ทำไมไท่ซางต้องทะเลาะกับพ่อบ้านขนาดนี้？เขาไม่อยากให้ปัญหาเรื่องห้องทำให้หลี่ฝางไม่พอใจ แล้วสุดท้ายเขาก็เป็นแค่กระสอบทราย
ดังนั้นไท่ซางจึงได้ยืนหยัดแบบนี้
ที่จริงหลี่ฝางแค่มีที่ให้พักก็พอแล้ว ไม่ได้ต้องการมากขนาดนั้น แต่ในเมื่อไท่ซางพูดแล้ว เขาก็ไม่ควรห้าม
ได้แต่มองพ่อบ้านยอมจำนนต่ออำนาจของไท่ซาง กัดฟันพูดว่า：“ปรมาจารย์ไท่ เรือนหลังสุดนั้นให้คุณกู่พักได้ไหม？”
“ไม่ได้！ผมบอกแล้วไง พวกเราสองคนไม่แยกจากกัน แยกกันไม่ได้เด็ดขาด！”ไท่ซางจ้องเขม็ง：“คุณเข้าใจความหมายของผมหรือเปล่า？ช่างเถอะ ผมต้องการเรือน 3ห้องนั้น ถ้าคุณไม่ไว้หน้าผม ผมก็จะไม่เกรงใจแล้ว คุณไปพิจารณาดูเอาเองละกัน！”
ไม่ให้โอกาสพ่อบ้านได้พูดแทรกเลย ก็ทำตัวเผด็จการขึ้นมา
พ่อบ้านเหมือนจะคิดอะไรได้ มองไท่ซางแล้วก็มองหลี่ฝาง สายตาก็ค่อยๆดูแปลกไป
แย่แล้ว！หลี่ฝางถอนหายใจภายในใจ มองสายตาก็รู้ว่าพ่อบ้านคิดอะไรอยู่
ชื่อเสียงของเขา วันนี้ถือว่าถูกไท่ซางทำลายไว้ในมือ
สุดท้ายปัญหาเรื่องห้องพักที่อยู่ภายใต้ทัศนคติอันหยาบคายของไท่ซางก็ถูกแก้ไข ทั้งสองคนได้จองเรือน 2กับเรือน 3
ส่วนพ่อบ้านหลังจากจัดการที่พักก็กระโดดออกไปเหมือนกับจะหนี กลัวไท่ซางเสนอความต้องการอะไรที่มากเกินไปอีก
หลี่ฝางก็มีความสุขมาก และก็กำชับไท่ซางว่าอย่าเดินออกไปง่ายๆ
ส่วนพ่อบ้านก็เอาเรื่องของไท่ซางคนนี้ปรมาจารย์ที่ไม่คุ้นหน้าบอกกับหัวหน้าครอบครัวคนปัจจุบันของตระกูลชิว ในทันที และก็เป็นลูกชายคนโตของนายท่านชิว ชิวเฉิงหลี่
ชิวเฉิงหลี่ที่ปีนี้ยังไม่ถึงห้าสิบ อาศัยความแข็งแกร่งอันเผด็จการ นั่งตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวของตระกูลชิว ภายใต้การนำพาของเขาในหลายปีนี้ ทำให้ตระกูลชิวพัฒนาได้อย่างไม่เลวมาตลอด
และหลังจากที่พ่อบ้านเอาเรื่องของไท่ซางบอกชิวเฉิงหลี่ ใบหน้าหล่อเหลาของชิวเฉิงหลี่ก็หม่นลง ขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา
“มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ？”
ไม่ว่าชิวเฉิงหลี่จะพูดหรือกระทำอะไร ก็จะมาพร้อมความเกรงขาม
เดิมทีเขาก็หน้าตาดุดันอยู่แล้ว ดวงตาเหมือนเสือคู่นั้นทำให้ทุกคนที่สบตากับเขาอดไม่ได้ที่ในใจจะรู้สึกหวาดกลัว
และท่าทีที่ไม่ยิ้มและพฤติกรรมอันโหดเหี้ยมของชิวเฉิงหลี่นั้น ยิ่งทำให้คนตระกูลชิวทั้งเคารพและเกรงขาม
เทียบกับชิวเฉิงหลี่แล้ว คุณท่านตระกูลชิวจะนิสัยอ่อนโยนมาก ปฏิบัติต่อคนหรือทำอะไรก็จะใจกว้าง แต่เขาตัดขาดภายนอกมาหลายปี ก็ทำให้ตระกูลชิวอยู่ภายใต้นิสัยแบบนี้ของชิวเฉิงหลี่ ก็กลายเป็นจริงจัง
“คนนี้มาเข้าร่วมศึกชิงจ้าวยุทธภพเองเหรอ？”
“ใช่”พ่อบ้านรีบพูดว่า“คนนี้ไม่ใช่หนึ่งในรายชื่อที่พวกเราเชิญมา และยังเป็นคนต่างชาติ นามสกุลไท่。”
“ปรมาจารย์ที่มาจากต่างประเทศ？”ชิวเฉิงหลี่ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง พยักหน้า ถามว่า：“ปรมาจารย์ต่างเมือง จะมาที่นี่ทำไม？”
“เขาบอกแค่ว่ามาดูเฉยๆ ไม่ได้จะทำอะไรครับ”พ่อบ้านตอบไปตรงๆ
“ก็ใช่”ชิวเฉิงหลี่พยักหน้าเบาๆ พูดว่า：“ปรมาจารย์นอกพื้นที่คนหนึ่ง ไม่มีอุปสรรคอะไร เขาต้องการอะไรก็ทำให้เขาก็พอ แค่อย่ารบกวนศึกชิงจ้าวยุทธภพครั้งนี้ก็พอ แล้วก็ตามใจเขาไป”
“เข้าใจแล้ว แต่คนนั้นพาเพื่อนที่มีความแข็งแกร่งอีกสถานะมาด้วย แล้วยังแย่งเรือน 2 เรือน 3 ไปอีก จะ ……”
ความหมายของพ่อบ้านนั้นชัดเจนมาก นิสัยอย่างนี้ของไท่ซางก่อเรื่องตามอำเภอใจที่ศึกชิงจ้าวยุทธภพ กลัวว่าจะสร้างปัญหาใหญ่มาก ถ้าให้ศึกชิงจ้าวยุทธภพได้รับผลกระทบ ถึงตอนนั้นก็จะแก้ไขได้ยาก
“แค่ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ช่างเถอะ จะก่อปัญหาได้มากแค่ไหนเชียว”ชิวเฉิงหลี่หัวเราะอย่างอย่างเหยียดหยาม“ระยะห่างของปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้กับปรมาจารย์กำลังภายใน ไม่อาจจะชดเชยกันได้เลย！”
“กำลังภายใน……หรือว่า！”พ่อบ้านจู่ๆก็คิดถึงความน่าจะเป็น แล้วก็ทั้งประหลาดใจและดีใจ：“คุณท่านทะลุผ่านได้แล้วจริงๆเหรอ？”
คุณท่านตระกูลชิวตัดขาดภายนอกมาหลายปี ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวลือว่าเขาจะออกมาแล้ว ตอนนี้ได้ยินชิวเฉิงหลี่พูดแบบนี้ พ่อบ้านเดาแบบนี้ก็ไม่แปลก
ยังไง ชิวเฉิงหลี่ที่อยู่ตรงหน้านี้จะต้องไม่ใช่กำลังภายในแน่ นี่คือความมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ของพ่อบ้าน
ชิวเฉิงหลี่หัวเราะเหอะเหอะ：“นี่คุณไม่ต้องสนใจแล้ว สรุปคือ ไม่ต้องกลัวปรมาจารย์ไท่มากนัก ก็ยังคำเดิม เขาต้องการอะไรก็สนองให้เขา แค่ไม่รบกวนศึกชิงจ้าวยุทธภพครั้งนี้ก็พอ”
“เข้าใจแล้ว！”พ่อบ้านเก็บความสุขในใจไว้กำลังจะออกไป จู่ๆก็ถูกชิวเฉิงหลี่เรียกไว้
“คุณเห็นปรมาจารย์ไท่มีความชอบอะไร？”
ได้ยินคำพูดนี้ของชิวเฉิงหลี่ พ่อบ้านก็เข้าใจความหมายของชิวเฉิงหลี่ คิดจะดึงปรมาจารย์ไท่มาเป็นพวกไว้ ก็เพื่อประโยชน์ที่ดีที่สุดต่อตระกูลชิว
“เอ่อ……ดูเหมือนปรมาจารย์ไท่นั่นจะสนใจหญิงวัยรุ่นมาก แต่ว่า……”พ่อบ้านคิด ทันใดนั้นก็คิดถึงท่าทีผิดปกติที่ไท่ซางปฏิบัติต่อหลี่ฝาง การแสดงออกก็เปลี่ยนเป็นแปลกใจอีกครั้ง
“แต่อะไร？”ชิวเฉิงหลี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ไม่มีอะไร น่าจะเป็นผมคิดผิดไป”พ่อบ้านสลัดความคิดในหัวออกไป พูดว่า“ก่อนหน้านี้ตอนที่ผมพาปรมาจารย์ไท่ไปพัก เขาจ้องมองหญิงวัยรุ่นที่เดินไปเดินมาจริงๆ”
“ในเมื่อเป็นแบบนี้……ก็ให้ชิวทิงหยุนไปปรนนิบัติปรมาจารย์ไท่เถอะ”ชิวเฉิงหลี่คิดเล็กน้อย แล้วพูดอย่างเย็นชา
ได้ยิน ในใจพ่อบ้านก็สั่น พูดเสียงเบา：“แต่ว่าคุณหนูชิว……”
“ทำไม คุณมีความเห็นอะไรเหรอ？”ชิวเฉิงหลี่ถามอย่างเย็นชา
