Chapter 384 : เป็นพี่สาวที่สวยมาก ๆ เลย!
ร้านอาหารตกอยู่ในความเงียบในทันที ทุกคนพากันมองมาที่แม็กซ์และกลอเรีบด้วยสีหน้าแปลก ๆ ใครจะไปคิดว่าพวกเขาจะได้รับการต้อนรับจากบทสนทนาที่น่าทึ่งแบบนี้ในตอนเช้า
เชี่ยไรเนี่ย? เกิดอะไรขึ้น? แม็กซ์มองไปที่หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาด้วยความอึ้ง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอพูดกับฉันแต่เธอกลับพูดเรื่องแบบนี้กับฉันเนี่ยนะ เขาไอแห้งด้วยความอึดอัดใจและแสดงสีหน้าจริงจังก่อนที่จะตอบ “ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น ดังนั้นฉันคงต้องปฏิเสธ”
“พ่อคะ อะไรคือครั้งแรกเหรอคะ? ทำไมพ่อถึงปฏิเสธล่ะ? แล้วทำไมพี่สาวคนนี้ถึงอยากให้มันกับพ่อล่ะคะ?” เอมี่ถามด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น จากนั้นเธอก็หันไปมองผ้าคลุมหน้าสีขาวของกลอเรียราวกับว่าเธออยากจะเห็นใบหน้าที่อยู่หลังผ้าคลุมหน้านั้น
“เอ่อ…” แม็กซ์เปิดปากแต่เขาก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับเอมียังไงดี
ลูกค้าหลายคนยิ้มเมื่อเห็นสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจของเขา พวกเขาเองก็ไม่ได้พูดอะไรเช่นกันเพราะว่าพวกเขาไม่อยากทำลายความใสซื่อของเอมีน้อย พวกเขาทุกคนต่างก็อยากรู้อยากเห็นว่าสถานการณ์นี้จะเป็นยังไงต่อไป
หลังจากที่ได้ยินคำตอบของแม็กซ์กลอเรียก็ตระหนักได้ว่าเธอพูดผิดทำให้ใบหน้าของเธอแดงถ้ำเพราะความเขินอาย เธอรีบโบกมือในทันทีและพูดแก้ “ฉันกำลังจะพูดว่า…ฉันอยากให้คุณเป็นคนแรกที่ได้เห็นใบหน้าของฉันหลังจากที่ถอดผ้าคลุมหน้าออกเพราะว่าคุณเป็นคนที่ทำให้ฉันมีโอกาสครั้งที่สองในชีวิต”
“โอ้ ฉันเข้าใจแล้วงั้นก็ได้เลย” รอยยิ้มอาย ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ด้วยเหตุผลบางอย่างเขากลับมีความรู้สึกผิดหวังอยู่ในใจแต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากตำหนิจิตใจที่สกปรกของตัวเอง จะทำยังไงได้ล่ะ ใคร ๆ ก็คงคิดเหมือนกันเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับเขา
อย่างไรก็ตามคำพูดของหญิงสาวยังคงเติมเต็มความรู้สึกของเขา ดูเหมือนว่าเธอจะมีข้อบกพร่องบางอย่างบนใบหน้าของเธอซึ่งนำไปสู่การสวมผ้าคลุมอยู่ตลอดเวลา และหลังจากที่กินพุดดิ้งเต้าหูเข้าไปมันก็คงจะหายไปทำให้เธอกล้าถอดผ้าคลุมหน้าอีกครั้ง ด้วยเหตุนี้เขาจึงรู้สึกดีมากที่เขาได้ทำในสิ่งที่ดีและค่อนข้างอยากรู้อยากเห็น
ลูกค้าทุกคนเข้าใจได้ในทันทีว่ามันไม่ใช่อย่างที่พวกเขาคิดเมื่อได้ยินแบบนั้น ไม่ว่ายังไงมันก็เป็นเรื่องดีที่พวกเขาจะได้เห็น “การเกิดใหม่” ของหญิงสาวคนนี้หลังจากที่กินพุดดิ้งเต้าหูของแม็กซ์
กลอเรียมองแม็กซ์ก่อนที่จะสูดหายใจเข้าลึก เธอรวบรวมความกล้าหาญก่อนที่จะถอดผ้าคลุมหน้าของเธอออกเผยให้เห็นศีรษะที่มีผมสีทองที่สะท้อนแสงจาง ๆ ภายใต้แสงอาทิตย์
ผมยาวเป็นลอนของเธอยาวลงไปถึงน่องขาราวกับน้ำตกสีทองทำให้เธอดูเหมือนกับงานศิลปะ
ดวงตาสีม่วงของเธอดูใสสะอาดและบริสุทธิ์ เธอเม้มปากด้วยสีหน้ากังวล ขนตายาวของเธอสั่นเล็กน้อยแต่เธอก็มองตรงมาที่แม็กซ์และไม่ยอมให้ตัวเองหันหน้าหนี
ผิวที่ขาวอมชมพูของเธอดูสดใสขึ้นเมื่อจับคู่กับชุดเดรสสีชมพูของเธอและถึงแม้ว่าแขนขาของเธอจะค่อนข้างบางและดูอ่อนแอแต่หน้าอกของเธอก็มีขนาดที่ใหญ่มากเมื่อนำมาเปรียบเทียบกัน สายรัดสีทองรอบ ๆ เอวของเธอช่วยขับเน้นรูปร่างที่เพรียวบางและทำให้เธอดูเป็นหญิงสาวที่มีชีวิตชีวาสวยมาก!!
“ฉันรู้สึกว่าการจัดอันดับสาวงามของเมืองเคออสกำลังจะได้รับการเปลี่ยนแปลงหลังจากนี้”
“แม็กซ์ทำสิ่งที่ดีจริง ๆ ถ้าสาวสวยอย่างเธอต้องใส่ผ้าคลุมหน้าไปตลอดชีวิตมันจะต้องเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมากแน่ ๆ”
ลูกค้าทุกคนรู้สึกประทับใจกับความสวยงามของกลอเรีย
เป็นไปตามที่ฉันคาดเอาไว้ รูปร่างและหน้าตาของเธอได้รับ 9.9 จาก 10 คะแนน เกือบจะสมบูรณ์แบบ ดวงตาของแม็กซ์เป็นประกายขึ้นมาในทันที เขาอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงกับความสวยของเธอ ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกภาคภูมิใจในสายตาของตัวเองเมื่อเขาได้เห็นกลอเรียเป็นครั้งแรก ความสวยของเธอตรงกับสเปคของเขามาก แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างเขากลับสงบอย่างน่าประหลาด ถ้าเขาได้พบกับผู้หญิงแบบนี้ในชีวิตก่อนเขาคงจะคิดถึงวิธีที่จะจีบเธอแล้วแน่ ๆ
“ว้าว! เป็นพี่สาวที่สวยมาก ๆ เลย! คุณมีตาสีม่วงด้วย!”
เอมีเงยหน้ามองเธอและอ้าปากค้างเล็กน้อย ดวงตาสีน้ำเงินสดใสของเธอเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น
เธอสวยมาก ผิวของเธอเองก็ดีมากและนิสัยของเธอก็ดีมากเช่นกัน ยาเบะมิยะมองกลอเรียด้วยความอิจฉาเล็กน้อยในขณะที่แซลลี่เองก็แสดงความยินดีเล็กน้อยเช่นกัน ความสำเร็จนี้สามารถดึงดูดความสนใจของผู้หญิงคนอื่น ๆ ได้
งั้นนี่ก็คือโลกที่ไม่ได้มองผ่านผ้าคลุมหน้างั้นเหรอ ฉันไม่ได้เห็นโลกแบบนี้มาหลายปีแล้ว แม้แต่อากาศก็ดูสดชื่นขึ้น กลอเรียรู้สึกได้ว่าทุกคนกำลังมองมาที่เธอทำให้ใบหน้าของเธอมีสีแดงปรากฏขึ้นจาง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอมองเห็นสายตาที่เป็นสุภาพบุรุษแต่ก็ร้อนแรงของแม็กซ์มันก็ทำให้เธออยากจะสวมผ้าคลุมหน้าอีกครั้งและวิ่งหนีออกไป
อย่างไรก็ตามเธอได้รวบรวมความกล้ามามากเพื่อมายืนอยู่ที่นี่และตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเธอจะมีชีวิตอยู่โดยไม่สวมผ้าคลุมหน้าอีก เธอจะกลายเป็นเจ้าของร้านสิ่งทอและเริ่มต้นการเดินทางสู่เป้าหมายและความฝันของเธอ ตอนนี้เธอไม่สามารถถอยได้อีกแล้ว ไม่งั้นเธอจะเอาชนะเชียร์บัฟเฟตต์และกลายเป็นคนที่เหมือนกับปูของเธอได้ยังไง?
“ฉันชื่อกลอเรีย มอร์ตัน ขอบคุณสำหรับพุดดิ้งเต้าหูนะคะ” กลอเรียมองแม็กซ์ด้วยท่าที่ขอบคุณก่อนที่จะหันไปหาเอมด้วยรอยยิ้มอันแสนอ่อนหวานบนใบหน้า
“ด้วยความยินดีครับ ผมชื่อแม็กซ์ เชิญเข้ามาเลยครับ” แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
ฉันทำมันแล้ว! ฉันบอกชื่อของฉันไปแล้ว! แต่เขาจะคิดว่าฉันรุกมากเกินไปและเป็นผู้หญิงง่าย ๆ มั้ยนะ? กลอเรียพยักหน้าก่อนที่จะเดินเข้าไปในร้านอาหารและมุ่งหน้าไปยังที่นั่งประจำของเธอ แก้มของเธอแดงเล็กน้อย เธอได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองที่เต้นราวกับการกระพือปีกของนกฮัมมิงเบิร์ด เธอค่อนข้างร่าเริงแต่ก็กังวลเล็กน้อยและรู้สึกขัดแย้งในใจในเวลาเดียวกัน
“รับอะไรดีคะ?” ยาเบะมิยะเดินเข้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้ม
“ฉันเอาพุดดิ้งเต้าหูแบบหวานและข้าวผัดหยางโจวค่ะ ขอบคุณนะคะ” กลอเรียพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
“ได้เลยค่ะ กรุณารอสักครู่นะคะ” ยาเบะมิยะพยักหน้ารับและอดไม่ได้ที่จะพูดชมกลอเรีย “คุณดูดีมากจริงๆ เมื่อไม่ได้สวมผ้าคลุมหน้า”
“ขอบคุณนะคะ” กลอเรียทัดผมไว้ข้างหลังหูและยิ้มอย่างมีความสุข
เมื่อพุดดิ้งเต้าหูและข้าวผัดหยางโจวมาเสิร์ฟเธอก็หยิบช้อนขึ้นมาและมองดูพุดดิ้งเต้าหูแบบหวานตรงหน้าเธอ เธอโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยและดมกลิ่นมันด้วยรอยยิ้ม หลังจากนั้นเธอก็ตักพุดดิ้งเต้าหูหนึ่งช้อนเข้าปากและสัมผัสได้ถึงรสชาติหวาน ๆ ของมันที่ทำให้หัวใจของเธอชุ่มฉ่ำ
หลังจากที่เธอถอดผ้าคลุมหน้าออกดูเหมือนว่าพูดดั้งเต้าหูจะอร่อยมากขึ้น ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเธอไม่จำเป็นต้องกังวลกับสายตาของคนอื่นอีกแล้ว
ปมในใจของเธอถูกกะเทาะออกอย่างรวดเร็วในขณะที่เธอกินพุดดิ้งเต้าหู ราวกับว่ามีลำแสงส่องประกายเข้ามาในหัวใจของเธอและเติมเต็มความหวังและความสุขให้กับเธอ
