NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – บทที่514 ดูถูกลูกพี่หลิน

บทที่514 ดูถูกลูกพี่หลิน

บทที่514 ดูถูกลูกพี่หลิน

ในหลายปีนี้ที่ตงไห่ หลี่ฝางได้รับการข่มเหงจากพวกลูกคนรวยมาไม่น้อย

โจวเจ๋ ส้งเสียง ตู้เฟย แม้แต่ว่าหลี่หลง ต่างเหยียบหัวของหลี่ฝาง

ดังนั้น ข้างในลึกลงในกระดูกของหลี่ฝาง ไม่มีความรู้สึกดีๆเลยต่อพวกลูกคนรวยนี้

ส้าวส้วยหัวเราะ พูดว่า:“ไม่แคร์ เจ้านายไม่จำเป็นต้องเปลี่ยน ที่จริงไม่ชอบพวกคนเลวเหมือนกับเป็นศัตรูเรานั้นก็ดี ก็แค่ ในพวกลูกคนรวยก็มีคนดีๆอยู่”

“เช่นผมเหรอ?”หลี่ฝางหัวเราะอย่างไร้ยางอาย

ส้าวส้วยหัวเราะตาม:“ใช่ เจ้านายคือคนดีที่ชอบผดุงความยุติธรรม”

“ก็แค่ เกิดเรื่องแบบนี้ออกมา ยังทำความร่วมมือกับต้าหัว กรุ๊ป จะดูไม่ดีไปหรือเปล่า?”ส้าวส้วยขมวดคิ้ว ถาม

หลี่ฝางยิ้มให้ แล้วพูด:“แล้วแต่เขาเถอะ ยังไงซะก็มีความร่วมมืออยู่ ถ้าพวกเขากล้ามายุ่ง ก็แค่จัดการพวกเขา”

“และผมก็ยังพูดกับทางหวางเห้าแล้วว่า ให้เขาปฏิบัติกับทหารปลดประจำการพวกนี้ดีๆ หาทางผูกพันด้วยจิตใจ ล้วนแต่ทำงานให้ทั้งนั้น ทำงานให้ใครไม่ทำให้ใคร?แค่ปฏิบัติกับพวกเขาดีๆ ก็ถือว่าพวกเขาทำสัญญาที่ต้าหัว กรุ๊ป แต่ใจไม่ได้อยู่ที่ต้าหัว กรุ๊ป”หลี่ฝางพูดเบาๆ

ส้าวส้วยไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับคำถามเรื่องต้าหัว กรุ๊ปต่อ แต่ถามว่า:“ผู้หญิงคนนั้นจะทำยังไง?”

“ผู้หญิงคนนั้น……”

หลี่ฝางถอนหายใจ สำหรับไห่เย่น หลี่ฝางก็ไม่รู้ว่าจะจัดการอย่างไรดี

“ไปคุยกับเธอหน่อยไหม?”ส้าวส้วยถาม

หลี่ฝางคิดอยู่สักพัก ส่ายหน้าแล้วพูด:“ช่างเถอะ เรื่องที่หยิ่นเหล่ยโดนจัดการนี้ อีกเดี๋ยวไห่เย่นก็น่าจะรู้”

“ถ้าเธอตระหนักได้ ก็น่าจะเข้าใจความหมายของผม ถึงแม้ผมไม่อยากให้โอกาสใดๆเธอ แต่ถ้าเธอคิดได้จริงๆ เปลี่ยนเป็นคนใหม่ คบกับหลี่ซ่วยซ่วยดีๆ อนาคตผมก็ไม่ทำให้เธอลำบาก”

“แต่ถ้าเธอทำร้ายหลี่ซ่วยซ่วยต่อ คุณก็ดูเองว่าจะทำไงละกัน”

“ทำอุบัติเหตุ ทำให้เธอเสียโฉม หรือว่าทำให้ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ไปเลย ก็ได้หมด”หลี่ฝางพูด

“ครับ ผมจะหาคนไปจับตาดูเธอ”

ส้าวส้วยพยักหน้าพูด

“ทางมู่เสี่ยวไป๋มีการเคลื่อนไหวอะไรไหม?”หลี่ฝางเปิดปากถาม

ส้าวส้วยส่ายหน้า:“ไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรมาก แต่เขาไปหาเฉินฝูเซิงครั้งหนึ่ง ฝูเซิงไม่ไว้หน้าเขา ก็ไล่เขาออกมาเลย”

“เขากับเฉินฝูเซิงมีปากเสียงกัน ก็หมายความว่า ตระกูลมู่ก็มีพันธมิตรน้อยลงไปอีกคน”

หลี่ฝางแปลกใจหน่อยๆ:“คุณแน่ใจเหรอว่าช่วงนี้มู่เสี่ยวไป๋ไม่ได้ทำอะไร?”

คืนวันนั้น หลี่ฝางคลุมเครือกับหลินชิงชิงทางวิดีโอคอล จงใจให้มู่เสี่ยวไป๋เห็น

จากความรู้สึกของมู่เสี่ยวไป๋ที่มีต่อหลินชิงชิง นี่ก็น่าจะแก้แค้นตัวเองอย่างบ้าคลั่งสิถึงจะถูก

แต่สองสามวันนี้ มู่เสี่ยวไป๋ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเลย ทำให้หลี่ฝางไม่เข้าใจหน่อยๆ

“โหจื่อนั้น ไม่ใช่ว่าแอบติดกล้องวงจรปิดที่โทรศัพท์ของเขาเหรอ?เขาทำอะไรไป พวกเราน่าจะรู้ดีนะ”หลี่ฝางถาม

“หลังจากออกจากโรงพยาบาล มู่เสี่ยวไป๋ก็เปลี่ยนโทรศัพท์”

“เหมือนว่าเขาจะพบว่าโทรศัพท์มีปัญหา ถูกคนลงมือทำบางอย่าง อีกอย่าง ทางเสี่ยวโจว ก็ออกมาแล้ว”ส้าวส้วยพูด

“ออกมาเร็วขนาดนี้เชียว?”หลี่ฝางขมวดคิ้ว

“ใช่ เสี่ยวโจวไม่ได้เป็นคดีใหญ่อะไร หลังจากหมาทิเบตันตาย ตระกูลมู่ก็ไปหาคนจัดการให้ ไปประกันตัวออกมา ซึ่งที่จริงก็ไม่ได้ยาก แค่พิสูจน์ว่าเสี่ยวโจวมีโรคร้ายแรง เช่นโรคหัวใจอะไรพวกนี้ ก็สามารถประกันตัวออกมาระหว่างรอพิจารณาคดี ต้องโทษโดยที่ไม่ได้เข้าคุกได้”

ส้าวส้วยพูดนิ่งๆ:“เรื่องแบบนี้ หลายๆคนกำลังทำอยู่”

หลี่ฝางตอบอืมไป:“เสี่ยวโจวออกมา สำหรับพวกเราแล้วไม่ถือว่าเป็นเรื่องแย่อะไร”

“มู่เสี่ยวไป๋แค่ต้องการบอดี้การ์ดมาคุ้มครองตัวเองเท่านั้น”ส้าวส้วยก็ไม่แคร์สุดๆ

กังฟูของเสี่ยวโจว สำหรับคนทั่วไปแล้ว ถือว่าสุดยอดมาก

แต่เทียบกับส้าวส้วยแล้ว ถืออ่อนแอมาก

“ส้าวส้วย ไปเจอคนๆหนึ่งกับผมเถอะ”

หลี่ฝางพูดอย่างจริงจัง:“บางทีเขาอาจจะบอกผมว่า ช่วงนี้มู่เสี่ยวไป๋ทำอะไรไปบ้าง”

“จางกงหมิง?”ส้าวส้วยมองที่หลี่ฝางแล้วถาม

หลี่ฝางแปลกใจหน่อยๆ:“คุณรู้ได้ไง?”

“แค่เดา นอกจากจางกงหมิงแล้ว ก็ไม่มีใครสามารถบอกคุณเรื่องของมู่เสี่ยวไป๋ได้”

ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า:“มู่เสี่ยวไป๋คือคนที่ระวังตัวมาก ที่จริงตระกูลมู่มีคนของพวกเรา แต่มู่เสี่ยวไป๋ทำอะไร หลายๆครั้งก็ปิดบังแม้แต่มู่เจิ้งถัง ดังนั้นจึงสืบข่าวอะไรไม่ได้นัก”

“คุณหมายความว่า ตระกูลมู่ก็มีหน่วยมืด?”หลี่ฝางแปลกใจเล็กน้อย

ไม่ใช่แค่แม้แต่สี่ตระกูลใหญ่ ที่มีหน่วยมืดอยู่ คิดไม่ถึงว่าแม้แต่ตระกูลมู่ ก็มีหน่วยมืดสอดแนมเข้าไปด้วย

“หน่วยมืดมีกี่คนกันแน่?”

ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า:“ไม่เยอะ แค่ห้าสิบคนได้ แต่พวกเขาล้วนแต่เป็นสายลับที่ยอดเยี่ยม”

หลี่ฝางบอกที่อยู่ของจางกงหมิงให้ส้าวส้วย ส้าวส้วยก็สตาร์ทรถออก

ครึ่งชั่วโมงถัดมา เบนซ์G-Classก็ขับมาที่หน้าชุมชนเก่าแก่โทรมๆแห่งหนึ่ง

ชุมชนนี้ มีมาหลายสิบปีแล้ว ส่วนมากกลายเป็นตึกสูงที่อาจถล่มได้แล้ว

ที่พักอาศัยนั้น ล้วนแต่เป็นพวกชายชราหญิงชรา ที่พวกเขาทำใจออกไปไม่ได้ และก็ไม่มีความสามารถที่จะออกไปได้

หลังจากลงจากรถ หลี่ฝางก็หาที่สูบบุหรี่

“ไม่เข้าไปเหรอ?”ส้าวส้วยถาม

“เดี๋ยว ตอนนี้จางกงหมิงยังไม่ว่าง”หลี่ฝางพยักหน้า แล้วพูด

ไม่นานนัก ส้าวส้วยก็พบจุดที่ผิดปกติ เขาพวกคนหนุ่มที่เดินไปเดินมา ตอนที่พวกเขาเดิน ไม่หยุดหันมามอง ดูระวังตัวอย่างมาก

ส้าวส้วยขมวดคิ้ว:“คนหนุ่มพวกนี้ น่าจะไปยุ่งกับสิ่งที่ไม่ควรยุ่ง”

หลี่ฝางพยักหน้า ไม่ได้ปิดบังส้าวส้วย พูดไปตรงๆ:“อือ คนพวกนี้ ขายยาในถิ่นของพวกเรา หวางเห้าไปเจอพวกเขา แต่ไม่ได้จัดการพวกเขา หวางเห้าสืบหาเบาะแส ติดตามคนพวกนี้ไป สืบเจอสองคน”

“คนหนึ่งคือจางกงหมิง?”สีหน้าของส้าวส้วย จู่ๆก็เย็นชาลง

หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า:“ใช่ แล้วก็อีกคนก็คือหมาจื่อ”

“ลูกพี่หลินไอ้แก่เจ้าเล่ห์นั่นออกมาอีกแล้วเหรอ?”ส้าวส้วยขมวดคิ้ว:“ผมคิดว่าเขาจะยอมวางมือลง คิดไม่ถึงว่า ……”

“น่าจะเงินหมด”หลี่ฝางพูด

“เขาเงินหมดห่าไรล่ะ ลูกพี่หลินมีบัญชีอยู่ที่ต่างประเทศ ในนั้นมีเงินตั้งเท่าไหร่ไม่รู้ ลุงเฉียนบอกว่า ธุรกิจด้านนี้ของลูกพี่หลิน ทำยิ่งใหญ่มาก ทางเมืองเอก ก็เอาสินค้ากับลูกพี่หลิน”

“ก่อนหน้านี้ พวกเราดูถูกลูกพี่หลิน เขาไม่ได้ธรรมดาอย่างที่เห็นแน่นอน”

สีหน้าของส้าวส้วยซับซ้อนหน่อยๆ:“ที่จริงความแข็งแกร่งของเขา ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเหยสง”

“ลูกพี่หลินสุดยอดกว่าเหยสงอีก?ไม่มั้ง?”

หลี่ฝางไม่อยากจะเชื่อหน่อยๆ:“ถ้าแบบนี้ ทำไมเขาลูกพี่หลินต้องแบ่งพื้นที่กับลูกพี่หลี่ที่ตงไห่อย่างเท่าเทียมกันล่ะ เขาทำลายลูกพี่หลี่ได้เลยสิแบบนี้”

“นี่คือความฉลาดของเขา เขาติดดินมาก ไม่ว่าใครก็ไม่เชื่อว่า เจ้าถิ่นของตงไห่ จะถือธุรกิจขนาดใหญ่ไว้”

“ตอนที่พวกเราสืบตระกูลมู่ จึงพบว่า เมื่อก่อน พวกเราคิดว่าลูกพี่หลินคือคนที่มู่เสี่ยวไป๋สนับสนุน แต่ต่อมาผมถึงรู้ว่า ไม่ใช่แบบนี้เลย”

“ลูกพี่หลินคนๆนี้ติดดินมาก”

ส้าวส้วยขมวดคิ้ว พูดว่า:“เขาไม่ธรรมดา แม้แต่พวกเราก็ยังหลอก”

“แต่ เงินของเขา ทำได้เยอะพอแล้ว พวกเราจงใจทิ้งทางรอดให้เขา ให้เขาวางมือจากกิจการอำนาจ ลุงเฉียนก็คิดว่า ลูกพี่หลินคงไม่ปรากฏตัวอีก แต่ใครจะไปรู้ว่าเขายังจะปรากฏตัวอีก”

ส้าวส้วยมองหลี่ฝางแวบหนึ่ง พูดว่า:“เจ้านาย ที่ลูกพี่เกลียดที่สุด ก็คือของพวกนี้ กลัวว่า ……”

“ทางที่ดีคุณควรเตรียมใจไว้ดีกว่า”ส้าวส้วยพูด

หลี่ฝางเข้าใจความหมายของส้าวส้วย ความหมายของส้าวส้วยนี้คือ พ่อของตัวเอง เป็นไปได้ที่จะลงมือกับลูกพี่หลิน แบบนั้น หลินชิงชิงกับตัวเอง ก็จะอยู่ในสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

สีหน้าของหลี่ฝาง ก็ดูหมองหม่นลงไปอย่างมากทันที

เมื่อก่อนกับฉินวี่เฟย ก็เกือบจะกลายเป็นศัตรูไปแล้วเพราะสาเหตุนี้ ตอนนี้……

หลี่ฝางถอนหายใจ พูดว่า:“รอมีเวลาผมจะไปหาพี่ชิงชิง ค่อยบอกเธอตรงๆละกัน พี่ชิงชิงคือคนที่มีสมอง หวังว่าเธอจะโน้มน้าวลูกพี่หลินได้”

ส้าวส้วยพยักหน้าแล้วพูด:“ถ้าทำให้ลูกพี่หลินหยุดได้ทันเวลา นั่นก็ดีที่สุดแล้ว แต่ผมรู้สึกว่า ความเป็นไปได้แบบนี้จะไม่มากนัก”

“มีประโยคหนึ่งพูดว่า ลงเรือลำเดียวกันแล้วก็ยากที่จะปลีกตัวออกมา เป็นไปได้ที่ลูกพี่หลินไม่ใช่ว่าไม่อยากออกมา แต่ว่าเขาออกมาไม่ได้ต่างหาก”

ส้าวส้วยพูด:“ยังไงผู้ชายคนนั้นที่อยู่เบื้องหลังเขา ก็ยากที่จะจัดการ”

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

ยามค่ำคืนดึกๆ ในหอพักแห่งหนึ่งที่ตงไห่

“หลี่ฝาง รีบเอาน้ำล้างเท้ามาให้ฉันเร็วๆ ”

ได้ยินเสียงตะโกนเรียก หลี่ฝางไม่รีรอเลยสักนิด รีบไปยกน้ำล้างเท้าของเจ้าอ้วนมาให้

“รอเดี๋ยว ถุงเท้าก็ช่วยซักด้วยเลย ไม่ซักมาหลายวันแล้ว เหม็นตายห่า” หลี่ฝางยกกะละมังล้างเท้าขึ้นมา เจ้าอ้วนก็พูดขึ้นมาอีกทันที

หยิบถุงเท้าที่เหม็นเน่าของเจ้าอ้วนแล้ว หลี่ฝางก็เดินเข้าไปในห้องน้ำของหอพัก จากนั้นเริ่มยุ่งๆ

เขาไม่เพียงแค่ซักถุงเท้าของเจ้าอ้วน ยังต้องซักเสื้อนักเรียนของเพื่อนร่วมห้องคนอื่นอีกด้วย รองเท้า กางเกงใน……

“เกาเสิ้ง ช่วงนี้นายยิ่งอยู่ยิ่งเกินไปแล้วนะ นายเห็นหลี่ฝางเป็นอะไร เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของนาย ไม่ใช่คนใช้นะ”

หัวหน้าห้องโจวหยางทนดูต่อไปไม่ไหว จึงว่าเจ้าอ้วนสองสามคำ

“หัวหน้า ผมกำลังช่วยเขา เขาขาดเงินไม่ใช่เหรอ? ผมจ่ายเงินให้เขาอยู่” เจ้าอ้วนยิ้มๆ ไม่สนใจ

“ใช่ไหม หลี่ฝาง? ” เจ้าอ้วนตะโกนถามหลี่ฝางไปทางห้องน้ำ

“ใช่ ขอบใจนายที่ช่วยอุดหนุนธุรกิจของผม เกาเสิ้ง” หลี่ฝางหันหน้ามายิ้ม ตอบหนึ่งคำด้วยความทราบซึ้งน้ำใจ

เห็นเป็นเช่นนี้ โจวหยางได้แต่ส่ายหัวและถอนหายใจ

หลังจากที่พ่อแม่หายตัวไป หลี่ฝางได้แค่พึ่งการซักเสื้อผ้าให้คนอื่น ทำการบ้าน ช่วยวิ่งซื้อของเป็นต้น เพื่อหารายได้มาเป็นค่าใช้จ่ายและจ่ายค่าเทอม

ไม่นาน โจวหยางเดินเข้าไปในห้องน้ำ: “หลี่ฝาง ถ้านายไม่มีเงินจริงๆ ผมยืมให้นายได้”

“ไม่ต้องหรอกครับ ขอบคุณนะ” หลี่ฝางไม่อยากใช้ชีวิตด้วยการพึ่งพาความช่วยเหลือจากคนอื่น อีกอย่าง เงินที่ยืมมา สุดท้ายก็ต้องคืนอยู่ดีไม่ใช่หรือ?

โจวหยางมองความคิดของหลี่ฝางออก: “ไม่เป็นไร ไม่ต้องรียคืนครับ รอให้นายเรียนจบก่อนค่อยคืนก็ได้ครับ”

หลี่ฝางหัวเราะขมขื่น: “หัวหน้า อีกนานกว่าจะเรียนจบเลยนะ”

โจวหยางส่ายหัวอีกครั้ง แล้วกลับไปบนที่นอนของตนเอง

“ผมว่านะ หัวหน้าอย่ากังวลไปเลย ไม่ใช่ไม่รู้ว่าหลี่ฝางตอนนี้มีสถานการณ์อย่างไร นายช่วยไหวเหรอ? ” จางเสี่ยวเฟิงคนที่อายุโตกว่าทุกคนในห้องยิ้มและพูด

“ใช่ ถ้าไม่มีพวกเรา เรื่องกินของเขายังมีปัญหาเลย” เกาเสิ้งพูดด้วยความภูมิใจ

พอหลี่ฝางทำงานเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว กำลังเตรียมจะเข้านอน จางเสี่ยวเฟิงก็พูดขึ้นมา: “หลี่ฝาง อาการอยากสูบบุหรี่กำเริบอีกแล้ว นายไปซื้อให้ฉันซองหนึ่งสิ เหมือนเดิม”

สีหน้าของหลี่ฝางรู้สึกลำบากใจ: “ตอนนี้ก็ห้าทุ่มแล้วนะ ประตูมหาวิทยาลัยก็ปิดแล้ว”

“อย่าพูดมาก กูเพิ่มเงินให้นายสิบหยวน ไปไม่ไป? ” จางเสี่ยวเฟิงโยนเงินลงบนพื้น พูดด้วยความโมโห

“งั้นผมปีนกำแพงออกไปซื้อให้”

หลี่ฝางเก็บเงินบนพื้นขึ้นมา แล้วเดินออกจากหอ

“หลี่ฝางคนนี้นี่ ขอแค่ให้เงินเท่านั้น แม้แต่ขี้ก็ยอมกิน” เพิ่งเดินออกจากห้อง หลี่ฝางก็ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของเกาเสิ้ง

“ก็นั่นสิ? ถ้าผมเป็นเขา ไปตายเสียดีกว่า จะอยู่ให้อายคนอีกทำไม” จางเสี่ยวเฟิงก็พูดเห็นด้วย

หลี่ฝางได้ยินแล้วกำมือแน่นๆ ด้วยความโมโหอย่างมาก

แต่หลังจากนั้นสักพัก หลี่ฝางก็ค่อยๆ ปล่อยวาง คนอื่นเค้าก็พูดไม่ผิดอะไรนี่ ตนเองก็เป็นแค่คนจนๆ ที่ไม่มีศักดิ์ศรีอยู่แล้ว

ปีนกำแพงไปถึงซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่งที่เปิดตลอด24ชั่วโมง หลี่ฝางซื้อบุหรี่เสร็จและเตรียมตัวจะกลับหอ มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาในซูเปอร์มาร์เก็ต

หญิงคนนี้เหลือบไปมองหน้าหลี่ฝางหนึ่งครั้ง สายตาเหมือนมีอะไรบางอย่าง ลำคอของเธอขยับ จากนั้นก็หันหน้าไปอีกข้าง แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นหลี่ฝางอย่างนั้น

ผู้หญิงคนนี้ชื่อเซี่ยลู่ เป็นเพื่อนบ้านของหลี่ฝาง ยังเป็นหนึ่งในดาวในโรงเรียนอีกด้วย

เมื่อก่อนสถานะทางบ้านของหลี่ฝางรวยมาก การเรียนก็ดี ตอนนั้นเซี่ยลู่วันๆ คอยตามหลังของเขาอยู่ทุกวัน ทั้งสองตระกูลเป็นมิตรที่ดีต่อกัน ยังมีการสัญญาหมั้นให้ทั้งสองคนตั้งแต่เด็กอีกด้วย

ส่วนชายที่อยู่ข้างๆ เซี่ยลู่ คือเพื่อนนักเรียนในห้องของหลี่ฝาง ชื่อตู้เฟย เป็นลูกเศรษฐี หน้าประตูซูเปอร์มาร์เก็ตมีรถBMWจอดอยู่ นั่นก็คือรถของเขา

“เถ้าแก่ เอาถุงยางให้ผมหนึ่งกล่อง” ตู้เฟยตะโกนบอก

เซี่ยลู่หน้าแดงขึ้นมาทันที ต่อหน้าหลี่ฝางมีความรู้สึกอาย: “พี่เฟย ท้องของฉันไม่ค่อยสบายหน่อย เราเอาไว้วันหลังละกันนะ”

“วันหลังห่าอะไร เป็นเพราะนายคนนี้ใช่ไหม? ” ตู้เฟยหันหน้าไปชี้หลี่ฝางแล้วถาม

“อย่าคิดว่าผมไม่รู้เรื่องระหว่างเธอสองคนนะ แต่นั่นมันเป็นอดีตไปแล้ว” ตู้เฟยสีหน้าเข้มขรึม ซักถามเซี่ยลู่ตรงๆ : “ทำไม คุณยังไม่ลืมเขาเหรอ? ”

เซี่ยลู่ส่ายหัวและรีบปฏิเสธ: “หนุ่มจนๆ แบบนี้ ฉันจะลืมเขาไม่ลงได้ไง? ”

“ฉันไม่สบายท้องจริงๆ ”

“พูดแล้วก็น่าแปลกใจ เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่ คงจะเป็นเพราะเจอใครบางคน ท้องถึงได้สะอิดสะเอียน” เพื่อที่จะเอาใจตู้เฟย เซี่ยลู่พูดอย่างโหดร้าย

“ฮาฮา ผมเห็นเขาแล้วก็รู้สึกอยากอ้วกเหมือนกัน”

ตู้เฟยหัวเราะดังๆ ยื่นมือไปตบหน้าหลี่ฝางหนึ่งที: “ยังไม่รีบไสหัวไปอีก ไม่ได้ยินเหรอ? ว่าแฟนฉันเห็นแกแล้วรู้สึกสะอิดสะเอียน? ”

หลี่ฝางกัดฟันแน่นๆ จ้องหน้าตู้เฟยอย่างเย็นชา

สีหน้าของตู้เฟยตะลึงสักพัก จากนั้นก็ถีบที่ท้องของหลี่ฝางอีกครั้ง: “ยังกล้าจ้องฉันอีกเหรอ? แกไม่พอใจอะไร? ”

“พี่เฟย อย่าตีอีกเลย” เซี่ยลู่เข้าไปห้าม

“ทำไม? เห็นอกเห็นใจมัน? ”

“ไม่หรอก? ฉันแค่รู้สึกว่าเราไม่ควรไปถือสาและยุ่งเกี่ยวกับคนจนๆ แบบนี้หรอก” เซี่ยลู่รีบส่ายหัว

ตู้เฟยทำเสียงฮึ่ม แล้วยื่นมือไปรับกล่องถุงยางจากเถ้าแก่ร้าน และพูดว่า: “เซี่ยลู่ คืนนี้ฉันไม่สนว่าเธอจะประจำเดือนมาหรือว่าปวดท้อง แต่ว่าเธอปลุกไฟราคะของฉัน อย่าคิดหนีนะ? ”

“หลี่ฝาง แกจำไว้ หลังจากวันนี้อยู่ห่างๆ เซี่ยลู่ไว้ ไม่อย่างนั้นเห็นนายครั้งหนึ่ง เตะครั้งหนึ่ง” ก่อนจะไป ตู้เฟยเตือนหลี่ฝางด้วยถ้อยคำที่โหดเหี้ยม

เช็ดๆ รอยเท้าบนเสื้อ หลี่ฝางปีนกำแพงกลับไปถึงหอพัก

หลี่ฝางกลับมาดึกเกิน ยังถูกจางเสี่ยวเฟิงด่าอีกชุดใหญ่

หลี่ฝางทนไม่ไหว กัดฟันและแอบร้องไห้อยู่ใต้ผ้าห่มทั้งคืน

เช้าวันถัดมาตื่นมา หมอนของหลี่ฝางยังเปียกชื้นอยู่เลย ขณะนั้น เขาสังเกตเห็นในมือถือมีสายที่ไม่ได้รับสามสิบกว่าสาย

“ทำไมเป็นสายจากต่างประเทศทั้งหมดเลย? ”

หลี่ฝางเปิดดูสักพัก สงสัยว่าเป็นพวกนักต้มตุ๋นมืออาชีพโทรมา

“ยังมีข้อความ เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 1,000,000.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,325.00 หยวน” หลี่ฝางอ่านหนึ่งรอบ คิดว่าต้องเจอพวกนักต้มตุ๋นแน่ๆ

ในตอนนี้ หลี่ฝางรีบถอนเงินในวีแชทที่ได้ออกมา

มือถือดังขึ้นตึ้ดหนึ่งเสียง หลี่ฝางรู้สึกมึนงง

“ธนาคารABC วันที่ 12 เดือน 11 ปี x เวลา 07:14 น. เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 300.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,625.00 หยวน”

ข้อความที่มีเงินโอนเข้าหนึ่งล้าน กับข้อความที่มีเงินโอนเข้าสามร้อย เลขเหมือนกัน?

ถ้าเป็นนักต้มตุ๋น เขาจะรู้ยอดเงินคงเหลือของหลี่ฝางได้ไง

นั่นก็คือ เงินหนึ่งล้านที่โอนเข้ามานี้เป็นเรื่องจริง

นึกถึงตรงนี้แล้ว หลี่ฝางรีบลุกขึ้นมาเหมือนคนบ้าและวิ่งออกจากโรงเรียน

ไปถึงตู้เอทีเอ็มของธนาคารแห่งหนึ่ง หลี่ฝางใส่บัตรเอทีเอ็มของตนเองเข้าไป นิ้วมือกดรหัสเอทีเอ็ม

“ผมกำลังฝันไปแน่ๆ ” เห็นมียอดเงินในบัญชีหนึ่งล้านกว่า หลี่ฝางส่ายหัว เขาไม่กล้าเชื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

เบอร์โทรแปลกๆ นั่นโทรมาอีกครั้ง ครั้งนี้หลี่ฝางไม่ลังเลเลยสักนิด รีบรับสายโทรศัพท์นั้น

“เสี่ยวฝาง……” ในสายโทรศัพท์ทางโน้นเป็นเสียงที่คุ้นหูดังขึ้นมา

“พ่อ? ใช่พ่อ…..ใช่พ่อไหม? ” สองมือของหลี่ฝางสั่นแรงขึ้น

“ใช่ พ่อเอง ฉันกับแม่แกไม่อยู่ หลายปีมานี้แกสบายดีไหม? ต้องลำบากมากแน่ๆ ใช่ไหม? เมื่อกี้พ่อโอนเงินหนึ่งล้านเข้าบัญชีให้แล้ว ใช้ไปก่อนนะ ถ้าไม่พอพ่อจะโอนให้อีก ใช่สิ ไม่ได้เจอกันมาหลายปี แกคงคิดถึงพวกเรามากใช่ไหม? ” พ่อของหลี่ฝางถามไถ่ติดกันหลายประโยค

หลี่ฝางแน่ใจว่าเขาคือพ่อตนเองแล้ว น้ำตาก็ไหลและนั่งร้องไห้ลงกับพื้นทันที เขาพิงตู้เอทีเอ็มไว้ มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ มืออีกข้างก็เช็ดน้ำตาไปด้วย

“ผม……คิดถึง…..พวกท่านจะตายอยู่แล้ว”

“ดี ดีแล้วลูก หลายปีมานี้ลำบากแกมากพอแล้ว แต่ว่าอย่าเกลียดพ่อนะ ถ้าจะเกลียด ก็ไปเกลียดปู่ของแกโน่น เขาเป็นคนวางแผน……”

หลี่ฝางพูดแทรกขึ้นมา: “เดี๋ยว ปู่ของผมตายไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ”

“ตายที่ไหน ตาเฒ่านั่น พ่อก็อยากให้ตายตั้งนานแล้ว พ่อแค่หลอกแกมาสามปี ตาเฒ่านั่นหลอกพ่อมานานสิบกว่าปี……สามปีก่อนตาเฒ่ามารับพ่อกลับบ้าน แล้วมาบอกพ่อว่าเขายังไม่ตาย ยังบอกกับพ่อว่าเขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด แกว่าตาเฒ่าบ้านี่ยังมีคุณธรรมอยู่รึเปล่า หลอกว่าตัวเองตายแบบนี้ยังทำออกมาได้”

“มหาเศรษฐีที่รวยที่สุด? ”

“ไอ้ลูกอกตัญญู ว่าใครตาเฒ่า เดี๋ยวตีให้ตายเลย” ในโทรศัพท์ทางนั้นมีเสียงสั่นตะโกนมา แต่เสียงในนั้น หลี่ฝางได้ยินพ่อตนเองพูดคุยอยู่: หลี่เจียเฉิน ถ้าท่านยังกล้าตีผมอีก ผมจะตัดขาดความเป็นพ่อลูกกับท่าน

หลี่เจียเฉิน? เขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุดในภูมิภาคเอเชียไม่ใช่เหรอ?

เดี๋ยว! ปู่ของผมเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท