พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม – บทที่ 185 ดึงดูดความสนใจ

บทที่ 185 ดึงดูดความสนใจ

“เป็นอย่างนี้นี่เอง! ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขา ในเมื่อคืนเราก็คงไม่มีทางรอดมีชีวิตมาได้หรอก”

หยูจิงหงคายลมหายใจออกมาอย่างช้าๆ จากนั้นก็หน้าแดงเล็กน้อย “เป็นเรื่องที่น่าอายจริงๆ เลย ไม่คิดว่าจะถูกคนของสำนักมังกรช่วยเหลือไว้”

“นี่เป็นอะไรไปล่ะ ผมรู้สึกว่าพวกเขาเจ๋งมากเลย!”

“คุณไม่รู้ว่าสำนักมังกรนั่นหมายถึงอะไร สำนักมังกรเป็นกลุ่มทหารรับจ้างที่คนทั้งโลกต้องก้มหัวให้ กิจการของพวกเขากระจายไปทั่วทั้งโลก และผู้นำของสำนักมังกรก็ถูกเรียกว่าราชามังกรอีกด้วย มีประเทศจำนวนมากมายอยากจะร่วมมือกับเขา นับไม่ถ้วนเลยทีเดียว!”

หยูจิงหงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “คนแบบนี้ถึงจะสามารถเรียกได้ว่าเป็นมังกรและนกฟีนิกซ์ท่ามกลางผู้คน”

“พี่สองนมัสการเขามากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

หยูจิงหงพยักหน้า “ก็ไม่ถึงกับว่านมัสการ แต่ฉันชื่นชมคนคนนี้มากจริงๆ ก่อนหน้านี้สำนักมังกรก็เป็นเพียงกลุ่มทหารรับจ้างเล็กๆ ที่ไม่ค่อยมีใครรู้จัก ซึ่งยังคงถูกคนอื่นปราบปรามอย่างหนัก ผู้นำคนเดิมก็ตายไปเพราะเหตุนี้ และภายใต้การนำของราชามังกรในตำนานคนนั้น ภายในเวลาไม่กี่ปีสำนักมังกรก็ได้กลายเป็นผู้นำของกลุ่มทหารรับจ้าง ถือได้ว่าเป็นราชาทหารรับจ้างเลยจริงๆ ด้วยความเร็วของฟ้าร้องเช่นนี้ ไม่มีใครสามารถทำได้เลย”

“ในเมื่อพวกเราได้รับการช่วยเหลือจากองค์กรเช่นนี้ งั้นพวกเราก็ไม่มีอะไรที่จะต้องรู้สึกอายเลย! ”

หยูจิงหงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก “แม้ว่าราชามังกรแห่งสำนักมังกรจะไม่รู้จักกับฉัน แต่ฉันก็ตั้งเป้าโจมตีเขามาโดยตลอด และฉันสาบานว่าจะต้องต่อสู้กับเขาสักครั้ง! ”

เป็นเช่นนี้นี่เอง เนี่ยเฟิงพยักหน้า คิดอยู่ในใจเขาว่าครั้งต่อไปที่วัดฝีมือกับหยูจิงหง เขาสามารถปล่อยไก่บ้าง และให้หยูจิงหงชนะสักสองสามเกมได้

“ไม่พูดถึงเรื่องนี้กันแล้ว ขอเพิ่มกำลังทางร่างกายก่อน คุณก็หิวแล้วเหมือนกัน ถ้าไม่กินอิ่มจะจับคนร้ายได้ยังไง? ”

ขณะที่เนี่ยเฟิงพูดเขาก็ดันถาดในมือไป หยูจิงหงก็พยักหน้า รับอาหารเช้าและเริ่มกิน

คนที่ออกกำลังกายตลอดทั้งปีอย่างหยูจิงหง จะกินอาหารได้มากกว่าคนปกติ เพราะยังไงร่างกายก็ต้องการแคลอรี่จำนวนมากขนาดนี้ มิฉะนั้นจะไม่มีทางรับแรงออกกำลังกายที่มีความเข้มข้นสูงได้

หลังจากที่หยูจิงหงกินอิ่มแล้วก็มาถึงที่ท่าเรือในเมื่อคืนนี้ มันได้กลายเป็นสถานที่ที่ยุ่งเหยิงไปแล้วจริงๆ และก็มีร่องรอยของเรือที่ถูกระเบิดจนเสียอยู่ทุกหนทุกแห่ง

และคนอื่นๆ ก็ถูกมัดไว้ในพื้นที่โรงงานแห่งหนึ่งแล้ว และตอนนี้พวกเขาก็เวียนหัวด้วยความหิวโหย

นอกจากนี้ ยังมีเลือดไหลออกมาจากตู้คอนเทนเนอร์แห่งหนึ่ง

หยูจิงหงเป็นที่กล้าหาญมากอยู่แล้ว เธอเดินไปเปิดดูตู้คอนเทนเนอร์ถึงพบว่าข้างในนั้นเป็นศพของเฉินลั่ง

แม้ว่าหยูจิงหงจะมีความรู้มากมาย แต่หยูจิงหงก็รู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นแรง ทันทีที่เห็นศพของเฉินลั่ง

เนี่ยเฟิงอยากจะไปดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่ถูกหยูจิงหงหยุดไว้ข้างๆ “คุณอย่าไปดูเลย หลังจากดูฉากนี้แล้วจะกินข้าวไม่ลง และจะมีเงามืดติดอยู่ในใจของคุณ”

เนี่ยเฟิงพยักหน้า “พี่สอง คนเหล่านี้ควรจัดการอย่างไร?”

“เรื่องนี้ก็ปล่อยให้ฉันมาจัดการเถอะ”

หยูจิงหงใช้เครื่องสื่อสารติดต่อกับคนของกองทัพทหาร และพวกเขาก็ส่งกองทัพมาอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาเพียงเล็กน้อยก็ทำความสะอาดที่นี่เสร็จแล้ว และนำตัวคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีนี้ทั้งหมดกลับไป

“เดิมทีอยากจะส่งคุณกลับไป แต่เนื่องจากคุณก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย ดังนั้นฉันจึงต้องการพาคุณกลับไปที่กองทัพสักหน่อย”

เนี่ยเฟิงพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นก็โอเค ตราบใดที่ผมได้อยู่กับพี่สอง ผมก็ไม่กลัวอะไรเลย!”

แต่หยูจิงหงกังวลมาก สิ่งที่เกิดขึ้นในเมื่อคืนนี้สามารถเป็นถึงเรื่องใหญ่หรือเรื่องเล็กก็ได้………….

เนี่ยเฟิงกะพริบตาของเขา เขาดูเหมือนไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด และเขายังคงมองไปรอบๆ อย่างอยากรู้อยากเห็นหลังจากขึ้นรถแล้ว

พวกเขามาถึงชานเมืองในช่วงเวลาสั้นๆ

เนี่ยเฟิงและหยูจิงหงถูกแยกออกจากกัน เนี่ยเฟิงถูกนำตัวไปที่ห้องที่เหมือนห้องสอบสวนแห่งหนึ่ง

ทันทีที่เนี่ยเฟิงนั่งลงก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา

“สวัสดีครับ รบกวนวางสิ่งของทั้งหมดที่ติดตัวมาด้วยไว้บนโต๊ะ”

เนี่ยเฟิงเหลือบมองไปที่ป้ายที่เขาติดอยู่บนหน้าอกของเขา “โอเคครับ ผู้กองจ้าว”

เนี่ยเฟิงล้วงกระเป๋าของตัวเอง โทรศัพท์มือถือกุญแจ และกระเป๋าสตางค์ออกมา นอกจากนี้ก็ไม่มีอะไรอย่างอื่นอีกแล้ว

“เสื้อผ้าบนร่างกายต้องถอดหรือไม่?”

ผู้กองจ้าวส่ายหัว และเดินเข้ามาค้นตัวเขาด้วยตัวเอง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีอะไรบนร่างกายของเนี่ยเฟิงแล้ว เขาถึงบอกให้เนี่ยเฟิงนั่งกลับเข้าที่

เนี่ยเฟิงนั่งลง พร้อมกับรอยยิ้มที่ไร้เดียงสาบนใบหน้าของเขา “ผู้กองจ้าว ผมจะได้เจอกับพี่สองของผมเมื่อไหร่? ผมอยากกลับไปแล้วตอนนี้! ”

เนี่ยเฟิงมองดูแล้วอายุไม่มาก น่าจะเป็นเด็กหนุ่มที่สดใสในวัยเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ ผู้กองจ้าวและเจ้าหน้าที่หญิงที่อยู่ข้างๆ เขามองหน้ากัน จากนั้นผู้กองจ้าวก็กล่าวว่า “มีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นที่ท่าเรือในเมื่อคืนนี้ คุณมีส่วนเกี่ยวข้องหรือไม่? ”

“นี่มันแน่นอน เรื่องนี้คุณสามารถสอบถามจากพี่สองของผมได้ ในเมื่อคืนนี้เราถูกบังคับให้มาถึงที่โกดัง จากนั้นก็เผชิญหน้ากับคนของเฉินลั่ง และสุดท้ายก็สามารถหนีออกมาได้และบินขึ้นฟ้าได้”

เนี่ยเฟิงสรุปสั้นๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นในเมื่อคืนนี้

“เราได้ตรวจสอบข้อมูลแล้ว ในข้อมูลแสดงให้เห็นว่าคุณเป็นเพียงคนธรรมดาที่กลับมาจากต่างประเทศเท่านั้น แต่ทำไมการยิงปืนของคุณถึงยอดเยี่ยมมากขนาดนี้?”

ผู้กองจ้าวจิ้มไปที่เอกสาร ตามด้วยสายตาอันเฉียบคมมองไปยังเนี่ยเฟิง

“ผมเติบโตอยู่ในต่างประเทศ และเป็นเรื่องปกติที่จะรู้วิธีการยิงปืนเล็กน้อย”

เนี่ยเฟิงพูดกับผู้กองจ้าวอย่างไม่รีบร้อน

“สิ่งที่คุณพูดนั้นมีเหตุผลมาก แต่ในเมื่อคืนนี้พวกคุณสองคนร่วมมือกันอย่างสมบูรณ์แบบ และฆ่าศัตรูไปจำนวนมากมายขนาดนั้น………นี่ไม่ใช่สิ่งที่สามารถทำได้ด้วยฝีมือการยิงปืนเพียงเล็กน้อย”

“การยิงปืนของผมยอดเยี่ยม อีกอย่างในเมื่อคืนนี้มีพี่สองของผมเป็นคนปกป้องผม เพื่อที่จะอยู่รอดผมก็ต้องฆ่าศัตรูอย่างเต็มที่ แต่ผู้กองจ้าว ผมสามารถถามได้ไหม ในเมื่อวานนี้ผมฆ่าคนไป………..ผมกลัวมากเลย ผมจะติดคุกหรือไม่? ”

ผู้กองจ้าวมองไปที่รูปลักษณ์ที่น่าสงสารของเนี่ยเฟิง และเขาก็ส่ายหัว “เหตุการณ์ของเมื่อคืนนี้จะถูกจัดรวบรวมอยู่ในการต่อสู้พิเศษ ที่เชิญให้คุณมาในวันนี้ก็เพราะจะให้คุณเซ็นสัญญารักษาความลับ เรื่องนี้คุณไม่สามารถนำไปบอกกับคนภายนอกได้”

เนี่ยเฟิงพยักหน้าอย่างรีบร้อน “ไม่ต้องกังวล ผมจะไม่พูดออกไปเลยแม้แต่คำเดียว! ”

หลังจากที่เนี่ยเฟิงเซ็นสัญญาการรักษาความลับแล้ว ผู้กองจ้าวก็ถามคำถามเขาเพิ่มเติม และหลังจากที่เขาแน่ใจว่าเนี่ยเฟิงไม่มีปัญหา พวกเขาถึงปล่อยให้เนี่ยเฟิงตามหยูจิงหงกลับไป

“เมื่อกี้นี้พวกเขาไม่ได้ทำภัยคุกคามต่อคุณใช่ไหม?”

หยูจิงหงได้ส่งมอบงานที่อยู่ในมือของเธอเรียบร้อยแล้ว

“ไม่มีไม่มี พวกเขาทุกคนดีมาก พวกเขาเพียงแค่ถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ตามปกติ ผมยังคิดว่าผมจะต้องเข้าคุกเพราะฆ่าคนในเมื่อวานนี้”

“คนที่คุณฆ่าเป็นคนเลวทั้งหมด คนแบบนี้ไม่รู้ว่าทำลายผู้คนมาแล้วกี่มากน้อย ถ้าปืนจำนวนนี้ไหลเข้ามาในประเทศของเราแล้วก็ ผลที่ตามมาจะเป็นหายนะ!”

หยูจิงหงตบไหล่ของเนี่ยเฟิงเบาๆ แล้วหยิบชายธงออกมา “คุณดูสิว่านี่คืออะไร? ”

“นี่คือ……….”

“นี่คือชายธงที่มอบให้แก่คุณ”

เนี่ยเฟิงสลัดชายธงออก และมีความสุขทันทีเมื่อเขาเห็นมัน “กล้าหาญเพื่อความชอบธรรม?”

“ใช่ สิ่งที่คุณทำในเมื่อคืนนี้เป็นการกระทำที่ยิ่งใหญ่! ภารกิจของฉันสิ้นสุดลงแล้ว ไปกันเถอะ! พี่สองพาคุณไปกินของอร่อยกัน!”

หยูจิงหงกอดไหล่ของเนี่ยเฟิง แล้วทั้งสองก็เดินออกไปทีละคน

ในเวลานี้ผู้กองจ้าวก็มาที่สำนักงาน และส่งเอกสารในมือของเขาไป

ชายชราผมสีเทาที่นั่งอยู่ในห้องทำงานจิบนำชา “กลับไปติดตามดูว่า เด็กคนนั้นสนใจที่อยากจะเข้ามาร่วมงานกับเราหรือไม่”