เขาจ้องมองโทรศัพท์ หลี่ฝางเงียบไปครึ่งค่อนวัน
เป็นหยิ่นเหล่ยที่โทรเข้ามา หลี่ฝางเดาไม่ออก อีกฝ่ายมีความคิดเช่นไรกันแน่?
ถึงแม้หยิ่นเหล่ยต้องการเอาคืนตัวเอง แต่ก็ไม่กล้าทำซึ่ง ๆ หน้า
ยังไม่ต้องพูดถึงว่าตอนนี้ตระกูลหยิ่นและตระกูลหลี่มีการร่วมมือทางธุรกิจที่แน่นอน หรือต่อให้ไม่มี ตระกูลหยิ่นกล้าเหรอ?
เมื่อเทียบกับตระกูลหลี่แล้ว ทรัพย์สินอันน้อยนิดของตระกูลหยิ่น ไม่ควรค่าแกการพูดถึง
ในที่สุด หลี่ฝางก็กดข้าที่ปุ่มรับสาย ถึงแม้ว่าอำเภอหลินจะเป็นอาณาเขตของตระกูลหยิ่น แต่หลี่ฝางก็ไม่ได้กลัวเขา
ไม่มีแมงป่อง ตระกูลหยิ่นก็ไม่สามารถทำอะไรร้ายแรงได้
“คุณชายหลี่ ทำไมรับสายช้าแบบนี้ล่ะ” มีเสียงหัวเราะคิกคักดังมาจากอีกฝั่งของสาย
หลี่ฝางทำเสียงเหอะขึ้นมาหนึ่งครั้ง แล้วพูดกับหยิ่นเหล่ยที่อยู่อีกด้านของสาย: “มีอะไรจะพูดก็พูดมา อย่ามาลีลา และไม่ต้องมาพูดจาอ้อมค้อมอะไรกับฉัน”
“เรื่องที่แกให้แมงป่องมาจัดการฉัน แกคิดว่าฉันไม่รู้หรือไง?”
หลี่ฝางกล่าวอย่างอารมณ์เสีย เขาพูดอย่างไม่ไว้หน้า
ในเมื่อรู้จากแมงป่องแล้วว่าตระกูลหยิ่นเป็นหนึ่งในผู้ที่อยู่เบื้องหลัง ก็ไม่จำเป็นที่หลี่ฝางจะต้องเสแสร้งกับเขาอีกต่อไป
ทางด้านหยิ่นเหล่ยเงียบไปชั่วขณะ เป็นที่ประจักษ์ว่าเขาคิดไม่ถึงว่าหลี่ฝางจะเปิดโปงเขาอย่างตรงไปตรงมาแบบนี้
“เหอะ ๆ เข้าใจผิด เข้าใจผิด คุณชายหลี่ ที่ผมโทรมาหาคุณ ก็เพื่ออธิบายเรื่องนี้พอดีเลย”
หยิ่นเหล่ยกล่าว: “คุณชายหลี่ ผมรู้ว่าคุณอยู่อำเภอหลิน จะให้โอกาสผมสักหน่อยจะได้ไหม ให้ผมได้อธิบายต่อหน้าคุณ”
“อธิบายเหรอ? ยังมีอะไรต้องอธิบายอีก หรือว่านายไม่ได้เป็นคนทำหรือไง?” หลี่ฝางกล่าวอย่างเยือกเย็น
“หรือว่า ตระกูลหยิ่นของพวกนายไม่ได้ยัดเงินให้กับแมงป่อง?” หลี่ฝางซักถาม
หยิ่นเหล่ยกล่าว: “คุณชายหลี่ คุณเข้าใจตระกูลหยิ่นของพวกเราผิดแล้ว”
“เรื่องนี้ เป็นการตัดสินใจของผมเพียงคนเดียว ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลหยิ่นเลย” หยิ่นเหล่ยกล่าว
“หมายความว่ายังไง?” หลี่ฝางถามต่อ
“ผมว่า พวกเราออกมาคุยต่อหน้ากันดีกว่า ผมจองห้องVTP ไว้ที่เอิร์ล คาเฟ่ เดี๋ยวผมแชร์โลเคชั่นให้คุณ ไม่ต้องกลัวว่าผมจะวางกับดัก ผมไม่โง่ขนาดนั้น” หยิ่นเหล่ยกล่าว
หลี่ฝางหัวเราะเอิ๊กอ๊าก: “โอเค ฉันจะไปตอนนี้แหละ”
จะเป็นกับดักหรือเปล่านะ?
แน่นอนว่าหยิ่นเหล่ยไม่กล้า ถ้าเกิดตระกูลหยิ่นทำร้ายหลี่ฝางโดยตรง เช่นนั้นผลลัพธ์ที่ได้ นั่นก็คือตระกูลหยิ่นล่มสลายอย่างสิ้นเชิง
ดังนั้น หยิ่นเหล่ยนัดพบด้วยตัวเอง จะต้องมีจุดประสงค์อื่นแน่ แต่จะไม่ใช่เพื่อทำร้ายตัวเองอย่างแน่นอน
หรือแม้แต่เขาจะแอบโจมตีตัวเอง ก็เป็นไปได้ แต่จะไม่นัดตัวเองออกไป แล้วทำร้ายอย่างแน่นอน
หลี่ฝางขับรถ คนเดียวเพียงลำพัง เขาขับไปตามGPS และมาถึงที่หน้าประตูของเอิร์ล คาเฟ่
พอถึงหน้าประตู หลี่ฝางพึ่งจะเดินเข้าไป พนักงานสาวสวยคนหนึ่งก็เดินเข้ามาต้อนรับ: “คุณเป็นแขกของคุณชายหยิ่นสินะคะ?”
“เธอรู้ได้ยังไง?” หลี่ฝางเอ่ยถาม
“เมื่อสามสิบนาทีที่แล้ว คุณชายหยิ่นได้เหมาเอิร์ล คาเฟ่ของเรา เขาบอกว่า เขาจะรับรองแขกคนสำคัญคนหนึ่ง” พนักงานสาวสวยกล่าว: “เมื่อกี้ คุณชายหยิ่นบอกว่า แขกคนสำคัญของเขากำลังจะมาถึงแล้ว ดังนั้นจึงให้ดิฉันออกมาต้อนรับค่ะ”
“พาฉันไปพบเขา” หลี่ฝางกล่าวอย่างเรียบ ๆ
สำหรับหยิ่นเหล่ยแล้ว เหมาร้านกาแฟร้านหนึ่ง ไม่นับว่าเป็นเรื่องใหญ่อะไร
ไม่นานหลี่ฝางก็มาถึงห้องVTP ภายในห้องVTPนอกจากหยิ่นเหล่ยแล้ว ยังมีอีกคน นั่นก็คือหวางซีกาง
หวางซีกางเห็นหลี่ฝางเดินเข้ามา ก็รีบลุกขึ้นทันที แล้วร้องเรียกคุณชายหลี่อย่างนอบน้อม หลี่ฝางไม่ได้สนใจเขา แต่เดินมาที่ด้านหน้าของหยิ่นเหล่ย และนั่งลง แล้วเอ่ยถามขึ้นอย่างตรงไปตรงมา: “พูดมา ที่เรียกฉันมา ตกลงต้องการคุยอะไรกับฉันกันแน่”
“เหมาร้านกาแฟแห่งนี้ ต้องใช้เงินไม่น้อย ดูเหมือนว่า เรื่องที่นายจะคุยนั้นค่อนข้างจะเป็นความลับ” หลี่ฝางยิ้มอ่อน ๆ
ร้านกาแฟแห่งนี้ นับว่าเป็นร้านกาแฟใหญ่ที่สุดในอำเภอหลิน
ต้องการเหมาตลอดช่วงบ่าย เกรงว่าจะไม่ใช่เงินจำนวนน้อย ๆ
เห็นได้ชัด ว่าเรื่องที่หยิ่นเหล่ยต้องการคุยกับตัวเองนั้นเป็นเรื่องที่สำคัญมาก เขาไม่ต้องการให้คนอื่นเห็น หรือได้ยิน
หยิ่นเหล่ยมองหวางซีกางแวบหนึ่ง แล้วกล่าว: “คุณชายหลี่ ผมคิดว่าคุณน่าจะเคยพบเขา เขาชื่อว่าหวางซีกาง ผมกับเขาสนิทกันมาก เขานับว่าเป็นเพื่อนสนิทของผม เขาช่วยผมจัดการปัญหามากมาย มือก่อน ผมเลอะเลือนไปชั่วขณะ ให้เขาไปหาเรื่องคุณ เรื่องนี้ เป็นผมที่ผิดเอง ผมต้องขอโทษคุณด้วย”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะ ๆ : “แค่ขอโทษคำเดียวก็จบแล้วเหรอ?”
“คุณชายหลี่ คุณต่อยจนผมกลายเป็นใช้การไม่ได้ ชาตินี้มีลูกไม่ได้ ตระกูลหยิ่นของเรา เป็นไปมากได้ว่าจะไม่มีทายาทสืบสกุล ผมคิดว่า ผมให้คนไปหาเรื่องคุณ มันก็สมเหตุสมผลไม่ใช่เหรอ?” หยิ่นเหล่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
หลี่ฝางพยักหน้า กล่าว: “เข้าใจ แต่ว่า นายสู้ฉันไม่ได้ ตระกูลหยิ่นของพวกนาย ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันเลยด้วยซ้ำ”
หลี่ฝางกล่าวอย่างเย้ยหยันเล็กน้อย: “เรื่องนี้ ฉันขอเตือนนายว่าให้พอแค่นี้ ถ้าหากยังคิดจะเอาคืน ฉันรับรองได้ว่า ธุรกิจทุกอย่างในอำเภอหลินของพวกนาย จะกลายเป็นอัมพาตทันที ครั้งนี้ ก็แล้วไปเถอะ”
หลี่ฝางกล่าวอย่างใจกว้าง: “เพราะถึงยังไง นายก็ไม่ได้ทำร้ายฉัน”
หยิ่นเหล่ยพยักหน้า เขากล่าวกลับหลี่ฝางด้วยท่าทางตื้นตันใจ: “ขอบคุณคุณชายหลี่ที่ยั้งมือไว้ไมตรี ที่จริงแล้ว เรื่องนี้ ตั้งแต่ต้นจนจบ ล้วนเป็นความคิดของผมเพียงคนเดียว ตอนนั้น ผมนอนอยู่ที่โรงพยาบาล หวางซีกางมาเยี่ยมผมที่โรงพยาบาล หลังจากที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม เขาอาสาที่จะช่วยผมล้างแค้น ผมห้ามเขาเอาไว้ไม่อยู่ ก็เลยตกลงไป เพราะยังไงเรื่องที่คุณทำให้ผมต้องกลายเป็นขันที สำหรับผมในเมื่อก่อนแล้ว มันยากที่จะรับได้จริง ๆ ดังนั้น ผมก็เลยขายรถของตัวเอง ให้กับหวางซีกาง ให้เขาช่วยผมแก้แค้น”
“เหอะ ๆ ต้องจ่ายไปเยอะเหมือนกันนี่”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะ ๆ เขามองหยิ่นเหล่ยอย่างสงสัยพลางกล่าว: “เรื่องที่นายขายรถ ฉันจะให้คนไปสืบ”
“ผมรู้ว่าคุณไม่เชื่อผม แต่ความจริงก็คือความจริง ผมก็เพียงให้หวางซีกางไปจัดการคุณ แต่ตั้งแต่ต้นจนจบไม่เคยใช้แมงป่องเลย และไม่เคยให้เงินอะไรกับแมงป่อง ข้อหนึ่ง ผมไม่มีปัญญาจ่ายมากขนาดนั้น ข้อสอง ผมไม่กล้าพอที่จะไปหาแมงป่องให้เขาช่วย แมงป่องเป็นคนแบบไหน ตัวผมเองนั้นรู้ดี ผมสามารถเล่นกับหวางซีกาง แต่ก็ไม่อาจเล่นกับแมงป่องได้”
“หมายความว่ายังไง?” หลี่ฝางขมวดคิ้วเอ่ยถาม
“หวางซีกางจะไม่สืบหาตัวตนของคุณ แต่แมงป่องสืบหาตัวตนของคุณได้ง่าย ๆ ดังนั้น มีไม่ถึงแปดหลัก ไม่มีทางที่เขาจะช่วยผมทำงาน นอกจากนี้ แมงป่องคนนี้ ไม่ลงมือก็ไม่มีอะไร แต่พอลงมือ นั่นถึงขั้นทำลายล้าง ผมยังไม่กล้าที่จะทำยังไงกับคุณ ที่จริงแล้ว สี่งที่ผมคิดที่สุด ก็คือลงมือกับแฟนของคุณ”
หยิ่นเหล่ยกล่าว: “แน่นอน ว่าผมเองก็มีความคิดเห็นแก่ตัวอยู่เหมือนกัน ก็คือความสัมพันธ์ระหว่างแมงป่องและหวางซีกางค่อนข้างจะใกล้ชิด ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับหวางซีกาง เช่นนั้นแมงป่องจะต้องแก้แค้นให้เขาอย่างแน่นอน ดังนั้น ผมก็เลยมีความคิดหนึ่ง นั่นก็คือยืมดาบฆ่าคน ใช้หวางซีกางเป็นสะพาน ให้เกิดความขัดแย้งขึ้นระหว่างคุณกับแมงป่อง”
“เหอะ ๆ นายทำสำเร็จแล้ว” หลี่ฝางกล่าวพลางหัวเราะ
“ไม่ ผมทำไม่สำเร็จ ในทางกลับกัน ผมกลับล้มเหลว ถึงแม้ตามแผนการของผม แมงป่องและคุณจะต้องขัดแย้งกัน แต่ผมคิดไม่ถึงว่า แมงป่องจะลงมือเร็วขนาดนั้น ผมยังคิดกลยุทธ์ไว้มากมาย เพื่อให้ความสัมพันธ์ของพวกคุณค่อย ๆ เลวร้ายลง แต่กลับไม่ได้ใช้เลยสักอย่าง คุณและแมงป่อง ก็ลงมือสู้กันแล้ว หลังจากที่เกิดเรื่องขึ้น คุณพ่อของผมก็มาหาผม ซักถามผมไปยกใหญ่ ผมก็เลยบอกเรื่องราวทั้งหมดกับพ่อของผม”
หยิ่นเหล่ยกล่าว: “พ่อของผมเป็นคนที่มีความอดทนอดกลั้นสูงคนหนึ่ง และรู้จักวิธีการแบกรับความอัปยศเป็นอย่างดี จุดนี้ ผมก็ได้เรียนรู้มาจากเขาอยู่ไม่น้อย แต่สำหรับคุณแล้ว ผมยังคงอดกลั้นไม่อยู่”
จุดนี้หลี่ฝางเชื่อ ครั้งที่แล้วตอนที่อยู่สถานตากอากาศ หยิ่นเหล่ยยังเคยคุกเข่าต่อหน้าเขา ณ จุดนี้ หลี่ฝางก็รู้แล้วว่าหยิ่นเหล่ยคนนี้เป็นคนที่มีความอดทนอดกลั้นสูงคน
และจุดนี้ หยิ่นเจิ้งทำได้ดียิ่งกว่า
“พ่อของผมไม่คิดจะไปแก้แค้นคุณ ง่ายนิดเดียว ก็เหมือนกับที่คุณพูดเมื่อกี้ ตระกูลหลี่ของพวกคุณสามารถล้มล้างตระกูลหยิ่นของเราได้อย่างสบาย ดังนั้น การล้างแค้น สำหรับพวกเราแล้วก็เหมือนกับเอาไข่กระทบหิน แต่ทว่า มีคนใช้ชื่อพ่อของผม โอนเงินจำนวนหนึ่งล้าน เข้าสู่บัญชีของแมงป่อง ผ่านบัญชีบริษัทของเรา”
หยิ่นเหล่ยกล่าว: “หลังจากที่ฝ่ายบัญชีโอนเงินให้แมงป่องเสร็จ ก็หายตัวไป พวกเราตามหาเขาอยู่หลายวัน สุดท้ายก็หาร่างของเขาพบ ที่ในแม่น้ำสายหนึ่ง”
หยิ่นเหล่ยกล่าวไป ก็พลางยื่นโทรศัพท์ของตัวเองให้กับหลี่ฝาง บนหน้าจอโทรศัพท์ เป็นฟอรั่มข่าวท้องถิ่น
“คุณลองดูสิ เขาก็คือพนักงานฝ่ายบัญชีของบริษัทเรา หลังจากที่โอนเงินให้แมงป่องไม่นาน ก็กระโดดน้ำฆ่าตัวตาย”
หยิ่นเหล่ยกล่าว: “ตามที่พวกเราตรวจสอบ ก่อนที่เขาจะกระโดดน้ำ ครอบครัวของเขา ได้ถูกลักพาตัว”
