คนของตระกูลหยางที่รวมตัวกันอยู่ในสวนนั้น ต่างอารมณ์สับสนปนเป และไม่พอใจเป็นอย่างมาก
พวกเขาคิดไม่ถึงว่าคุณท่านจะเรียกหยางฉงกับคนนอกเข้ามาแค่คนเดียวในเวลาแบบนี้ แต่กลับให้พวกเขาอยู่ข้างนอก
ท่าทีแบบนี้ มันทำให้พวกเขาไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก
“คุณท่านคงจะไม่ให้หยางฉงเป็นเจ้าบ้านคนเดียวใช่ไหม？” มีคนพูดขึ้น
คำพูดแบบนี้ ทำให้คนต่างขมวดคิ้วขึ้นมา
“ทำไมคุณท่านถึงได้เลือกเด็กสาวรุ่นที่สามนั้นเป็นเจ้าบ้านแน่นอน！” ภรรยาของหยางจื้อเฉิงเองก็ตะโกนขึ้น “ต้องตั้งจื้อเฉิงของเราสิถึงจะถูก！”
“เหอะๆ ฉันคิดว่าควรจะเป็นเทียนลี่สิถึงจะถูก！” ภรรยาของพี่สามอย่างจูเหม่ยหยู่พึมพำเสียงเย็นชา
ในตอนนั้นเอง เพราะเรื่องเรื่องนี้ ทำให้สวนกลายเป็นที่ทะเลาะเบาะแว้งกัน
“พวกคุณหุบปากให้หมดเลยนะ！” หยางจื้อเฉิงได้ยินเสียงทะเลาะกันจนปวดหัว แถมยังกังวลเกี่ยวกับร่างกายของคุณท่านอีก เลยตวาดออกมา “พ่อจะตั้งใครเป็นเจ้าบ้าน พวกคุณมีสิทธิ์พูดอะไรด้วยเหรอ！”
เพราะความน่าเกรงขามของหยางจื้อเฉิง ในสวนนั้นเลยเงียบลงอีกครั้ง
แต่ในตอนนั้นเอง หยางเทียนลี่กลับเปิดปากพูดขึ้น
“พี่ใหญ่ อันที่จริงฉันคิดว่าพวกเธอเองก็พูดมีเหตุผลนะ ร่างกายของพ่อนั้นเป็นขนาดนี้แล้ว ยื้อเรื่องตำแหน่งของเจ้าบ้านต่อไปก็มีแต่จะแย่ ระหว่างคุณกับฉันน่ะ ก็เลือกออกมาคนหนึ่งเถอะ”
“พ่อยังไม่ตายสักหน่อย！” หยางจื้อเฉิงพูดออกมาด้วยความโกรธ
“แต่เราไม่วางแผนเอาไว้ก่อนไม่ได้” หยางเทียนลี่พูดขึ้นอย่างไม่ยอม “เราตระกูลหยางมีธุรกิจใหญ่ ต่างเติบโตขึ้นมาได้เพราะคุณท่านทั้งนั้น เมื่อคุณท่านเสีย พวกหนอนบ่อนไส้จะต้องโผล่ออกมาแน่ๆ และอาจจะทำให้ตระกูลหยางของพวกเราไร้อำนาจจนแตกแยกออกไป แล้วอย่างนี้จะปกป้องธุรกิจของที่บ้านเอาไว้ได้อย่างไร？”
“เหอะๆ งั้นก็ควรให้จื้อเฉิงเป็นเจ้าบ้านไม่ใช่เหรอ？” กงเหลียนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “จื้อเฉิงของเรานั้นมีอำนาจมาก ถ้าเขาไม่เป็นเจ้าบ้าน แล้วจะให้พวกคุณที่เป็นนักธุรกิจล้มละลายมาเป็นหรือไง？”
“พี่ใหญ่ ความรู้ความสามารถของพี่สะใภ้นั้นไม่ดีเท่าไหร่นะ” หยางเทียนลี่พึมพำเสียงเย็นชา
กงเหลียนโกรธขึ้นมาอย่างจริงจัง ตอนที่กำลังจะด่า ก็ถูกหยางจื้อเฉิงขวางเอาไว้เสียก่อน
“คุณอยากจะบอกว่ายอดฝีมือของยุทธภพใช่ไหม？”
“ไม่เลวเลย พี่ใหญ่！ทำให้ตระกูลหยางของพวกเรามีฝีมือมากขึ้นอย่างรวดเร็ว วิธีที่ช็อก นั่นคือการหายอดฝีมือของยุทธภพมาเท่านั้น！”
“งั้นก็ดีเลย” หยางจื้อเฉิงพึมพำเสียงเย็นชาไป “ฉันสนิทสนมกับแดนสุดกำลังภายนอกมากฝีมือคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าจะมีคุณสมบัติพอไหม？”
คำพูดของหยางจื้อเฉิงทำให้ทุกคนตกใจกันยกใหญ่
ความหมายของแดนสุดกำลังภายนอกมากฝีมือนั้น พวกเขาเข้าใจมากกว่าคนธรรมดาทั้งปวง
การมีผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งเอาไว้แบบนี้ พวกคนที่มาสอดแนมตระกูลหยาง จะต้องไม่มีทางทำอะไรโง่ๆ อย่างแน่นอน
ในตอนนั้นเอง มีคนไม่น้อยที่พยายามเข้าหาหยางจื้อเฉิง
ไพ่ใบเด็ดนั้น มันเพียงพอที่จะได้รับการสนับสนุนจากทุกคนแล้ว
ภรรยาของหยางจื้อเฉิงอย่างกงเหลียนนั้นยิ่งมีความสุขเข้าไปใหญ่ พลางมองอารมณ์ของทุกคนที่มั่นคงมากขึ้น
ภรรยาของพี่สามอย่างจูเหม่ยหยู่นั้น ในตอนนี้กลับมีความกังวลเป็นอย่างมาก
แทบจะในทันที ตำแหน่งเจ้าบ้านของตระกูลหยาง ก็ตกลงเอาไว้แบบนี้
“พี่เย่น เข้ามาเถอะ！” หยางจื้อเฉิงมองไปทางคนเหล่านั้นด้วยความเย่อหยิ่ง ก่อนจะเรียกเสียงดังขึ้น
หยางจื้อเฉิงพูด ก่อนจะเดินตะโกนออกไปด้านนอก “พี่หวาง เข้ามาเถอะ！”
“ฮ่าๆ พี่หยาง ฉันมาแล้ว！” เมื่อมีเสียงหัวเราะดังขึ้น ก็มีชายร่างกำยำเดินเข้ามา
หยางจื้อเฉิงรีบเข้าไปต้อนรับ ก่อนจะหัวเราะ “แนะนำให้ทุกคนรู้จักก่อน เย่นหย่งเฟิง พี่เย่น นี่คือแดนสุดกำลังภายนอกที่เก่งกาจ！”
มันเหมือนจะเข้าคู่กับหยางจื้อเฉิงได้ดี เย่นหย่งเฟิงเองก็ปล่อยพลังในร่างกายออกมา ในตอนนั้นเอง พลังที่เก่งกาจสามารถนั้นทำให้ทุกคนเข้าใจ ว่าแดนสุดกำลังภายนอกคนนี้คือของแท้
ในตอนนั้นเอง ทุกคนต่างคิดว่า สถานการณ์ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว หยางเทียนลี่ไม่มีทางจะมาแย่งตำแหน่งเจ้าบ้านได้อีกแล้ว
จู่ๆ หยางเทียนลี่ก็หัวเราะฮ่าๆ ออกมา
“คิดไม่ถึง ว่าพี่ใหญ่คุณเป็นเหมือนคมในฝัก แต่กลับมีคนมากฝีมือขนาดนี้ซ่อนเอาไว้ เหอะๆ เป็นวิธีที่ดี！”
หยางจื้อเฉิงยิ้มขึ้นเล็กน้อย การแย่งตำแหน่งเจ้าบ้าน เขาจะไม่สนใจได้อย่างไร？
แต่ในตอนนี้เอง หยางเทียนลี่เปลี่ยนคำพูดขึ้น ก่อนจะพูดอย่างยิ้มด้วยเล็กน้อย “ถึงแม้แดนสุดกำลังภายนอกนักรบจะมีฝีมือที่แข็งแกร่ง แต่ทว่า กลับได้เพียงเท่านี้เท่านั้น”
“ห๊ะ？” เย่นหย่งเฟิงจ้องตาทั้งสองคู่ พลางพูดเสียงทุ้ม “ไม่รู้ว่าคุณหยางคิดอย่างไร？”
คำพูดของเขานั้น มันมีแรงของการข่มขู่อยู่ด้วย
แดนสุดกำลังภายนอกนักรบไม่ได้ล้มได้ง่ายๆ หลังจากที่หยางจื้อเฉิงสัญญาว่าจะให้กำไรอย่างงาม เย่นหย่งเฟิงถึงจะช่วยหยางจื้อเฉิงคานอำนาจ ไม่อย่างนั้น เขาจะมาทำเรื่องแย่ๆ กับคนอื่นแบบนี้โดยไม่ได้อะไรงั้นเหรอ？
“เหอะ……” หยางเทียนลี่ไม่สนใจคำขู่ของเย่นหย่งเฟิง ก่อนจะหัวเราะเสียงทุ้มพลางพูดขึ้น “ไม่รู้ ปรมาจารย์กำลังภายในเป็นอย่างไร？”
“ปรมาจารย์กำลังภายในงั้นเหรอ？”
คนในบริเวณนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมา
ปรมาจารย์กำลังภายในเป็นอย่างไรงั้นเหรอ？
เพราะอิทธิพลของตระกูลหยางเพียงน้อยนิด จะมีสิทธิ์อะไรไปเชิญปรมาจารย์กำลังภายในมาได้งั้นเหรอ？
“ฮ่าๆ คุณหยางมีความสมหวังดีจริงๆ ！ทำให้ฉันนับถือจริงๆ ！” เย่นหย่งเฟิงเองก็ไม่ได้โกรธ แต่หัวเราะออกมาด้วยความเย้ยหยัน
ทุกคนในตระกูลหยางต่างคิดว่าหยางเทียนลี่นั้นบ้าไปหรือเปล่า ถึงแม้จะเป็นคุณท่านหยาง เกรงว่าจะไม่มีทางเชิญปรมาจารย์กำลังภายในมาได้ด้วยซ้ำ！
“เหอะๆ ถ้าฉันเชิญได้แล้วคุณจะว่าอย่างไร？” หยางเทียนลี่หัวเราะอย่างไม่สั่นไหว
“น้องสามถ้าเกิดเชิญปรมาจารย์กำลังภายในมาได้ ก็ต้องได้ตำแหน่งเจ้าบ้านไปน่ะสิ！” หยางจื้อเฉิงหัวเราะเสียงดัง “แต่ว่า น้องสามก็อย่าถูกพวกใครเขาหลอกเข้าได้ล่ะ！”
“พี่ใหญ่จะต้องเสียดายแน่ๆ ！” หยางเทียนลี่รอคำคำนี้นี่แหล่ะ
เมื่อพูดจบ เขาก็พูดออกมาด้วยความเคารพ “ปรมาจารย์ไท่ซาง！ขอให้คุณปรากฏตัวออกมา！
