บทที่ 65 ตู้เฟยมาหาเรื่องถึงที่
“คุณพระ นายมีเงินมากกว่าสามล้าน” ดวงตาของเซี่ยลู่เป็นประกายขึ้นมา เธอไม่เคยคิดเลยว่า หลี่ฝางมีเงินมากขนาดนี้
ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกเสียดายอย่างยิ่ง ถ้ารู้แต่แรกว่าหลี่ฝางมีเงิน 3.5 ล้านหยวน เธอจะไปร่วมมือกับตู้เฟยทำร้ายเขาทำไมกัน
“ก็แปลกใจอยู่เชียวว่านายเอาความกล้าที่ไหนมาใช้เงิน ที่แท้นายก็มีมากกว่าสามล้าน” เซี่ยลู่เอ่ยขึ้นมาอย่างกะทันหัน
หลี่ฝางจ้องมองการเปลี่ยนแปลงการแสดงออกของเซี่ยลู่และหัวเราะ
หลี่ฝางกลัวว่าเซี่ยลู่จะพูดออกไป ดังนั้นจึงเอ่ยเตือน “เธอรู้ก็พอแล้ว อย่าไปบอกคนอื่น”
“ฉันรู้ ฉันจะเก็บเป็นความลับให้นาย” เซี่ยลู่ใช้เวลานานในการฟื้นฟูกว่าจะสงบขึ้นมาได้
“แล้วตอนนี้นายมีเงินเท่าไหร่”
เซี่ยลู่ถามขึ้นมา หลี่ฝางที่กำลังจะตอบ จู่ๆ ก็มีตู้เฟยพาคนอื่นๆ พุ่งเข้ามาใส่
ทันทีที่ตู้เฟยพุ่งเข้ามา เขาก็ยกแขนขึ้นและตบเซี่ยลู่ทันที จากนั้นจึงชี้ไปที่จมูกของเธอและด่าว่า “เซี่ยลู่ นังผู้หญิงชั้นต่ำ”
“ไม่น่าล่ะทำไมฉันขอเธอคืนดีแต่เธอกลับไม่ยอม ที่แท้เธอก็ตกเจ้าหลี่ฝางนี่ได้แล้ว” ตู้เฟยกัดฟันของเขาและพูดอย่างเย็นชา “แม่งเอ้ย แกมันช่างสารเลวจริงๆ”
“ก่อนหน้านี้ตอนดีกับฉัน ทุกๆ วันเอาแต่ด่าหลี่ฝางให้ฉันฟัง มาวันนี้พอเห็นคนเขามีเงิน ยังไง ตกมันได้แล้ว เธอคิดว่าเธอมีความสามารถนักหรือไง ถึงทำให้คนซื้อสร้อยคอราคากว่า 30000 ให้ได้?” ตู้เฟยด่าด้วยความโกรธ
“ตู้เฟย นายเป็นบ้าหรือไง”
เซี่ยลู่กุมหน้าตน และมองไปที่ตู้เฟยด้วยดวงตาแดงก่ำ “พวกเราเลิกกันแล้ว นายอาศัยอะไรมายุ่งเรื่องของฉัน”
“ฉันจะอยู่กับใคร ใครซื้อของให้ฉัน มันไม่ใช่ธุระของนาย นายอาศัยอะไรมาตบฉัน! ” เซี่ยลู่พูดจบก็ถกแขนเสื้อขึ้นเตรียมสู้กลับ
แต่แค่เซี่ยลู่เพียงยกแขนขึ้น ตู้เฟยก็จับเธอได้แล้ว
“นังตัวดี ฉันอยากตบเธอก็ตบ ต้องหาเหตุผลด้วยหรือไง” ตู้เฟยพูดจบก็ตบเซี่ยลู่เข้าอีกครั้ง
เซี่ยลู่ร้องไห้ออกมาทันที
“ตู้เฟย พอแล้ว เซี่ยลู่เลิกกับนายแล้ว นายยังมาพัวพันกับเธออีกทำไม”
“ยิ่งไปกว่านั้น คุณชายอย่างพวกนาย ตบตีผู้หญิงกลางถนน นายไม่อายหรือไง” หลี่ฝางมองไปที่ตู้เฟยอย่างดูถูก
ตู้เฟยมองไปที่หลี่ฝางจากนั้นจึงหัวเราะขึ้นมา “หลี่ฝาง แกมันก็ชั้นต่ำพอกัน แกลืมแล้วหรือไงว่าก่อนหน้านี้เธอเคยพูดอะไรกับนาย ลืมแล้วหรือไงว่าพวกฉันเคยร่วมมือกันใส่ร้ายนายยังไง”
“นายคิดว่าผู้หญิงสารเลวคนนี้ชอบนายจริงๆ หรือไง เธอก็แค่ต้องการเงินของนายเท่านั้น รอจนนายไม่มีเงิน เธอก็จะทิ้งนายทันที” ตู้เฟยเอ่ย
หลี่ฝางหัวเราะ “ใครบอกว่าฉันคบกับเซี่ยลู่?”
“พวกนายไม่ได้คบกัน แต่นายซื้อสร้อยคอราคามากกว่า 30000 ให้เธอ? แกกำลังทำลิงหลอกเจ้าอยู่หรือไง?” ตู้เฟยเบิ่งตาจ้องไปที่หลี่ฝาง
หลี่ฝางไม่ได้สนใจตู้เฟย ผู้ชายคนนี้ตอนนี้ก็เป็นเหมือนคนบ้าคนหนึ่ง
ตู้เฟยเอ่ยต่อ “หลี่ฝาง ฉันว่านายใจกว้างไม่เบา แม้กระทั่งวิดีโอของพวกเราบนเตียงนายก็ดูมาแล้ว ทำไมนายถึงยังคบกับเธอได้อีก”
“ฉันพูดซ้ำอีกที ฉันไม่ได้คบกับเซี่ยลู่” หลี่ฝางขมวดคิ้ว “ทำไมนายถึงไม่เข้าใจคำพูดคน”
“ตอแหล อย่ามาเล่นลิ้น ถ้าไม่ได้คบกันแล้วพวกนายจะมาเดินชอปปิ้ง ซื้อของขวัญไปทำไม”
ตู้เฟยพูดจบ ก็เดินเข้าไปหาหลี่ฝาง “ฉันจะบอกความลับกับนายให้”
“ความลับอะไร” หลี่ฝางถาม
“เซี่ยลู่ ในท้องเธอมีเด็กที่ตายไปแล้ว สองครั้ง ผู้หญิงแบบนี้นายก็เอา ฮ่าฮ่า ช่างน่าหัวเราะเยาะ! ” เมื่อตู้เฟยพูดจบก็หัวเราะออกมาดังลั่น
“ตู้เฟย แกมันไม่ใช่คน ฉันจะฆ่า! ” หลังจากเซี่ยลู่ได้ยินก็พุ่งเข้าตะครุบใส่ตู้เฟยอย่างบ้าคลั่ง ราวกับคนบ้า สิ่งนี้ เซี่ย
เมื่อมองไปที่ตู้เฟยและเซี่ยลู่อดีตคู่รักน่าสมเพชกำลังตบตีกัน หลี่ฝางก็แทบจะอยากหัวเราะ
เซี่ยลู่ไหนเลยจะเอาชนะตู้เฟยได้ เธอถูกตู้เฟยเตะลงบนพื้น และไม่สามารถลุกขึ้นได้อีก
“ตู้เฟย นายบัดซบไม่น้อยเลย แม้กระทั่งผู้หญิงก็ยังตบตี” หลี่ฝางทนมองต่อไปไม่ไหวอยู่บ้าง ตู้เฟยคนนี้ลงมือโหดเกินไป แทบจะไม่เห็นว่าเซี่ยลู่เป็นผู้หญิงเสียด้วยซ้ำ
ทุกครั้งเตะเข้าที่ท้องอย่างแรง ราวกับสัตว์ร้าย
“ฉันจะตีใครก็ตี แกมาเกี่ยวอะไรด้วย ทางที่ดีแกอย่าได้มาสะเออะ ไม่อย่างนั้นฉันจะตีแกด้วย” ตู้เฟยชี้ไปที่หลี่ฝางและพูดอย่างดุเดือด
ที่ตู้เฟยกล้าทำตัวกร่างขนาดนี้ ล้วนมีเหตุผลอยู่ นั่นเพราะเขาไม่ได้มาคนเดียว ด้านหลังยังมีอีกหลายคนที่ตามมา
“เซี่ยลู่ ฉันจะบอกเธอให้ เธอจงยอมกลับมาที่ข้างกายฉัน มาเป็นผู้หญิงของฉันแต่โดยดี ไม่อย่างนั้น แฟนที่เธอหามา ฉันจะช่วยเธอฉีกทิ้งซะ”
ตู้เฟยเอ่ยอย่างเย็นชา: “ผู้หญิงที่ฉันไม่ได้มา คนอื่นๆ ก็อย่าฝัน”
“ตู้เฟย แกอยากฆ่าฉันให้ตายจริงๆ ใช่ไหม!” เซี่ยลู่ที่นอนอยู่บนพื้นตะโกนออกมาอย่างหมดแรง
มีคนมาเพิ่มมากขึ้นเรื่อง และหลายคนก็เข้ามาเพื่อดูความตื่นเต้น
“ใช่ ฉันจะฆ่าเธอ” ตู้เฟยเอ่ยอย่างร้ายกาจ
หลี่ฝางขมวดคิ้ว “ตู้เฟย นายเป็นถึงลูกเศรษฐี คิดจะหาแฟนสักคนก็คงจะไม่ได้ลำบากอะไร ทำไมนายถึงยังต้องตามพัวพันกับเซี่ยลู่จนเอาเป็นเอาตายขนาดนี้?”
“ฉันอยากทำ แกมาเกี่ยวอะไร ฉันจะบอกให้ หลี่ฝาง ต่อให้ฉันเล่นจนไม่เอาแล้ว แกก็ไม่มีวันได้” ตู้เฟยเอ่ย
“แม่งเอ้ย” หลี่ฝางทนไม่ไหวอีกต่อไป และเตะเข้าที่เอวของตู้เฟย
ตู้เฟยล้มลงนอนอยู่บนพื้น เขาชี้ไปที่หลี่ฝางและพูดกับพรรคพวก “พวกนายจะยืนบื้ออยู่ทำไม ไปจัดการให้ฉัน!”
คนที่ตู้เฟยเอามาถึงค่อยมีปฏิกิริยาขึ้นมา และพุ่งเข้าใส่หลี่ฝาง
ตู้เฟยนำคนสี่ห้าคน ไหนเลยหลี่ฝางจะสู้คนเดียวได้
หลี่ฝางหันหลังและเริ่มวิ่งหนี ด้านหนึ่งวิ่งด้านหนึ่งเอ่ยอย่างท้าทาย “มาสิ ไล่ตามฉัน ใครตามทันฉันจะให้ดมก้น ”
“ไล่ตามไปให้ทันและฆ่ามัน! ”
ตู้เฟยคลานขึ้นมาจากพื้นและเริ่มวิ่งนำคนของตัวเองไล่ล่าหลี่ฝาง
หลี่ฝางวิ่งไปประมาณสามนาที เขาวิ่งไปยังตรอกเล็กๆ และหยุดลง
“วิ่งสิ ทำไมไม่วิ่ง!” ตู้เฟยกำลังหอบแฮ่ก แต่บนปากกำลังหัวเราะเหมือนสุนัขพันธุ์ปั๊กไม่ผิด
ตู้เฟยคิดว่าหลี่ฝางไม่มีทางหนีแล้ว เขาพูดขึ้น “พวกนายเข้าไปจัดการ หักขาของมันให้ฉัน! ”
“พี่เฟย จะหักขาของมันเข้าจริงๆ หรือ” มีคนหนึ่งเอ่ยขึ้นด้วยความกลัว
คนเหล่านี้รอบๆ ตัวตู้เฟย ล้วนเป็นนักเรียนทั้งหมด
หลังจากที่ตู้เฟยถูกไล่ออกจากโรงเรียนมัธยมหมายเลข 1 ตู้ต้าไห่ก็ส่งเขาไปที่โรงเรียนมัธยมหมายเลข 2 คุณภาพการสอนของที่นั่นย่ำแย่อย่างยิ่ง มีพวกอันธพาลมากมาย
เมื่อตู้เฟยเข้าไปที่นั่น ก็อาศัยว่าตนเองเป็นลูกเศรษฐี จากนั้นจึงคัดเลือกกลุ่มอันธพาลขนาดเล็กมาเป็นลูกน้องของตน และมีตนเองเป็นแกนนำเล็กๆ
“ใช่ หักไป หากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นฉันรับผิดชอบแทนพวกแกเอง!” ตู้เฟยพยักหน้า
ในเวลานั้นเอง หลี่ฝางก็เผยยิ้มกว้าง
“เจ้าโง่ ใกล้จะตายอยู่แล้ว แกยังกล้าหัวเราะอะไรอีก” ตู้เฟยกลอกตาใส่หลี่ฝาง ท่าทางพูดไม่ออก
“คนใกล้ตายไม่ใช่ฉัน แต่เป็นแกต่างหาก”
หลี่ฝางยิ้มเบาๆ และตบประตู “จางกงหมิง ออกมาหน่อย! ”
“ไอ้เวรเอ้ย กลางวันแสกๆ ใครเรียกวะ!”
จางกงหมิงเปิดประตู และยิ้มให้หลี่ฝาง”นายนี่เอง เสี่ยวฝาง”
“ทำไมถึงมีเวลามาหาฉันที่นี่ได้” จางกงหมิงถาม
“พี่หมิง มีคนจะตีผมที่นี่!” หลี่ฝางชี้ไปที่ตู้เฟยและพรรคพวก
“เวรแล้ว กับดัก วิ่ง!”
ตู้เฟยได้สติทันที เขาร้องเสียงดัง จากนั้นจึงเริ่มวิ่งหนี
“พี่น้องทั้งหลาย เอาพวกมา” จางกงหมิงตะโกนใส่คนในห้อง และวิ่งตามตู้เฟยไป
ตู้เฟยวิ่งเร็วกว่าโจร แต่จางกงหมิงราวกับเคยวิ่งมาราธอนมาและวิ่งเร็วกว่าตู้เฟยไปอีก
จางกงหมิงวิ่งไปที่ทางเข้าตรอกและหยุดพวกตู้เฟยเอาไว้
เขาหรี่ตายิ้มและมองไปที่ ตู้เฟย”นี่ไม่ใช่ลูกของตู้ต้าไห่หรอกหรือ ใจกล้าดีนี่ กล้าหาเรื่องหลี่ฝางในเขตของฉัน ไม่อยากอยู่แล้วหรือไง! ”
ตู้เฟยหันกลับไปมองด้านหลัง มีชายเจ็ดหรือแปดคนมองเขาอยู่พร้อมไม้เบสบอลในมือ
หลี่ฝางค่อยๆ วิ่งเข้ามาและเดินมาที่ตู้เฟย “เมื่อกี้ยังเก่งอยู่เลยไม่ใช่หรือไง? จะหักขาฉัน?” นี้
หลี่ฝางหยิบไม้เบสบอลขึ้นมาและยื่นให้ตู้เฟย จากนั้นจึงวางขาของตนไปข้างหน้าเขา “มา ตีเลย”
ตู้เฟยกลืนน้ำลาย จากนั้นโยนไม้เบสบอลทิ้ง “พี่เสี่ยวฝาง เมื่อกี้ฉันแค่ล้อเล่นเอง”
“ล้อเล่นบ้านแก” หลี่ฝางตบหน้าตู้เฟย แต่ตู้เฟยกลับไม่กล้าแม้กระทั่งผายลมออกมา
“เสี่ยวฝาง นายจะจัดการเขายังไง” จางกงหมิงมองไปที่หลี่ฝางและถาม
“ไม่ต้องรีบ” หลี่ฝางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหาเซี่ยลู่
หลังจากรอเซี่ยลู่มา หลี่ฝางก็พูดกับเธอ “ให้เธอ เธอจะตียังไงก็ตีเถอะ”
