บทที่ 47 ปัญหา
ดิโอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นร้านอาหารของเขาเป็นที่นิยมอย่างรวดเร็วขนาดนี้เขาประเมินคุณค่าของสุขภาพและความงามของคนรวยที่นั่นต่ำไป
เมื่อคนๆหนึ่งร่ำรวยมากพวกเขาจะไม่เห็นคุณค่าของเงินอีกต่อไปสิ่งที่พวกเขาคิดคือทำอย่างไรให้สวยที่สุด!
ดูเหมือนว่าคนที่ร่ำรวยกว่าจะกลายเป็นคนที่กลัวความตายมากขึ้นเท่านั้น!
ดังนั้นด้วยคำพูดจากมหาเศรษฐีบางคนจึงใช้ทั้งหมดเพื่อขับเคลื่อนร้านอาหารดิโอให้โด่งดัง!
ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาดิโอยอมรับเงิน 100,000 ดอลลาร์ที่มิสแมรี่มอบให้ เขาพามิสซิสแมรี่ไปที่ประตูอย่างสุภาพเพราะเธอต้องการออกจากร้านอาหารเพื่อเซอร์ไพรส์สามีของเธอ แต่เมื่อพวกเขาเข้ามาใกล้ประตูเธอก็อดไม่ได้ที่จะจีบดิโอสักหน่อย
“ครั้งหน้าฉันจะกลับมาอีกครั้งกับลูกสาวฉันหวังว่าคุณจะพบว่าเธอน่าสนใจ” เธอพูดขณะกระพริบตา
ดิโอยิ้มให้เธอเงียบๆเท่านั้นเพราะเขาไม่ต้องการให้เธอรู้สึกว่าเขาชอบเธอ แต่อย่างใด
“โอ้คุณควรหาร้านที่ดีกว่านี้สำหรับร้านอาหารของคุณมิสเตอร์ดิโอ ย่านนี้ไม่เหมาะกับคนประเภทเดียวกับลูกค้าของคุณคุณก็รู้” มิสซิสกล่าวขณะที่เธอชี้ให้เห็นสถานที่ที่ดูร่มรื่นรอบร้านอาหารของดิโอ
“ขอบคุณสำหรับความมีนํ้าใจนะครับคุณแมรี่ แต่ฉันกลัวว่าจะทำเช่นนั้นไม่ได้ในขณะนี้ สถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่เดียวที่พ่อแม่ทิ้งไว้ฉันไม่สามารถทิ้งมันไปได้หลังจากที่พวกเขาจากไปไม่นาน ฉันจะพิจารณาในอนาคต” ดิโอกล่าวอย่างสุภาพ
“คุณเป็นเด็กที่น่าทึ่งจริงๆ! ลาก่อนฉันจะกลับมาอีกในไม่ช้า” คุณแมรี่กล่าวขณะที่เธอออกจากร้านอาหารของดิโอหลังจากทำการจองอีกครั้งในอีกวันหนึ่งในขณะที่ไม่เคยหยุดจีบดิโอ
หลังจากลูกค้าหมดแล้ว ดิโอก็กลับเข้าไปข้างในเพื่อพักผ่อน เขาได้รับการต้อนรับด้วยสายตาอิจฉาขณะที่เขาเข้าไปในร้านอาหาร
วิลล์กำลังทำความสะอาดพื้นขณะที่ดิโอเข้าไปเก็บผิวหนังที่ตายแล้วที่กระจัดกระจายไปทั่วพื้นด้วยความขยะแขยง
“มันยากมากที่จะจินตนาการได้ว่าเห็นหญิงคนนั้นที่เขามาและออกไปเป็นหญิงที่สวยงาม ฉันไม่รังเกียจที่จะมากับเธอเพื่อลิ้มรสหม้อน้ำผึ้งที่บ้านของเธอ” วิลล์พูดพร้อมกับหัวเราะอย่างหื่นกระหาย
“อย่าพูดมากน่า! ทำงานให้เสร็จเร็วขึ้นใช่แล้วและนี่คือเงินเดือนของนายสำหรับเดือนนี้!” ดิโอกล่าวขณะที่กลอกตาและใส่ซองจดหมายที่มีเช็คของวิลล์อยู่
วิลล์รีบคว้าซองบนโต๊ะพร้อมกับทิ้งไม้กวาดที่เขาถืออยู่ เขารู้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นว่าดิโอจะจ่ายเงินให้เขาเท่าไหร่สำหรับงานสบายๆที่เขาทำในร้าน เขาไม่ได้คาดหวังอะไรจากดิโอเพราะเขารู้ว่างานของเขาง่ายมาก เขาทำความสะอาดสถานที่ก่อนที่ลูกค้าจะมาถึงและหลังจากที่พวกเขาออกไปและทำหน้าที่เป็นพนักงานเสิร์ฟเมื่อดิโอขี้เกียจเกินไปที่จะทำเอง
เมื่อเขาเปิดซองจดหมายที่ดิโอมอบให้ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างเพื่อดูจำนวนเงินที่ดิโอมอบให้เขา 10,000 เหรียญแบบนั้น! เขารู้ดีว่าในเดือนนี้อย่างน้อยดิโอก็ทำเงินได้ราว ๆ 1,5 ล้านเหรียญ แต่เขาก็ยังไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับมากขนาดนี้ คนธรรมดาต้องทำงานที่มีทักษะสูงเพื่อที่จะได้รับมากขนาดนี้ในหนึ่งเดือน! ยิ่งไปกว่านั้นงานนี้ไม่มีความเสี่ยงเลยเขาไม่จำเป็นต้องเสียเงินไปกับอาหารด้วยซ้ำเพราะเขากินอาหารจานที่ดิโอทำ!
คนในอเมริกามากกว่า 80% ไม่ได้เงินเดือนเท่านี้เลยในหนึ่งเดือน!
แพทย์และทนายความเป็นงานบางส่วนที่จะได้รับเงินเดือนสูงขนาดนี้
ช่องว่างระหว่างคนรวยและคนจนในอเมริกาค่อนข้างกว้าง บางคนบอกว่าความมั่งคั่ง 99% ของคนในอเมริกาสามารถถือครองได้อีก 1%!
“เฮ้พวก! ออกไปข้างนอกกันเถอะ! ดื่มกับฉันมา!” วิลล์กล่าวอย่างตื่นเต้น
“เฮ้ตอนนี้นายอย่าใช้เงินเดือนนั้นในคืนเดียวตอนนี้สิพวก! อย่าไปให้เงินกับสาวบาร์ด้วย!” ดิโอกล่าวตำหนิวิลล์ให้ระมัดระวังการใช้จ่ายเงินมากขึ้น
“ฮิๆ ดิโอก็ยังคงเป็นดิโอไม่เปลี่ยน” วิลล์พูดพร้อมกับหัวเราะอย่างท้าทาย
“หุบปาก! ตอนนี้ทำงานให้เสร็จและออกไปได้แล้ว!” ดิโอกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ
“ครับท่าน!” วิลล์กล่าวขณะที่เขาทำงานต่อไปอย่างรวดเร็วเพื่อทำความสะอาดร้านอาหารในขณะที่ยิ้มเยาะต่อดิโอ
ด้วยเงินจำนวนหนึ่งในกระเป๋าของเขาวิลล์ให้การคำนับดิโอและเดินออกจากร้านอาหารหลังจากเสร็จงาน
“เจ้าหมอนั่น! ฉันหวังว่าเจ้านี้คงหิ้วใครกลับไปอึ๊บไม่ได้ในคืนนี้!” ดิโอกล่าวอย่างเย้ยหยัน
ในขณะที่เขาเดินไปที่ประตูเพื่อล็อกร้าน และพักผ่อนในห้องของเขาจู่ๆประตูก็เปิดออกจากด้านนอกทำให้ดวงตาของดิโอเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ!
……..
