NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง – บทที่516 แผนของตระกูลมู่

บทที่516 แผนของตระกูลมู่

บทที่516 แผนของตระกูลมู่

หลี่ฝางถามอย่างประหม่า:“งั้นคุณได้ยินข่าวอะไรที่มีประโยชน์บ้างไหม?”

“ไม่นะ ไม่ใช่ว่ามู่เสี่ยวไป๋จะไม่รู้ความสัมพันธ์ของคุณสองคน พอพูดถึงคุณ มู่เสี่ยวไป๋ก็จะหาเหตุผลที่จะกำจัดผม ……”

“แต่สามคนนี้รวมตัวกัน จะต้องมีเจตนาไม่ดีแน่ คุณระวังตัวเองเถอะ”จางกงหมิงพูด

“ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม?”หลี่ฝางถามต่อ

“มี เรื่องยา ถึงแม้จะเป็นอาผมที่ให้ของพวกนี้กับผม แต่ที่จริงแล้วผมก็คือคนขายคนหนึ่ง ที่คุยเรื่องความร่วมมือจริงๆนั้น คืออาผมกับมู่เสี่ยวไป๋ พูดตรงๆแล้ว เมื่อก่อนผมดูถูกคุณอาผมจริงๆ เมื่อก่อนผมคิดว่าอาผมก็แค่นักเลงหัวไม้ มู่เสี่ยวไป๋นั้นถือว่าเป็นแหล่งเงินก้อนใหญ่ของเขา แต่ครั้งที่แล้วมู่เสี่ยวไป๋เห็นอาผม ก็เอาแต่เรียกลูกพี่หลิน ตอนนั้นผมถึงรู้ว่า ตัวตนของอาผมไม่ธรรมดาเลย”

“คนอย่างมู่เสี่ยวไป๋ กำลังก้มหัวให้ซือถูเฟย มู่หรงฉางเฟิงสองคนนี้ ก่อนหน้านี้ ผมไม่เคยเห็นเขาก้มหัวให้ใคร”

จางกงหมิงพูดด้วยสีหน้าจริงจัง:“อาผม อีกคน”

สีหน้าของหลี่ฝาง ก็ไม่ได้ดูดีมากนัก

“อาคุณไม่ธรรมดาจริงๆ”

หลี่ฝางพูด:“รวมถึงเหยสงเมื่อก่อน ก็เอาสินค้ากับลูกพี่หลินทั้งนั้น”

“ครั้งที่แล้วไม่ใช่ว่ามีพวกลูกคนรวยตายไปเป็นกลุ่มเหรอ นั่นเพราะว่ากินสินค้าของเหยสงจนตาย เดิมทีคิดว่าหลังจากสินค้าพวกนี้เกิดปัญหา ลูกพี่หลินจะเก็บสินค้าไป แล้วจะหยุดอยู่แค่ตรงนี้ คิดไม่ถึงว่า เขาจะทำอีกครั้ง”

หลี่ฝางถอนหายใจ แล้วพูด:“ผมก็ลำบากใจมาก”

“ลำบากใจอะไร?”จางกงหมิงถาม

“พูดความจริงกับคุณละกัน ที่จริงครั้งที่แล้วที่เกิดเรื่อง เป็นพวกเราที่ทำเอง คนที่ส่งยานั่น ถูกพวกเราจัดการเรียบร้อย เขาแอบใส่ส่วนผสมไปในยา จึงเป็นสาเหตุหลักๆที่ทำให้ลูกคนรวยพวกนั้นตาย คุณคิดดู หลังจากเกิดเรื่องนี้ ทางด้านเมืองเอกต้องตรวจสอบอย่างเข้มงวดแน่ ใครจะไปคิดว่าลูกพี่หลินจะกระทำผิดตามที่กฎหมายกำหนด แล้วก็คุณ ความกล้าของคุณก็มากเหลือเกินนะ?”

“คุณคงคิดไม่ถึงว่า ถ้าสืบเสาะเอา คนของหวางเห้า ก็คือพวกตำรวจ แล้วนั่นคุณจะไม่จบเห่เหรอ?”

หลี่ฝางกลอกตาใส่จางกงหมิง แล้วพูด

“ผมเคยคิดถึงปัญหานี้”จางกงหมิงพูด:“นั่นไม่ใช่เรื่องแย่อะไร”

“เป้าหมายที่ผมติดตามมู่เสี่ยวไป๋ ก็เพื่ออู๋เฟยเพื่อนรักของผมเท่านั้น ในเมื่ออู๋เฟยออกมาแล้ว งั้นผมก็ไม่จำเป็นต้องขายชีวิตให้มู่เสี่ยวไป๋ต่อไป ถ้าถูกจับได้จริงๆ สำหรับผมแล้ว ถือว่าเป็นเรื่องดี”

“หลายวันก่อน ผมไปเยี่ยมเสี่ยวโจวที่คุก เสี่ยวโจวใช้ชีวิตอย่างสบายใจมาก ผมเห็นรอยยิ้มที่ใบหน้าเขา อิจฉาจริงๆ พูดตรงๆนะ ติดตามมู่เสี่ยวไป๋ ทำเรื่องที่ร้ายแรงทำลายคนอื่น ชีวิตแบบนี้มันน่าเศร้าจริงๆ”

“ตระกูลมู่เสียหายไปห้าร้อยล้าน เรื่องนี้คุณน่าจะรู้สินะ?”

มองหลี่ฝาง จางกงหมิงก็หัวเราะเหอะเหอะ:“ดูเหมือนผมจะถามคำถามโง่ๆนะ ที่ไปเอาเงินห้าร้อยล้านของตระกูลมู่ คือพวกคุณเองใช่ไหม?”

หลี่ฝางพยักหน้า ก็ไม่ปิดบัง:“ผมอยู่ในเหตุการณ์”

“มีพวกคุณจริงๆด้วย หลังจากปล้นไปห้าร้อยล้านนั่นก็เอาไปโปรยลง ตระกูลมู่เสียหายย่อยยับ พูดตรงๆนะ การกระทำของพวกคุณนี้ เกือบจะทำให้ตระกูลมู่ตาย ไม่ใช่แค่ทำให้โครงการหลุดไป แต่ยังทำให้หมดทุนหมุนเวียนด้วย ทรัพย์สินของตระกูลมู่ก็เงินพวกนั้นแหละ ถูกพวกคุณเอาไปโปรยปรายหมดแล้ว”

“ดังนั้นเมื่อหลายวันก่อน มู่เจิ้งถังร่วมมือกับนักธุรกิจทางตอนใต้กลุ่มหนึ่ง ทำผลิตภัณฑ์อาหารเสริม ไม่รู้ว่าคุณได้ดูทีวีหรือไม่ หลายวันนี้ ที่ฉายไปมาในทีวี ก็ยาในขวดสีฟ้านั่นล่ะ บอกว่าคนสูงอายุดื่มไปแล้วจะทำให้อายุยืนแล้วยังช่วยในการนอนหลับ แม่เอ๊ย ต้มตุ๋นชัดๆ”

“ต้มตุ๋น?”

หลี่ฝางตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็เข้าใจขึ้นมา

ผลิตภัณฑ์อาหารเสริมแบบนี้ โดยมากก็ทำร้ายคนนั่นแหละ ซึ่งการรักษาที่อยู่ในนั้น กลับมีแค่เล็กน้อย

แต่พวกเขากลับขายในราคาสูง ขายให้พวกคนแก่ในชุมชนนั้น ทำกำไรมหาศาลได้จากมัน

กว่าทุกคนจะรู้ว่านี่คือการต้มตุ๋น ก็สายไปแล้ว

พวกพ่อค้าก็หนีไปหมด

“ใช่ ต้มตุ๋น มู่เจิ้งถังปูทางให้คนพวกนี้อยู่เบื้องหลัง ติดต่อช่องทีวีของท้องถิ่นให้คนพวกนี้ รวมทั้งโปสเตอร์ในรถโดยสารประจำทาง ถนนในตอนนี้ แล้วก็การออกอากาศบนทีวี ต่างก็โฆษณาของสิ่งนี้ ล้างสมองของคนแก่ในเมืองเอกหมดแล้ว”

หลี่ฝางขมวดคิ้ว:“แม่เอ๊ย มู่เจิ้งถังไอ้ชิงหมาเกิด หาเงินมาจากเงินสกปรกทั้งนั้นจริงๆ”

หลี่ฝางนึกถึงตอนเด็ก มักจะมีคนหลอกลวงมาที่หมู่บ้าน แล้วก็ทำการขายผลิตภัณฑ์อาหารเสริม

แต่พวกเขาจะบรรยายให้ก่อน ทำให้จิตใต้สำนึกคุณรู้สึกกลัว แล้วก็จะบอกคุณว่า ในร่างกายของคุณมีอันตรายซ่อนอยู่ ถ้าไม่รีบป้องกัน อีกไม่กี่ปีก็จะเป็นยังไงๆ

หลังจากทุกคนรู้สึกกลัว พวกเขาก็จะเริ่มขายยา

แต่ส่วนมากก็จะหลอกไปไม่กี่ร้อย กี่พันหยวน

แต่ถึงจะเป็นเงินแค่นี้ ก็มีความเป็นไปได้ที่จะทำร้ายคนแก่ชนบทให้เกิดโรคร้ายแรงอย่างฉุกเฉินได้

คนแก่ที่มีเงินในเมืองเอกนั้นเยอะมาก ผลิตภัณฑ์อาหารเสริมสีฟ้านั่น ขายก็หลายหมื่นแล้ว

หลี่ฝางอดไม่ไหวที่จะมองจางกงหมิงแล้วถาม:“นี่ทำเงินได้เท่าไหร่กันเชียว?”

“ก็ได้หลายร้อยล้านอยู่ พูดกับคุณอย่างนี้ละกัน คนทางใต้คนนั้น เอาเงินไปไม่ได้เลย มู่เสี่ยวไป๋กำชับผมเป็นการส่วนตัวแล้ว สุดท้ายจำหักหลัง เอาเงินทั้งหมดนี้มาไว้ในมือเอง”

จางกงหมิงพูด

“มู่เจิ้งถังนี่โลภจริงๆ”

“ไม่ใช่แค่โลภ แต่ยังใจดำ พูดตรงๆนะ ทำงานหาเงินแบบนี้ไร้คุณธรรม เสี่ยวฝาง คุณลองดูว่ากลับไปปรึกษากับพ่อคุณได้หรือไม่ ทำการห้ามสักหน่อย”

“ยานี้ยังอยู่ในขั้นตอนการโฆษณา ถึงแม้ปริมาณการขายจะไม่เยอะ แต่ก็มีถึงสามสี่สิบล้าน ตอนนี้พวกเขาขายในจำนวนจำกัด สร้างภาพลวงตาที่เป็นกลยุทธ์กระตุ้นความอยากในการเล่นกับจิตวิทยาของคน รออีกสักพัก รอตอนที่ตลาดต้องการยาประเภทนี้สูงก่อน พวกเขาถึงจะเริ่มขายทิ้งอย่างจริงจัง”

หลี่ฝางพยักหน้า แล้วพูดว่า:“ผมรู้แล้ว”

“ยังมีเรื่องอื่นอีกไหม?”หลี่ฝางถาม

จางกงหมิงพยักหน้า พูดว่า:“ดูแลตัวเองด้วย”

“แน่นอน คุณก็ด้วย แล้วก็ ทิ้งความคิดโง่ๆไป ถ้าตำรวจจับได้ว่าคุณเล่นของพวกนี้ล่ะก็ คุณตายแน่ คุณกับเสี่ยวโจวไม่เหมือนกัน เสี่ยวโจวอย่างมากก็ทำร้ายคนโดยเจตนา ไม่ได้ทำเรื่องที่ฆ่าคนอะไร ก็แค่ต้องติดคุกไม่กี่ปี แต่เรื่องของคุณถ้าถูกจับได้ ก็ถูกประหาร คุณอายุมากกว่าผม ประสบการณ์ในด้านนักเลงก็เยอะกว่าผม คุณอย่าไปถึงสุดนั้นเลย”

“เราสองคนพี่น้องยังไม่ไปถึงจุดที่จะต้องตาย”

หลี่ฝางมองจางกงหมิง แล้วพูด:“ผมจะคิดวิถีทาง เอาคุณออกมา จากเงื้อมมือของมู่เสี่ยวไป๋ให้ได้”

จางกงหมิงพยักหน้า:“ผมไม่ปล่อยผมไปหรอก”

“สรรพสิ่งอยู่ที่คนกำหนด ไปละ”หลี่ฝางโบกมือให้

“ฝากทักทายชิงชิงให้ผมด้วย ต่อไปผมไปหาเธอไม่ได้อีกแล้ว”จางกงหมิงพูดอย่างมีความหมาย:“เห้อ ชีวิตนี้ อึดอัดจริงๆ”

“ไม่ใช่แค่ไม่สามารถติดต่อคนที่ตัวเองอยากติดต่อ ยังต้องทำเรื่องที่โหดร้ายอีก”จางกงหมิงจับหัวของตัวเอง แล้วขย้ำผม

หลี่ฝางมองเห็นฉากนี้ ก็ปวดใจมาก

คนนอกมองดูแล้ว จางกงหมิงมักจะดูสง่างาม ยโสโอหังอย่างยิ่ง

ตอนนี้ ภายใต้การสนับสนุนของมู่เสี่ยวไป๋ จางกงหมิงก็คือพี่ใหญ่ ใครก็ไม่กล้าแตะต้อง ลูกน้งอในมือก็มีมากกว่าร้อย

ทุกคนต่างคิดว่าทั้งวันจางกงหมิงต้องอยู่ดีกินดีแน่ๆ มีความรุ่งเรืองและมั่งคั่งไม่รู้จบ แต่ความเป็นจริง เขาใช้ชีวิตลำบากยิ่งกว่าตายซะอีก

ตอนที่หลี่ฝางเดินออกมาจากห้องใต้ดิน ก็เห็นศพสองศพ

หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองที่ส้าวส้วยแล้วถาม:“เกิดอะไรขึ้น?”

“น่าจะเป็นเพราะว่ามู่เสี่ยวไป๋ปล่อยจางกงหมิงไม่ลง จึงต้องส่งคนไปตรวจดูเขา”ส้าวส้วยพูด

“คุณหมายความว่า พวกเขาคือสายลับของมู่เสี่ยวไป๋?”

ข้างในใจหลี่ฝางรู้สึกเกร็ง พูดอย่างประหม่า:“งั้นถ้าเป็นสายลับของมู่เสี่ยวไป๋ คุณฆ่าพวกเขาแล้ว งั้นมู่เสี่ยวไป๋จะไม่สงสัยจางกงหมิงเหรอ?”

“ผมไม่มีทางเลือกอื่น พวกเราเห็นผมมาหาจางกงหมิงแล้ว ถ้าพวกเขารอดไป ก็จะทำให้จางกงหมิงยิ่งสลัดไม่ออก”

ส้าวส้วยพูดอย่างทำอะไรไม่ได้:“รอให้มู่เสี่ยวไป๋ถามขึ้นมาก่อน แล้วให้จางกงหมิงไปพูดว่า คิดว่าเป็นยาม จึงจัดการทิ้ง”

“เรื่องนี้มู่เสี่ยวไป๋จะเป็นฝ่ายเสีย เขาก็ไม่กล้าทำอะไรจางกงหมิง ไม่แน่ว่า จากนิสัยของมู่เสี่ยวไป๋ เขาอาจจะไม่ถามจางกงหมิงสักนิด”

ส้าวส้วยตบไหล่ของหลี่ฝาง แล้วพูด:“ไปเถอะ พวกเราจะอยู่นานไปไม่ได้ ถ้าจางกงหมิงเห็นศพ ก็จะเข้าใจเอง”

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง

ยามค่ำคืนดึกๆ ในหอพักแห่งหนึ่งที่ตงไห่

“หลี่ฝาง รีบเอาน้ำล้างเท้ามาให้ฉันเร็วๆ ”

ได้ยินเสียงตะโกนเรียก หลี่ฝางไม่รีรอเลยสักนิด รีบไปยกน้ำล้างเท้าของเจ้าอ้วนมาให้

“รอเดี๋ยว ถุงเท้าก็ช่วยซักด้วยเลย ไม่ซักมาหลายวันแล้ว เหม็นตายห่า” หลี่ฝางยกกะละมังล้างเท้าขึ้นมา เจ้าอ้วนก็พูดขึ้นมาอีกทันที

หยิบถุงเท้าที่เหม็นเน่าของเจ้าอ้วนแล้ว หลี่ฝางก็เดินเข้าไปในห้องน้ำของหอพัก จากนั้นเริ่มยุ่งๆ

เขาไม่เพียงแค่ซักถุงเท้าของเจ้าอ้วน ยังต้องซักเสื้อนักเรียนของเพื่อนร่วมห้องคนอื่นอีกด้วย รองเท้า กางเกงใน……

“เกาเสิ้ง ช่วงนี้นายยิ่งอยู่ยิ่งเกินไปแล้วนะ นายเห็นหลี่ฝางเป็นอะไร เขาเป็นเพื่อนร่วมห้องของนาย ไม่ใช่คนใช้นะ”

หัวหน้าห้องโจวหยางทนดูต่อไปไม่ไหว จึงว่าเจ้าอ้วนสองสามคำ

“หัวหน้า ผมกำลังช่วยเขา เขาขาดเงินไม่ใช่เหรอ? ผมจ่ายเงินให้เขาอยู่” เจ้าอ้วนยิ้มๆ ไม่สนใจ

“ใช่ไหม หลี่ฝาง? ” เจ้าอ้วนตะโกนถามหลี่ฝางไปทางห้องน้ำ

“ใช่ ขอบใจนายที่ช่วยอุดหนุนธุรกิจของผม เกาเสิ้ง” หลี่ฝางหันหน้ามายิ้ม ตอบหนึ่งคำด้วยความทราบซึ้งน้ำใจ

เห็นเป็นเช่นนี้ โจวหยางได้แต่ส่ายหัวและถอนหายใจ

หลังจากที่พ่อแม่หายตัวไป หลี่ฝางได้แค่พึ่งการซักเสื้อผ้าให้คนอื่น ทำการบ้าน ช่วยวิ่งซื้อของเป็นต้น เพื่อหารายได้มาเป็นค่าใช้จ่ายและจ่ายค่าเทอม

ไม่นาน โจวหยางเดินเข้าไปในห้องน้ำ: “หลี่ฝาง ถ้านายไม่มีเงินจริงๆ ผมยืมให้นายได้”

“ไม่ต้องหรอกครับ ขอบคุณนะ” หลี่ฝางไม่อยากใช้ชีวิตด้วยการพึ่งพาความช่วยเหลือจากคนอื่น อีกอย่าง เงินที่ยืมมา สุดท้ายก็ต้องคืนอยู่ดีไม่ใช่หรือ?

โจวหยางมองความคิดของหลี่ฝางออก: “ไม่เป็นไร ไม่ต้องรียคืนครับ รอให้นายเรียนจบก่อนค่อยคืนก็ได้ครับ”

หลี่ฝางหัวเราะขมขื่น: “หัวหน้า อีกนานกว่าจะเรียนจบเลยนะ”

โจวหยางส่ายหัวอีกครั้ง แล้วกลับไปบนที่นอนของตนเอง

“ผมว่านะ หัวหน้าอย่ากังวลไปเลย ไม่ใช่ไม่รู้ว่าหลี่ฝางตอนนี้มีสถานการณ์อย่างไร นายช่วยไหวเหรอ? ” จางเสี่ยวเฟิงคนที่อายุโตกว่าทุกคนในห้องยิ้มและพูด

“ใช่ ถ้าไม่มีพวกเรา เรื่องกินของเขายังมีปัญหาเลย” เกาเสิ้งพูดด้วยความภูมิใจ

พอหลี่ฝางทำงานเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว กำลังเตรียมจะเข้านอน จางเสี่ยวเฟิงก็พูดขึ้นมา: “หลี่ฝาง อาการอยากสูบบุหรี่กำเริบอีกแล้ว นายไปซื้อให้ฉันซองหนึ่งสิ เหมือนเดิม”

สีหน้าของหลี่ฝางรู้สึกลำบากใจ: “ตอนนี้ก็ห้าทุ่มแล้วนะ ประตูมหาวิทยาลัยก็ปิดแล้ว”

“อย่าพูดมาก กูเพิ่มเงินให้นายสิบหยวน ไปไม่ไป? ” จางเสี่ยวเฟิงโยนเงินลงบนพื้น พูดด้วยความโมโห

“งั้นผมปีนกำแพงออกไปซื้อให้”

หลี่ฝางเก็บเงินบนพื้นขึ้นมา แล้วเดินออกจากหอ

“หลี่ฝางคนนี้นี่ ขอแค่ให้เงินเท่านั้น แม้แต่ขี้ก็ยอมกิน” เพิ่งเดินออกจากห้อง หลี่ฝางก็ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของเกาเสิ้ง

“ก็นั่นสิ? ถ้าผมเป็นเขา ไปตายเสียดีกว่า จะอยู่ให้อายคนอีกทำไม” จางเสี่ยวเฟิงก็พูดเห็นด้วย

หลี่ฝางได้ยินแล้วกำมือแน่นๆ ด้วยความโมโหอย่างมาก

แต่หลังจากนั้นสักพัก หลี่ฝางก็ค่อยๆ ปล่อยวาง คนอื่นเค้าก็พูดไม่ผิดอะไรนี่ ตนเองก็เป็นแค่คนจนๆ ที่ไม่มีศักดิ์ศรีอยู่แล้ว

ปีนกำแพงไปถึงซูเปอร์มาร์เก็ตแห่งหนึ่งที่เปิดตลอด24ชั่วโมง หลี่ฝางซื้อบุหรี่เสร็จและเตรียมตัวจะกลับหอ มีชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาในซูเปอร์มาร์เก็ต

หญิงคนนี้เหลือบไปมองหน้าหลี่ฝางหนึ่งครั้ง สายตาเหมือนมีอะไรบางอย่าง ลำคอของเธอขยับ จากนั้นก็หันหน้าไปอีกข้าง แกล้งทำเป็นมองไม่เห็นหลี่ฝางอย่างนั้น

ผู้หญิงคนนี้ชื่อเซี่ยลู่ เป็นเพื่อนบ้านของหลี่ฝาง ยังเป็นหนึ่งในดาวในโรงเรียนอีกด้วย

เมื่อก่อนสถานะทางบ้านของหลี่ฝางรวยมาก การเรียนก็ดี ตอนนั้นเซี่ยลู่วันๆ คอยตามหลังของเขาอยู่ทุกวัน ทั้งสองตระกูลเป็นมิตรที่ดีต่อกัน ยังมีการสัญญาหมั้นให้ทั้งสองคนตั้งแต่เด็กอีกด้วย

ส่วนชายที่อยู่ข้างๆ เซี่ยลู่ คือเพื่อนนักเรียนในห้องของหลี่ฝาง ชื่อตู้เฟย เป็นลูกเศรษฐี หน้าประตูซูเปอร์มาร์เก็ตมีรถBMWจอดอยู่ นั่นก็คือรถของเขา

“เถ้าแก่ เอาถุงยางให้ผมหนึ่งกล่อง” ตู้เฟยตะโกนบอก

เซี่ยลู่หน้าแดงขึ้นมาทันที ต่อหน้าหลี่ฝางมีความรู้สึกอาย: “พี่เฟย ท้องของฉันไม่ค่อยสบายหน่อย เราเอาไว้วันหลังละกันนะ”

“วันหลังห่าอะไร เป็นเพราะนายคนนี้ใช่ไหม? ” ตู้เฟยหันหน้าไปชี้หลี่ฝางแล้วถาม

“อย่าคิดว่าผมไม่รู้เรื่องระหว่างเธอสองคนนะ แต่นั่นมันเป็นอดีตไปแล้ว” ตู้เฟยสีหน้าเข้มขรึม ซักถามเซี่ยลู่ตรงๆ : “ทำไม คุณยังไม่ลืมเขาเหรอ? ”

เซี่ยลู่ส่ายหัวและรีบปฏิเสธ: “หนุ่มจนๆ แบบนี้ ฉันจะลืมเขาไม่ลงได้ไง? ”

“ฉันไม่สบายท้องจริงๆ ”

“พูดแล้วก็น่าแปลกใจ เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่ คงจะเป็นเพราะเจอใครบางคน ท้องถึงได้สะอิดสะเอียน” เพื่อที่จะเอาใจตู้เฟย เซี่ยลู่พูดอย่างโหดร้าย

“ฮาฮา ผมเห็นเขาแล้วก็รู้สึกอยากอ้วกเหมือนกัน”

ตู้เฟยหัวเราะดังๆ ยื่นมือไปตบหน้าหลี่ฝางหนึ่งที: “ยังไม่รีบไสหัวไปอีก ไม่ได้ยินเหรอ? ว่าแฟนฉันเห็นแกแล้วรู้สึกสะอิดสะเอียน? ”

หลี่ฝางกัดฟันแน่นๆ จ้องหน้าตู้เฟยอย่างเย็นชา

สีหน้าของตู้เฟยตะลึงสักพัก จากนั้นก็ถีบที่ท้องของหลี่ฝางอีกครั้ง: “ยังกล้าจ้องฉันอีกเหรอ? แกไม่พอใจอะไร? ”

“พี่เฟย อย่าตีอีกเลย” เซี่ยลู่เข้าไปห้าม

“ทำไม? เห็นอกเห็นใจมัน? ”

“ไม่หรอก? ฉันแค่รู้สึกว่าเราไม่ควรไปถือสาและยุ่งเกี่ยวกับคนจนๆ แบบนี้หรอก” เซี่ยลู่รีบส่ายหัว

ตู้เฟยทำเสียงฮึ่ม แล้วยื่นมือไปรับกล่องถุงยางจากเถ้าแก่ร้าน และพูดว่า: “เซี่ยลู่ คืนนี้ฉันไม่สนว่าเธอจะประจำเดือนมาหรือว่าปวดท้อง แต่ว่าเธอปลุกไฟราคะของฉัน อย่าคิดหนีนะ? ”

“หลี่ฝาง แกจำไว้ หลังจากวันนี้อยู่ห่างๆ เซี่ยลู่ไว้ ไม่อย่างนั้นเห็นนายครั้งหนึ่ง เตะครั้งหนึ่ง” ก่อนจะไป ตู้เฟยเตือนหลี่ฝางด้วยถ้อยคำที่โหดเหี้ยม

เช็ดๆ รอยเท้าบนเสื้อ หลี่ฝางปีนกำแพงกลับไปถึงหอพัก

หลี่ฝางกลับมาดึกเกิน ยังถูกจางเสี่ยวเฟิงด่าอีกชุดใหญ่

หลี่ฝางทนไม่ไหว กัดฟันและแอบร้องไห้อยู่ใต้ผ้าห่มทั้งคืน

เช้าวันถัดมาตื่นมา หมอนของหลี่ฝางยังเปียกชื้นอยู่เลย ขณะนั้น เขาสังเกตเห็นในมือถือมีสายที่ไม่ได้รับสามสิบกว่าสาย

“ทำไมเป็นสายจากต่างประเทศทั้งหมดเลย? ”

หลี่ฝางเปิดดูสักพัก สงสัยว่าเป็นพวกนักต้มตุ๋นมืออาชีพโทรมา

“ยังมีข้อความ เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 1,000,000.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,325.00 หยวน” หลี่ฝางอ่านหนึ่งรอบ คิดว่าต้องเจอพวกนักต้มตุ๋นแน่ๆ

ในตอนนี้ หลี่ฝางรีบถอนเงินในวีแชทที่ได้ออกมา

มือถือดังขึ้นตึ้ดหนึ่งเสียง หลี่ฝางรู้สึกมึนงง

“ธนาคารABC วันที่ 12 เดือน 11 ปี x เวลา 07:14 น. เลขที่บัญชีลงท้ายด้วย 911มีเงินโอนเข้าจำนวน 300.00 หยวน ยอดเงินคงเหลือ 1,000,625.00 หยวน”

ข้อความที่มีเงินโอนเข้าหนึ่งล้าน กับข้อความที่มีเงินโอนเข้าสามร้อย เลขเหมือนกัน?

ถ้าเป็นนักต้มตุ๋น เขาจะรู้ยอดเงินคงเหลือของหลี่ฝางได้ไง

นั่นก็คือ เงินหนึ่งล้านที่โอนเข้ามานี้เป็นเรื่องจริง

นึกถึงตรงนี้แล้ว หลี่ฝางรีบลุกขึ้นมาเหมือนคนบ้าและวิ่งออกจากโรงเรียน

ไปถึงตู้เอทีเอ็มของธนาคารแห่งหนึ่ง หลี่ฝางใส่บัตรเอทีเอ็มของตนเองเข้าไป นิ้วมือกดรหัสเอทีเอ็ม

“ผมกำลังฝันไปแน่ๆ ” เห็นมียอดเงินในบัญชีหนึ่งล้านกว่า หลี่ฝางส่ายหัว เขาไม่กล้าเชื่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

เบอร์โทรแปลกๆ นั่นโทรมาอีกครั้ง ครั้งนี้หลี่ฝางไม่ลังเลเลยสักนิด รีบรับสายโทรศัพท์นั้น

“เสี่ยวฝาง……” ในสายโทรศัพท์ทางโน้นเป็นเสียงที่คุ้นหูดังขึ้นมา

“พ่อ? ใช่พ่อ…..ใช่พ่อไหม? ” สองมือของหลี่ฝางสั่นแรงขึ้น

“ใช่ พ่อเอง ฉันกับแม่แกไม่อยู่ หลายปีมานี้แกสบายดีไหม? ต้องลำบากมากแน่ๆ ใช่ไหม? เมื่อกี้พ่อโอนเงินหนึ่งล้านเข้าบัญชีให้แล้ว ใช้ไปก่อนนะ ถ้าไม่พอพ่อจะโอนให้อีก ใช่สิ ไม่ได้เจอกันมาหลายปี แกคงคิดถึงพวกเรามากใช่ไหม? ” พ่อของหลี่ฝางถามไถ่ติดกันหลายประโยค

หลี่ฝางแน่ใจว่าเขาคือพ่อตนเองแล้ว น้ำตาก็ไหลและนั่งร้องไห้ลงกับพื้นทันที เขาพิงตู้เอทีเอ็มไว้ มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์ มืออีกข้างก็เช็ดน้ำตาไปด้วย

“ผม……คิดถึง…..พวกท่านจะตายอยู่แล้ว”

“ดี ดีแล้วลูก หลายปีมานี้ลำบากแกมากพอแล้ว แต่ว่าอย่าเกลียดพ่อนะ ถ้าจะเกลียด ก็ไปเกลียดปู่ของแกโน่น เขาเป็นคนวางแผน……”

หลี่ฝางพูดแทรกขึ้นมา: “เดี๋ยว ปู่ของผมตายไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ”

“ตายที่ไหน ตาเฒ่านั่น พ่อก็อยากให้ตายตั้งนานแล้ว พ่อแค่หลอกแกมาสามปี ตาเฒ่านั่นหลอกพ่อมานานสิบกว่าปี……สามปีก่อนตาเฒ่ามารับพ่อกลับบ้าน แล้วมาบอกพ่อว่าเขายังไม่ตาย ยังบอกกับพ่อว่าเขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด แกว่าตาเฒ่าบ้านี่ยังมีคุณธรรมอยู่รึเปล่า หลอกว่าตัวเองตายแบบนี้ยังทำออกมาได้”

“มหาเศรษฐีที่รวยที่สุด? ”

“ไอ้ลูกอกตัญญู ว่าใครตาเฒ่า เดี๋ยวตีให้ตายเลย” ในโทรศัพท์ทางนั้นมีเสียงสั่นตะโกนมา แต่เสียงในนั้น หลี่ฝางได้ยินพ่อตนเองพูดคุยอยู่: หลี่เจียเฉิน ถ้าท่านยังกล้าตีผมอีก ผมจะตัดขาดความเป็นพ่อลูกกับท่าน

หลี่เจียเฉิน? เขาเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุดในภูมิภาคเอเชียไม่ใช่เหรอ?

เดี๋ยว! ปู่ของผมเป็นมหาเศรษฐีที่รวยที่สุด

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท