เทียนหลางกลับมาถึงบ้านโดยที่มีหัวหน้าบอดี้การ์ดขับรถมาส่ง ก่อนจากเขาก็กล่าวขอบคุณเทียนหลางอีกครั้งพร้อมกับบอกว่าจะตอบแทนบุญคุณครั้งนี้อย่างแน่นอน
ซึ่งเขาก็ทำได้เพียงพยักหน้าเล็กน้อยเท่านั้น เพราะตัวเขาเองก็ไม่รังเกียจที่จะมีคนเอาของมาให้เขาฟรีๆ หลังจากกลับมาเทียนหลางก็กล่าวทักทายทุกคนในบ้านพร้อมกับเอาของฝากจากเมืองจี้เมิงมาให้ทุกคน
จากนั้นเทียนหลางก็ไปหาเฟิงหยวนที่ดูเหมือนกำลังนั่งถักอะไรบางอย่างอยู่
“หืม ? คุณกำลังทำอะไรอยู่น่ะ ?”
เฟิงหยวนได้ยินคำถามก็ตอบกลับมาพร้อมกับรอยยิ้ม
“อีกไม่นานอากาศก็จะเย็นแล้ว ฉันจึงคิดว่าจะถักเสื้อให้คุณสักตัว”
เทียนหลางได้ยินแบบนั้นก็แสดงสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อยก่อนจะยิ้มและบอกว่า
“งั้นผมขอเป็นชุดคลุมยาวแบบ คลุมลำน้ำที่เคยได้เมื่อครั้งก่อนนะ”
“ได้สิ”
เทียนหลางยิ้มพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อ จากนั้นไม่นานเสียงของเฟิงหยวนก็ดังไล่หลังเขามา
“แล้วธุระของคุณเป็นยังไงบ้าง ?”
เทียนหลางที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่นั้นเมื่อได้ยินคำถามเขาก็เพียงส่งเสียงอืมออกมายาวๆเท่านั้นก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนเล็กน้อย
“เรียบร้อยดีนะ แต่…”
“แต่ ?”
เทียนหลางออกมาในชุดคลุมสีขาวดูสบายๆก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกับเฟิงหยวน จากนั้นก็หยิบผลไม้ขึ้นมากินเลกน้อยภายใต้สายตาสงสัยของเฟิงหยวน
จากนั้นเทียนหลางก็พูดออกมาด้วยท่าทีเบื่อหน่ายว่า
“ดูเหมือนปีศาจในโลกนี้จะค่อนข้างวุ่นวายเล็กน้อยน่ะ”
“พวกปีศาจอีกแล้วเหรอ ?”
เฟิงหยวนถามพร้อมกับขมวดคิ้ว เทียนหลางพยักหน้าพร้อมกับเล่าเรื่องของอัลคาทาร่าให้กับเฟิงหยวนได้ฟัง เมื่อเธอได้ฟังเธอก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะถามเทียนหลางว่า
“หรือว่านี่คือความวุ่นวายที่ท่านอาจารย์ได้บอกก่อนหน้านี้”
เทียนหลางส่ายหน้าก่อนจะพูดขึ้น
“ในตอนแรกผมก็สงสัยเช่นกัน แต่ผมคิดว่าไม่น่าจะใช่เรื่องนี้”
“ทำไมละ ?”
“ปีศาจพวกนี้อ่อนแอเกินไป แม้จะมีจำนวนเยอะก็ตามแต่แค่เราสองคนสะบัดมือไปมาเล็กน้อยก็เพียงพอจะกวาดล้างพวกมันได้แล้ว”
“อีกอย่างปีศาจระดับนี้คนของวาติกันก็น่าจะจัดการได้อยู่ ไม่น่าจะต้องถึงมือเราสองคน เรื่องที่อาจารย์กล่าวเตือนมันไม่น่าจะใช่เรื่องธรรมดาพวกนี้”
เฟิงหยวนพยักหน้า จากนั้นเธอก็ตั้งหน้าตั้งตาถักเสื้อคลุมให้กับเทียนหลางต่อเพราะเรื่องพวกนี้เธอรู้ว่าเทียนหลางน่าจะจัดการเองได้ไม่ยาก
เพราะถึงแม้ตัวเขาจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เพียงแค่เธอดูจากภายนอกก็พอจะรู้แล้วว่าตัวของเทียนหลางหงุดหงิดกับเรื่องนี้เพียงไหน ในคราวนี้ที่เทียนหลางพบเจอกับปีศาจพวกนี้อีกละก็ คงเป็นจุดจบของพวกมันแล้วอย่างแน่นอน
จากนั้นเทียนหลางก็ถามกับเฟิงหยวนว่า
“คุณกระเป๋าแล้วหรือยัง ?”
เฟิงหยวนได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อว่า
“แต่ไม่ต้องรีบมากนักหรอกนะ อีกตั้งหลายวันกว่างานประมูลจะเริ่ม”
เทียนหลางได้ยินแบบนั้นก็หันหน้ามาถามด้วยความแปลกใจว่า
“ผมนึกว่าคุณอยากจะไปเที่ยวพักผ่อนที่นู้นก่อนสะอีก”
เฟิงหยวนส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า
“เอาไว้เดินเที่ยวกันหลังงานประมูลก็ได้”
เทียนหลางได้ยินแบบนั้นเขาก็ทำได้เพียงแต่พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มว่า
“นับว่าเป็นฮันนีมูนไหม ?”
มือของเฟิงหยวนหยุดเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเบาๆและเริ่มถักเสื้อต่อ ซึ่งเทียนหลางเห็นแบบนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
