dual cultivation : ร่วมเรียงเคียงเซียน – บทที่ 546 ของขวัญวันเกิด

บทที่ 546 ของขวัญวันเกิด
หลังจากที่เขาเสร็จสิ้นการประเมินศิษย์หญิงคนแรกแล้ว ซูหยางก็ทำ
การเรียกศิษย์ที่เหลือเข้ามาในห้องครั้งละหนึ่งคน ก่อนที่จะให้พวก
เธอทำการใช้วิชาของพวกเธอบนตัวของเขา
“ความสามารถของเจ้าโดยรวมเหนือกว่ามาตรฐาน แต่การขยับสะโพก
ของเจ้ายังคงแข็งกระด้างและงุ่มง่ามไปเล็กน้อย เจ้าควรขยับแบบ
นี้…” ซูหยางกล่าวกับศิษย์คนนั้นก่อนที่จะสาธิตวิชาบนร่างของเธอ
“อาาาา…”
ศิษย์นั้นครวญครางเสียงดัง และอีกไม่กี่นาทีต่อมา ร่างของเธอก็ฟุบ
ลงบนเตียงด้วยสีหน้าหมดแรง
หลังจากนั้น ซูหยางก็ยังให้ตุ๊กตาฝึกหัดกับเธอเช่นกัน
“น-นี่…”
ศิษย์หญิงนั้นงงงันในตอนแรก แต่เมื่อเธอตระหนักว่าตุ๊กตานั้นถูก
สร้างขึ้นมาโดยมีร่างของซูหยางเป็นแบบ ดวงตาของเธอเป็นประกาย
ไปด้วยความตื่นเต้น และเธอก็กล่าวว่า “ขอบคุณท่านผู้นำนิกาย มั่นใจ
ได้ว่าข้าจักฝึกฝนกับมันทุกวันเพื่อที่ว่าข้าจักสามารถสร้างความพึง
พอใจให้กับท่านได้เป็นอย่างดีในคราวหน้า”
หลังจากที่ใช้เวลาหลายชั่วโมงในการฝึกร่วมกับศิษย์ใหม่และประเมิน
วิชาของพวกเธอพร้อมกับให้คำแนะนำ ซูหยางก็กล่าวกับพวกเธอ
หลังจากนั้นว่า “ถ้าพวกเจ้ารู้สึกอยากตรวจสอบความก้าวหน้าของ
พวกเจ้าในวิชาเหล่านี้ก็ตามหาข้าได้ และข้าก็จักประเมินพวกเจ้า
เหมือนกับที่ข้าทำในวันนี้ และจะประเมินพวกเจ้าทุกคนซ้ำที่นี่ในอีก
สามเดือนข้างหน้าโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น”
ซูหยางปล่อยศิษย์ไปหลังจากนั้นไม่นาน ก่อนที่จะกลับไปยังศาลา
หยินหยาง
ครั้นเมื่อซูหยางไปแล้ว เหล่าศิษย์หญิงก็เริ่มพูดคุยกัน
“เจ้าได้รับตุ๊กตาฝึกหัดจากท่านผู้นำนิกายหรือไม่”
“ข้าได้ ข้ามิอยากเชื่อว่าเขาจะเหมือนกับตัวตนของท่านผู้นำนิกาย
อย่างสมบูรณ์เช่นนี้ ราวกับว่าข้ากำลังมองไปที่ร่างของท่านผู้นำ
นิกายเองเมื่อมองไปยังตุ๊กตาฝึกหัด”
“ข้ามิสามารถที่จะรอในการร่วมฝึกกับเขา… ฮี่ฮี่…”
ในเวลานั้นที่ศาลาหยินหยาง เมื่อซูหยางเข้าไปในห้องของตนเอง
เขาสังเกตเห็นซูหยินนั่งอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าง่วงงุนราวกับว่าเธออยู่
ในสภาวะครึ่งหลับครึ่งตื่น
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะหลับสบาย” เขากล่าวกับเธอด้วยรอยยิ้ม
“สวัสดีตอนเช้า พี่ชาย…” เธอกล่าวกับเขา
“เช้าเรอะ มันเที่ยงแล้ว” เขากล่าว
“อะไรนะ มันสายแล้วเหรอ” ตาของซูหยินลืมขึ้นมาในทันทีและหัน
ไปมองที่หน้าต่าง
“ข้าหลับเพลิน ทำไมท่านมิปลุกข้าขึ้นมาก่อนหน้านี้ พี่ชาย ตอนนี้ข้า
มีเวลาน้อยลงในการอยู่กับท่านกับวันเกิดของข้า…” เธอถอนหายใจ
ด้วยน้ำเสียงเศร้าเสียใจ
“ว่าแต่ว่าเจ้าต้องการที่จะใช้วันเกิดของเจ้าอย่างไรรึ มีอะไรเป็นพิเศษ
ไหมที่เจ้าต้องการทำ” ซูหยางถามเธอหลังจากนั้น
“ไม่ ข้าเพียงมีเจตนาเพียงแค่อยู่ข้างกายท่าน พี่ชาย” เธอตอบกลับ
อย่างรวดเร็ว
“อย่างไรก็ตามข้าก็ต้องการที่จะดูว่าปกติแล้วพี่ชายทำอะไรบ้างใน
ฐานะผู้นำนิกาย”
“นอกจากฝึกร่วมกับผู้อาวุโสนิกายกับศิษย์ใหม่แล้ว ข้าก็อบรมศิษย์
จากสาขาการฝึกคู่อีกด้วย และบางครั้งก็อบรมศิษย์รุ่นเยาว์ ทำไมข้า
มิพาเจ้าไปเดินชมรอบนิกายสักรอบล่ะ”
“นั่นฟังดูน่าสนุก” เธอพยักหน้า
หลังจากนั้นสักพัก ซูหยางก็พาซูหยินออกไปด้านนอกและพาเธอ
ออกไปเที่ยวชมทั่วทั้งนิกายเริ่มตั้งแต่เขตกลาง
“อย่างที่เจ้ารู้ นี่คือศาลาหยินหยาง ที่ซึ่งผู้นำนิกายพำนักอยู่”
“อาคารสูงหลังนี้เรียกว่าเจดีย์ไม้รับอรุณ ปกติแล้วเป็นที่เหล่าผู้อาวุโส
นิกายจักมาร่วมประชุมกัน”
“เจดีย์ไม้รับอรุณรึ…” ซูหยินหัวเราะคิกคักกับสำนึกการตั้งชื่อแปลก ๆ
ของนิกาย
หลังจากที่เดินไปรอบ ๆ เขตกลางแล้ว ซูหยางก็พาเธอไปยังเขตศิษย์
ใน และที่แรกที่พวกเขาไปเยี่ยมชมก็คือห้องสวีทแห่งศลิษา
“นี่คือที่ซึ่งเหล่าศิษย์ใช้ฝึกร่วมกับแขกที่มาจากด้านนอก”
ซูหยางเริ่มนึกถึงประสบการณ์ของตนเองในที่แห่งนี้
หลังจากที่เห็นห้องสวีทแห่งศลิษาแล้ว ซูหยางก็เที่ยวชมไปรอบ ๆ
พื้นที่ศิษย์ในพร้อมกับซูหยิน
อย่างไรก็ตาม นอกจากพื้นที่พักอาศัยสำหรับศิษย์ในแล้ว ก็ไม่มี
อะไรมากให้เห็นภายในเขตศิษย์ใน
ครั้นเมื่อพวกเขาไปถึงเขตศิษย์นอก ซูหยางก็พาเธอไปยังอาคารที่เขา
เคยอาศัยอยู่ ทั้งยังนึกถึงหลายสิ่งหลายอย่างที่ได้เกิดขึ้นในช่วงเวลา
ที่เขาเป็นศิษย์นอก
หลังจากนั้น พวกเขาก็ไปถึงคลังมุกพิสุทธ์ิ ที่ซึ่งผู้อาวุโสจ้าวหลับอยู่
หลังโต๊ะดังเช่นปกติ
“ซูหยาง… กับน้องสาวรึ อะไรที่พาพวกเจ้ามาที่นี่ในวันนี้”
“ข้าเพียงแค่พาเธอมาเดินเล่นรอบนิกาย” ซูหยางกล่าว
จากนั้นเขาก็หันไปมองดูซูหยินแล้วกล่าวว่า “มีอะไรที่เจ้าต้องการ
จากที่แห่งนี้หรือไม่ ข้าจักจ่ายให้กับเจ้า”
ซูหยินส่ายหน้า
เวลาหลังจากนั้น สองพี่น้องก็กลับคืนสู่ศาลาหยินหยาง
“ขอบคุณสำหรับการเยี่ยมชม พี่ชาย ในที่สุดข้าก็ได้เข้าใจสภาพแวดล้อม
ที่ท่านอาศัยอยู่มาตลอดช่วงเวลานี้” ซูหยินกล่าวกับเขา
ซูหยางเพียงแค่ยิ้ม
ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็นำเอาแหวนมิติออกมาแล้วกล่าวว่า “เอ้านี่
ซูหยิน”
เขายื่นมือเสนอแหวนมิติให้กับเธอ
“นี่คืออะไรรึ พี่ชาย” ซูหยินมองดูมันด้วยสีหน้างงงัน
“มันเป็นของขวัญวันเกิดของเจ้า” เขากล่าว
“เอ๋ แต่ข้ามิได้ต้องการของขวัญอะไร…”
“ข้ารู้ แต่ยังไงก็ตามข้าก็ต้องการที่จะให้มันแก่เจ้า ดูข้างในสิ”
ซูหยินพยักหน้าและรับแหวนมิติไว้
เมื่อเธอมองดูเข้าไปภายในแหวนมิติและเห็นสิ่งที่อยู่ภายในนั้น เธอก็
อ้าปากค้างด้วยความตกใจ
“พ-พี่ชาย.. นี่…” เธอมองดูเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง
“มีหินวิญญาณอยู่ในนั้น สิบล้านก้อน สมบัติวิญญาณขั้นสูงสุดระดับ
สวรรค์ และวิชาการต่อสู้ระดับเซียนสามวิชาที่เหมาะกับวิชาฝีมือของ
เจ้าภายในนั้น แม้ว่ามันอาจจะไม่มากนัก มันก็จะช่วยในการฝึกฝน
ของเจ้าไปได้อีกหลายปี”
“ข-ขอบคุณพี่ชาย ข้าจักรักษาของขวัญเหล่านี้ไปชั่วชีวิตของข้า” ซู
หยินกำแหวนมิติในมือไว้แน่น ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปกอดซูหยาง
ส่วนเวลาที่เหลือของวันนั้น พวกเขาทั้งคู่ก็พากันอยู่แต่ภายในห้อง
ใช้เวลาของพวกเขาอยู่ด้วยกันอย่างหลงใหล
วันถัดมา ซีซิงฟางและซีหวางก็มาถึงนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัย สร้าง
ความประหลาดใจให้กับทุกคนภายในนิกายกับการที่พวกเขาพลัน
มาเยี่ยม โดยเฉพาะโหลวหลานจี ซึ่งไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีในตอน
แรก
“ซูหยาง พวกเรามีเรื่องเร่งด่วน” โหลวหลานจีเคาะประตูห้องเขาแต่
เช้าตรู่อีกครั้ง