บทที่426 สี่ตระกูลใหญ่มู่หรงฉางเฟิง
ตรงกลางห้องโถงของวิลล่าตระกูลฉิน มีโลงศพคริสตัล
โลงศพคริสตัล นายท่านฉินนอนอยู่ในโลงศพอย่างเงียบๆ
เขากระโดดลงแม่น้ำได้ไม่นาน ก็ได้รับการช่วยเหลือขึ้นมา
หากไม่ใช่นายท่านฉินที่ถูกแทงหลายครั้ง บางที เขาอาจจะไม่ตาย
ดังนั้นสาเหตุที่แท้จริงการตายของนายท่านฉิน คือบาดแผลจากการถูกแทง
พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า ฆาตกรตัวจริง คือหลิงหลง
ทันทีที่ตระกูลฉินโทรแจ้งตำรวจ หลิงหลงก็จะถูกจับทันที
แต่ก่อนที่นายท่านฉินกำลังจะตาย เขาได้สั่งเหล่าอู๋คนขับรถของเขาซ้ำๆ สั่งเหล่าอู๋ไม่ให้พูดอะไร เพียงแต่เอาเทปบันทึกเสียงไปให้คนในตระกูลฉิน ให้ตระกูลฉินทำตามที่สั่ง
ในการบันทึกเสียง นายท่านฉินพูดว่า หลังจากที่เขาตายแล้ว ห้ามตรวจสอบสาเหตุการตายของเขา ให้จัดงานศพทันที ไม่ต้องการจัดงานศพที่ยิ่งใหญ่ ให้จัดการทุกอย่างอย่างเงียบๆ
เจ้าบ้านตระกูลฉิน มอบให้ฉินวี่เฟยรับผิดชอบ
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ต่อไปทุกเรื่องในตระกูลฉิน อยู่ที่การตัดสินใจของฉินวี่เฟย
เมื่อได้ยินเทปบันทึกนี้ ทุกคนในตระกูลฉิน รวมถึงพ่อของฉินวี่เฟยฉินเพ่ยยังไม่อยากจะเชื่อ
ปฏิกิริยาแรกจากทุกคนในตอนนั้นคือ เทปบันทึกนี้เป็นของปลอมใช่ไหม?
แต่เหล่าอู๋คนขับรถของนายท่านฉินพูดว่า นี่เป็นการบันทึกเสียงจากนายท่านฉิน และบันทึกต่อหน้าเขา
ในเวลานั้นนายท่านฉินไม่มีอาการเกี่ยวกับทางจิตใดๆ
ข้างโลงศพคริสตัล มีเพียงคนสองคนเท่านั้นที่ยืนอยู่
คนหนึ่งคือเหล่าอู๋ และอีกคนเป็นลูกสาวของลูกชายคนที่สองของตระกูลฉิน ชื่อเสี่ยวนันนัน
แม้ว่า เสี่ยวนันนันอายุไม่ถึงสิบขวบ แต่รูปร่างก็ค่อนข้างสูง เธอยืนอยู่หน้าโลงศพคริสตัล และมองไปที่นายท่านฉินน้ำตาก็ร่วงหล่น
ส่วนอีกคนคือ คนขับรถของนายท่านฉิน เหล่าอู๋
ที่จริงเหล่าอู๋อายุยังไม่มากนัก อายุเพียงสี่สิบกว่า แต่ได้ติดตามนายท่านฉินมาสิบห้าหรือสิบหกปีแล้ว
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา นายท่านฉินก็ถือว่าดีต่อเหล่าอู๋มาก ครอบครัวของเหล่าอู๋ยากลำบาก แต่ตอนนี้ ด้วยความช่วยเหลือจากนายท่านฉิน ก็มีชีวิตที่ดีขึ้น
บวกกับรถที่นายท่านฉินมอบให้เขา มีมูลค่ามากกว่าสองล้าน แม้ว่าจะขายมือสอง ก็สามารถได้เงินสดมากกว่าหนึ่งล้าน
นี่เป็นของขวัญชิ้นใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัย
ดังนั้นเหล่าอู๋เตรียมพร้อมที่จะส่งนายท่านฉินเป็นครั้งสุดท้าย
ขณะนี้ ทุกคนไปที่โรงพยาบาลเพื่อต้องการคำอธิบายจากฉินวี่เฟย และมีเพียงสองคนที่เหลืออยู่ในห้องโถง ดูเงียบสงบมาก
เหล่าอู๋ส่ายหัว “อย่างว่าพอหมดผลประโยชน์แล้วก็ไม่มีใครแยแส”
เหล่าอู๋ถอนหายใจ แล้วพูดอย่างหดเหี่ยวใจ นายท่านฉิน โชคดีที่ท่านไม่เห็นฉากนี้”
ก่อนหน้านี้ ตอนที่นายท่านฉินยังมีชีวิตอยู่ เหล่าอู๋รู้สึกว่าคนในตระกูลฉินไม่เลว ความสัมพันธ์นั้น ค่อนข้างเข้ากันได้ดี ความรู้สึกต่อเขา ก็ถือว่าเป็นมิตร พวกเขาก็ไม่ได้ปฏิบัติต่อเขาในฐานะคนรับใช้
แต่ตอนนี้ นายท่านฉินเสียชีวิตแล้ว และผลที่ตามมาคือ ธาตุแท้ของแต่ละคนก็ปรากฏออกมา
นายท่านฉินเสียชีวิตแล้ว แต่ลูกชายของเขา ลูกสาว หลานชาย และหลานสาว มีเพียงไม่กี่คนที่โศกเศร้าจริงๆ สิ่งที่พวกเขาสนใจจริงๆคือ เกี่ยวกับเทปบันทึกเสียง และพินัยกรรมมอบให้กับใคร
หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนสองคนวิ่งเข้ามาในห้องโถงตระกูลฉินอีกครั้ง
คนหนึ่งคือ ฉินหยีหรัน
อีกคนคือ มู่หรงฉางเฟิง
ขณะที่มองเห็นโลงศพคริสตัล ฉินหยีหรันก็หลั่งน้ำตาทันที
ฉินหยีหรันหมอบอยู่ข้างโลงศพคริสตัล ร้องไห้เสียใจมาก
สำหรับมู่หรงฉางเฟิงนั้น เพียงแค่ตบหลังฉินหยีหรัน และถอนหายใจเบาๆ
เขาไม่ได้พูดคำปลอบโยนใดๆ ปู่ของคนอื่นเสียชีวิตไปแล้ว และตอนนี้ พูดอะไรไป ก็เป็นเรื่องไร้สาระ
การปลอบโยนผู้อื่น ไม่ใช่ความเชี่ยวชาญของมู่หรงฉางเฟิงเลย
มู่หรงฉางเฟิงปล่อยให้ภรรยาของเขาร้องไห้น้ำตานองหน้า เขาขมวดคิ้ว มองไปที่ห้องโถง และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คนอื่นล่ะ?”
“ทำไมมีแค่พวกเธอสองคน?” มู่หรงฉางเฟิงมองไปที่คนขับเหล่าอู๋
ตอนนี้ นายท่านฉินตายไปแล้ว ศพถูกวางไว้ที่ห้องโถงของวิลล่า คนในตระกูลฉินที่สามารถตัดสินใจได้ ไม่มีใครอยู่สักคน ซึ่งมันผิดปกติเกินไป
เหล่าอู๋คนขับรถ มองไปที่มู่หรงฉางเฟิงด้วยความเคารพ ก้มศีรษะลง และพูดว่า “ขอตอบคำถามคุณมู่หรง คนตระกูลฉินทั้งหมด ไปโรงพยาบาลแล้ว”
“เมื่อกี้เพิ่งได้รับข่าวว่า คุณชายฉินประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ และมีอันตรายถึงชีวิต” ท่าทีของเหล่าอู๋นั้นต่ำต้อยมาก
เหล่าอู๋รู้ว่า มู่หรงฉางเฟิงที่อยู่ตรงหน้านั้น ฐานะตัวตนนั้นสูงส่งมาก
ทุกครั้งที่มู่หรงฉางเฟิงมาที่บ้านตระกูลฉิน นายท่านฉินจะออกมาต้อนรับด้วยตัวเอง และทุกครั้งที่รับประทานอาหาร จะใช้วัตถุดิบชั้นเลิศ
นายท่านฉินนั่งอยู่ด้านบนสุด มู่หรงฉางเฟิงก็จะนั่งข้างๆเขา
ไม่มีใครกล้าดูหมิ่นมู่หรงฉางเฟิง แม้แต่นายท่านฉิน อยู่ต่อหน้ามู่หรงฉางเฟิง ก็ดูต่ำต้อยเล็กน้อย
เหล่าอู๋ติดตามนายท่านฉินมานานกว่าสิบปีแล้ว โดยธรรมชาติเขาสามารถสังเกตได้
แม้ว่าเหล่าอู๋จะไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับตระกูลมู่หรงในเมืองเอก แต่เหล่าอู๋ก็รู้ดีว่า มู่หรงฉางเฟิงคนนี้ ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป
“เอ้า?”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ มู่หรงฉางเฟิงยิ้มที่มุมปากอย่างเย็นชา “ตระกูลฉินทุกคน ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เริ่มเป็นห่วงพี่ชายภรรยาฉัน”
“ฮึฮึ” มู่หรงฉางเฟิงยิ้ม รู้ว่าเรื่องนี้ต้องมีลับลมคมใน
แต่เหล่าอู๋ก็ไม่ได้พูดอะไร มู่หรงฉางเฟิงก็ไม่ได้ถามต่อ
มู่หรงฉางเฟิงคิดว่า เป็นเพียงคนขับรถคนหนึ่ง เขาจะรู้อะไรมากมาย แม้ว่าเขาจะรู้ ก็คงไม่กล้าพูด
เหล่าอู๋เป็นคนปกปิดความลับได้ดี ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงสามารถอยู่กับนายท่านฉินได้นานกว่าสิบปี
มู่หรงฉางเฟิงเดินวนรอบโลงศพคริสตัล ทันใดนั้น เขาก็หยุดเดิน และจ้องไปที่ท้องของนายท่านฉิน
มู่หรงฉางเฟิงขมวดคิ้ว กวักมือเรียกเหล่าอู๋มาตรงหน้า และถามเสียงเบา “นายท่านฉินตายได้อย่างไร?”
“นายท่านฉินกระโดดลงไปในแม่น้ำตาย”เหล่าอู๋ให้คำตอบกับมู่หรงฉางเฟิงซึ่งเป็นคำตอบที่ทุกคนก็รู้
ก่อนนายท่านฉินจะเสียชีวิต ได้โทรหาหูเฟย และบอกหูเฟยว่า ตัวเองได้ฆ่าตัวตาย และไม่ต้องสืบหาสาเหตุการตายของตัวเอง
แม้ว่าตระกูลฉินจะแจ้งความ ก็ไม่ต้องสอบสวน
อาการบาดเจ็บที่ร่างกายของเขา เขาเป็นคนแทงตัวเอง
เมื่อหูเฟยได้รับสายนี้ เขาก็ไม่ได้ตั้งใจฟังมากนัก เขาคิดว่านายท่านฉินกำลังล้อเล่นกับเขา
คาดไม่ถึงว่า นายท่านฉินตายไปแล้วจริงๆ
แต่หูเฟยก็ไม่กังวลมาก ขณะนี้ หูเฟยกำลังติดตามเบาะแสของเหยสง เขาต้องการจะจับกุมเหยสง และล้างแค้นให้กับตระกูลสวี
ดังนั้น หูเฟยจึงไม่อยากวุ่นวายเรื่องของตระกูลฉิน
“อย่าใช้คำตอบที่เป็นทางการแบบนี้เพื่อให้มันผ่านๆไป ถ้านายท่านฉินไม่มีปัญหาอะไร จะไปกระโดดแม่น้ำฆ่าตัวตายทำไม?”มู่หรงฉางเฟิงขมวดคิ้ว และมองไปที่เหล่าอู๋ ฉันอยากรู้ความจริง”
ตอนที่นายท่านฉินเสียชีวิต นายเป็นเพียงคนเดียวที่อยู่เคียงข้างเขา อีกอย่าง นายเป็นคนส่งเขาไปที่แม่น้ำ เทปบันทึกวิดีโอที่แพร่กระจายบนอินเทอร์เน็ต มาจากโทรศัพท์มือถือของนายใช่ไหม? เหล่าอู๋ นายสามารถห้ามนายท่านฉินกระโดดลงแม่น้ำ หรือแม้แต่ช่วยเขาเอาไว้”
“แต่นายไม่ได้ช่วย”
มู่หรงฉางเฟิงเหล่ตาและยิ้ม “นายท่านฉินดีกับนายมากแค่ไหน นายเห็นคนจะตายยังไม่รีบช่วย ไม่ต่างอะไรกับฆาตกร?”
“ตระกูลฉินยังคิดไม่ทัน เมื่อมีคนตรวจสอบอย่างจริงจัง จะพบว่า นายยืนดูนายท่านฉินกระโดดลงไปในแม่น้ำ และอยู่ต่อหน้านาย……นายคิดว่า ตระกูลฉินจะยอมปล่อยนายไปหรือไม่?”
“ลูกชายของฉินซ่างเสียน มีคนหนึ่งที่อยู่ในวงการมาเฟีย เขาไม่ใช่คนดีอะไร……คนนี้นอกจากจะโหดเหี้ยมแล้ว จะไม่ค่อยฟังเหตุผลอะไร……”
ก่อนที่มู่หรงฉางเฟิงจะพูดจบ ใบหน้าเหล่าอู๋ก็มีเหงื่อไหลออก
“มู่หรงฉางเฟิง อันที่จริงนายท่านฉินถูกคนอื่นแทงจนตาย” เหล่าอู๋พูดด้วยความหวาดกลัว
“ใครแทงตาย บอกให้ชัดเจน บอกความจริงกับฉัน ฉันจะให้เงินนายก้อนหนึ่ง เพื่อจัดการให้นายและครอบครัวหนีไป”
มู่หรงฉางเฟิงถามอย่างกังวล และปล่อยสิ่งล่อใจออกไป
เหล่าอู๋ลังเลอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะพูดว่า “เป็นเถ้าแก่เนี้ยร้านเลิฟคอร์เนอร์คาเฟ่ ร้านคาเฟ่นั้น อยู่ตรงข้ามมหาวิทยาลัยสุ่ยมู่”
“คุณชายมู่หรง เรื่องนี้ คุณรู้ก็พอแล้ว ฉันเคยสาบานกับนายท่านฉิน และสัญญาว่าจะเก็บไว้เป็นความลับ” เหล่าอู๋พูดอย่างหวาดกลัว
มู่หรงฉางเฟิงพยักหน้า และมองไปที่ศพของนายท่านฉินอีกครั้ง
จากนั้น มู่หรงฉางเฟิงก็แสดงรอยยิ้มที่มีเลศนัย และบ่นพึมพำเสียงเบา “ดูเหมือนว่า……หลอซ่าได้กลับมาแล้ว”
มู่หรงฉางเฟิงเป็นคนฉลาดมาก ด้วยสถานะในตอนนี้ของนายท่านฉินในเมืองเอก แม้จะเป็นผู้มีอำนาจขนาดไหน ก็ไม่สามารถบีบบังคับเขาให้ตายได้
มีเพียงสิ่งเดียวที่สามารถบีบบังคับเขาให้ตายได้ และมีเพียงคนเดียว นั่นก็คือหลอซ่า
“ใช่สิ ตอนนี้ใครเป็นผู้รับผิดชอบตระกูลฉิน?” มู่หรงฉางเฟิงถามอีกครั้ง
“คือคุณหนูใหญ่” เหล่าอู๋พูด
“ภรรยาของฉัน?” ใบหน้าของมู่หรงฉางเฟิงประหลาดใจเล็กน้อย
