Chapter 292 : ปกป้องแม็กซ์!
“หัวหน้าครับดูนั่นสิ! ตรงนั้น!” คอสซัสร้องบอก
“พวกเขากำลังสู้กันใช่มั้ย? การต่อสู้กันที่นี่ไม่มีความผิดเหรอครับหัวหน้า?” คัลแซคถาม
“อะไรนะ?” ซาเจราสมองดูด้วยความประหลาดใจ แม้แต่เขาเองก็ไม่กล้าสู้กันในเมืองเคออส
“แม็กซ์กำลังมีปัญหา! เร็วเข้า! เราต้องไปช่วยเขา!” ซาเจราสพูดอย่างไม่พอใจ
ดวงตาของพวกเขาเป็นประกายขึ้นมา ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาได้สู้ร่วมกันมันก็นานมากแล้ว คราวนี้พวกเขาจะร่วมกันต่อสู้เพื่อโร่วเจียหมัว
…
“เยี่ยม แมวน้อยลงมาแล้ว” แอนเซียมพูดในขณะที่เขาฉีกเถาวัลย์ออก เขากระโดดขึ้นสูงและเหวี่ยงกรงเล็บสีแดงของเขาไปที่ฉีฉี
“ไม่!” ลูลู่ตะโกน เขาโค่นต้นไม้และเหวี่ยงมันใส่หัวของแอนเซียม
ใบหน้าของฉีฉีซีดเผือดเมื่อเธอต้องเจอกับการโจมตีที่น่ากลัว เธอรีบสร้างกำแพงสีเขียวขึ้นมาป้องกันแต่มันก็พังทลายลงเกือบจะในทันที
กรงเล็บกระแทกเข้าที่ท้องของเธอและส่งเธอลอยออกไปและตกลงมากระแทกพื้นอย่างรุนแรงที่หน้าประตูร้านของแม็กซ์ เลือดไหลออกมาจากบาดแผลของเธอ ขนสีขาวของเธอกลายเป้นแดง ร่างของเธอเปลี่ยนกลับมาเป็นมนุษย์อีกครั้ง เธอนอนนิ่งอยู่ตรงนั้นและไม่ไหวติงใด ๆ
“ไม่!” ลูลู่ร้อง แอนเซียมยกมือขึ้นเพื่อจับต้นไม้ แรงกระแทกนั้นทำให้เขาทรุดลงกับพื้นแต่เขาก็ฉีกมันเป็นชิ้น ๆ เขาเดินเข้าไปหาลู่ลู่ “ฆ่าเธอซะ” เขาพูดกับคนของเขา
มนุษย์หมาป่าคนอื่น ๆ มองไปที่ฉีฉีแล้วยิ้มออกมา พวกเขาขูดเล็บเข้าด้วยกันทำให้เกิดเสียงที่น่ากลัว พวกเขารอที่จะฆ่าทั้งคู่ไม่ไหวแล้วและอยากจะจบการไล่ล่านี้
“ไม่!” ลูลู่ร้องออกมาด้วยความสิ้นหวัง เขาพยายามพุ่งเข้าไปหาเธออย่างบ้าคลั่ง แต่แอนเซียมก็ส่งเขาลอยออกไปด้วยกรงเล็บของเขา ถ้าไม่มีเวทมนตร์รักษาของฉีฉี เขาก็ไม่มีโอกาสตอบโต้แอนเซียมได้เลย
“ไปซะ…ลู่ลู่…” ฉีฉีบอกเขาด้วยความรักและห่วงใย
แอนเซียมหัวเราะ “พวกแกทั้งคู่จะต้องตายอยู่ที่นี่ในวันนี้” เขาเหวี่ยงกรงเล็บเข้าใส่ลู่ลู่อีกครั้งและเกือบจะฉีกแขนของเขาออกไป พระจันทร์เต็มดวงทำให้เหล่ามนุษย์หมาป่ามีพลังมากขึ้น
ลูกค้าคนอื่น ๆ รู้สึกสงสารทั้งคู่ แต่ไม่มีใครกล้าออกมาช่วยพวกเขา บางคนหันหน้าหนีไปเพราพวกเขาทนไม่ได้ที่จะดู
บาร์เซลชักดาบของเขาออกมาในขณะที่มนุษย์หมาป่ากำลังเดินเข้าไปหาฉีฉี
เขารู้ว่าคนพวกนี้แข็งแกร่งกว่าเขา แต่เขาเป็นอัศวินและยังเป็นตำรวจด้วย
อูเรี่ยนหรี่ตาลงและมองไปที่ท้องของฉีฉี “หัวใจของต้นไม้โลกอยู่ข้างในนั้นและเติบโตเป็นต้นไม้ แต่มันก็ตายไปแล้ว” เขาพึมพำและถอนหายใจ “เวทมนตร์ธรรมชาติของพวกเขาทรงพลังพอ ๆ กับเวทมนตร์ของเอลฟ์ แต่พวกเขาต้องพึ่งพาต้นไม้โลก ความหวังที่จะคืนชีพเหล่าดรายแอดของพวกเขาตายไปพร้อมกับต้นไม้โลกแล้ว ชายชราขอให้ฉันช่วยตามหาพวกเขา ดูเหมือนว่าฉันจะทำสำเร็จแล้ว”
อูเรี่ยนก้าวไปข้างหน้าและน้ำแข็งก็ปรากฏขึ้นมาใต้ฝ่าเท้าของเขา
มนุษย์หมาป่ายกกรงเล็บของพวกเขาขึ้นและพร้อมที่จะฉีกฉีฉีออกเป็นชิ้น ๆ
“หยุด!” เสียงห้ามดังออกมาจากร้านอาหาร
มนุษย์หมาป่ามองไปที่นั่นและเห็นชายคนหนึ่งที่ถือมีดและอุ้มเด็กเอาไว้ในอ้อมแขนของเขา
ลูกค้าที่อยู่ทั้งในและนอกร้านต่างก็ตกตะลึง
“เขาบ้าไปแล้วเหรอ? วันนี้อาจารย์ทั้งสองคนของเอมี่ไม่ได้อยู่ที่นี่นะ!”
“ฉันหวังว่าฉันจะกล้าหาญเหมือนกับเขา”
“เอมี่เก่งมาก แต่ฉันไม่คิดว่าเธอจะเอาชนะมนุษย์หมาป่าพวกนั้นได้ เธออาจจะได้รับบาดเจ็บ!”
หลาย ๆ คนชอบแม็กซ์และเอมี่มากกว่าฝีมือการทำอาหารของเขาซะอีก ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจที่จะปกป้องทั้งคู่ บางคนหยิบดาบไม่ก็ไม้กายสิทธิ์ออกมาแล้ว
เอมี่กระโดดลงและวิ่งเข้าไปหาฉีฉี “พี่สาวฉีฉี!” เธอร้องออกมาด้วยความกังวลและความโกรธ
“ออกไปจากตรงนี้นะ…เอมี่…” ฉีฉีพูดเสียงเบา เธอไม่อยากให้ใครถูกฆ่าเพราะเธอ
แต่เอมี่กลับยืนขวางอยู่ระหว่างเธอกับมนุษย์หมาป่า “พวกนายกล้าทำร้ายพี่สาวฉีฉีกับคุณหมีใหญ่ได้ยังไง พวกหมาพันทาง!” เธอยกมือขึ้นและมีลูกไฟสองลูกปรากฏขึ้นมา
เธอเป็นคนที่กล้าหาญมาก สมกับที่เป็นลูกศิษย์ที่ฉันคาดหวังจริง ๆ อูเรี่ยนคิด เขาหยุดและดึงไม้กายสิทธิ์สีดำของเขาออกมา
“ฉันคิดถึงรสชาติของเนื้อเด็กจริง ๆ! ฉันพนันได้เลยว่าเธอจะต้องอร่อยมากแน่ ๆ” มนุษย์หมาป่าคนหนึ่งพูดพร้อมกับเลียริมฝีปาก
แม็กซ์สังเกตเห็นอูเรี่ยนจากหางตาแล้ว เขาก้าวออกไปยืนขวางหน้าเอมี่เอาไว้ด้วยสีหน้าเย็นชา “ถ้าแกกล้าแตะต้องเธอ ฉันจะทำให้แกอยู่ไม่สู้ตาย” เขารู้สึกเกลียดตัวเองเพราะว่าเขายังอ่อนแอ เขาคงฟันไอ้หมานี่หัวแบะไปแล้วถ้าเขาแข็งแกร่งมากพอ
มนุษย์หมาป่ามองแม็กซ์และมีดของเขาแล้วหัวเราะ “ฉันอยากเห็นความพยายามของนายจริง ๆ มนุษย์โง่” เขาเหวี่ยงกรงเล็บของเขาเข้าใส่แม็กซ์
อูเรี่ยนยกมือขึ้น บาร์เซลรีบวิ่งเข้าไปหาพวกเขา ผู้ชมบางคนหันหน้าหนีไม่ก็หลับตาลง พวกเขาทนไม่ได้ที่จะเห็นพวกแม็กซ์ถูกฆ่า
“ปกป้องแม็กซ์! เพื่อโร่วเจียหมัว!” เสียงตะโกนที่ดังราวกับฟ้าร้องดังขึ้น ทันใดนั้นร่างที่ปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงก็พุ่งเข้าไปและฟาดเก้าอี้เหล็กลงบนหัวของมนุษย์หมาป่า
“เพื่อโร่วเจียหมัว!” เสียงปีศาจลาวาอีกห้าคนดังก้อง พวกเขารีบวิ่งเข้าใส่กลุ่มมนุษย์หมาป่าพร้อมกับเปลวไฟที่ปกคลุมไปทั่วทั้งตัว
