ไม่นานนักเฟยหลงก็ส่งแผนผังของเรือสำราญสุดหรูมาให้ “ตอนนี้เรารู้ว่าห้องของหลู่เปิ่นเหว่ยอยู่ในห้องวีไอพีสุดหรูบนชั้นสิบ”
เฟยหลงเหลือบมองเนี่ยเฟิงแล้วถามว่า “ครูทหาร พวกเราควรไปดูตอนนี้ไหม?”
“ผู้ชายคนนั้นสามารถสร้างปัญหาใหญ่ได้ขนาดนี้ คุณคิดว่าเขาจะไม่เตรียมตัวพร้อมเหรอ? ตอนนี้ถ้าคุณไปเดินเอ้อระเหย จะไม่ตกเป็นที่สงสัยของเขาเหรอ?”
“แต่เมื่อกี้เฟยหลงได้ไปลาดตระเวนแล้ว จะเป็นการแหวกหญ้าให้หม่างซือตื่นหรือเปล่า?”
หม่างซือเป็นกังวลเล็กน้อย
“ไม่หรอก เพราะทุกคนที่มาล่องเรือสำราญสุดหรูจะส่งคนของตัวเองไปตรวจสอบ มันเป็นเรื่องปกติ”
เนี่ยเฟิงคุ้นเคยกับกลอุบายของคนรวยเหล่านี้มาก พวกเขาเห็นชีวิตตัวเองสำคัญมากกว่าสิ่งอื่นใด แล้วจะทำให้ตนเองตกอยู่ในอันตรายได้อย่างไร?
“เป็นแบบนี้นี่เอง ครูทหารพิจารณาได้ถี่ถ้วนมากกว่า!” ความเลื่อมใสศรัทธาที่เฟยหลงมีให้เนี่ยเฟิงก็เหมือนกับเหลยจ้าน เนี่ยเฟิงเองยังสงสัยว่าเขาสับตัวกับเหลยจ้านหรือเปล่า
“คืนนี้จะมีงานเต้นรำและงานประมูล นอกจากนี้เรายังสามารถไปดูที่สถานบันเทิงในแต่ละชั้นได้ เป็นไปได้มากว่าคนบนเรือสำราญลำนี้เป็นคนของหลู่เปิ่นเหว่ยทั้งหมด เราต้องระวังตัวให้ดี”
เป้าหมายของพวกเขาคือชิป ถ้ามีชิปก็แยกแยะส่วนประกอบของยาห้ามใช้ได้
“รับทราบครับครูทหาร!” ทั้งสองรีบพยักหน้า
“จากนี้ไปพวกคุณต้องเปลี่ยนวิธีการเรียกชื่อผม ถ้าเคยชินกับมันแล้วอาจเปลี่ยนได้ยาก ถ้าไม่ระวังก็อาจเผยไต๋ได้ มันจะเกิดขึ้นไม่ได้”
เนี่ยเฟิงส่ายหน้า เฟยหลงและหม่างซือพยักหน้าแล้วพูดว่า “ครับ!”
“ต่อจากนี้ไปให้เรียกผมว่าเถ้าแก่”
“ครับเถ้าแก่!”
“ถูกต้อง” เนี่ยเฟิงพยักหน้า เขามองไปทางหมิงอี๋หาน “พี่สี่ พวกเราออกไปเดินเล่นกันหน่อยเถอะ”
หมิงอี๋หานพยักหน้า เธอเตรียมตัวพร้อมแล้ว
หลังจากที่ทั้งสองออกไป เฟยหลงและหม่างซือก็ตามพวกเขาไป เนี่ยเฟิงเปลี่ยนทรงผมและหน้าตา ดูธรรมดาทั่วไป แต่หลังจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ตอนนี้พวกเขาเป็นที่สนใจของผู้คนไม่น้อย
คนที่ร่ำรวยและฟุ่มเฟือยแบบนั้น มันยากที่จะไม่ดึงดูดความสนใจของผู้อื่น
เวลานี้เรือสำราญได้ออกเดินทางแล้ว พวกเขาเดินเรื่อยเปื่อยมาถึงอีกชั้นหนึ่ง
เรือสำราญสุดหรูลำนี้หรูหรามากจริงๆ ทำให้ผู้คนรู้สึกว่ามันถูกสร้างด้วยเงินจำนวนมาก หรูหราอย่างที่สุด
เพื่อผลประโยชน์ของแขกผู้มาพัก ยังมีสถานบันเทิงและร้านค้าหรูหราทุกประเภทบนเรือโดยสาร ซึ่งตอบสนองความต้องการของทั้งชายและหญิง
เนี่ยเฟิงมาถึงร้านอาหารก่อน ที่นี่มีอาหารทะเล นมที่ขนมาทางอากาศ ไข่ปลาคาเวียร์ราคาแพง ลำพังเชฟมีระดับก็มีมากกว่าร้อยคนแล้ว
มองเห็นลักษณะการใช้เงินของหลู่เปิ่นเหว่ยอย่างชัดเจน
“เฮ้! นี่ใช่คุณเฮนรี่หรือเปล่าครับ?”
ในเวลานี้มีคนเข้ามาตีสนิท แต่เนี่ยเฟิงไม่รู้จักว่าคนคนนั้นคือใคร
“ผมเอง แต่ผมไม่รู้จักคุณ” เหตุผลที่เนี่ยเฟิงทำอะไรอลังการเช่นนี้ ก็เพื่อเป็นการสวมรอย เพื่อที่เขาจะได้แสดงภาพนักธุรกิจผู้มั่งคั่งที่หยิ่งผยองได้อย่างเต็มที่
“เฮ้อ คุณเฮนรี่นี่ขี้ลืมจริงๆ ผมชื่อเสี่ยวหวาง! เราได้ร่วมงานเมื่อปีก่อน!”
เสี่ยวหวางอยู่ในชุดสูทรองเท้าหนัง ดูไม่อ่อนเยาว์มาก แต่นาฬิกาและเครื่องประดับดูท่าทางใช้เงินไปพอสมควร
“ผมต้องขอโทษด้วย ผมไม่ได้เป็นคนดูแลธุรกิจของผม ก็เลยจำไม่ได้แล้ว”
แต่เนี่ยเฟิงกลับรู้สึกว่าเขามาที่นี่เพื่อหยั่งเชิงตตนเอง จากท่าทางและการเคลื่อนไหวอันละเอียดอ่อนของบุคคลนี้มันมองออกได้ไม่ยาก
ต้องการลองหยั่งเชิงเขา? เป็นไปได้มากว่าหลู่เปิ่นเหว่ยเป็นคนจัดการมา
รอยยิ้มของอีกฝ่ายค้างเติ่ง เขายิ้มอย่างเก้อเขิน “มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เพราะทุกวันคุณเฮนรี่นั้นยุ่งมาก!”
“บริษัทของพวกเรามีอยู่หลายร้อยโครงการ ผมแก่แล้ว ความจำไม่ดี” เนี่ยเฟิงโบกมือ
“เฮ้อ ที่รักคุณจะแก่ได้ยังไง? ร่างกายยังแข็งแรงอยู่เลย!” หมิงอี๋หานพูดพลางตบหน้าอกของเนี่ยเฟิงเบาๆ
เนี่ยเฟิงหัวเราะลั่น
ภาพลักษณ์ปัจจุบันของเนี่ยเฟิงไม่เหมือนเดิมเลย แตกต่างเป็นอย่างมาก
เฟยหลงและหม่างซืออดถอนหายใจไม่ได้ นี่คือคนสองคน ไม่มีความอะไรเกี่ยวข้องอะไรกันเลย!
ปรากฏการณ์ของเสี่ยวหวางที่เกิดขึ้นที่นี่ได้ยินไปถึงหูของหลู่เปิ่นเหว่ยแล้ว หลู่เปิ่นเหว่ยเห็นว่าไม่มีความแตกต่างจริงๆ จึงพยักหน้า
หลังจากเสี่ยวหวางได้รับสัญญาณ เขาก็พูดด้วยรอยยิ้มทันที “ใช่ๆๆ คุณเฮนรี่พูดถูก! ผมบุ่มบ่ามไปเอง ผมผิดเอง! เอาอย่างนี้ไหม คุณเฮนรี่ให้โอกาสผมไถ่ถอนความผิดได้ไหม? ผมจะพาคุณไปดูรอบๆ?”
เนี่ยเฟิงมองเสี่ยวหวางด้วยความสงสัย “ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ใช่ไกด์ที่นี่ คุณเป็นแขกบนเรือสำราญ คุณจะพาผมไปดูอะไรรอบๆ?”
“แม้ว่าผมจะไม่ใช่ไกด์ของที่นี่ แต่ผมรู้จักสิ่งอำนวยความสะดวกที่น่าสนใจทั้งหมดที่นี่ ผมแค่เป็นห่วงว่าคุณเฮนรี่จะรู้สึกเบื่อ!”
เนี่ยเฟิงพยักหน้าโดยไม่สนใจอะไร “อันที่จริง ผมเคยไปงานเลี้ยงแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว แม้แต่ทางราชวงศ์ก็ยังเคยเชิญผมไปหลายครั้ง ผมรู้สึกว่ามันน่าเบื่อ”
เสี่ยวหวางสะดุ้งตกใจ ราชวงศ์ก็เชิญเขาด้วย? เศรษฐีอันดับหนึ่งของมาเลเซียไม่ใช่เรื่องล้อเล่นจริงๆ
“คุณเฮนรี่โดดเด่นมากจริงๆ! ผมไม่เคยเห็นแม้แต่งานเลี้ยงของราชวงศ์มาก่อน!”
เนี่ยเฟิงโบกมือให้ “ก็งั้นๆ แหละ”
อันที่จริงเขาก็กำลังแสดงอยู่จริงๆ หลายประเทศกระตือรือร้นที่จะเชิญเขาไปทานอาหารค่ำ แต่เขาก็ไม่ได้ให้เกียรติ ไม่ได้ไปเลย
ถ้าเขาไป ประเทศนั้นจะต้องเฉลิมฉลอง
“คุณเฮนรี่ เชิญทางนี้!”
เสี่ยวหวางโบกมืออยู่ข้างหน้า ข้างในเป็นบ่อนคาสิโนที่พลุกพล่าน ชายหญิงแต่งกายสวยเลิศสง่างาม พวกเขากำลังสนุกสนานอยู่กับงานเลี้ยงและการพนันอย่างไม่เกรงกลัวใดๆ
“คุณเฮนรี่ สวัสดีค่ะ”
ในเวลานี้มีบันนี่เกิร์ลเดินมาคนหนึ่ง เธอมีรูปร่างที่ดี หน้าตาสวยงาม เปรียบเสมือใบหน้านางฟ้าร่างกายปีศาจ ผู้คนไม่สามารถละสายตาจากเธอได้
บวกกับบันนี่เกิร์ลคนนี้ยังสวมเสื้อผ้าสบายๆ ดึงดูดสายตาของผู้ชายมากมายมาที่ตัวเธอ
เนี่ยเฟิงเบิกตากว้าง “พนักงานที่นี่ไม่เลวเลยนะ”
บันนี่เกิร์ลยิ้มหวาน “คุณเฮนรี่คะ ฉันชื่อกระต่าย ถ้าคุณอยากเล่นสนุกก็บอกฉันมาได้เลยนะคะ”
คำพูดของกระต่ายทำให้หมิงอี๋หานไม่พอใจ
อันที่จริงเธอไม่ได้สนใจเรื่องนี้ แต่ถึงอย่างไรก็เป็นน้องชายของตน หากมีผู้หญิงไม่ดีต้องการเข้าใกล้น้องชาย ในฐานะพี่สาวก็ย่อมไม่มีความสุข
หมิงอี๋หานก้าวไปข้างหน้าแล้วมองเธอด้วยสายตาจู้จี้จุกจิก “คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?”
เมื่อได้ยินหมิงอี๋หานพูดออกมาเช่นนี้ ก็แสร้งทำเป็นน่าสงสาร “เอ่อ…ฉันแค่ทำหน้าที่ของฉันในฐานะพนักงานเท่านั้น
เมื่อฝูงชนเห็นที่นี่เริ่มจะเปิดฉากปะทะ ก็มองมาด้วยความสงสัยทันที
แม้ว่าหมิงอี๋หานจะเล่นบทผู้หญิงบูชาเงินทอง แต่ด้วยความสวยและรูปร่างที่ดี ก็ย่อมวางอำนาจอยู่เหนือกระต่าย
แน่นอนว่าเศรษฐีเฮนรี่ย่อมเลือกผู้หญิงที่ความสวย
“หน้าที่ไหนที่พนักงานควรมี? ฉันว่าคุณแค่ต้องการจะชักจูงคุณเฮนรี่มากกว่า! คุณใช้เสน่ห์ล่อหลอก!”
หมิงอี๋หานจ้องเขม็งไปที่กระต่าย กระต่ายรู้สึกอึดอัด ไม่กล้าก้าวไปข้างหน้า
เนี่ยเฟิงอดหัวเราะลั่นไม่ได้ “ที่รัก คุณกำลังทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่นะ!”
