Chapter 89 : แม็กซ์ปฏิเสธเขา ?!
‘คุณปู่เคราขาว’ ได้กลายเป็น ‘คุณปู่เคราครึ่ง’ ไปซะแล้ว แถมเขายังถูกเธอสบประมาทอีกด้วย ครัสซูไม่มีทางเลือกได้แต่ต้องกลืนคำพูดของเขาลงไป ใบหน้าของเขาแดงก่ำ ในขณะที่เขาคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาเพิ่งจะพูดไปเขาก็หันมาเห็นซาเจราสที่กำลังหัวเราะอยู่
ซาเจราสรู้สึกกลัวเล็กน้อยแต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ก่อนหน้านี้เขาพยายามกลั้นเสียงหัวเราะของเขาเอาไว้แต่คำพูดของเอมี่ก็ทำให้เขาระเบิดเสียงหัวเราะออกมา เขาก้มหัวลงเพื่อหลบเลี่ยงสายตาของครัสซูและหัวเราะออกมาพร้อมกับพยายามปิดปากของตัวเองเอาไว้ ไหล่ของเขาสั่นอย่างรุนแรง เขาไม่เคยเห็นอะไรที่ตลกขนาดนี้มานานหลายทศวรรษแล้ว
“คุณปู่เคราครึ่งไม่ต้องกลัวหัวล้านใหญ่หรอก ถ้าเขาโกรธเขาอาจจะเผาเคราส่วนที่เหลือของคุณ ถ้างั้นคุณก็จะกลายเป็นคุณปู่ไร้เครา” เอมี่เตือนชายชรา
ครัสซูหันมาหาเอมี่ด้วยรอยยิ้มกว้างและพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “มันเป็นแค่อุบัติเหตุเท่านั้น ฉันเองก็สามารถใช้เวทย์ลูกไฟได้เหมือนกัน และเวทย์ของฉันมันก็มีขนาดใหญ่และยิ่งไปกว่า – ”
“ข้าวผัดหยางโจวจานที่สองของคุณ” แม็กซ์ขัดจังหวะเขาแล้ววางจานลงตรงหน้านักเวทย์ชรา “ฉันจะบอกให้คุณรู้นะ เอมี่ยังเด็ก ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอแยกจากฉันไปเพื่อไปเรียนเวทมนต์ ถ้าเธอชอบฉันจะหาอาจารย์มาสอนเธอที่นี่” เขาพูดอย่างเคร่งขรึม
ก่อนที่ลูกค้าคนอื่นๆจะหายตื่นตระหนกจากความสงบนิ่งของครัสซูคำพูดที่แม็กซ์พูดกับชายชราก็ทำให้พวกเขาตกใจมากอีกครั้ง
ฟังดูเหมือนว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่แม็กซ์ปฏิเสธเขา การที่เธอสามารถทำให้นักเวทย์ชรายอมลดตัวลงมาและพยายามล่อลวงเธอไปจากการดูแลของแม็กซ์นั้นแสดงให้เห็นว่าเธอจะต้องมีพรสวรรค์ที่น่าทึ่งอย่างแน่นอน
“แม็กซ์ปฏิเสธเขา ?!” แฮร์ริสันพูดแล้วอ้าปากค้าง มันจะเป็นเกียรติแก่ครอบครัวของเขาอย่างมากถ้าหากเธอกลายเป็นลูกศิษย์ของนักเวทย์
ทุกๆปีผู้คนจำนวนมากต่างก็เดินทางไกลเพื่อส่งลูกๆของพวกเขาไปที่หอคอยในเมืองโรดู พวกเขามีความสุขมากถึงแม้ว่าลูกๆของพวกเขาจะได้เป็นแค่ผู้รับใช้เท่านั้น พวกเขาคาดหวังว่าสักวันหนึ่งลูกๆของพวกเขาจะมีนักเวทย์มาสนใจ
ชายชราเสนอว่าจะรับเอมี่มาเป็นลูกศิษย์ของเขาและแม็กซ์ก็ปฏิเสธเพราะว่าเขาไม่ต้องการให้เอมี่แยกจากเขา ?! แฮร์ริสันไม่เข้าใจ
“ฉันว่ามันเป็นเรื่องปกติมาก ถ้าฉันมีลูกสาวที่น่ารักแบบนี้ฉันก็จะทำแบบเดียวกัน” จอร์จพูดอย่างแน่วแน่ในขณะที่เขามองแม็กซ์ “จะไม่มีใครพาเธอไปจากฉันได้แม้ว่าคนๆนั้นจะเป็นนักเวทย์หลวงก็ตาม”
“ใช่ หนูจะไม่มีวันแยกจากพ่อไป” เอมี่พูดกับครัสซูและพยักหน้าอย่างจริงจัง “คุณปู่เคราครึ่ง ถ้าคุณต้องการเรียนรู้จริงๆหนูสามารถสอนคุณได้เมื่อหนูมีเวลา แต่ตอนนี้หนูต้องไปเก็บเงินก่อน หนูยุ่งมาก”
ครัสซูมองไปที่แม็กซ์ที่ตั้งใจอย่างแน่วแน่แล้วมองไปที่เอมี่ที่สนใจที่จะเป็นอาจารย์ของเขาเป็นอย่างมาก “ฉันคิดว่าฉันควรจะกินข้าวให้เสร็จก่อนที่มันจะเย็น” เขาหยิบช้อนขึ้นมาเบาๆแล้วกลับไปกินข้าวผัดของเขา
เขาวางแผนว่าจะพาเอมี่กลับไปที่หอคอยนักเวทย์เพื่อสอนเธอที่นั่น หอคอยได้รับการซ่อมแซมและปรับปรุงโดยราชวงศ์มาอย่างต่อเนื่อง นอกเหนือจากดินแดนลับของพวกเอลฟ์ที่นั่นก็เป็นสถานที่ที่สมบูรณ์แบบสำหรับการเรียนรู้เวทมนต์ที่สุด ห้องเวทมนตร์ของที่นั่นจะทำให้เรียนรู้ได้เร็วขึ้น
แต่ดูเหมือนว่าแม็กซ์จะมุ่งมั่นเป็นอย่างมากที่จะรักษาเอมี่เอาไว้ใกล้ๆตัวเขา เขาเป็นคนที่รวยมากดังนั้นเงินจึงไม่มีผลอะไรกับเขา เขามีทักษะการทำอาหารที่ยอดเยี่ยมแต่เขาเลือกที่จะอยู่ในเมืองเคออส เขาไม่สนใจว่าเขาจะได้รับอะไรเมื่อไปที่อาณาจักรรอท และเขาไม่ได้แสดงความสนใจในเวทมนตร์ของฉัน ครัสซูคิด
ข้อได้เปรียบทั้งสามข้อของเขาดูเหมือนว่าจะไร้ค่าสำหรับแม็กซ์ ที่สำคัญคือเขารักเอมี่มากกว่าทุกสิ่งในชีวิต ครัสซูรู้สึกอารมณ์เสียเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าเขาจะต้องทำยังไงเพื่อเปลี่ยนแปลงความคิดของแม็กซ์
แม็กซ์ชำเลืองมองครัสซูเล็กน้อยจากนั้นเขาก็เดินกลับเข้าไปในครัว
เขารู้สึกกังวลเล็กน้อยหลังจากที่ครัสซูเปิดเผยว่าตัวเองเป็นใคร ยังไงซะเขาก็ไม่มีโอกาสที่จะต่อต้านนักเวทย์ที่ทรงพลังได้เลย
จริงๆแล้วที่เอมี่สามารถเผาเคราของเขาได้เป็นเพราะว่าเขาใจลอยและไม่ได้จริงจังกับเธอ สำหรับครัสซูแล้วเอมี่เป็นแค่มดที่มาสู้กับช้าง
โชคดีที่ครัสซูค่อนข้างมีเหตุผล เขาไม่ได้บังคับเราด้วยอำนาจและฐานะของเขา แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็จะไม่ปล่อยให้เอมี่ไปที่หอคอยอันตรายนั่นเพียงลำพัง แม็กซ์คิด
เหตุการณ์เล็กๆนี้ได้ผ่านไปหลังจากที่ครัสซูเริ่มกินอีกครั้ง ชายชราไม่ได้ใส่ใจอะไรดังนั้นมันจึงเป็นเหมือนเรื่องตลกระหว่างเขากับเอมี่เท่านั้น
วันนี้ลูกค้าต่างก็แน่ใจแล้วว่าลูกสาวของเจ้าของร้านนั้นเจ๋งมาก แถมเธอยังกล้าที่จะเผาเคราของนักเวทย์ เราต้องจ่ายเงินหลังจากที่กิน ห้ามกินแล้วหนีเด็ดขาด
คนที่อาหารมาเสิร์ฟก็หันเหความสนใจไปที่อาหารแสนอร่อยอย่างรวดเร็วและเพลิดเพลินไปกับรสชาติที่น่าพึงพอใจ
กลิ่นหอมที่เย้ายวนและใบหน้าที่มีความสุขของพวกเขาทำให้หลายๆคนที่เข้ามาด้วยความอยากรู้อยากเห็นสั่งอาหารให้ตัวเองในทันที
แม็กซ์วางโร่วเจียหมัวสามอันลงตรงหน้าซาเจราสและเตือนลูกค้าที่อยู่ใกล้ๆให้อยู่ห่างจากเขา เขาไม่ต้องการให้ปีศาจคนนี้ทำให้ลูกค้าคนอื่นๆของเขากลัว
แน่นอนว่ามีเปลวไฟทะลักออกมาจากปากของเขาหลังจากที่เขากัดโร่วเจียหมัวเข้าไปคำใหญ่ ลาวาที่ผิวของเขากำลังคุกรุ่นเป็นสีแดงและไฟก็ลุกขึ้นท่วมร่างของเขา
โชคดีที่เขาเคยมีประสบการณ์มาแล้ว เขานั่งอยู่บนเก้าอี้เหล็กที่เขาเอามาและเขยือบไกลออกมาจากโต๊ะและผนัง ส่วนเดียวที่ไม่ได้มีไฟมาปกคลุมนั่นก็คือมือที่ถือโร่วเจียหมัวของเขา ลูกค้าคนอื่นๆมองเขาด้วยความตกใจในขณะที่เขาก้มลงเพื่อกินอาหาร
“แม็กซ์ ฉันต้องการข้าวผัดหยางโจวกลับบ้านสองที่ ทั้งภรรยาและลูกๆของฉันชอบข้าวผัดของนายมาก” จอร์จพูดด้วยรอยยิ้มในขณะที่เขากินโร่วเจียหมัวอันที่สองของเขา
แม็กซ์ส่ายหัว “ขอโทษด้วยนะ แต่ตอนนี้หนึ่งคนสามารถสั่งอาหารกลับบ้านได้แค่ที่เดียวเท่านั้นเพราะฉันต้องให้ความสำคัญกับลูกค้าที่มากินที่นี่ก่อน” มีลูกค้าใหม่เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆและเขามีภารกิจที่จะต้องทำให้สำเร็จดังนั้นเขาจึงต้องจำกัดจำนวนการซื้อกลับบ้าน
“ฉันเข้าใจแล้ว” จอร์จพูด เขาสัญญากับภรรยาและลูกๆของเขาว่าเขาจะเอาอาหารเย็นกลับไปให้พวกเขา ภรรยาของเขาอาจจะไม่ยอมลงมากินถ้าเขาเอาข้าวผัดกลับไปแค่ที่เดียว ลูกๆของเขาสองคนสามารถกินข้าวผัดได้แล้วและกินข้าวผัดที่เป็นมื้อกลางวันของแม่ของพวกเขา ‘มิแรนด้า’ ไปบางส่วน ตอนนี้พวกเขาก็กำลังรอที่จะกินมันอีกในมื้อเย็น
“แม็กซ์ฉันต้องการข้าวผัดหยางโจวกลับบ้านหนึ่งที่ด้วย แค่หนึ่งจานเท่านั้น” แฮร์ริสันพูดพร้อมกับยิ้มเมื่อเขากัดโร่วเจียหมัวของเขาแล้วขยิบตาให้กับจอร์จ
