Chapter 333 : ความโดดเดี่ยวของผู้ไร้เทียมทาน
“อะ…อะ…ไอ้บ้าเอ๊ย!”
“ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน?!”
แดเนียลมองด้วยดวงตาที่เบิกกว้างในขณะที่ว่าวสีม่วงผ่านว่าวที่ลอยอยู่สูงประมาณห้าเมตรไปในพริบตา จากนั้นมันก็สูงขึ้นเรื่อย ๆ และผ่านว่าวสีดําของเขาไป ราวกับว่ามันจะสูงขึ้นไปได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
“มันสุดยอดมาก…”
เด็ก ๆ มองมันด้วยความประหลาดใจจากด้านล่าง พวกเขาขอให้พ่อของพวกเขาเอาชนะว่าวสีดํา แต่พวกเขากลับได้เห็นชัยชนะที่สมบูรณ์แบบจากว่าวสีม่วงขนาดใหญ่ มันน่าทิ้งจนพวกเขาคิดอะไรไม่ออกเลยว่าจะเอาชนะมันได้ยังไง
“อ้าาา พ่อคะ ว่าวของเราถูกตามทันแล้ว มันไม่ใช่ตัวที่สูงที่สุดอีกต่อไปแล้ว ว่าวตัวนั้นทั้งดีกว่า ใหญ่กว่าและบินได้สูงกว่าว่าวของเรา ว่าวของเรามันไม่ดีแล้ว” ยายะน้ำตาไหลในขณะที่เธอมองว่าวรูปฟีนิกซ์สีม่วง ก่อนหน้านี้เธอยังมีความสุขและยิ้มแย้มแจ่มใสแต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นความทรงจําในอดีตไปแล้ว
“อย่าร้องไปเลยนะยายะ พ่อจะวิ่งให้เร็วขึ้นและว่าวของเราจะลอยสูงขึ้นไปอีกแน่!” แดเนียลปลอบใจยายะอย่างเร่งรีบในขณะที่เขาเร่งความเร็ว เอ็นตกปลาในมือของเขาคลายออกไม่หยุดราวกับว่าวสีดําของพวกเขากําลังจะไล่ตามว่าวสีม่วงขนาดใหญ่ทัน ด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นนี้น่าจะทําให้ว่าวของพวกเขาตามทันว่าวสีม่วงในไม่ช้า
“หนูเชื่อในตัวพ่อ!” ยายะหยุดร้องไห้และกําหมัดน้อย ๆ ของเธอในขณะที่เธอให้กําลังใจ
“ไปเลยค่ะพ่อ! ทําให้มันลอยสูงขึ้นอีก! ทําให้มันลอยได้สูงที่สุดในว่าวทั้งหมดเลย!!” เอมตะโกนอย่างมีความสุขในขณะที่เธอวิ่งตามหลังแม็กซ์ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้อยากเอาชนะเด็กคนอื่น ๆ แต่เธอก็ไม่อยากเป็นที่สองเช่นกัน
“ได้เลย” แม็กซ์มองไปที่แดเนียลและรู้สึกคุ้นหน้าเขา จากนั้นเขาก็หันไปมองสาวน้อยข้าง ๆ เขา ผมของเธอถูกมัดเป็นมวยเอาไว้ ทันใดนั้นเขาก็จําได้ว่าทั้งคู่เป็นใคร เธอเป็นสาวน้อยที่ร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นทรงผมของเอมี่
ร่างกายของแดเนียลเปียกโชกไปด้วยเหงื่อในขณะที่เขาวิ่งด้วยความเร็วเต็มที่และสายตาที่เขามองมาที่แม็กซ์นั้นดูไม่ค่อยเป็นมิตรนัก ทันใดนั้นแม็กซ์ก็รู้สึกขอโทษเขาเล็กน้อย เขาเคยทําร้ายชายคนนี้มาครั้งนึงแล้วและดูเหมือนว่าเขากําลังจะทําแบบนั้นอีกครั้ง
อย่างไรก็ตามแม็กซ์ไม่มีทางยอมและปล่อยให้เขาชนะ ยังไงซะลูกสาวของเขาก็ยังให้กําลังใจเขาจากด้านหลัง ดังนั้นในฐานะพ่อเขาจึงไม่ยอมให้ใครมาเอาชนะคู่ของพวกเขาได้
“ถึงแม้ว่าเราจะได้รับความเจ็บปวดจากว่าวสีดํามาก่อน แต่ฉันก็หวังว่ามันจะชนะ ถ้าว่าวสีม่วงชนะเราอาจจะต้องเจอกับปัญหามากมาย”
“ใช่ ว่าวสีม่วงตัวนั้นสวยเกินไป ฉันสงสัยว่าเขาซื้อมาหรือทําขึ้นมาเอง มันจะดีกว่าถ้าเขาซื้อมาเพราะนั่นหมายความว่าเราพาเด็ก ๆ ของเราไปซื้อได้เหมือนกัน แต่ถ้าเขาทํามันขึ้นมาเองพวกเราตายแน่”
พ่อแม่ทุกคนมองว่าวทั้งสองด้วยความประหม่า ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เป็นคนแข่งแต่ผลลัพธ์ของมันก็มีความสําคัญกับพวกเขามากเพราะมันจะตัดสินว่าพวกเขาต้องทรมานแค่ไหนในภายหลัง พวกเขาจะไปหาว่าวขนาดใหญ่ที่สวยและลอยได้สูงแบบนี้จากไหนกัน?
“ว้าว ดูสิ! ว่าวตัวนั้นสวยและลอยได้สูงมาก!”
“จริงเหรอ? ฉันนึกว่ามันเป็นนกที่บินข้ามลานเอเดนซะอีก”
“ว่าวสีดําข้าง ๆ นั่นน่าเกลียดนิดหน่อย แต่มันก็บินได้ค่อนข้างสูง ดูเหมือนว่าพวกเขากําลังแข่งกันอยู่”
ว่าวทั้งสองลอยสูงขึ้นเรื่อย ๆ และดึงดูดความสนใจของคนจํานวนมากนอกลาน ถ้าว่าวแบบทําเองบินได้สูงสามถึงห้าเมตรมันก็น่าพอใจแล้ว ว่าวที่ทําโดยช่างฝีมือสามารถบินได้สูงขึ้นอีกเล็กน้อย แต่เพราะวัสดุที่จํากัดทําให้มีน้อยมากที่ว่าวจะลอยได้เกินสิบเมตร
อย่างไรก็ตามว่าวสองตัวนี้กลับลอยสูงเกินกว่าสิบเมตรและยังคงสูงขึ้นเรื่อย ๆ ผู้ชมทุกคนต่างก็ประหลาดใจและเต็มไปด้วยความคาดหวัง พวกเขาอยากรู้ว่าว่าวตัวไหนจะลอยได้สูงกว่ากันเป็นผลให้หลายคนหยุดเพื่อยืนดูการแข่งขันอย่างกะทันหัน
แดเนียลรู้สึกดีขึ้นเมื่อเขาได้รับความสนใจ เขาใช้เวลาและความพยายามอย่างมากในการประดิษฐ์ว่าวและทําให้ยายะประทับใจในตัวเขา ดังนั้นเขาจะไม่ยอมแพ้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาวิ่งเต็มกําลังและปล่อยเอ็นตกปลาในมือของเขาออกไปเรื่อย ๆ
เมื่อเทียบกับแดเนียลที่กําลังมีปัญหาแม็กซ์นั้นดูผ่อนคลายและสง่างามกว่ามาก เขาวิ่งไปแค่สองสามก้าวเพื่อทําให้ว่าวลอยขึ้นไปในอากาศ แต่หลังจากนั้นเขาแค่ใช้เอ็นในมือปรับเปลี่ยนทิศทางไปตามทิศทางของลมที่พัดมา ถึงอย่างนั้นฟีนิกซ์สีม่วงก็ยังคงลอยสูงขึ้นอย่างรวดเร็วและสวยงาม
เอมี่ปรบมือเล็ก ๆ ของเธอด้วยความตื่นเต้นและตะโกน “ว้าว พ่อสุดยอดมากเลย! ฟีนิกซ์สีม่วงของเราดีที่สุด! ทําให้มันลอยสูงขึ้นไปอีก!”
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เล่นว่าว เมื่อก่อนเธอมักจะอิจฉาอยู่เสมอเมื่อได้เห็นเด็กคนอื่น ๆ ออกมาเล่นว่าวกับพ่อแม่ของพวกเขา แต่ตอนนี้พ่อของเธอพาเธอออกมาเล่นว่าวแล้วและว่าวของพวกเขาก็สวยกว่า ใหญ่กว่าและบินได้สูงกว่าว่าวของคนอื่น ๆ
อย่างไรก็ตามยังมีว่าวสีดําที่พยายามและบินอยู่สูงเกือบจะเท่ากับว่าวนกฟีนิกซ์สีม่วง นั่นทําให้เอมี่รู้สึกกังวลเล็กน้อย ดูเหมือนว่าว่าวดํานั้นจะอยากเอาชนะมากเช่นกัน
ยายะปรบมือเล็ก ๆ ของเธอแล้วตะโกนเสียงดัง “พ่อสู้ ๆ! พ่อสู้ ๆ!”
เธอมองว่าวที่กําลังแข่งกันอยู่ด้วยสีหน้าเป็นกังวล
ว่าวตัวนั้นค่อนข้างน่าประทับใจ แต่ถ้านั่นเป็นจุดสูงสุดที่มันทําได้มันคงจะไม่พอ แม็กซ์มองว่าวสีดําที่กําลังถูกสายลมพัดไปมา หลังจากนั้นเขาก็ปลดตัวล็อคเส้นเอ็นและปล่อยให้มันคลายออกอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นนกฟีนิกส์สีม่วงตัวนั้นก็ลอยสูงขึ้นในทันที ว่าวสีดําถูกทิ้งเอาไว้แบบไม่เห็นฝุ่นเพราะเอ็นของแม็กซ์ถูกปล่อยออกไปอย่างรวดเร็ว 15 เมตร, 20 เมตร, 25 เมตร. ราวกับว่ามันไม่มีขีดจํากัด
“เป็นไปได้ยังไง…นี่มันเป็นไปได้ยังไง!” แดเนียลประหลาดใจมากเมื่อเห็นว่าว่าวสีม่วงมิ้งห่างเขาออกไปเกือบจะในทันที
“ปึก!”
ในตอนนั้นเองเอ็นตกปลาในมือของแดเนียลก็ตึงเกินไปและขาดออก ว่าวสีดําเป็นเหมือนกับนกที่ถูกยิงและร่วงลงมาก่อนที่จะตกลงไปในปา
แดเนียลมองเอ็นตกปลาที่ขาดในมือของเขา ในขณะเดียวกันเสียงถอนหายใจก็ดังขึ้นจากทั่วทั้งลาน
เอมี่โอบแขนของเธอรอบขาของแม็กซ์ในขณะที่เธอตะโกน “ว่าวของเราเป็นที่หนึ่ง! พ่อเก่งที่สุดเลย!”
แม็กซ์หยุดไม่ให้เอ็นคลายออกอีกแล้วอุ้มเอมี่ขึ้นมาจากพื้นด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มที่สดใสไปจนถึงดวงตาของเธอทําให้เขารู้สึกพอใจมาก นกฟีนิกส์สีม่วงบินอยู่เพียงลําพังบนท้องฟ้าโดยปราศจากคู่แข่งราวกับว่าไม่มีใครที่จะโค่นล้มมันได้
“ว้าว่าวของเราแพ้แล้ว มันไม่ใช่ว่าวที่ลอยได้สูงที่สุดและมันลอยไม่ได้อีกแล้ว…” ยายะนิ่งไปก่อนที่จะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
แดเนียลรีบวิ่งไปเธอและเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอเบา ๆ ในขณะที่เขาพูดปลอบ “ไม่ต้องร้องนะยายะ พ่อจะต่อสายให้มันและมันจะกลับมาลอยได้อีกครั้ง…”
ยายะเบะปากเมื่อเธอเงยหน้ามองว่าวสีม่วงขนาดใหญ่บนท้องฟ้า “แต่…. แต่…ยายะอยากได้ว่าวที่สวยแบบนั้นบ้าง มันสวยและใหญ่มากแถมยังบินได้สูงมากด้วย”
