พี่สาวเจ็ดคนที่สวยสง่าของผม – บทที่282 คนรับช่วงต่อ

เนี่ยเฟิงได้รับที่อยู่อย่างรวดเร็วและเขาก็ขับรถส่งของเอง

ในขณะนี้ลูกน้องของเถียนเถียนได้ส่งข่าวมา

“สองคนบนเรือไม่มีอะไรผิดปกติ”

ที่แท้เถียนเถียนจงใจทิ้งเครื่องดักฟังไว้บนเรือ อันที่จริงการเคลื่อนไหวเล็กน้อยของเธอ ดูเหมือนจะเนียนมาก แต่ก็ไม่สามารถหลบสายตาของเนี่ยเฟิงได้

เมื่อเนี่ยเฟิงขึ้นเรือ เขาได้ส่งข้อความไปยังเย่หรูเสว่เพื่อเตือนเธอแล้ว

เย่หรูเสว่แจ้งสมาชิกในทีมทันที

หลังจากที่พวกเขาได้รับข่าว พวกเขายังคงแสร้งทำเป็นคนในท้องถิ่นและพูดคุยกัน โดยพูดคำที่ไม่มีประโยชน์บางอย่างเพื่อให้พวกเขามั่นคง

รถขับออกไปอย่างรวดเร็ว จนถึงที่อยู่ที่แจ้งไว้ในโทรศัพท์

เนี่ยเฟิงเห็นชายรับช่วงต่อซึ่งเป็นสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างฟรังโคลิน

เขาเข้ามาและนับปริมาณของสินค้าแล้ว จากนั้นพยักหน้า “ใช่ มีเยอะประมาณนี้แหละ”

แม้ว่าคนรับช่วงต่อจะเป็นสมาชิกของกลุ่มทหารรับจ้างฟรังโคลิน แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่ต้องการซื้อสินค้าจริงๆ ยังไงพวกเขาก็กลุ่มเดียวกัน สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับพวกเขาในตอนนี้คือการขายสินค้านี้

เฉพาะเมื่อสินค้ากลุ่มนี้ตกไปอยู่ในมือของผู้อื่นเท่านั้น พวกเขาถึงจะได้รับเงินที่มากขึ้น

“สินค้าล็อตนี้ถือว่าส่งถึงมือแล้วรึยัง หากส่งถึงแล้ว คุณรีบจ่ายเงินมาแล้วเราจะได้รีบไสหัวไป”

เนี่ยเฟิงแกล้งทำเป็นใจร้อน หมิงอี๋หานพยักหน้าเห็นด้วย

“ฉันเป็นแค่คนรับช่วงต่อ ฉันไม่มีสิทธิ์ซื้อสินค้าล็อตนี้ พวกคุณต้องจัดส่งชุดนี้ไปที่โรงงานภาคตะวันออกของเมือง”

“แม่งเอ้ย ส่งคนรับช่วงต่อก่อนหน้านี้ แล้วเขาก็แสดงประวัติการโอนเงินให้ฉันดู แค่นั้นแหละ ตอนนี้ฉันต้องไปที่ภาคตะวันออกของเมือง?”

พฤติกรรมที่ใจร้อนของเนี่ยเฟิงนั้นเหมือนจริงมาก เถียนเถียนชำเลืองมองกันและกันกับสมาชิกในทีมอีกคน

“ช่วยไม่ได้ พี่เนี่ยลองคิดดูคราวนี้มีสินค้าล็อตนี้เยอะมาก ทุกคนต้องระมัดระวัง พี่เนี่ยเรารีบไปกันดีกว่า รีบไปรีบกลับพี่ว่าไง?”

เนี่ยเฟิงเกาหัวของเขาแล้วพยักหน้า “ก็ได้! ในเมื่อนายพูดอย่างนั้น มันดูไม่สมเหตุสมผลที่ฉันจะไม่ไป”

“ผมจะไปกับคุณ คนของเราจะปกป้องคุณไม่ต้องกังวล จะไม่มีความแตกต่างแน่นอน”

เนี่ยเฟิงชำเลืองไปที่ฝ่ายตรงข้าม ขดริมฝีปากของเขา “คนตัวเล็กอย่างพวกนายไม่รู้จะสู้ใครไหว!”

เพราะเขาเป็นหัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างฟรังโคลิน

แต่ท้ายที่สุดแล้ว ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาเป็นแค่หัวหน้าใหญ่ที่ขนส่งบุหรี่ เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าตัวเองนั้นเก่งแค่ไหน?

“ช่างมันเถอะ ในเมื่อนายมีใจดวงนี้ ฉันจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น”

พวกเนี่ยเฟิงขึ้นรถอีกคัน และรถก็เคลื่อนตัวออกไป

หลังจากขับรถมาเกือบชั่วโมง ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงโรงงานในภาคตะวันออกของเมือง

“ผมยังไม่เคยมาที่นี่เลย”

เนี่ยเฟิงขมวดคิ้วและมองไปรอบๆอย่างสงสัย

“ไม่เคยมาก็ถูกแล้ว เอาล่ะหยุดมองไปรอบๆ เรารับเข้าไปส่งของเถอะ”

เนี่ยเฟิงหยุดมอง อันที่จริงเหตุผลที่เขามองไปรอบๆ คือการส่งข่าวที่นี่ไปยังสมาชิกของสำนักมังกร

พวกเขาเดินเข้าไปในโรงงาน ไฟภายในมืดมาก พวกเขามองเห็นหลอดไฟสองสามดวง ที่ห้อยอยู่เหนือศีรษะของพวกเขาและเดินเข้าไปข้างใน หมิงอี๋หานดูหวาดกลัวและกอดแขนของเนี่ยเฟิง

“ที่รักที่นี่ดูมืดมาก ฉันกลัวมาก”

เนี่ยเฟิงเลียริมฝีปากที่แห้งของเขา จากสภาพแบบนั้น ดูเหมือนว่าเขาจะกลัวสถานที่นี้อยู่บ้าง

“มีอะไรให้กลัว แค่ส่งของมาเอง? อีกอย่างลูกพี่ก็อยู่ที่นี่ ลูกพี่จะทำให้เราตกอยู่ในอันตรายได้อย่างไร? ใช่มั้ยพวกพ้อง?”

หลังจากที่เนี่ยเฟิงพูดจบ เขาก็ได้เชิดหน้าใส่ไก่อ่อนที่เขาพูดถึงเมื่อกี้นี้

สมาชิกในทีมไม่สนใจเนี่ยเฟิง เขาแค่รู้สึกตลกในใจ ทั้งๆที่ผู้ชายคนนี้เพิ่งบอกว่าเขาไม่ค่อยดีและตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว

หลังจากที่เดินเข้ามาเขาก็หาที่นั่งเพื่อนั่งลง มันดูเหมือนไม่มีใครมาตั้งนานแล้ว และเต็มไปด้วยความมืดครึ้ม

“ไอ้น้อง นายพูดอะไรออกมาหน่อยสิ สิ่งที่ฉันพูดเมื่อกี้ทำให้นายไม่มีความสุขใช่มั้ย นายอย่าเก็บไว้ในใจเด็ดขาดนะ ฉันก็เป็นแบบนี้แหละปากไว!สิ่งที่พูดออกมานายอย่าเก็บเอาไปคิดนะ!”

สมาชิกคนเอ่ยปากพูด “ไม่เป็นไร เรารู้จักกลุ่มคนที่ได้รับสินค้า อีกอย่างยังมีพี่น้องคนอื่นนอกเหนือจากฉัน เราจะดูแลความปลอดภัยของคุณ”

เนี่ยเฟิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก “คุณพาคนมาเยอะมั้ย? หากเกิดการปะทะกันเหมือนในทีวี ฉันจะหนีอย่างราบรื่นได้ไหม?”

“เฮ้ ไม่ต้องกังวลไปในเมื่อฉันยืนอยู่ที่นี่ ฉันจะรับรองความปลอดภัยของนายอย่างแน่นอน”

อีกฝ่ายดูเหมือนจะหงุดหงิดเล็กน้อยกับคำถามของเนี่ยเฟิง เห็นเขาจ้องไปที่เนี่ยเฟิงอย่างดุเดือด เนี่ยเฟิงก้มศีรษะและไม่กล้าถามอีกต่อไป

ในขณะนี้ ชายในเสื้อคลุมสีดำที่มีซิการ์ที่ปากเดินเข้ามา เขาขมวดคิ้วพลางพูดภาษาอังกฤษอย่างหงุดหงิด “ผู้ชายคนนี้เป็นใคร? ลูกพี่ของคุณอยู่ที่ไหน? ทำไมยังไม่มา”

“คุณอิงเกอร์ นี่คือคนรับช่วงต่อที่เราส่งมา สินค้าล็อตนี้อยู่นี่ คุณตรวจสอบดู”

สมาชิกในทีมลุกขึ้นทันทีและพูดด้วยความเคารพ

เนี่ยเฟิงเข้าใจได้ เขาไม่เพียงแต่เขาสามารถเข้าใจภาษาอังกฤษได้เท่านั้น เขายังเข้าใจหลายภาษาและพูดได้อีกด้วย

ความสามารถในการเรียนรู้ของเขานั้นแข็งแกร่งมาก มิฉะนั้นจะไม่สามารถเป็นผู้นำในสำนักมังกรได้

“ผู้ชายคนนี้กำลังพูดภาษาอะไร?”

เนี่ยเฟิงบ่นแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ หมิงอี๋หานก็พยักหน้า “ฉันไม่รู้ ฟังดูเหมือนภาษาอังกฤษ แต่ฉันไม่เข้าใจ”

เถียนเถียนเยาะเย้ยในใจของเธอ คนเหล่านี้เป็นคนบ้านนอกจริงๆ พวกเขาไม่เข้าใจภาษาอังกฤษด้วยซ้ำ

“ช่างมันเถอะ ไม่ต้องสนใจหรอกว่าพวกเขากำลังพูดถึงอะไร ยังไงพวกเขาก็ต้องให้เงินเราแค่นั้นก็พอ! นี่! รีบถามพวกเขาว่าเมื่อไหร่จะให้เงิน!”

ความไม่พอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอิงเกอร์ เถียนเถียนเห็นเช่นนั้น ก็รีบหยุดอยู่ตรงหน้าเนี่ยเฟิงทันที “พี่เนี่ย พวกเขากำลังคุยกันอยู่ อย่าขัดจังหวะ”

“เฮ้! เจ๋งนักรึไง? เจรจาธุรกิจก็ต้องให้มันชัดเจน ยืดยาดแบบนี้จะเจรจาเสร็จเมื่อไหร่? วันนี้ฉันวิ่งไปวิ่งมาและเหน็ดเหนื่อยมาหนึ่งวันแล้ว และได้ส่งสินค้ามาที่นี่ ยังต้องมาฟังภาษาที่ไม่เข้าใจเหล่านี้อีก ทำไมฝรั่งคนนี้ถึงเรื่องมากขนาดนี้ ชัดเจนหน่อยก็จบเรื่องแล้วมั้ย?”

สมาชิกในทีมเหลือบมองไปที่เนี่ยเฟิง จากนั้นหันหน้าไปที่อิงเกอร์ “คุณอิงเกอร์ คุณสามารถเช็กสินค้าก่อนได้!”

อิงเกอร์พยักหน้า เขากวักมือเรียก บอดี้การ์ดภายใต้มือของเขาก้าวไปข้างหน้าทันที และเปิดถุงใบใหญ่ก็เจอใบชา

เขาไม่หลีกเลี่ยงเปิดกระป๋องชาต่อหน้าเนี่ยเฟิง และดึงผงสีขาวออกมาจากซอง

เมื่อเห็นผงสีขาวเนี่ยเฟิงก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย “ชิบหายลูกพี่ นี่มันเรื่องใหญ่แล้ว!”