“ก็แล้วแต่คุณจะพูดแล้วกัน ในเมื่อคุณต้องการอยู่ ฉันจะไม่ห้ามคุณ”
ฝูยานหรงกระแทกประตูปิดดัง “ปัง” ขังตัวเองไว้ในห้อง ไม่รู้ว่าทำเมื่ออยู่ห้องเดียวกับเนี่ยเฟิง ฝูยานหรงจะรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองเต้นเร็วขึ้นมาก
เนี่ยเฟิงเคาะประตูแล้วบอกว่า “ถ้าคุณเจออะไรข้างในก็เรียกผมนะ”
ฝูยานหรงกลอกตาอย่างหงุดหงิด “ฉันอยู่ในห้องคนเดียว จะเจออะไรได้อีก?”
จะว่าไปแล้ว ที่นี่คือบ้านของเธอ อย่าบอกนะว่าจะมีใครเข้ามาก่อกวนในบ้านของเธออย่างโจ่งแจ้ง?
เนี่ยเฟิงย่อมรู้ว่านี่คือบ้านของฝูยานหรง แต่นักฆ่าบางคนก็ไม่มีเหตุผล เป็นเรื่องปกติที่จะเห็นพวกเขาบุกเข้าไปฆ่าผู้อื่นในบ้านของพวกเขา อย่าคิดว่าอยู่ในบ้านแล้วจะปลอดภัย
ก่อนที่เนี่ยเฟิงจะได้เป็นราชามังกรแห่งสำนักมังกร เขาเคยได้รับภารกิจมากมาย และในบรรดาภารกิจเหล่านี้ยังรวมถึงการลอบสังหารผู้คนในคุกด้วย
แต่เนี่ยเฟิงน่าจะสัมผัสได้ถึงสถานการณ์แปลกๆ ในห้องนั้น ดังนั้นเขาจึงคอยคุ้มกันอยู่ข้างนอก
ฝูยานหรงเก็บตัวอยู่ในห้อง ในเวลานี้โทรศัพท์ของเธอได้ดังขึ้น เธอตรวจสอบแล้วพบว่าเป็นเพื่อนนักเรียนของเธอ
ฝูยานหรงไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลแบบนั้น เธอมีรูปร่างหน้าตาโดดเด่น แถมยังเรียนเก่ง สามารถเข้ากับเพื่อนร่วมชั้นของเธอได้ดี
“หรงหรง ตอนที่พวกเรากินข้าว ได้ยินมาว่าวันนี้ทีมแชมป์บาสเกตบอลของโรงเรียนเรา เล่นบาสกับเพื่อนร่วมชั้นที่ชื่อเนี่ยเฟิงที่เพิ่งย้ายมาที่โรงเรียนวันนี้ สุดท้ายเนี่ยเฟิงก็เอาชนะได้ เรื่องนี้จริงหรือเปล่า? พวกเราไม่ได้ไปที่สนามเลยไม่แน่ใจ”
ตอนนี้พวกเขากำลังพูดคุยกันอย่างเมามันในกลุ่มชั้นเรียน
ฝูยานหรงบุ้ยปาก “จริงสิ”
เธอไม่คิดว่าข่าวจะแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วขนาดนี้ ตอนนี้ทุกคนในโรงเรียนต่างรู้จักนักเรียนมหัศจรรย์ที่ย้ายเข้ามาใหม่ของพวกเขาแล้ว
“เนี่ยเฟิงเก่งกาจมาก! ต้องยอมรับว่านั่นคือทีมที่สามารถคว้าแชมป์การแข่งขันกีฬาระดับเขตเมืองมาได้ การเอาชนะพวกเขาได้นั้นช่างน่าทึ่งจริงๆ!”
เรื่องนี้ฝูยานหรงเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ อีกอย่างในตอนนั้นเนี่ยเฟิงที่อยู่สนามก็กำลังเล่นบาสเกตบอลอยู่จริงๆ
กลอุบายชั่วร้ายใดๆ เขาก็ไม่เคยใช้
ฝูยานหรงกะพริบตาปริบๆ ตอนที่เนี่ยเฟิงทำท่าดังก์กลับหลัง นักเรียนหญิงทุกคนในสนามล้วนฮือฮา เพราะเขาเท่มากจริงๆ
ฝูยานหรงคิดถึงเรื่องนี้ไปพลาง เปลี่ยนไปยังอัลบั้มรูปไปพลาง ภายในมีวิดีโออยู่ ที่เธอได้ถ่ายท่าดังก์กลับหลังของเนี่ยเฟิงเอาไว้ ยิ่งดูก็ยิ่งหน้าแดงหัวใจเต้นเร็ว
ในเวลานี้มีคนแอบส่งข้อความส่วนตัวถึงฝูยานหรง“หรงหรง ฉันคิดว่านักเรียนที่ย้ายมาใหม่มีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากับเธอ พวกเธอสองคนรู้จักกันหรือไม่?”
นี่คือเสี่ยวจิ้ง กรรมการนักเรียนในชั้นเรียนของฝูยานหรง มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอ
“ปู่ของเขากับปู่ของฉันเป็นเพื่อนกัน เราสองคนเห็นหน้ากันมาตั้งแต่เด็ก”
“อย่างนี้นี่เอง ไม่แปลกใจเลยที่พวกเธอดูสนิทสนมกันมาก ฉันบอกแล้วว่า พวกเธอต้องรู้จักกัน ดูไม่ผิดจริงๆ!”
“ถ้าอย่างนั้น เธอช่วยเอาเบอร์โทรศัพท์มือถือของเขาให้ฉันได้ไหม?”
เมื่อฝูยานหรงได้ยินเสี่ยวจิ้งพูดเช่นั้นก็ถามด้วยความสงสัยทัน “ทำไมถึงอยากได้เบอร์โทรศัพท์ของเขาล่ะ?”
“เฮ้อ ฉันยังพูดไม่ชัดเจนพออีกเหรอ? ก็ต้องอยากเป็นเพื่อนกับเขาน่ะสิ!”
ฝูยานหรงรู้สึกเสียวแปลบขึ้นมาในใจทันที ความรู้สึกเช่นนี้ เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไม เอาเป็นว่าไม่ค่อยสบายใจเลย
“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะไปขอเบอร์โทรศัพท์ของเขามาให้”
“หา? ถ้าเธอไปขอเบอร์โทรศัพท์เขา งั้นก็จบกันสิ? ถ้าเขารู้ เขาจะเต็มใจให้ฉันเหรอ?”
เสี่ยวจิ้งกล่าวอย่างอึดอัดใจทันที
“แต่ฉันไม่มีเบอร์โทรเขา แต่เหลยจ้านกลับมี ปู่ของฉันก็มี ปกติจะเป็นคุณปู่ของฉันที่ติดต่อกับเขา ฉันไม่ค่อยได้คุยกับเขา แต่ตอนนี้เขาอยู่นอกห้อง หากเธออยากได้ ฉันจะไปถามเขาให้ก็ได้!”
เสี่ยวจิ้งแอบประหลาดใจเล็กน้อย “ทำไมเขาถึงอยู่บ้านเธอล่ะ? หรือว่าพวกเธอสองคน… ฉันรู้แล้ว ฉันรู้แล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันจะไม่ถามอีกแล้ว!”
“ทำไมล่ะ?” ฝูยานหรงรู้สึกแปลกใจ เมื่อครู่นี้เสี่ยวจิ้งยังบอกอยากได้เบอร์โทรศัพท์ แต่ทำไมตอนนี้ไม่อยากได้แล้ว? ต่อมาเสี่ยวจิ้งก็เอาแต่พูดแบบขอไปที ฝูยานหรงยังคงรู้สึกสงสัยอยู่
หลังจากครุ่นคิดอยู่นานฝูยานหรงก็นึกอะไรออกบางอย่าง หรือว่าพวกเขาจะเข้าไปผิดว่าตนเองคบหาอยู่กับเนี่ยเฟิง ดังนั้นจึงมาอาศัยอยู่ในบ้านของเธอ? ถ้าเป็นเช่นนั้น มันจะเกิดความเข้าใจผิดครั้งใหญ่แล้ว!
“ไม่ใช่อย่างที่เธอคิด ฉันไม่ได้อยู่กับเขา แค่เขาย้ายมาเรียนที่โรงเรียนของเราแล้วยังไม่มีที่ไป จึงมาอยู่ที่บ้านของเราก่อน”
เสี่ยวจิ้งกล่าว “เอาล่ะ เธอไม่ต้องพูดแล้ว พวกเราทุกคนรู้จักเธอ พวกเราจะไม่แย่งชิงกับเธอ ฉันบอกแล้วว่า คนเก่งสมควรจะคู่ควรกับคนเก่ง ไม่น่าแปลกใจที่คนในโรงเรียนตามจีบเธอ แต่เธอก็ไม่ถูกใจเลย ที่แท้เธอก็แอบซ่อนคนดีๆ แบบนี้เอาไว้นี่เอง!”
ไม่ว่าฝูยานหรงจะพูดอะไรต่อก็ไม่มีประโยชน์ เพราะเสี่ยวจิ้งคิดไปแล้วว่าฝูยานหรงมีแฟนแล้วจริงๆ
“เอาล่ะ ฉันไม่รบกวนเธอแล้ว ฉันคิดว่าเธอควรจะเป็นคนแรกที่แต่งงานหลังจากเราเรียนจบ ถึงอย่างไรการมีความรักในมหาวิทยาลัยก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย เธอก็สนุกกับวัยหนุ่มสาวของเธอเถอะ! เมื่อกี้ที่ฉันบอกว่าอยากได้เบอร์โทรของแฟนเธอก็อย่าเก็บมาใส่ใจเลย ฉันไม่รู้ว่าเธอสองคนอยู่ด้วยกันแล้ว แหะแหะ!”
พอเสี่ยวจิ้งพูดจบก็หายตัวไปทันที ฝูยานหรงตระหนักว่ายิ่งอธิบายมากเท่าไรก็ยิ่งแย่ลงเท่านั้น รู้อย่างนี้คงไม่บอกเธอไปว่าเนี่ยเฟิงอยู่ที่บ้านของตน
“หรงหรง ผมขอใช้ห้องน้ำของคุณหน่อยได้ไหม?”
วันนี้เนี่ยเฟิงเล่นบาสเกตบอล แม้ว่าจะไม่มีเหงื่อออก แต่ในเวลานี้ก็ควรจะอาบน้ำได้แล้ว
ฝูยานหรงรู้สึกค่อนข้างอึดอัดในทันใด แต่ก็ยังคงพยักหน้า แล้วพูดกับเนี่ยเฟิงผ่านประตูว่า “คุณใช้ได้ตามสบายเลย! ฉันจะหาเสื้อผ้าให้คุณเปลี่ยน!”
ฝูยานหรงพูดพลางเข้าไปหยิบเสื้อผ้าจำนวนหนึ่งที่ห้องคุณปู่ แม้ว่าเสื้อผ้าเหล่านี้จะเป็นของคุณปู่ แต่ก็มีเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขายาวสีดำซึ่งเหมาะสมกับคนหนุ่มสาว
เนี่ยเฟิงมาอย่างกะทันหันจึงไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน พอเขาอาบน้ำไปครึ่งทางก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ข้างนอก เขาอดขมวดคิ้วไม่ได้ พลันเปิดประตูแล้วสาวเท้าเดินออกไปทันที
ผลคือทั้งสองมองหน้ากันเลิ่กลั่กที่หน้าประตู ที่แท้ฝูยานหรงบังเอิญทำของบนอ่างล้างหน้าตก
เนี่ยเฟิงมีฟองสบู่อยู่เต็มศีรษะ บนร่างกายมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ร่างกายที่แข็งแกร่งของเขาเผยให้เห็นต่อหน้าฝูยานหรง
ฝูยานหรงมองดูผิวสีน้ำผึ้งของเขา ร่างกายที่แข็งแกร่งของเขาเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นเล็กใหญ่ เขาดูเหมือนรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ขึ้นสนิม เต็มไปด้วยความทนทาน
ฝูยานหรงยังคงมองเนี่ยเฟิงในระยะใกล้เช่นนี้ พอเนี่ยเฟิงเห็นว่าฝูยานหรงไม่เป็นอะไร ก็ค่อยๆ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “เมื่อกี้ผมได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอก ยังนึกว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ
