POWER AND WEALTH (พลังและความมั่งคั่ง) – ตอนที่ 45

ในเช้าวันถัดมา

ดงซูบินหาวและขยี้ตาหลังจากตื่นขึ้นมา เขาก็ได้ลุกจากเตียง เขานอนได้เพียงชั่วโมงเดียวเท่านั้นหลังจากพยายามร่อนหาเหรียญของอาจารย์เฉิง รวมถึงยุงที่โรงพยาบาลนั้นกัดเจ็บมาก ตอนที่มันกัดจะทำให้คันและมีอาการบวม เขาจึงแทบจะไม่ได้หลับเลยเพราะยุงพวกนั้นมันบินต่อมเขาอยู่ตลอดทั้งคืน แต่เมื่อเขาคิดถึงเรื่องเหรียญขึ้นมามันก็ทำให้เขาคิดถึงความฝันของเขาตอนที่เขาหลับไปก่อนหน้านี้ว่า เขาถูกฝังทั้งเป็นด้วยกองเหรียญมหาศาลเท่ากับภูเขาหนึ่งลูก

“ นายตื่นแล้วหรอ?” ลูกชายของชายชราถาม เขากำลังแต่งตัวแล้วและนั่งข้างๆพ่อของเขา

ดงซูบินยิ้มด้วยความเขินอาย:“ ขอโทษที่ผมรบกวนคุณตลอดทั้งคืนนะครับ”

“ไม่เป็นไร. เราสองคนแค่สงสัยว่าทำไมนายถึงซื้อเหรียญกลับมามากมายขนาดนี้” ลูกชายของชายชราถาม “ ฉันได้ยินมาว่าปัจจุบันมีผู้เชี่ยวชาญหลายคนไม่สามารถบอกความแตกต่างระหว่างเหรียญแท้กับเหรียญปลอมได้ นายต้องระวังไม่ให้ถูกหลอกนะ เพราะสมัยนี้ของปลอมมันเกื่อนกลาดไปหมด”

ดงซูบินก็คุยกับพวกเขาซักพักก่อนที่จะส่งน็ตบุ๊คคืนให้ ดงซูบินรู้ดีว่าการลงทุนกับวัตถุโบราณพวกนี้นั้นมีความเสี่ยงมาก เพราะเขาเคยทำงานในวงการนี้มาก่อน แต่ตอนนี้ด้วยความสามารถพิเศษของเขา เขาสามารถใช้มันทำกำไรจากเหรียญโบราณเหล่านี้ได้อย่างแน่นอน

ที่จริงแล้วในวันนี้ดงซูบินจะต้องรับน้ำเกลือจน 8.00 น. แต่เขากลับหนีออกจากโรงพยาบาลก่อนที่ฉูหยวนจะแวะมาหาเขา

เขาถือเหรียญกองใหญ่และขึ้นรถแท็กซี่ไปที่หลิวหลี่ฉาง ซึ่งเป็นตลาดขายของโบราณที่มีชื่อเสียงของเมืองที่เขาอยู่

ตลาดหลิวหลี่ฉางพึงได้รับการปรับปรุงใหม่ มันกลายเป็นสถานที่ที่มีผู้คนพลุกพล่านพร้อมกับความรู้สึกที่คุ้นเคย แต่สิ่งเดียวที่ดงซูบินไม่ชอบคือถนนของตลาดแห่งนี้ เพราะมันควรที่ห้ามไม่ให้นำรถเข้ามาในพื้นที่ตลาดได้ เนื่องจากมีรถยนต์หรูหลายคันจอดอยู่ริมถนนทั้งสองข้างทาง ทำให้เหลือที่ว่างเพียงเล็กไว้สำหรับคนที่จะเดินจับซื้อของ

ซึ่งตลาดแห่งนี้มันมีร้านขายของเก่าจำนวนมากมายให้เลือกจับจ่าย ‘ฉันควรไปทางไหนดี?’

ดงซูบินตัดสินใจไปที่ร้านเบ้าจายใกล้กับทางเข้าของตลาด

หลังจากเข้ามาในร้าน ดงซูบินก็เดินผ่านพวกเซียนของเก่าและถามพนักงานขายว่า “จุดรับซื้อเหรียญและธนบัตรโบราณอยู่ตรงไหน” พนักงานขายก็ชี้ไปที่มุมหนึ่งของร้าน ดงซูบินขอบคุณเขาและไปที่เคาน์เตอร์ที่พนักงานขายชี้ทางให้เขา เขาเห็นชายวัยกลางคนกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่หลังเคาน์เตอร์ “ ขอโทษนะครับ คุณซื้อเหรียญโบราณไหม??”

ชายวัยกลางคนลดหนังสือพิมพ์ลงและเห็นถุงขนาดใหญ่ของดงซูบิน “ ไอ้กองเหรียญที่นายแบกมานั้นใช่ไหม??”

ดงซูบินลูบจมูกและยิ้ม “อ๋อ จริงๆถ้าคุณสนใจกองเหรียญพวกนี้ก็บอกราคามาได้เลยนะครับผมยินดีจะขายมัน แต่สิ่งที่ผมต้องการขายจริง ๆ คือเหรียญ เจียงหยวนเปาเหรียญนี้ตั้งหาก”

ชายคนนั้นพยักหน้าและวางหนังสือพิมพ์ของเขาลงทันที่ เขาหยิบแว่นขยายออกมาพร้อมกับเครื่องมือขนาดเล็กจากลิ้นชัก “เอ่ะ! ฉันขอดูเหรียญของนายหน่อย อือ…..”

“ตกลง. นี่คือเหรียญ….” ดงซูบินได้ยื่นเหรียญของเขาให้กับชายคนนั้นดู

‘ได้โปรด……ได้โปรด……’

‘เหรียญต้องเป็นของแท้……ขอให้เหรียญเป็นของแท้ด้วยเถอะ……’

ชายวัยกลางคนตรวจสอบเหรียญอย่างละเอียด

1 วินาทีผ่านไป……

2 วินาที ผ่านไป ……

3 วินาที ผ่านไป ……

ทันใดนั้นชายคนนั้นก็จับเหรียญขึ้นมา เขาพลิกมันไปมา และเขยิญเข้ามาใกล้เพื่อดูเหรียญให้เห็นชัดขึ้น และแสดงท่าทางที่ตกใจออกมา “ เหรียญนี้คือ……!!”

ดงซูบินถามอย่างใจจดใจจ่อ:“ เหรียญเป็นอย่างไรบ้างครับ??”

“รอก่อน. ฉันต้องมองให้ใกล้ขึ้นกว่านี้อีก” ชายผู้นั้นนั่งตัวตรงและตรวจสอบทุกรายละเอียดของเหรียญและพยักหน้าอย่างระมัดระวัง “ เหรียญนี้หายากมาก หนุ่มน้อย! นี่คือเหรียญเงินสดราชวงศ์ซ่งใต้มันคือเหรียญ 10 เจียงหยวนเปา ผลิตในปี 1208 และยังอยู่ในสภาพดีมาก มันยากที่จะเห็นเหรียญนี้แม้จะอยู่ในงานประมูลก็ตาม มันหายากและมีคุณค่ามาก นายเห็นสีสนิมนี้ไหม มันแสดงอายุของเหรียญได้ชัดเจนมาก”

‘ฮ่าฮ่าฮ่า เหรียญแท้แน่นอน !!’

ดงซูบินล้างคอของเขาและถาม “ พี่ชายจะตีราคาเหรียญนี้สักเท่าไรดี?”

“ แย่ล่ะ……” ชายคนนั้นลังเล “ น้องชาย นายควรทำการบ้านมาก่อนที่จะมาที่นี่พร้อมเหรียญนี้นะ แต่ฉันจะไม่โกงนายหรอก เหรียญนี้สามารถรับเงินได้มากถึง 60,000 หยวนในการประมูล แต่หลังจากคอมมิชชั่นและค่าใช้จ่ายทั้งหมด……สูงสุดที่ฉันสามารถเสนอให้ได้คือ 50,000 หยวน นายสนใจไหมล่ะ?”

ดงซูบินรู้สึกว่านี่เป็นข้อเสนอที่ดีมาก เขาคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพยักหน้า “ตกลงครับ!.”

ชายวัยกลางคนคนนั้นหัวเราะ “เยี่ยมไปเลย! เมื่อนายเป็นคนตรงไปตรงมาขนาดนี้ ฉันจะให้อีก 1,000 เหรียญสำหรับกองเหรียญนั้นที่นายแบกมา ตกลงไหม?”

“ครับ!.”

‘50,000 หยวน!’

นี้เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก เพราะเงิน 50,000 หยวนนั้นขนาดแม่ของดงซูบินทำงานสองปียังหาไม่ได้ขนาดนี้เลย

สำหรับดงซูบินนั้น50,000 หยวนเป็นอะไรที่เขาไม่คาดคิดว่าจะหาเงินให้ถึงจำนวนนี้ได้เลย

ดงซูบินกอดซองเงินสีน้ำตาลอย่างแน่น ขณะที่เขาเดินออกมาจากร้านเบ้าจาย เขากลัวว่าจะมีคนกระโดดออกมาและคว้าเงินของเขาไป เขามองดูรอบๆของเขาอย่างระมัดระวังและวิ่งข้ามถนนไปที่ธนาคารไอซีบีซีอย่างรวดเร็วและดงซูบินก็ได้ฝากเงินทั้งหมดเข้าบัญชีและยอดเงินของเขาตอนนี้ในบัญชีก็มีมากกว่า 51,000 หยวนแล้ว ด้วยจำนวนเงินนี้ เขาสามารถซื้อรถราคาถูกๆได้เลย ตอนนี้ดงซูบินตื่นเต้นมากก่อนที่เขาจะกลับไปที่โรงพยาบาล

เย้! ฉันรวย!

50,000 หยวน !!!

ณ แผนกศัลยกรรมกระดูกและข้อ

ดงซูบินกลับไปที่หอผู้ป่วย เขาพบกับนางพยาบาลและฉูหยวน ที่กำลังมองเขาด้วยความโกรธ

ฉูหยวนเริ่มดุดงซูบินขนานใหญ่:“ นายไปที่ไหนมาตั้งแต่เช้าและทำไมนายไม่เปิดโทรศัพท์? นายรู้หรือป่าวว่าฉันเป็นห่วงนายขนาดไหนกัน” ตอนนี้เธอถือถุงน้ำเกลือ “ พยาบาลมาที่นี่เพื่อตามหานายหลายครั้ง นายควรที่จะนอนอยู่ที่นี้พร้อมกับถุงน้ำเกลือถุงใหม่ นายจะแอบออกไปโดยไม่บอกไม่กล่าวอย่างงี้ไม่ได้ เข้าใจไหม!!”

ดงซูบินยิ้มพร้อมกับขอโทษ:“ จริงๆเพราะเธอไม่ได้เอาสายชาร์แบตมาให้ฉัน มันเลยทำให้แบตมือถือของฉันหมดตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”

ฉูหยวนจ้องไปที่เขา:“ นายกำลังบอกว่านี้เป็นความผิดฉันหรือยังไง?”

“ ป่าว ป่าว……” ดงซูบิ รีบรินน้ำอย่างรวดเร็วและยื่นให้กับฉูหยวน “ ฉันเบื่อนะ! เช้านี้เลยออกไปเดินเล่นนะ แต่เดินเล่นเพลินไปหน่อยจนลืมเวลาเลยกลับมาช้า ฉันขอโทษนะ. อย่าโกรธฉันเลย” เขาไม่ได้ตั้งใจจะบอกฉูหยวนเกี่ยวกับเหรียญโบราณที่เขาพึงเอาไปขายเมื่อเช้านี้ เพราะเขาต้องการทำให้เธอประหลาดใจกับเรื่องนี้เมื่อเขาขายมันได้

ฉูหยวนเริ่มสงบลง “ รีบกลับไปนอน นายต้องเปลี่ยนถุงน้ำเกลือ”

ดงซูบินถอดรองเท้าแตะแล้วกลับขึ้นไปบนเตียงอย่างเชื่อฟัง เขายกมือขึ้นเพื่อให้พยาบาลสอดเข็มเข้าไปได้ ในขณะที่พยาบาลสอดเข็มเขาก็ตะโกนว่า: “อุ๊ยอุ๊ย……มันเจ็บๆ……ช่วยเบาๆมือหน่อย”

ฉูหยวนหัวเราะเยาะเขาและตบหน้าผากอย่างสนุกสนาน “ นายกล้าที่จะแอบออกไปข้างนอกโดยไม่บอกใครอีกหรือเปล่า?” ฉูหยวนตอนนี้เธอสวมเสื้อลายสปาเก็ตตี้สีอ่อนและกางเกางยีนส์สีขาว ซึ่งหุ่นของเธอส่วนบนนั้นดูเห็นได้ชัดเจนมากเมื่อเปรียบเทียบกับหุ่นด้านล่างของเธอกับกางเกงยีนส์รัดๆที่ทำให้เห็นขาที่เหลียวยาวของเธอได้ชัดเจน

มันทำให้ดงซูบินสนใจรูปร่างของเธอ และทำให้เขามีความมุ่งมั่นที่จะหาเงินมาให้เธอให้ได้

‘ฉูหยวน! เธอรอฉันก่อนนะ ฉันจะช่วยเธอหาเงินให้มากพอเพื่อจัดสร้างบริษัทของเธอเอง ฉันจะช่วยให้เธอบรรลุความฝันให้ได้’

‘ใช่……ฉันเองก็ควรทำงานอย่างหนักเพื่อให้บรรลุเป้าหมายในการเป็นข้าราชการอันดับสูงให้ได้เช่นกัน’

‘หาเงินและเลื่อนขั้น !!!!’