บทที่516 แผนของตระกูลมู่
หลี่ฝางถามอย่างประหม่า:“งั้นคุณได้ยินข่าวอะไรที่มีประโยชน์บ้างไหม?”
“ไม่นะ ไม่ใช่ว่ามู่เสี่ยวไป๋จะไม่รู้ความสัมพันธ์ของคุณสองคน พอพูดถึงคุณ มู่เสี่ยวไป๋ก็จะหาเหตุผลที่จะกำจัดผม ……”
“แต่สามคนนี้รวมตัวกัน จะต้องมีเจตนาไม่ดีแน่ คุณระวังตัวเองเถอะ”จางกงหมิงพูด
“ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม?”หลี่ฝางถามต่อ
“มี เรื่องยา ถึงแม้จะเป็นอาผมที่ให้ของพวกนี้กับผม แต่ที่จริงแล้วผมก็คือคนขายคนหนึ่ง ที่คุยเรื่องความร่วมมือจริงๆนั้น คืออาผมกับมู่เสี่ยวไป๋ พูดตรงๆแล้ว เมื่อก่อนผมดูถูกคุณอาผมจริงๆ เมื่อก่อนผมคิดว่าอาผมก็แค่นักเลงหัวไม้ มู่เสี่ยวไป๋นั้นถือว่าเป็นแหล่งเงินก้อนใหญ่ของเขา แต่ครั้งที่แล้วมู่เสี่ยวไป๋เห็นอาผม ก็เอาแต่เรียกลูกพี่หลิน ตอนนั้นผมถึงรู้ว่า ตัวตนของอาผมไม่ธรรมดาเลย”
“คนอย่างมู่เสี่ยวไป๋ กำลังก้มหัวให้ซือถูเฟย มู่หรงฉางเฟิงสองคนนี้ ก่อนหน้านี้ ผมไม่เคยเห็นเขาก้มหัวให้ใคร”
จางกงหมิงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง:“อาผม อีกคน”
สีหน้าของหลี่ฝาง ก็ไม่ได้ดูดีมากนัก
“อาคุณไม่ธรรมดาจริงๆ”
หลี่ฝางพูด:“รวมถึงเหยสงเมื่อก่อน ก็เอาสินค้ากับลูกพี่หลินทั้งนั้น”
“ครั้งที่แล้วไม่ใช่ว่ามีพวกลูกคนรวยตายไปเป็นกลุ่มเหรอ นั่นเพราะว่ากินสินค้าของเหยสงจนตาย เดิมทีคิดว่าหลังจากสินค้าพวกนี้เกิดปัญหา ลูกพี่หลินจะเก็บสินค้าไป แล้วจะหยุดอยู่แค่ตรงนี้ คิดไม่ถึงว่า เขาจะทำอีกครั้ง”
หลี่ฝางถอนหายใจ แล้วพูด:“ผมก็ลำบากใจมาก”
“ลำบากใจอะไร?”จางกงหมิงถาม
“พูดความจริงกับคุณละกัน ที่จริงครั้งที่แล้วที่เกิดเรื่อง เป็นพวกเราที่ทำเอง คนที่ส่งยานั่น ถูกพวกเราจัดการเรียบร้อย เขาแอบใส่ส่วนผสมไปในยา จึงเป็นสาเหตุหลักๆที่ทำให้ลูกคนรวยพวกนั้นตาย คุณคิดดู หลังจากเกิดเรื่องนี้ ทางด้านเมืองเอกต้องตรวจสอบอย่างเข้มงวดแน่ ใครจะไปคิดว่าลูกพี่หลินจะกระทำผิดตามที่กฎหมายกำหนด แล้วก็คุณ ความกล้าของคุณก็มากเหลือเกินนะ?”
“คุณคงคิดไม่ถึงว่า ถ้าสืบเสาะเอา คนของหวางเห้า ก็คือพวกตำรวจ แล้วนั่นคุณจะไม่จบเห่เหรอ?”
หลี่ฝางกลอกตาใส่จางกงหมิง แล้วพูด
“ผมเคยคิดถึงปัญหานี้”จางกงหมิงพูด:“นั่นไม่ใช่เรื่องแย่อะไร”
“เป้าหมายที่ผมติดตามมู่เสี่ยวไป๋ ก็เพื่ออู๋เฟยเพื่อนรักของผมเท่านั้น ในเมื่ออู๋เฟยออกมาแล้ว งั้นผมก็ไม่จำเป็นต้องขายชีวิตให้มู่เสี่ยวไป๋ต่อไป ถ้าถูกจับได้จริงๆ สำหรับผมแล้ว ถือว่าเป็นเรื่องดี”
“หลายวันก่อน ผมไปเยี่ยมเสี่ยวโจวที่คุก เสี่ยวโจวใช้ชีวิตอย่างสบายใจมาก ผมเห็นรอยยิ้มที่ใบหน้าเขา อิจฉาจริงๆ พูดตรงๆนะ ติดตามมู่เสี่ยวไป๋ ทำเรื่องที่ร้ายแรงทำลายคนอื่น ชีวิตแบบนี้มันน่าเศร้าจริงๆ”
“ตระกูลมู่เสียหายไปห้าร้อยล้าน เรื่องนี้คุณน่าจะรู้สินะ?”
มองหลี่ฝาง จางกงหมิงก็หัวเราะเหอะเหอะ:“ดูเหมือนผมจะถามคำถามโง่ๆนะ ที่ไปเอาเงินห้าร้อยล้านของตระกูลมู่ คือพวกคุณเองใช่ไหม?”
หลี่ฝางพยักหน้า ก็ไม่ปิดบัง:“ผมอยู่ในเหตุการณ์”
“มีพวกคุณจริงๆด้วย หลังจากปล้นไปห้าร้อยล้านนั่นก็เอาไปโปรยลง ตระกูลมู่เสียหายย่อยยับ พูดตรงๆนะ การกระทำของพวกคุณนี้ เกือบจะทำให้ตระกูลมู่ตาย ไม่ใช่แค่ทำให้โครงการหลุดไป แต่ยังทำให้หมดทุนหมุนเวียนด้วย ทรัพย์สินของตระกูลมู่ก็เงินพวกนั้นแหละ ถูกพวกคุณเอาไปโปรยปรายหมดแล้ว”
“ดังนั้นเมื่อหลายวันก่อน มู่เจิ้งถังร่วมมือกับนักธุรกิจทางตอนใต้กลุ่มหนึ่ง ทำผลิตภัณฑ์อาหารเสริม ไม่รู้ว่าคุณได้ดูทีวีหรือไม่ หลายวันนี้ ที่ฉายไปมาในทีวี ก็ยาในขวดสีฟ้านั่นล่ะ บอกว่าคนสูงอายุดื่มไปแล้วจะทำให้อายุยืนแล้วยังช่วยในการนอนหลับ แม่เอ๊ย ต้มตุ๋นชัดๆ”
“ต้มตุ๋น?”
หลี่ฝางตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็เข้าใจขึ้นมา
ผลิตภัณฑ์อาหารเสริมแบบนี้ โดยมากก็ทำร้ายคนนั่นแหละ ซึ่งการรักษาที่อยู่ในนั้น กลับมีแค่เล็กน้อย
แต่พวกเขากลับขายในราคาสูง ขายให้พวกคนแก่ในชุมชนนั้น ทำกำไรมหาศาลได้จากมัน
กว่าทุกคนจะรู้ว่านี่คือการต้มตุ๋น ก็สายไปแล้ว
พวกพ่อค้าก็หนีไปหมด
“ใช่ ต้มตุ๋น มู่เจิ้งถังปูทางให้คนพวกนี้อยู่เบื้องหลัง ติดต่อช่องทีวีของท้องถิ่นให้คนพวกนี้ รวมทั้งโปสเตอร์ในรถโดยสารประจำทาง ถนนในตอนนี้ แล้วก็การออกอากาศบนทีวี ต่างก็โฆษณาของสิ่งนี้ ล้างสมองของคนแก่ในเมืองเอกหมดแล้ว”
หลี่ฝางขมวดคิ้ว:“แม่เอ๊ย มู่เจิ้งถังไอ้ชิงหมาเกิด หาเงินมาจากเงินสกปรกทั้งนั้นจริงๆ”
หลี่ฝางนึกถึงตอนเด็ก มักจะมีคนหลอกลวงมาที่หมู่บ้าน แล้วก็ทำการขายผลิตภัณฑ์อาหารเสริม
แต่พวกเขาจะบรรยายให้ก่อน ทำให้จิตใต้สำนึกคุณรู้สึกกลัว แล้วก็จะบอกคุณว่า ในร่างกายของคุณมีอันตรายซ่อนอยู่ ถ้าไม่รีบป้องกัน อีกไม่กี่ปีก็จะเป็นยังไงๆ
หลังจากทุกคนรู้สึกกลัว พวกเขาก็จะเริ่มขายยา
แต่ส่วนมากก็จะหลอกไปไม่กี่ร้อย กี่พันหยวน
แต่ถึงจะเป็นเงินแค่นี้ ก็มีความเป็นไปได้ที่จะทำร้ายคนแก่ชนบทให้เกิดโรคร้ายแรงอย่างฉุกเฉินได้
คนแก่ที่มีเงินในเมืองเอกนั้นเยอะมาก ผลิตภัณฑ์อาหารเสริมสีฟ้านั่น ขายก็หลายหมื่นแล้ว
หลี่ฝางอดไม่ไหวที่จะมองจางกงหมิงแล้วถาม:“นี่ทำเงินได้เท่าไหร่กันเชียว?”
“ก็ได้หลายร้อยล้านอยู่ พูดกับคุณอย่างนี้ละกัน คนทางใต้คนนั้น เอาเงินไปไม่ได้เลย มู่เสี่ยวไป๋กำชับผมเป็นการส่วนตัวแล้ว สุดท้ายจำหักหลัง เอาเงินทั้งหมดนี้มาไว้ในมือเอง”
จางกงหมิงพูด
“มู่เจิ้งถังนี่โลภจริงๆ”
“ไม่ใช่แค่โลภ แต่ยังใจดำ พูดตรงๆนะ ทำงานหาเงินแบบนี้ไร้คุณธรรม เสี่ยวฝาง คุณลองดูว่ากลับไปปรึกษากับพ่อคุณได้หรือไม่ ทำการห้ามสักหน่อย”
“ยานี้ยังอยู่ในขั้นตอนการโฆษณา ถึงแม้ปริมาณการขายจะไม่เยอะ แต่ก็มีถึงสามสี่สิบล้าน ตอนนี้พวกเขาขายในจำนวนจำกัด สร้างภาพลวงตาที่เป็นกลยุทธ์กระตุ้นความอยากในการเล่นกับจิตวิทยาของคน รออีกสักพัก รอตอนที่ตลาดต้องการยาประเภทนี้สูงก่อน พวกเขาถึงจะเริ่มขายทิ้งอย่างจริงจัง”
หลี่ฝางพยักหน้า แล้วพูดว่า:“ผมรู้แล้ว”
“ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม?”หลี่ฝางถาม
จางกงหมิงพยักหน้า พูดว่า:“ดูแลตัวเองด้วย”
“แน่นอน คุณก็ด้วย แล้วก็ ทิ้งความคิดโง่ๆไป ถ้าตำรวจจับได้ว่าคุณเล่นของพวกนี้ล่ะก็ คุณตายแน่ คุณกับเสี่ยวโจวไม่เหมือนกัน เสี่ยวโจวอย่างมากก็ทำร้ายคนโดยเจตนา ไม่ได้ทำเรื่องที่ฆ่าคนอะไร ก็แค่ต้องติดคุกไม่กี่ปี แต่เรื่องของคุณถ้าถูกจับได้ ก็ถูกประหาร คุณอายุมากกว่าผม ประสบการณ์ในด้านนักเลงก็เยอะกว่าผม คุณอย่าไปถึงสุดนั้นเลย”
“เราสองคนพี่น้องยังไม่ไปถึงจุดที่จะต้องตาย”
หลี่ฝางมองจางกงหมิง แล้วพูด:“ผมจะคิดวิถีทาง เอาคุณออกมา จากเงื้อมมือของมู่เสี่ยวไป๋ให้ได้”
จางกงหมิงพยักหน้า:“ผมไม่ปล่อยผมไปหรอก”
“สรรพสิ่งอยู่ที่คนกำหนด ไปละ”หลี่ฝางโบกมือให้
“ฝากทักทายชิงชิงให้ผมด้วย ต่อไปผมไปหาเธอไม่ได้อีกแล้ว”จางกงหมิงพูดอย่างมีความหมาย:“เห้อ ชีวิตนี้ อึดอัดจริงๆ”
“ไม่ใช่แค่ไม่สามารถติดต่อคนที่ตัวเองอยากติดต่อ ยังต้องทำเรื่องที่โหดร้ายอีก”จางกงหมิงจับหัวของตัวเอง แล้วขย้ำผม
หลี่ฝางมองเห็นฉากนี้ ก็ปวดใจมาก
คนนอกมองดูแล้ว จางกงหมิงมักจะดูสง่างาม ยโสโอหังอย่างยิ่ง
ตอนนี้ ภายใต้การสนับสนุนของมู่เสี่ยวไป๋ จางกงหมิงก็คือพี่ใหญ่ ใครก็ไม่กล้าแตะต้อง ลูกน้งอในมือก็มีมากกว่าร้อย
ทุกคนต่างคิดว่าทั้งวันจางกงหมิงต้องอยู่ดีกินดีแน่ๆ มีความรุ่งเรืองและมั่งคั่งไม่รู้จบ แต่ความเป็นจริง เขาใช้ชีวิตลำบากยิ่งกว่าตายซะอีก
ตอนที่หลี่ฝางเดินออกมาจากห้องใต้ดิน ก็เห็นศพสองศพ
หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองที่ส้าวส้วยแล้วถาม:“เกิดอะไรขึ้น?”
“น่าจะเป็นเพราะว่ามู่เสี่ยวไป๋ปล่อยจางกงหมิงไม่ลง จึงต้องส่งคนไปตรวจดูเขา”ส้าวส้วยพูด
“คุณหมายความว่า พวกเขาคือสายลับของมู่เสี่ยวไป๋?”
ข้างในใจหลี่ฝางรู้สึกเกร็ง พูดอย่างประหม่า:“งั้นถ้าเป็นสายลับของมู่เสี่ยวไป๋ คุณฆ่าพวกเขาแล้ว งั้นมู่เสี่ยวไป๋จะไม่สงสัยจางกงหมิงเหรอ?”
“ผมไม่มีทางเลือกอื่น พวกเราเห็นผมมาหาจางกงหมิงแล้ว ถ้าพวกเขารอดไป ก็จะทำให้จางกงหมิงยิ่งสลัดไม่ออก”
ส้าวส้วยพูดอย่างทำอะไรไม่ได้:“รอให้มู่เสี่ยวไป๋ถามขึ้นมาก่อน แล้วให้จางกงหมิงไปพูดว่า คิดว่าเป็นยาม จึงจัดการทิ้ง”
“เรื่องนี้มู่เสี่ยวไป๋จะเป็นฝ่ายเสีย เขาก็ไม่กล้าทำอะไรจางกงหมิง ไม่แน่ว่า จากนิสัยของมู่เสี่ยวไป๋ เขาอาจจะไม่ถามจางกงหมิงสักนิด”
ส้าวส้วยตบไหล่ของหลี่ฝาง แล้วพูด:“ไปเถอะ พวกเราจะอยู่นานไปไม่ได้ ถ้าจางกงหมิงเห็นศพ ก็จะเข้าใจเอง”