บทที่ 178 เรียนรู้ซึ่งกันและกัน
เนี่ยเฟิงหันกลับไปทันที แม้ว่าเขาจะเป็นคนระมัดระวังตัวมาตลอด แต่อีกฝั่งกลับเงียบกริบไร้ซึ่งเสียงใดๆ
เหมือนกับเสือดาวที่แอบจ้องตะครุบเหยื่ออย่างเงียบๆ
เนี่ยเฟิงรู้สึกสงสัยที่เมื่อตะกี้ตัวเองไม่รู้สึกตอบสนองอะไรเลย เป็นเพราะว่ากำลังคิดถึงสิ่งที่ต้องใช้สมาธิอยู่ใช่ไหม แต่ก็ไม่น่าจะใช่
หลังจากที่เขาเห็นใบหน้าของอีกฝั่งแล้ว ก็รู้สึกประหลาดใจขึ้นมา
“พี่สอง? พี่มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
“คำถามนี้ฉันควรจะถามนายมากกว่านะ นายอยู่ที่เมืองเยี่ยนตูไม่ใช่เหรอ? แล้วตอนนี้มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
ที่แท้คนที่มาก็ไม่ใช่ใครอื่นใด เป็นหยูจิงหงพี่สองของเนี่ยเฟิงนั่นเอง
หยูจิงหงอยู่ในกองทัพมาโดยตลอด ผมของเธอเป็นผมสั้นที่ดูทะมัดทะแมงทรงพลังและเด็ดเดี่ยว
เมื่อก่อนคนอื่นๆคิดว่าผมเป็นตัวแสดงถึงความสวยงามของเพศหญิง ส่วนผมสั้นก็เป็นสัญลักษณ์ของผู้ชาย
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผมทรงนี้ของหยูจิงหง สั้นกว่าผู้หญิงผมสั้นคนอื่นๆเยอะเลย
แต่ด้วยเหตุนี้เองผมสั้นนี้ทำให้หน้าตาของหยูจิงหงดูเด่นขึ้นมามาก ความสวยงามที่ดูแข็งแกร่งนั้นทำให้เป็นที่น่าจดจำ บวกเข้ากับหยูจิงหงฝึกฝนออกกำลังกายมาเป็นเวลาหลายปีทำให้รูปร่างดูดีสุดๆ ยืนเหยียดตรง ยืนเทียบกับผู้หญิงคนอื่นๆแล้วดูแข็งแกร่งกว่ามาก การผสมผสานที่ลงตัวนี้ ทำให้มีเสน่ห์ขึ้นมาไม่น้อยเลยทีเดียว
หยูจิงหงช่างเหมาะกับคำว่าสง่างามในความหมายของชื่อเธอจริงๆ
“วันนี้เมื่อช่วงบ่ายผมกลับมากับพี่สามแล้ว แต่เพราะว่าเกิดเรื่องนิดหน่อย พวกเราสองคนจึงต้องอยู่ที่โรงเรียนต่อ ไม่ได้แจ้งให้พี่คนอื่นๆทราบเรื่องที่พวกเรากลับมา”
เนี่ยเฟิงยิ้มพลางพูดตอบกลับ
หยูจิงหงนั่งลงข้างๆเนี่ยเฟิง หยิบเบียร์ขึ้นมาหนึ่งกระป๋อง หลังจากเปิดฝาออกดื่มไปหนึ่งคำแล้วก็ยิ้มอย่างสุขสบายใจ
“คิดไม่ถึงว่าน้องชายของฉันจะโตจนถึงขั้นที่สามารถดื่มเบียร์ได้แล้วนะเนี่ย”
ตอนที่พี่สองหยูจิงหงกับเนี่ยเฟิงยังเด็กๆก็เล่นและเข้ากันได้สุดๆ เพราะว่านิสัยของหยูจิงหงคล้ายกับเนี่ยเฟิง ทั้งสองเป็นคนที่กล้ารักกล้าเกลียด เด็ดเดี่ยวแน่วแน่ การกระทำคำพูดคำจาตรงๆไม่อ้อมค้อม แล้วก็ไม่อ่อนโยนเหยาะแหยะ
“คนมันก็ต้องโตขึ้นอยู่แล้วนี่ครับ ใช่แล้ว พี่สองช่วงนี้พี่ไม่ได้โผล่หน้ามาในกลุ่มบ้างเลย ผมเป็นห่วงว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพี่หรือเปล่า?”
หยูจิงหงส่ายหัว“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก แค่ว่าครั้งที่แล้วถูกเปิดโปงความผิดต่อเจ้าหน้าที่ศาล ก็เลยถูกลดตำแหน่งก็เท่านั้นน่ะ”
เนี่ยเฟิงนึกถึงฟางหลงเทียน มีความเป็นไปได้ว่าพวกมันเป็นคนทำ จึงรู้สึกโกรธขึ้นมาสุดๆ ในแววตาเต็มไปด้วยความอาฆาตพยาบาท
“แต่นี่มันก็เป็นเรื่องที่เจอได้บ่อยๆ ถึงยังไงฉันก็ไม่สนใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว ตอนนี้ฉันถูกย้ายให้ไปอยู่กับทีมนักรบหมาป่า รับตำแหน่งผู้บัญชาการ”
หยูจิงหงเป็นคนประเภทที่ชนะก็ไม่ภูมิใจพ่ายแพ้ก็ไม่ท้อแท้ สายตาของเธอไม่ค่อยเหมือนกับคนอื่นมาตั้งแต่กำเนิด เธอมีความสามารถในการมองเห็นระยะไกล แล้วก็พรสวรรค์ทางด้านการยิง เพราะว่าเธอยิงกี่นัดก็โดนทุกนัด ดังนั้นจึงถูกเลือกให้เข้าไปในหน่วยรบพิเศษ
“พี่สอง เรื่องนี้อาจจะเป็นเพราะว่าผมก็ได้ ไม่อย่างนั้นพี่จะถูกลดตำแหน่งได้ยังไง?”
เนี่ยเฟิงพูดโทษตัวเอง
“เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับนาย? นี่เป็นเรื่องที่ฉันเต็มใจไปทำอยู่แล้ว อีกอย่างเรื่องที่พวกคนเลวทำก็สมควรจะถูกคนเลวด้วยกันมาจัดการสิถึงจะถูก นายไม่ควรจะแบกรับอะไรไว้ที่ตัวเองคนเดียวหรอกนะ”
หยูจิงหงโบกๆมือ“แต่คิดไม่ถึงว่า นายจะมาดื่มที่นี่ หรือว่ามีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจอย่างนั้นเหรอ?”
เนี่ยเฟิงดื่มไปหนึ่งคำ ส่ายหัว ไม่ได้พูดอะไร
“ช่างเถอะ ทุกคนล้วนแต่มีช่วงเวลาที่มีเรื่องวุ่นวายในใจ ในเมื่อนายไม่อยากบอก ฉันก็จะไม่ถามแล้วกัน
ดูจากรอยแผลตามร่างกายของนาย ก็รู้แล้วว่านายใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศก็ไม่ได้จะดีมากนัก แต่สามารถใช้ชีวิตมาได้จะต้องทนทุกข์ทรมานมาไม่น้อย อยากจะเรียนรู้ซึ่งกันและกันกับฉันสักหน่อยไหมล่ะ?”
เนี่ยเฟิงแววตาเปล่งประกาย เขามองไปยังหยูจิงหง
“พี่สอง อย่านึกว่าการที่พี่เป็นผู้บัญชาการในกองทัพมาเป็นนานแล้วจะสามารถเอชนะผมได้นะ ผมจะไม่มีทางออมมือให้แน่นอน พี่คิดให้ดีๆก่อนนะครับ”
หยูจิงหงยิ้มแย้ม“ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ ถ้าให้ดีนายไม่ต้องออมมือให้หรอกนะ เพราะว่าฉันไม่มีทางสงสารนายแน่นอน ตรงนั้นมีพื้นทรายอยู่พอดี ไปกันเถอะ！”
ยังหยูจิงหงซดจนหมดกระป๋อง จากนั้นเธอก็บีบกระป๋อง ก่อนจะซัดลงไปในถังขยะที่อยู่ข้างๆอย่างแม่นยำ ก่อนจะเดินไปอยู่ที่ข้างๆพื้นทราย กวักๆมือเรียกเนี่ยเฟิง เนี่ยเฟิงก็ก้าวขาเดินตามไป
“พี่สอง จะวัดกันยังไง?”
“ที่ฉันได้รับการฝึกมาก็เป็นการฝึกแบบรบพิเศษ ความสามารถในการรับแรงของฉันแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปมาก แถมต่อสู้แบบเตะต่อยฉันก็สุดยอดมากๆ เอาแบบนี้ดีกว่าไหม ส่วนหลังของใครแตะถึงพื้นก่อน คนนั้นแพ้”
หยูจิงหงคิดๆก่อนจะพูดออกมา
“ผมเข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มตอนนี้เลยแล้วกัน ผมจะไม่มีทางออมมืออย่างแน่นอน”
หยูจิงหงสองตาเปล่งประกายราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า มุมปากของเธอยกขึ้น ดูเหมือนกำลังยิ้มอย่างคลุมเครือ
“นายไม่ต้องออมมือดีแล้ว เพราะว่าอีกเดี๋ยวฉันก็จะทำให้นายรู้ว่าถ้าออมมือนายจะต้องแลกมาด้วยอะไรบ้าง”
เนี่ยเฟิงพยักหน้า ในเวลานี้เอง จู่ๆหยูจิงหงก็เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทันที！
เธอพุ่งกระโจนเข้ามาใส่เขาราวกับเสือดาว ดวงตาของเนี่ยเฟิงไม่เพียงแต่จะถลึงโตขึ้นเล็กน้อย
เนี่ยเฟิงใช้ชีวิตล้มลุกคลุกคลานที่ต่างประเทศมาตั้งนานขนาดนั้น การที่ได้มาอยู่จุดจุดนี้ เขาเจอศัตรูมาแทบทุกรูปแบบ แล้วก็พอฟัดพอเหวี่ยงกับคนอื่นๆได้ แต่สุดท้ายแล้วคนพวกนั้นก็ยังอ่อนแอกว่าเขาอยู่ดี
แม้ว่าหยูจิงหงจะสูงกว่าพี่คนอื่นๆ แต่กลับทะมัดทะแมง รวดเร็วกว่าคู่ปรับที่เนี่ยเฟิงเคยเจอมาก่อนหน้านี้เป็นไหนๆ！
คิดที่จะฝึกฝนความสามารถในการตอบสนองแบบนี้ ถ้าไม่กดดันบีบคั้นตัวเองล่ะก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย
เนี่ยเฟิงรู้สึกยำเกรงขึ้นมาทันที รีบดึงจิตวิญญาณมาให้ขึ้นมาเทียบเท่ากับหยูจิงหง
หยูจิงหงใช้กลยุทธ์หลอกล่อโจมตีจากอีกฝั่ง ใครจะไปรู้ว่าเนี่ยเฟิงมองแผนการของเธอออก ทั้งสองคนโฉบไปโฉบมาด้วยความรวดเร็ว ถ้ามีคนเห็น ก็จะนึกว่าตัวเองกำลังฝันอยู่ เพราะว่าทั้งสองคนเร็วถึงขนาดที่ว่าเห็นเป็นภาพติดตาของทั้งสองคนที่ยังอยู่ที่เดิมแม้ว่าจะเคลื่อนไหวอยู่！
หยูจิงหงก็ไม่คิดว่าน้องชายของตัวเองจะมีความสามารถในการตอบสนองแบบนี้！
พวกเขาต่อสู้กันไม่ต่ำกว่าร้อยท่า พี่น้องไม่มีการออมมือกัน พวกเขาชกต่อยกันจริงๆ ราวกับสัตว์ป่าที่กำลังสู้รบกันอยู่！
ถึงจะพูดยังไงเนี่ยเฟิงก็เป็นราชามังกรที่ทำให้โลกมนุษย์ต่างก็ตื่นตกใจ แน่นอนว่าเขามีจุดที่อยู่เหนือกว่ามนุษย์ แม้ว่าหยูจิงหงจะสุดยอดเก่งกาจ เจออะไรมามากกว่าเนี่ยเฟิง ได้เปรียบกว่าเขา แต่ก็ยังไม่ใช่คู่ปรับของเนี่ยเฟิงอยู่ดี
เนี่ยเฟิงอาศัยช่องโหว่ กดลงไปที่หลังขาของหยูจิงหง
หลังจากที่หยูจิงหงถูกสกัดการเคลื่อนไหว ก็รู้สึกตกใจอย่างช่วยไม่ได้ เธอทำได้แค่ถอยไปตั้งรับเท่านั้น
แต่เนี่ยเฟิงแทบจะไม่ให้โอกาสหยูจิงหงได้โจมตีเลย การป้องกันของหยูจิงหงไม่ใช่การป้องกันที่หนาแน่นแข็งแกร่งยากที่จะทำลาย ถ้าเป็นคนอื่น อาจจะหาจุดอ่อนไม่เจอเลยก็ได้ แต่เนี่ยเฟิงกลับรู้ว่าจุดอ่อนของแต่ละคนอยู่ที่ไหน
“พี่สอง！พี่แพ้แล้วล่ะ！”
เนี่ยเฟิงโจมตีเข้ามาตรงบริเวณช่วงหน้าอกของหยูจิงหง หยูจิงหงก็ตกใจ ใช้มือมากันเอาไว้ทันที！
แต่แบบนี้หยูจิงหงก็ไม่สามารถโจมตีตอบโต้ได้ เนี่ยเฟิงสอยหยูจิงหงจนร่วงลง หยูจิงหงถูกเนี่ยเฟิงกดลงไปที่พื้นทราย
“ไอ้เจ้าหนู การเคลื่อนไหวของนายขี้โกงเกินไปไหม！”
หลังจากที่หยูจิงหงแพ้แล้วก็รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก“ครั้งนี้ไม่นับ มาอีกรอบ！
