ต่อจากนี้มีผู้คุมสอบมาต่อๆกันอีกหลายคน ผู้คุมสอบเหล่านี้ล้วนไม่เกินหนึ่งนาทีก็พ่ายแพ้แล้วโดยไม่มีสักคนยกเว้น
การทดสอบความสามารถทำได้ทุกอย่างที่คนอื่นรู้สึกยากดั่งปีนขึ้นฟ้า อยู่ที่เนี่ยเฟิงนี้ใช้เพียงแค่สิบนาทีเท่านั้น
หลังจากทำการทดสอบเสร็จ ผู้คุมสอบคนสุดท้ายเดินออกมาแล้ว สิ่งที่เขียนอยู่บนใบหน้าของผู้คุมสอบคนนั้นยังเป็นสีหน้าที่เหลือเชื่อเหมือนเดิม ผู้คุมสอบทั้งหลายล้วนคิดว่าเนี่ยเฟิงพลิกฟ้าจริงๆเลย
หลังจากเนี่ยเฟิงทำให้ผู้คุมสอบพ่ายแพ้แล้ว เดินออกมาจากห้องบิดขี้เกียจหนึ่งที จากนั้นเดินไปที่หน้าเคาร์เตอร์ “ลงทะเบียนให้ผม”
หลังจากหญิงหน้าเคาร์เตอร์ได้รับหนังสือยินยอมของพวกผู้คุมสอบ ตื่นตะลึงจนเบิกตาโพลง เธอยากที่จะเชื่อจ้องมองลายเซนที่อยู่บนหนังสือยินยอมอยู่ ไอ้คนที่อยู่ต่อหน้านี้ตกลงทำได้ยังไงกันแน่? ถึงขนาดผ่านด่านอย่างรวดเร็วขนาดนั้นล่ะ?
หญิงหน้าเคาร์เตอร์ยังจำได้ว่าแต่ก่อนตอนที่คุยเล่นกับพวกผู้อาวุโส ผู้อาวุโสบอกกับเธอว่าคนครั้งก่อนที่ได้เครื่องหมายสามารถทำได้ทุกอย่างยังเป็นเมื่อสิบห้าปีก่อน อีกทั้งคนที่ได้ตำแหน่งสามารถทำได้ทุกอย่างนี้ ใช้เวลาไปสามวันสามคืนจึงผ่านด่านได้นะ
นี่ก็เป็นผู้เข้าแข่งขันสามารถทำได้ทุกอย่างที่ผ่านด่านได้เร็วที่สุดคนหนึ่ง แต่ที่อยู่ต่อหน้าคนนี้ถึงขนาดใช้เวลาเพียงแค่สิบนาที นี่ยังเป็นคนอยู่เหรอ?
หญิงหน้าเคาร์เตอร์บันทึกข้อมูลของเนี่ยเฟิงอย่างสั่นระริก จากนั้นให้ตราของผู้เข้าแข่งขันที่สามารถทำได้ทุกอย่างแก่เนี่ยเฟิงหนึ่งชิ้น นอกจากตราชิ้นนี้ ยังมีเครื่องสื่อสารสำหรับตรวจดูการประกาศข่าวสารโดยเฉพาะเครื่องหนึ่ง
และเครื่องสื่อสารเครื่องนี้ไม่เหมือนกับคนอื่น เพราะว่าเนี่ยเฟิงได้ตำแหน่งสามารถทำได้ทุกอย่างแล้ว ดังนั้นข่าวสารที่เนี่ยเฟิงจะสามารถได้รับยิ่งเยอะกว่า ทุกภารกิจล้วนเป็นสิทธิพิเศษประกาศไปยังมือถือของเนี่ยเฟิงก่อน หลังจากให้เนี่ยเฟิงคัดเลือกเสร็จแล้วจึงจะประกาศถัดไป
“ผมยังคิดว่านี่จะยากขนาดไหนล่ะ นึกไม่ถึงจะง่ายถึงขนาดนั้น”
หลังจากเนี่ยเฟิงได้ของแล้วลืมตาขาวหนึ่งที จากนั้นออกไปอย่างสงบสบายเลย และผู้คุมสอบที่ถูกเนี่ยเฟิงดูถูกกลุ่มนั้นหลบอยู่ในมุมล้วนไม่กล้าออกมาแม้แต่ผายลม
“ไอ้หนุ่มนี่ร้ายกาจมากพอล่ะ! ผมก็เคยเห็นผู้เข้าสอบที่เป็นพันเป็นหมื่นมาก่อน แต่ไม่เคยเห็นที่ร้ายกาจขนาดนั้นมาก่อนเลย!”
“พลังความสามารถของไอ้คนนี้พลิกฟ้าไปแล้ว ยังมาเข้าร่วมสมาคมนักล่าเงินรางวัลอะไรล่ะ เขาไปท้าสู้บัลลังก์ของประธานสมาคมนักล่าเงินรางวัลแห่งชาติโดยตรง ล้วนไม่มีปัญหาเลยล่ะ?”
พวกเขาต่างคนต่างแย่งกันพูดคุยเล่น แต่ไม่นานพวกเขาก็เก็บความคิดกลับไป มีผู้เข้าแข่งขันสามารถทำได้ทุกอย่างที่ร้ายกาจขนาดนั้น พวกเขาย่อมแจ้งขึ้นไปอยู่แล้ว ถึงยังไงถ้าหากสามารถทำให้ผู้เข้าแข่งขันสามารถทำได้ทุกอย่างอยู่ต่อได้ สำหรับสมาคมนักล่าเงินรางวัลมากล่าวจะมีแต่ผลประโยชน์มากมายและไม่มีความเสียหายเลยสักนิด
“คุณผู้ชาย ฉันนึกไม่ถึงว่าคุณจะร้ายกาจถึงขนาดนั้นคว้าตำแหน่งสามารถทำได้ทุกอย่างได้จริงๆ เพียงแค่มีตำแหน่งสามารถทำได้ทุกอย่าง ภารกิจทั้งหมดล้วนเป็นสิทธิพิเศษส่งไปให้คุณก่อน ถึงเวลานั้นคุณสามารถเลือกภารกิจที่มีราคาสูงสุดมาปฏิบัติการ ฉันคิดว่าคุณสามารถเอาชนะผู้คุมสอบสิบคนนั้น ความสามารถของคุณย่อมไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน!”
อะเดค่าดีใจจากใจจริง
เนี่ยเฟิงจ้องมองเครื่องหมายสามารถทำได้ทุกอย่างที่สร้างโดยทองบริสุทธิ์ชิ้นนั้น เขามีความรู้สึกขาดความตื่นเต้นเล็กน้อยยื่นเข้าไป “คุณเอาไหม?”
อะเดค่าส่ายหัวอย่างหวาดกลัวไม่เป็นสุข “นี่เป็นเครื่องหมายสามารถทำได้ทุกอย่างนะ ฉันจะเอาได้ยังไงอีกล่ะ? คุณผู้ชาย คุณก็อย่าล้อเล่นกับฉันเลย!”
เนี่ยเฟิงก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่อะเดค่าจะเอา ดังนั้นใส่เข้าไปในกระเป๋าของตนเองอย่างไม่ยุ่งยาก จากนั้นเนี่ยเฟิงซักถามอะเดค่าว่า “ตอนนี้รักษาคลินิกแพทย์แผนจีนของคุณปู่คุณไว้ได้แล้ว แต่ว่าคุณยังมีน้องๆมากขนาดนั้นต้องดูแล คุณคิดว่าจะทำยังไงดีล่ะ?”
ที่พักกลับมีอยู่แล้ว แต่ว่าคนมากมายขนาดนั้นปากหลายปากขนาดนั้น ถึงยังไงก็ต้องกินล่ะ?
อะเดค่าก็มีความลำบากใจเล็กน้อยเช่นกัน แต่ว่าไม่นานอะเดค่าก็กระตุ้นจิตสติขึ้นมา “คุณผู้ชาย ไม่เป็นไรล่ะ ฉันจะพยายามออกไปหาเงิน ปัจจุบันนี้เจ้าเมืองเมืองกู่ปาทำการรับรองเรียบร้อยแล้ว คิดว่าเขาน่าจะไม่ทำลายสัญญาอย่างง่ายดาย ฉันรู้สึกว่าคนอื่นๆก็น่าจะยอมรับฉันเช่นกันล่ะ!”
อะเดค่าพูดอยู่ยืดอกขึ้น
“งั้นคุณคิดว่าจะไปทำอะไรเหรอ?”
อะเดค่ามีความท้อแท้เล็กน้อยแล้ว “ปัจจุบันนี้ฉันยังไม่ค่อยชัดเจน ฉันคิดว่าน่าจะไปทำงานประเภทร้านอาหารมั้ง?”
ประเด็นหลักคือเพราะว่าสถานะของอะเดค่า จะให้เธอเอาวุฒิการศึกษาก็ไม่มีวุฒิการศึกษาจะเอาฝีมือก็ไม่มีฝีมือ อยู่ที่นี่จะลำบากทุกย่างก้าวจริงๆ และในบ้านมีเด็กห้าคน เด็กห้าคนนี้ร่างกายล้วนยังอยู่ในช่วงที่เติบโต ถ้าหากไม่ดูแลดีๆเป็นไปได้มากที่อาจจะเสียชีวิตนะ
แต่ดังคำกล่าวที่ว่าปัญหาทุกอย่างมีทางออก ปัจจุบันนี้เจ้าเมืองเมืองกู่ปาไม่พุ่งเป้าไปยังพวกเขาแล้ว พวกเขาก็ยังมีบ้านพักอยู่ ดังนั้นอะเดค่ารู้สึกว่าทั้งหมดล้วนพัฒนาขยายไปในทางที่ดี
“ยังคงขอบคุณคุณผู้ชายมาก ถ้าหากไม่มีการช่วยเหลือจากคุณผู้ชาย พวกเราก็เป็นไปไม่ได้ที่จะเอาบ้านเมืองของพวกเราคืน”
“คุณรักษาโรคเป็นไหม?”
เนี่ยเฟิงถามอะเดค่า
ทันใดนั้นอะเดค่าอึ้งชะงัก “ตั้งแต่เด็กฉันก็ติดตามคุณปู่ ก็เรียนได้บ้างเช่นกันจริงๆ แต่ว่าฝีมือการรักษาโรคของฉันไม่ถือว่าดีมากเลย”
“ความรู้พื้นฐานล้วนเป็นไหม?”
อะเดค่าค่อยๆพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก เนี่ยเฟิงคิดแล้วคิดอีก โบกมือแล้วโบกมืออีกกับอะเดค่า “กลับไปคลินิกแพทย์แผนจีนก่อนเถอะ”
อะเดค่าก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าเนี่ยเฟิงทำไมต้องถามเช่นนี้ แต่ว่าอะเดค่ายังคงเชื่อฟังมากอยู่ ตามเนี่ยเฟิงกลับไปคลินิกแพทย์แผนจีนพร้อมกัน
หลังจากกลับไป เนี่ยเฟิงหากระดาษกับปากกามา แป๊บเดียวเขียนความรู้พื้นฐานบางอย่างออกมา ให้อะเดค่าตอบ อะเดค่ายังคงรู้ว่าจะตอบยังไง
แม้ว่าอะเดค่าไม่เคยเข้าเรียนมาก่อน แต่ว่าคุณปู่ของอะเดค่ากลับสอนอะเดค่าให้รู้จักว่าเรียนรู้ยังไง ดังนั้นอะเดค่ายังคงรู้จักตัวหนังสืออยู่
เนี่ยเฟิงมองคำตอบที่อะเดค่าเขียนออกมามองแล้วมองอีก จากนั้นพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก “ความรู้พื้นฐานยังถือว่าผ่าน ผมทิ้งใบสั่งยาไว้ให้แก่คุณบ้างเล็กน้อย ใบสั่งยาเหล่านี้รักษาอาการที่เห็นได้ในยามปกติล้วนไม่มีปัญหา คุณเคยเรียนการรักษาโรคมาก่อน มีความสามารถวินิจฉัย ก็เอาสิ่งนี้มาหากำไรเถอะ”
หลังจากเนี่ยเฟิงพูดจบแป๊บเดียวก็เขียนใบสั่งยาออกมาหลายใบ จากนั้นยื่นเข้าไปเลย สิ่งที่เขาใช้ล้วนเป็นคำพูดที่ธรรมดาเข้าใจง่าย ใบสั่งยาหลายใบนี้สำหรับอะเดค่ามากล่าว ก็คือของพระราชทานจริงๆเลย
อะเดค่าก็เคยเห็นฝีมือของเนี่ยเฟิงมาก่อนเช่นกัน รู้ว่าเนี่ยเฟิงเป็นหมอที่เก่งมากคนหนึ่งจริงๆ หลังจากได้ใบสั่งยา อะเดค่าสำนึกในบุญคุณอย่างมาก
“ถ้าหากพบเจอกับอาการที่ไม่สามารถวินิจฉัย ก็เอาแต่โทรหาผมก็พอ”
เนี่ยเฟิงเอาเบอร์โทรศัพท์ให้กับอะเดค่าแล้ว
อะเดค่ารีบพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก
“แต่ว่าคุณยังต้องเรียนรู้ๆให้ดีๆ อีกสักครู่ผมจะส่งเอกสารบ้างเล็กน้อยไปยังมือถือของคุณ คุณค่อยๆศึกษาค้นคว้า มีอะไรไม่เข้าใจก็ถามผมเลย”
อะเดค่าซาบซึ้งในบุญคุณมากๆ รู้สึกว่าเนี่ยเฟิงสำหร้บเธอมากล่าวแล้วก็เหมือนเช่นดั่งเทวดาลงมาจุติ
“คุณผู้ชาย คุณจะไปแล้วเชียวเหรอ?”
อะเดค่าเพิ่งสังเกตถึงจุดนี้ เธอตัดใจไม่ลงมากๆจ้องมองไปยังเนี่ยเฟิง สองวันนี้สัมผัสกับเนี่ยเฟิงมา อะเดค่าลุ่มหลงอย่างลึกๆกับผู้ชายคนนี้แล้ว
ความยิ่งใหญ่แข็งแกร่งกับความอ่อนโยนของเนี่ยเฟิง ล้วนทำให้อะเดค่ารู้สึกถึงความอบอุ่น
“ผมยังมีเรื่องต้องจัดการ ดังนั้นผมจะไม่พักค้างอยู่ที่เมืองกู่ปานาน ถ้าหากเจ้าเมืองเมืองกู่ปาจะรังแกพวกคุณ คุณก็เอาแต่โทรหาผมก็พอ ผมจะไม่ปล่อยพวกเขาแน่”
มีเนี่ยเฟิงอยู่เบื้องหลังที่แข็งแกร่งเหนียวแน่น อะเดค่ารู้สึกเพียงอบอุ่นในใจ
อะเดค่าก็เข้าใจว่าเนี่ยเฟิงไม่ใช่ปลาในบ่ออย่างเด็ดขาด ดังนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะพักค้างอยู่ที่นี่นาน ดังนั้นอะเดค่าพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก
“คุณผู้ชายคุณวางใจเถอะ วันหลังคลินิกแพทย์แผนจีนแห่งนี้ก็เป็นของคุณแล้ว! กำไรทั้งหมดฉันล้วนจะส่งไปยังบัญชีของคุณ!”
