พลังอันมหาศาลในร่างขอเชานำพาลมกรดขนาดใหญ่ จนแม่มดที่อยู่อีกด้านลืมตาไม่ขึ้น แรงโจมตีอันมหาศาลขนาดนี้ ไม่มีทางที่อาซาโทสจะไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย? แม่มดคิดอย่างนั้น
แต่ความเป็นจริง เธอดูถูกความสามารถของอาซาโทสเกินไป แรงโจมตีทั้งหมดของท่านชายป๋ายยู่ เขาราวกับคนไม่เป็นอะไร รับมือการจู่โจมเอาไว้ด้วยมือเดียว
“นี่มัน เป็นไปไม่ได้!” แม้แต่ท่านชายป๋ายยู่เองก็ตกใจจนคางแทบหลุด ยืนจ้องอาซาโทสที่อยู่หน้าของเขานิ่ง ด้วยสีหน้ายากที่จะเชื่อ
“แกรนหาที่เอง ไปตายซะ” อาซาโทสจ้องมองท่านชายป๋ายยู่ราวกับคนที่ไร้ชีวิต ไร้ความหวั่นไหวข้างในเลยแม้แต่น้อย
ร่างของเขามีพลังงานสีดำลอยออกมากะทันหัน โอบล้อมท่านชายป๋ายยู่เอาไว้ ไม่นานพลังงานสีดำนั้นก็ส่งเสียงกรีดร้องอย่างอนาถราวหัวใจฉีกขาดของท่านชายป๋ายยู่
“พลังแห่งการเขมือบกลืน! แกมีพลังนี้ได้ยังไง!” รูม่านตาของแม่มดขยาย จ้องมองอาซาโทสอย่างไม่อยากจะเชื่อ
กลุ่มหมอกทมิฬที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างของอาซาโทสเธอคุ้นเคยที่สุด นั่นเป็นพลังที่เทพอ้านใช้บ่อยที่สุด
แต่พลังแห่งการเขมือบกลืนมีเพียงแค่ลูกหลานของเทพอ้านเท่านั้นที่จะใช้ได้ เธอมั่นใจมากว่าอาซาโทสไม่ใช่ลูกหลานของเทพอ้าน นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?
ไม่นานท่านชายป๋ายยู่ขัดขืนอย่างรุนแรงก็ค่อยๆ สงบลงอย่างรวดเร็ว ผ่านไปราวหนึ่งนาที ร่างอันแห้งกรังตกลงมาจากกลุ่มพลังงานสีดำ
หากไม่ใช่เพราะร่างที่แห้งกรังนั่นยังคงสวมใส่ชุดคลุมสีขาวของท่านชายป๋ายยู่ หลี่ฝางแทบไม่อยากจะเชื่อว่าเขาคือป๋ายเจินเจิน
ตอนนี้เขาก็เหมือนกับแม่มด ที่เต็มไปด้วยคำถาม อาซาโทสที่ไม่ใช่ลูกหลานของเทพอ้านจะมีพลังแห่งการเขมือบกลืนได้ยังไง? ไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย!
“แกเป็นใครกันแน่! แกมีพลังแห่งการเขมือบกลืนได้ยังไง!” ร่างของแม่มดสั่นเทาเล็กน้อย จ้องมองอาซาโทสอย่างยากที่จะเชื่อ
“ประหลาดมากงั้นหรือ? ถึงฉันจะไม่ใช่ลูกหลานของเทพอ้าน แต่สภาพร่างกายของฉันก็แทบจะไม่ต่างอะไรจากเทพอ้านเลย เพราะงั้นสิ่งที่เขาทำได้ ฉันก็ทำได้”
อาซาโทสกวาดสายตามองเหล่าหลี่ฝางและแม่มด ยักไหล่พร้อมกล่าว
เมื่อได้ยินคำของเขา หลี่ฝางเกิดความคิดที่ยากจะเป็นไปได้
หรือว่าอาซาโทส จะกินเนื้อของเทพอ้านเข้าไป จากนั้นจึงได้เกิดใหม่?
เมื่อคิดได้อย่างนั้น หลี่ฝางส่ายหน้าอย่างแรง ปฏิเสธความเป็นไปได้ที่น่าหวาดผวานี้
ให้ตายเทพอ้านมีชีวิตอยู่เมื่อพันปีก่อน ตอนนี้คงจะตายจนไม่เหลืออะไรแล้ว อาซาโทสจะไปเอาเนื้อของเขามาได้ยังไงเป็นไปไม่ได้
ทันใดนั้น แม่มดกรีดร้องอย่างเจ็บปวด น้ำตาไหลอาบนองหน้าฟุบนั่งกับพื้น
“อ้า! พวกแกกล้าแตะต้องเขา! กล้าแตะต้องกายเนื้อของเขา! ฉันจะฆ่าพวกแกซะ!”
เมื่อสักครู่แม่มดใช้ความสามารถพิเศษย้อนดูความทรงจำของอาซาโทส ที่แท้ในตอนนั้นอาซาโทสมาที่ซากปรักหักพังไม่ได้เพื่อมาหาหินเฮยสวน เป้าหมายของเขาคือการค้นหากายเนื้อของเทพอ้าน
ศึกสงครามเมื่อพันปีก่อน ทุกคนคิดว่าเทพอ้านแตกสลายไปแล้ว แต่ความเป็นจริงแม่มดใช้พลังทั้งหมดเก็บรักษาร่างของเทพอ้านเอาไว้ และซ่อนร่างเขาเอาไว้ที่ส่วนลึกที่สุดของโลกใต้พิภพอย่างถ้ำพันปี
ความลับนี้มีเพียงแค่แม่มดและนักฆ่าเดนตายอีกไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ และนักฆ่าเดนตายพวกนั้นเมื่อซ่อนร่างของเทพอ้านเสร็จก็ถูกแม่มดกำจัดทิ้งไปหมดแล้ว
เธอคิดว่าความลับนี้มนุษย์จะไม่มีทางร่วงรู้ ไม่คิดเลยว่านักฆ่าเดนตายหนึ่งในนั้นแกล้งตาย และหนีไปอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น
นักฆ่าเดนตายคนนี้ใช้พลังอันมหาศาล ขึ้นปกครองวงการนักรบอย่างรวดเร็ว ความลับนี้จึงถูกเล่าขานต่อกันมา
ประโยคของแม่มดยืนยันความคิดของหลี่ฝาง ไม่คิดเลยว่าแม้แต่คนตายก็ไม่ละเว้น หลี่ฝางจ้องมองอาซาโทสทนรู้สึกสะอิดสะเอียนไม่ได้
“ให้ตาย พวกคนญี่ปุ่นน่าขยะแขยงเกินไปไหม? แม่ง คนตายยังไม่ละเว้น! พวกแกไม่กลับถูกคนใต้หล้าก่นด่าหรือไง?”
หลี่ฝางไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป ชี้หน้าอาซาโทสด่ากราดชุดใหญ่
“ฮ่าๆ คนที่แข็งแกร่งเป็นผู้นำ ขอเพียงแค่ฉันยิ่งใหญ่มากพอ ก็จะไม่มีคนกล้าขัดขืนอย่างพวกแก”
อาซาโทสไม่แยแสตนเองที่มีการกระทำน่ารังเกียจแม้แต่น้อย กล่าวพร้อมกับหัวเราะเยาะ
“ฉันจะฆ่าแก!” เรื่องนี้สำหรับแม่มดเป็นเรื่องที่อำมหิตที่สุด รอบตัวของเธอล้อมไปด้วยหมอกเลือดเป็นชั้นๆ
“แคทเธอริน! อย่า!” หลี่ฝางจ้องมองแม่มดที่คิดสู้กับอาซาโทสโดยไม่คิดชีวิต อยากจะหยุดการกระทำไม่แยกแยะผิดชอบชั่วดีทำให้ของมีค่ามอดม้วยไปด้วยของเธอ
แต่สุดท้ายก็ช้าไปก้าวหนึ่ง เห็นแต่เพียงแม่มดที่กำลังมุ่งเข้าไปยังอาซาโทส
แม่มดที่เผาผลาญพลังชีวิตของตนเองพลังของเธอเพิ่มขึ้นอย่างมาก บวกกับที่เธอมีความสามารถในการหยั่งรู้อนาคต ถึงขนาดสามารถรับรู้กระบวนท่าของอาซาโทสได้ก่อน
หลี่ฝางจ้องมองแม่มดที่เกรี้ยวกราดพลันกลืนน้ำลายอึก ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวจริงๆ ด้วย
แม้แต่ท่านชายป๋ายยู่เองก็รับท่าของอาซาโทสได้ไม่ถึงสามท่า แต่แม่มดสามารถสู้กับเขาได้อย่างไม่ลดละ
มีแม่มดคอยขวางอาซาโทสเอาไว้ หลี่ฝางและหลี่ต๋าคางจึงสามารถสู้กับเหล่าอัศวินได้อย่างเต็มที่
การต่อสู้ยาวนานกว่าสิบห้านาที หลี่ฝางและหลี่ต๋าคางถึงได้กำจัดอัศวินไปได้สิ้นซาก เมื่อเขาหันกลับไปคิดที่จะช่วยแม่มด ก็ได้พบกับอาซาโทสบีบคอของแม่มดเอาไว้
“ไม่!” มือของหลี่ฝางหยุดอยู่กลางอากาศ ไม่มีแม้โอกาสที่จะยื่นมือเข้าช่วย ได้แต่จ้องมองแม่มดถูกหักคอต่อหน้าต่อตา
“ผู้หญิงที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!” อาซาโทสเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก โยนร่างของแคทเธอรินลงกับพื้นราวกับโยนขยะ
ร่างของแคทเธอรินชุ่มไปด้วยเลือด สายตาคู่นั้นสูญเสียพลังชีวิตไปอย่างสิ้นเชิง กองกับพื้นราวกับตุ๊กตาอย่างน่าอนาถทำให้หลี่ฝางที่เห็นแล้วรู้สึกเศร้าใจ
“ไม่ แคทเธอริน!” หลี่ฝางวิ่งไปยังแคทเธอริน ประคองเธอเอาไว้ในอ้อมกอดอย่างระมัดระวัง
เขากำลังคิดอยู่เลยว่าจะทำยังไงเพื่อเรียกแคทเธอรินกลับมา แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะตายไปแบบนี้
