ถึงยังไงตระกูลเจิ้งก็เป็นตระกูลอันดับต้นๆ ภายในประเทศ หลี่ฝางทำอะไรเจิ้งเหวินซิงขึ้นมาจริงๆ งั้นตระกูลเจิ้งก็คงจะต้องบ้าแน่ๆ
“ช่วยไม่ได้ เห็นที่ฉันคงต้องลงมือด้วยตัวเองแล้ว” เห็นท่าทีสู้ตายของเจิ้งเหวินซิง หลี่ฝางก็ถอนหายใจเบาๆ
“อะ……” เจิ้งเหวินซิงชะงักเล็กน้อย ไม่รอให้เขามีปฏิกิริยาตอบสนอง กำปั้นหนึ่งหมัดจู่ๆ ก็ชกไปที่ท้องของเขา
ต่อมา เจิ้งเหวินซิงก็รู้สึกเร็วปานลมกรดและสายฟ้าแลบ เพียงพริบตาของคนของคนรอบข้าง ร่างของเขาก็กระเด็นปลิวออกไปเหมือนกับเจิ้งซาน
“ปัง！”
ร่างของเจิ้งเหวินซิงปลิวออกไปผ่านรูใหญ่ที่เจิ้งซานกระแทกจนเป็นรูไว้
ครั้งนี้หลี่ฝางใช้แรงไม่เยอะ ดังนั้นทุกคนจึงได้ยินเสียงตกกระทบลงพื้นอย่างชัดเจน
“เอาล่ะๆ แยกย้ายกันให้หมด！”
หลี่ฝางปัดๆ มือ ราวกับว่าเมื่อกี้เพิ่งไล่แมลงวันออกไปแค่ตัวเดียวอย่างนั้น เขาพูดอย่างไม่สนใจพลางปัดมือ
ไม่นาน คนรอบข้างก็ค่อยๆ แยกย้าย และเงาร่างของหลี่ฝาง ไม่นานก็หายไปเช่นกัน
“พี่หลี่โคตรเจ๋ง！”
“นั่นคือทายาทตระกูลเจิ้งเลยนะ กลับถูกหลี่ฝางชกจนอนาถแบบนั้น”
“ชิ ทั้งหมดเป็นเจิ้งเหวินซิงหาเรื่องใส่ตัวเอง เขาเป็นคุณชายตระกูลเจิ้งแล้วยังไง พี่หลี่ใช่คนที่เขายั่วโมโหได้เหรอ?”
“นั่นมันแน่อยู่แล้ว ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้คุณชายตระกูลหวัง……”
“ชู่ว เรื่องพวกนี้ไม่ต้องพูดแล้ว ถ้าพี่หลี่มาได้ยิน นายก็อยากตายเหรอ……”
พวกเกาจื่อหมิงกำลังถกกันอยู่นั้น จู่ๆ ก็ถูกเจิ้งจิ้นเผิงมาหยุดประเด็นนี้เอาไว้ก่อน
ทันใดนั้นเกาจื่อหมิงก็ได้สติ เรื่องมหัศจรรย์นั้น ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ คนที่เข้ามาเกี่ยวข้องนั้นมากเกินไป ถ้าเขาอยู่ที่นี่แล้วเกิดพูดผิดไปสักคำเดียว ไม่แน่วันถัดมาศพของเขาอาจจะลอยอยู่ในแม่น้ำหยางจื่อก็เป็นได้
“เอาล่ะๆ เรื่องพวกนี้ต่อไปก็ไม่ต้องพูดแล้ว พวกเราต่างคนต่างเล่นเถอะ……”
ในอีกห้องนึง เกาฉงพ่อลูกกับหลี่ฝางก็นั่งอยู่ด้านในนั้น
“เอ่อคือ……คุณหลี่ คุณแน่ใจว่าการที่โยนเจิ้งเหวินซิงออกไปจะไม่เป็นไรใช่มั้ย?” เกาฉงถามอย่างอดไม่ได้
“ไม่เป็นไร คนที่ชื่อเจิ้งซานนั่นต้องดูแลเจิ้งเหวินซิงอย่างดีแน่” หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆ พลางพูด
“งั้นก็ดีๆ เรื่องนี้เจิ้งเหวินซิงหาเรื่องคุณก่อน คุณจะโทษผมก็ไม่ว่าอะไร ขอแค่คนยังมีชีวิตอยู่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”
เกาฉงโล่งใจ รู้สึกว่าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว
และในขณะนั้น จู่ๆ หลี่ฝางก็นึกเรื่องนึงขึ้นมาได้ และรีบถาม： “คนที่ชื่อเจียงมั่นหวั่นเป็นใครกันแน่ ตอนนี้หล่อนอยู่ไหนแล้ว?”
“เอ่อ……หล่อนก็คือดาราที่กำลังดังอยู่ตอนนี้ไง” เกาฉงพูดอย่างไม่ค่อยเข้าใจ “ส่วนตอนนี้……ไม่ได้สังเกตจริงๆ แต่ว่าหล่อนก็น่าจะยังอยู่ที่นี่มั้ง? ให้ผมเรียกเธอมามั้ย?”
“ได้ ฝากคุณด้วย” หลี่ฝางพยักหน้า
ตั้งแต่ต้น เขารู้สึกว่าเจียงมั่นหวั่นนั่นไม่ธรรมดา
จากตอนนี้เห็นที เหมือนว่าเมื่อหล่อนเริ่มโผล่ไปที่ไหน ปัญหาก็เตรียมมาเลย และสายตาที่หล่อนมองหลี่ฝาง ยิ่งเต็มไปด้วยเรื่องลึกล้ำมากมาย
หลี่ฝางกำลังนึกคิดอย่างจริงจัง เกาอิงลู่กลับเข้ามาใกล้： “คุณหลี่ ขอบคุณที่มาร่วมงานปาร์ตี้วันเกิดฉันนะ พูดตามตรง ที่คุณมาได้ฉันรู้สึกเป็นเกียรติมากๆ จริงๆ ”
หลี่ฝางมองเกาอิงลู่อย่างเอือมๆ และพูดอย่างนิ่งๆ ： “คุณหนูเกา ครั้งนี้ผมมาโดยไม่ได้รับเชิญ ต้องขออภัยด้วย”
“ไม่ๆๆ คุณมาได้ฉันก็รู้สึกเป็นเกียรติแล้ว” เกาอิงลู่สองตาเป็นประกาย： “คุณหลี่ ไม่ทราบว่าอีกสักครู่พอจะมีเวลาว่างมั้ยคะ อิงลู่อยากจะดื่มกับคุณแบบส่วนตัวสักแก้วสองแก้ว……”
ต่อหน้าการอ่อยแบบชัดเจนจนไม่รู้จะชัดเจนยังไง หลี่ฝางกับไม่ได้รับผลกระทบอะไร เขาส่ายหน้าเบาๆ ： “ขอโทษด้วยคุณหนูเกา อีกแป๊บผมยังมีเรื่องต้องทำ ดังนั้นจึงต้องจำใจปฏิเสธคำเชิญคุณหนูแล้ว”
“แบบนั้นเหรอ” สายตาของเกาอิงลู่มีความผิดหวังแว๊บขึ้นมา แต่ว่าเธอก็ไม่ถอดใจ กัดฟันและขยับเข้าให้ตัวหลี่ฝาง
หลี่ฝางย้ายระยะห่างออกจากเกาอิงลู่อย่างเงียบๆ
ปกติแล้ว มาเสนอก็ต้องสนอง แต่ว่าพ่อหล่อนยังอยู่ด้านนอกนะ นี่มันเกรงใจจริงๆ
ผ่านไปสักครู่ เกาฉงก็เดินเข้ามาจากด้านนอก แล้วเช็ดเหงื่อที่ไม่ได้มีอยู่บนหน้า และพูดเสียงเบา： “คุณหลี่ เจียงมั่นหวั่นนั่น ไม่อยู่แล้ว”
“หือ? ไม่อยู่แล้วหมายความว่าไง?” หลี่ฝางไม่ค่อยเข้าใจ “หล่อนไม่ใช่คนของบริษัทคุณเหรอ? ทำไมไม่พูดไม่จาก็จากไป?”
“เรื่องนี้……ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” เกาฉงยิ้มเจื่อนๆ
หลี่ฝางให้เขาไปหา แถมยังเป็นคนของบริษัทบ้านตัวเองอีก เขาหาไม่เจอ ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนจริงๆ
“ช่างเถอะ ผมไปหาเองดีกว่า” หลี่ฝางสงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นต้องไม่ธรรมดา จึงไม่ลำบากเกาฉงแล้ว ตัวเองลุกขึ้นและออกจากห้องมา
แต่แค่ไม่ว่าเข้าจะหายังไง ก็กลับไม่เจอผู้หญิงที่ชื่อว่าเจียงมั่นหวั่น
หลี่ฝางที่หมดหนทาง ทำได้แค่วางเรื่องเจียงมั่นหวั่นลงก่อนในตอนนี้ และหันไปหาเป้าหมายตั้งแต่แรกของตน——เจิ้งเหวินซิง
คุณชายอย่างเจิ้งเหวินซิง อยากจะซ่อนตำแหน่งของตัวเอง ง่ายกว่าคนธรรม และก็ยากกว่าคนธรรมดา
เพราะว่าฐานะของพวกเขานั้นโดดเด่น ดังนั้นทุกวินาทีจะมีสายตาจำนวนนับไม่ถ้วนจ้องไปที่พวกเขา แต่ถ้าพวกเขาไม่อยากให้คนอื่นรู้ถึงตำแหน่งจริงๆ งั้นพวกเขาก็ต้องซ่อนให้ลึกมากๆ
แต่ว่าปาร์ตี้ครั้งนี้เจิ้งเหวินซิงถูกหลี่ฝางชกบาดเจ็บ คงต้องไม่มีกะจิตกะใจมาซ่อนตัวเองหรอก ดังนั้นหลี่ฝางจึงรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนอย่างง่ายดาย
