“ในเมื่อคุณไม่เชื่อผม งั้นผมจะทำให้คุณเห็นว่าทีมที่คุณไว้ใจมันเป็นยังไง”
เนี่ยเฟิงต้องทำลายความเชื่อมั่นของหัวหน้าฝ่ายบริหารการเงิน ทันใดนั้นหัวหน้าฝ่ายบริหารประหม่าขึ้นมาในทันที แต่ไม่นานหัวหน้าฝ่ายบริหารการเงินก็คิดถึงทีมของตัวเอง หรือเขาไม่รู้เลย？ดังนั้นเขาจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด！
แต่สิ่งที่ทำให้คิดไม่ถึงก็คือ เนี่ยเฟิงกลับตรวจสอบพบช่องโหว่หลายจุด แต่หัวหน้าฝ่ายบริหารการเงินกลับไม่เคยพบจุดบกพร่องเหล่านี้มาก่อน หลังจากที่เขาเห็นจุดบกพร่องพวกนี้ก็เบิกตากว้างทันที
หัวหน้าฝ่ายบริหารการเงินมองไปที่ตัวหนังสือเหล่านั้นอย่างเหลือเชื่อแล้วพูดเองเออเองว่า
“นี่เป็นไปได้ยังไง？ฉันไม่เชื่อนายต้องล้อเล่นหรือปลอมแปลงแน่！”
“ถ้านายไม่เชื่อ ไปเรียกสมาชิกในทีมของนายมาถามได้เลย ถ้าหากผมพูดผิดตรงไหน งั้นผมจะจบการแข่งขันในตอนนี้ทันที แล้วจะเดินออกจากโรงเรียนผู้ดีเมืองจันทร์”
นัยน์ตาทั้งคู่ของเนี่ยเฟิงมีลำแสงแห่งความมั่นใจ หัวหน้าฝ่ายบริหารการเงินเปิดอ่านซ้ำไปซ้ำมา เขาทรุดตัวลงกับพื้น เดิมทีคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำนั้นดีพอแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าลูกน้องในมือของตัวเองจะยักยอก เขากลับไม่สังเกตเลย
สมาพันธ์นักศึกษาเป็นเหมือนกับบริษัท ภายใต้การควบคุมของฝ่ายบริหารการเงิน แต่หน่วยงานด้านการเงินไม่สามารถค้นพบสิ่งนี้ หัวหน้าฝ่ายบริหารการเงินบกพร่องต่อหน้าที่จริงๆ
ความจริงลิซ่ารู้เรื่องนี้มานานแล้ว ลิซ่าเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมากคนหนึ่ง เธอรู้ว่าถ้าอยากได้แกะก็ต้องให้แกะกินหญ้าเสียก่อน
ในทุกเดือนพวกเขาทำเงินได้มากมาย เพราะสถานที่ให้เช่ามีราคาที่แพงมาก ถ้าอยากมีสมาคมของตัวเองที่นี่ ก็ต้องเสียค่าเช่า
ค่าใช้จ่ายเหล่านี้จะถูกจ่ายให้กับประธานสมาคมสมาพันธ์นักศึกษาโดยไม่มีข้อยกเว้น
ประธานสมาคมสมาพันธ์นักศึกษามีเงินมากมายอยู่ในมือ ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อรักษาตำแหน่งของตัวเองไว้ทำไม
การยักยอกเล็กๆน้อยๆจึงเป็นเรื่องปกติ ไม่เพียงแต่ยักยอกยังมีการรับสินบนอีกด้วย ในเวลานี้เนี่ยเฟิงเดินไปยังฝ่ายเลขานุการ แล้วเปิดโปงเรื่องที่สมาชิกของฝ่ายเลขานุการรับสินบนอย่างไร้ความปรานี หัวหน้าฝ่ายเลขานุการไม่สามารถรับได้แม้แต่น้อย
นี่เป็นแค่การเอาชนะแค่สองฝ่ายเท่านั้น หัวหน้าฝ่ายอื่นๆต่างเริ่มกระวนกระวาย และใบหน้าของเสี่ยวเฮยก็เปลี่ยนเป็นซีดเผือด เขาคิดไม่ถึงว่าเนี่ยเฟิงจะมีความสามารถจริงๆ
“ฉันขอสละสิทธิ์ นายมีความสามารถมองทะลุปรุโปร่งอย่างนี้ ความสามารถในการกรองข่าวของนายคงไม่แย่ไปกว่ากันหรอก ตอนแรกฉันคิดว่านายไม่มีความสามารถอะไร ตอนนี้ดูท่าจะเป็นคนที่เหมาะจะอยู่เคียงข้างประธานสมาคมที่สุด”
แทนที่จะปล่อยให้เนี่ยเฟิงสังเกตเห็นความประมาทเลินเล่อของพวกเขา สู้พวกเขายอมรับเองเสียยังดีกว่า
พวกเขามีความมั่นใจในงานของพวกเขามาก เพราะพวกเขาคิดว่านอกจากพวกเขาแล้วก็ไม่มีใครหน้าไหนที่จะสามารถทำงานได้ แต่ตอนนี้การปรากฏตัวของเนี่ยเฟิงกลับเป็นสิ่งที่ตบหน้าของพวกเขาอย่างจัง พวกเขารู้แล้วว่าตัวเองไม่ใช่หนึ่งเดียวอีกต่อไปแล้ว
ลิซ่าเห็นท่าทางของพวกเขาใบหน้าเศร้าสร้อย ใบหน้าจึงเผยให้เห็นรอยยิ้มออกมา เห็นเพียงลิซ่าค่อยๆเดินไปทางเนี่ยเฟิง
“เนี่ยเฟิง ฉันรู้อยู่แล้วว่าความสามารถของนายหาตัวจับยาก”
เนี่ยเฟิงเก็บสายตากลับไป เขายักไหล่ ถ้าจะเอาชนะคนเหล่านี้ เป็นอะไรที่ไม่ต้องลงแรงเยอะเลย อีกทั้งมันไม่มีความหมายอะไรสำหรับเนี่ยเฟิง
“พวกนายยังมัวตะลึงอะไรอยู่อีกเข้าใจผิดแล้ว หรือคิดว่าคนอื่นจะจบแบบนี้เลยหรอ？ไม่ควรขอโทษหน่อยหรอ？เป็นเพราะพวกนายอยู่ในตำแหน่งนานเกินไปแล้วใช่ไหม ดังนั้นพวกนายเลยคิดว่าไม่จำเป็นต้องขอโทษ？”
ลิซ่าพูดจบก็ถลึงตาใส่พวกเขาทันที หัวหน้าเหล่านั้นรีบพากันก้มหน้าก้มตาขอโทษทันที
“ประธานสมาคมครับ ผมขอกลับไปจัดการเรื่องเอกสารสักครู่นะครับ พรุ่งนี้ผมจะออกจากสมาพันธ์นักศึกษาทันที”การแสดงความสามารถรอบด้านของเนี่ยเฟิงเป็นสิ่งที่ทำลายกฎของธรรมชาติของความเก่งรอบด้าน ขืนพวกเขาอยู่ต่อไปก็จะเป็นเหมือนกับตัวตลก นี่เป็นเรื่องที่ตลกเกินไปแล้ว
“ประธานสมาคมครับได้โปรดให้เวลาพวกเราหน่อยนะครับ ถ้าผมจัดการเอกสารทางด้านของผมเสร็จ จะไม่สร้างปัญหาให้พวกคุณ ขอบคุณสำหรับการฝึกฝนการสนับสนุนตลอดมาของประธานสมาคมครับ”
พวกเขาทำตามคำสั่งของลิซ่าจริงๆ เพราะลิซ่าเป็นผู้นำ มีระดับชั้นสูงกว่าพวกเขา ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงอิจฉาลิซ่าและถวิลหา แน่นอนว่ามีความอิจฉาอยู่ในนั้นด้วย แต่พวกเขาไม่กล้าพูดออกมา ตอนนี้พวกเขาจะมีหน้าอยู่ต่อไปได้อย่างไร？
เสี่ยวเฮยกำหมัดแน่น เดิมทีคิดว่าเนี่ยเฟิงเป็นแค่คนไร้ความสามารถ แต่คิดไม่ถึงว่าความสามารถในการมองอย่างทะลุปรุโปร่ง ความสามารถในการกรองข่าวก็เก่งไม่แพ้กัน
“ประธานสมาคมผมน่าจะไม่ต้องอยู่เคียงข้างคุณแล้ว มีเนี่ยเฟิงที่มีความสามารถรอบด้าน ไม่จำเป็นต้องมีผม……”
ถึงแม้เสี่ยวเฮยจะไม่เต็มใจแค่ไหน แต่เสี่ยวเฮยไม่ยอมรับไม่ได้ว่าเนี่ยเฟิงมีความสามารถที่เก่งกาจมากจริงๆ อีกทั้งเขาอาจจะสู้เนี่ยเฟิงไม่ได้ เสี่ยวเฮยรู้สึกหงุดหงิดหัวเสียเป็นอย่างมาก ที่แท้เนี่ยเฟิงก็เป็นคนที่มีความสามารถจริงๆ
“ถึงแม้เนื้อหาการพนันของเราจะเป็นแบบนี้ แต่ผมไม่ได้คิดที่จะให้พวกคุณจากไปไหนหรอกนะ”
เวลานี้เองจู่ๆเนี่ยเฟิงก็พูดขึ้นมา คนอื่นๆต่างพากันขมวดคิ้วเป็นปม
หัวหน้าฝ่ายบริหารการเงินพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน
“เนี่ยเฟิง นายหมายความว่าไว？หรือนายกำลังจะช่วยพวกเราอ้อนวอนให้อยู่ต่อไป นายจะได้สมน้ำหน้าพวกเราได้งั้นหรอ？ฉันจะบอกอะไรให้นะไม่มีทาง！คนที่พวกเราจงรักภักดีคือประธานสมาคมลิซ่า ดังนั้นเราฟังคำสั่งของประธานสมาคมลิซ่าเท่านั้น นายเป็นใครกัน？”
ถึงเนี่ยเฟิงจะเก่งกาจแค่ไหน แต่พวกเขายังคงไม่ยอมรับอยู่ดี
เพราะถึงเนี่ยเฟิงจะเก่งกาจอย่างไร ฐานะของเขาก็มีให้เห็น เขาเป็นแค่ผู้ชายโนเนมคนหนึ่งเท่านั้น และไม่มีทางที่จะเปรียบเทียบกับคนที่มีสายเลือดสูงส่งอย่างพวกเขาได้
“ทำไมผมต้องช่วยพวกคุณขอร้องอ้อนวอนด้วย หรือพวกคุณลืมไปแล้ว？เงื่อนไขที่ผมจะเข้าสมาพันธ์นักศึกษา”
เนี่ยเฟิงพูดพลางเหลือบมอง เสี่ยวเฮยจึงนึกถึงเงื่อนไขของเนี่ยเฟิงในตอนแรก เนี่ยเฟิงพูดแล้วจริงๆ เขาแค่จะใช้อำนาจของสมาพันธ์นักเรียนเท่านั้น แต่เขาไม่คิดที่จะปฏิบัติงานใดๆทั้งสิ้น นั่นก็หมายความว่าเนี่ยเฟิงเข้ามาในสมาพันธ์นักศึกษาฟรีๆไม่ต้องการทำงาน
“วันนี้ที่ผมมาแข่งกับพวกคุณ แค่อยากจะบอกกับพวกคุณว่า สิ่งที่พวกคุณทำได้ฉันก็สามารถทำได้เช่นกัน อีกทั้งทำได้ดีกว่าพวกคุณ แต่ผมไม่อยากทำ ประธานสมาคมของพวกคุณให้ผมเข้าสมาพันธ์นักศึกษาเอง ผมไม่ได้อยากเข้าสมาพันธ์นักศึกษาผมหวังว่าพวกคุณจะเข้าใจในจุดนี้”
ทั่วโลกต่างต้องการดึงตัวราชามังกร ถ้าหากลิซ่ารู้ตัวตนของเนี่ยเฟิง เกรงว่าลิซ่าคงจะเบิกบานใจอย่างแน่นอน
ถึงตอนนี้เนี่ยเฟิงจะพูดแบบนั้น ลิซ่าไม่ได้มีความเสียใจแม้แต่น้อย ใบหน้าของลิซ่ายังคงมีรอยยิ้ม
“เนี่ยเฟิงพูดถูก ฉันให้เขาอยู่ต่อไปเองแหละ พวกนายมีใครไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ไหม？”
มีหรือที่พวกเขาจะกล้าคัดค้าน เนื่องจากเนี่ยเฟิงชนะแล้ว เนี่ยเฟิงได้พิสูจน์แล้วว่าเขาเก่งกาจแค่ไหน
“ในเมื่อไม่มีคนคัดค้าน งั้นการแข่งขันที่ไร้สาระนี้ให้มันผ่านไปเถอะ”
พอลิซ่าออกคำสั่ง พวกเขาก็เดินออกจากสนามบาสเกตบอลทันที
“เนี่ยเฟิง ขอโทษด้วยนะ ฉันดูแลจัดการลูกน้องในมือของฉันได้ไม่ดี ทำให้พวกเขามารบกวนนายได้ ต้องขอโทษจริงๆ”
ใบหน้าของลิซ่าเต็มไปด้วยรอยยิ้มของความรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไรหรอก มันเป็นเพียงแค่ผมแข่งกับพวกเขา อาจจะบั่นทอนความกระตือรือร้นของพวกเขา”
