต้นขึ้น
ในทันใดนั้นเธอก็โยนก้อนกรวดออกไปด้วยความเร็วไปยังกุสตาฟ
ชู่ววี่!
ซึ่งแตกต่างจากการดวลกับมาสึบะ เธอขว้างก้อนกรวดไม่เพียง แต่ด้วยแรงที่มากขึ้น แต่ยังเพิ่มขนาดของการเปลี่ยนแปลงอีกด้วย
เป็นเวลาเพียงวินาทีเดียว นับตั้งแต่การต่อสู้เริ่มขึ้น ก้อนหินขนาดใหญ่ได้ปกคลุมไปแล้วเกือบครึ่งหนึ่งของเวทีทั้งหมด
ก้อนหินที่โดดเด่นกว่าก้อนใดๆนั้นกว้างพอ ๆ กับเวทีและความเร็วของมันก็ไม่ช้าลง เมื่อมันเดินทางไปยังกุสตาฟทำให้เขาไม่มีที่ให้วิ่งหนีได้
ทุกคนอ้าปากกว้าง เมื่อได้เห็นฉากที่น่าตกใจนี้
การโจมตีแบบนี้จะต้องใช้พลังงานและความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก พวกเขาจ้องไปที่ยูฮิโกะเหมือนเธอเป็นสัตว์ประหลาด แต่การกระทำของกุสตาฟทำให้พวกเขาตกใจ
ทันใดนั้นเขาก็พุ่งเข้าหาก้อนหินที่เข้ามา
โดยปกติมันเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบมัน แต่การพุ่งตรงเข้าไปก็ไม่ต่างจากการฆ่าตัวตาย
ด้วยความประหลาดใจ ทันใดนั้นกุสตาฟก็เร่งความเร็วอย่างบ้าคลั่งซึ่งพวกเขาไม่สามารถตามทันได้
‘แม้ว่านี่จะยังอยู่ในช่วงทดสอบและอาจจะใช้พลังงานไปมาก แต่ฉันจะลองใช้ดู ‘ กุสตาฟกล่าวภายในใจขณะที่เขารีบออกไป
เขาเปิดใช้งานโหมดการวิ่ง หลังจากพุ่งออกไปและกำลังจะสัมผัสกับก้อนหินขนาดใหญ่ที่กำลังเคลื่อนตัวมาหาเขาในลักษณะสโลว์โมชั่น
มือขวาของเขาเปล่งแสงสีน้ำนม ขณะที่เขาเรียกร้องความคิดของเขาออกมา
‘การแตกตัวของอะตอม‘
‘เปิดใช้งานการสับ‘
[การสับ ถูกเปิดใช้งานแล้ว]
กุสตาฟยกฝ่ามือขึ้นทำให้แสงสีน้ำนมปกคลุมฝ่ามือขวาของเขาทั้งหมดก่อนที่จะหั่นลงไปที่ก้อนหินขนาดใหญ่ตรงหน้าเขา
เส้นพลังงานสีขาวพุ่งออกมาจากฝ่ามือของกุสตาฟเดินทางไปข้างหน้าพร้อมกับฝ่ามือที่ลดลง
ก่อนที่ฝ่ามือของกุสตาฟจะชนกับก้อนหินเส้นสีขาวก็ได้ตัดผ่านก้อนหินแล้วและยังคงล่วงลงมาพร้อมกับฝ่ามือของกุสตาฟ
ครืนนนน!
ก้อนหินถูกตัดขาดเป็นสองท่อน ทำให้ครึ่งหนึ่งเคลื่อนไปทางซ้ายและอีกก้อนหนึ่งเคลื่อนไปทางขวา
ทุกคนได้แต่อ้าปากค้าง!
ฝูงชนอ้าปากค้าง เมื่อเห็นฉากที่น่าทึ่ง แต่กุสตาฟไม่หยุดเคลื่อนไหว
เขาปิดการใช้งานการวิ่งทันทีหลังจากแบ่งก้อนหินออกเป็นสองก้อน เนื่องจากเขารู้ว่าพลังงานของเขาจะถูกใช้ไปอย่างสมบูรณ์หากยังคงเปิดใช้งานอยู่
แม้ว่าจะไม่มีการวิ่ง แต่กุสตาฟก็สามารถขยับได้ 50 ฟุตในวินาทีเดียว ดังนั้นการปิดช่องว่างระหว่างเขากับยูฮิโกะจึงเป็นเรื่องง่าย
สวู้!
เขามาถึงข้างหน้าเธอในพริบตาและเหวี่ยงแขนซ้ายไปทางใบหน้าของเธอ
ยูฮิโกะยังคงตกตะลึงกับความสำเร็จที่เขาแสดงอย่างกะทันหัน ดังนั้นเธอจึงยังคงดูตกใจ เธอสามารถมองตามความเร็วปกติของกุสตาฟได้ ด้วยสายตาของเธอ แต่ก่อนที่เธอจะตอบสนองทางร่างกายฝ่ามือของเขาก็อยู่ตรงหน้าเธอแล้ว
ป๊าบบบ!
เสียงตบที่คมชัด ดังก้องไปทั่วสถานที่
ยูฮิโกะเดินโซเซไปด้านข้าง หลังจากได้รับการตบที่แก้มขวาของเธอ
เธอรู้สึกได้ถึงการเผาไหม้ที่ร้อนจัด ซึ่งไม่เพียงแต่ทำให้แก้มของเธอแดงไปด้วยเลือด แต่ยังทำให้สายตาของเธอพร่ามัว เนื่องจากความหนักหน่วง
ก่อนที่เธอจะทรงตัวได้เอง มือขวาของกุสตาฟก็มุ่งไปที่แก้มซ้ายของเธอ
ป๊าบบบบ!
เสียงตบก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“ หวา … ?” ฝูงชนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาเห็นและก่อนที่พวกเขาจะกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ เสียงตบอีกครั้งยังคงดังก้องอยู่ในบริเวณใกล้เคียง
ป๊าบ! ป๊ะ! ป๊าบบ! ป๊ะ! ป๊าบ! ป๊ะ! ป๊าบ!
มือของกุสตาฟไม่หยุดเคลื่อนไหว ขณะที่ตบของเขาตกลงบนแก้มของเธอ
แก้มของยูฮิโกะมีเลือดและบวม แต่กุสตาฟยังไม่หยุด
ป๊าบ! ป๊ะ! ป๊าบบ! ป๊ะ! ป๊าบ! ป๊ะ! ป๊าบ!
เขาตบเธอไปเรื่อย ๆ เมื่อเขาตบแก้มซ้ายของเธอ เธอจะเดินโซเซไปทางขวา โดยเมื่อตบอีกครั้งกำลังนั่นก็ส่งเธอกลับไปยังตำแหน่งเริ่มต้นของเธอ
ทุกคนอ้าปากค้างอีกครั้ง!
ฝูงชนต่างตกตะลึง
– “เขาแข็งแกร่งที่สุดอย่างแท้จริง!”
– “เขาแบ่งก้อนหินได้อย่างไร“
– “เขาจะโหดร้ายกับผู้หญิงไปถึงไหน“
– “เขาไม่มีอารมณ์ของมนุษย์หรือ?”
พวกเขาบางคนหลบหน้าด้วยความรังเกียจ ในขณะที่บางคนก็ดูต่อไปด้วยความประหลาดใจ
“หัวหน้างานโบลา หัวหน้างานซัมซูน่า คุณควรหยุดการดวลตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าใครคือผู้ชนะ” เคียร่าวิ่งไปที่เวทีพร้อมกับพูดด้วยสีหน้าซีดเซียว
“ ตามกฎบอกไว้ว่าการดวลจะจบลงไม่ได้ จนกว่าจะมีคนใดคนหนึ่งผ่านออกไปหรือหลุดจากเวทีและยังไม่มีเหตุการณ์ใดเกิดขึ้น … อ้อก่อนที่ฉันจะลืมบอก มันจะจบลงด้วยถ้าคนใดคนหนึ่งยอมจำนน” หัวหน้างานโบลากล่าวในขณะที่ป้องกันไม่ให้ เคียร่าขึ้นไปบนเวที
“ แต่ … แต่ … เธอ … จะยอมจำนนในสถานะนั้นได้อย่างไร?” เคียร่าพูดตะกุกตะกักด้วยใบหน้าซีดเซียว ขณะที่เธอมองดูใบหน้าที่สวยงามของยูฮิโกะที่กำลังเปลี่ยนเป็นกระเป๋าเจาะหรือในกรณีนี้คือกระเป๋าที่ถูกตบ
ป๊ะ! ป๊ะ! ป๊ะ! ป๊ะ!
‘สิ่งนี้จะสอนให้เธอได้รู้จักมารยาทของเธอ‘ กุสตาฟพูดภายในใจ ขณะที่เขาตบหน้ายูฮิโกะไปเรื่อย ๆ
ปกติยูฮิโกะจะหมดสติไป หากกุสตาฟตัดสินใจตบเธอเต็มแรงตั้งแต่เริ่มต้น แต่เขาตั้งใจลดความแข็งแกร่งของเขาเพื่อหยุดเธอไม่ให้สลบไป
การตบนั้นเจ็บปวด แต่เนื่องจากความดื้อรั้นของเลือดผสม กุสตาฟจึงคำนวณแรงที่จำเป็นเพื่อให้แน่ใจว่าเธอได้รับการตบจำนวนมากโดยไม่ต้องเสียเวลา
วิธีที่เขาช้อนหน้าเธออย่างรวดเร็วด้วยการตบนั้นไม่ได้เปิดโอกาสให้เธอยอมจำนนได้ ดังนั้นเธอจึงได้แต่ตัวโยนไปรอบ ๆ ในขณะที่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
เขาทำให้เธอเจ็บปวดและอับอายมากกว่าในสิ่งที่เขาเคยได้รับ และเขาจะไม่ให้เธออับอายกับการตบเพียงครั้งเดียว
ป๊ะ! ป๊ะ! ป๊ะ!
หัวหน้างานก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจกับวิธีที่ยูฮิโกะได้รับการตบ แต่ถ้าพวกเขาพยายามหยุดการดวลพวกเขาก็จะขัดต่อกฎของพวกเขา
โชคดีสำหรับพวกเขา ที่กุสตาฟไม่ได้ทำให้มันยากกว่าที่ควรจะเป็น เขาหยุดลงหลังจากที่ตบหน้าเธออย่างร้อนแรงอีกครั้ง ซึ่งส่งให้เธอล้มลงจากเวที
“ กู – กุสตาฟชนะดวล!” หัวหน้างานโบลากลืนน้ำลาย ขณะที่เขาพูด
————————————————————–
