ตอนที่ 2107 โด่งดังไปทั่วประเทศ
เรตติ้งของสถานีโทรทัศน์เรื่องเจ้าหญิงอัปลักษณ์สูงขึ้นทุกวัน หลายคนมาเพื่อดูเทพบุตรหานจื่อจวิน แต่กลับพบว่าละครเรื่องนี้ค่อนข้างดีเลยดูต่อไป
ตอนนี้คือปี1996 ละครรักใส ๆวัยรุ่นในเมืองยังไม่ค่อยได้รับความนิยมมากนัก ชาติก่อนละครเรื่องรักใส ๆอะไรนั่นกวาดรายได้ไปทั่วประเทศ และก็ใช้เวลาถึงสองสามปีกว่าจะเริ่ม ละครเรื่องนั้นถ่ายทำโดยผู้กำกับฟางชิงผิง การปรากฏตัวของเหมยเหมยเท่ากับว่าทำให้ในชาตินี้ละครแนวรักใส ๆวัยรุ่นกำเนิดขึ้นก่อนล่วงหน้าหลายปีเลย
หนุ่มหล่อและสาวสวย ภูมิหลังครอบครัวที่โดดเด่น เสื้อผ้าที่มีความประณีตสวยงาม แถมยังมีชีวิตในครอบครัวร่ำรวยที่คนธรรมดาเอื้อมไม่ถึง…
สิ่งเหล่านี้คือไฮไลต์ที่ดึงดูดความสนใจของผู้ชม ไม่ต้องพูดถึงเด็ก ๆหรอก แม้แต่คนวัยกลางคนก็ยังโหยหาชีวิตแบบนี้เลยจึงอดไม่ได้ที่จะดูไปพร้อมกับพวกเด็ก ๆด้วย!
ซีซั่นแรกจบลงอย่างสมบูรณ์แบบ เรตติ้งของซีซั่นที่สองก็ไม่ได้ลดลงเลยมีแต่เพิ่มขึ้น สถานีโทรทัศน์เมืองหลวงได้เรียกร้องเร่งให้พวกเขาถ่ายทำซีซั่นที่สามแล้ว แม้กระทั่งเงินมัดจำก็จ่ายก่อนล่วงหน้าไว้แล้ว
จ้าวเสวียเอ๋อร์ได้ทีก็ขึ้นราคาใหญ่เลย ใครใช้ให้สถานีโทรทัศน์เมืองหลวงไม่มีมนุษยธรรมก่อนล่ะ ตอนเรื่องซินเดอเรลล่าสถานีโทรทัศน์เมืองหลวงไม่ให้ความสำคัญ แถมอาศัยซินเดอเรลล่ามาบีบราคาเจ้าหญิงอัปลักษณ์ลง ทำให้จ้าวเสวียเอ๋อร์โกรธมาก
ในเวลานั้นเนื่องจากสถานการณ์บีบบังคับจึงทำได้เพียงประนีประนอม แต่ตอนนี้เขาต้องเล่นตัวบ้างแล้ว
หากสถานีโทรทัศน์เมืองหลวงอย่างคุณไม่ซื้อก็ยังมีสถานีโทรทัศน์จำนวนมากรออยู่ ไม่ต้องกังวลเรื่องขายไม่ออกเลยสักนิด!
เหมยเหมยไม่สนใจเรื่องเหล่านี้เพราะเธอยุ่งอยู่กับการถ่ายทำซีซั่นที่สาม และเธอก็กำลังจะเปิดเทอมงานจึงยุ่งรัดตัว จะตายอยู่แล้ว
เหยียนหมิงซุ่นออกไปทำงานต่างเมืองจะกลับมาตอนสิ้นเดือน เขาหอบเครื่องประดับงาช้างกลับมาให้เหมยเหมย ประเทศที่เขาไปเป็นประเทศเขตร้อน ที่นั่นมีเครื่องประดับงาช้างมากมาย
“ขอบคุณนะคะ… สร้อยคอเส้นนี้ใส่หน้าร้อนได้พอดี ส่วนพวกนี้ฉันจะให้คนอื่น”
เหมยเหมยเอามาทาบบนตัวอยู่ครู่หนึ่งชื่นชมอย่างมีความสุข ถึงแม้เธอจะมีเครื่องประดับมากมายจนทั้งชีวิตนี้ก็ใส่ไม่หมดก็ตาม แต่เธอก็ยังชอบที่จะได้รับของขวัญเหล่านี้อยู่ดี
โดยเฉพาะอย่างยิ่งของที่เหยียนหมิงซุ่นให้ด้วย
เพราะเป็นการสื่อว่าเขามีเธออยู่ในใจ!
เหยียนหมิงซุ่นอมยิ้มหยิกแก้มเหมยเหมย หันไปถามลุงเหลาเกี่ยวกับเรื่องเหยียนหมิงต๋า
“ภารกิจครั้งนี้ต้องใช้เวลาอีกหลายวัน คุณชายหมิง คุณชายอยากให้คุณชายรองกลับมารับประทานอาหารที่บ้านไหมครับ?” ลุงเหลาถาม
“ไม่ต้องหรอก หมิงต๋าไม่สามารถเปิดเผยตัวตนได้ ให้เขาทำตามคำสั่งกองทัพไปเถอะ” เหยียนหมิงซุ่นปฏิเสธ เขาจะทำผิดกฎไม่ได้
เขาพอใจกับท่าทีในตอนนี้ของเหยียนหมิงต๋ามาก เดิมทีเขากังวลว่าเหยียนหมิงต๋าจะซึมเศร้าเพราะการตายของถานซูฟาง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะคิดมากเกินไป ในที่สุดน้องชายโง่เง่าคนนี้ก็โตขึ้นแล้ว
เหมยเหมยที่กำลังลองเครื่องประดับอยู่ได้ยินชื่อของเหยียนหมิงต๋าหัวใจก็เต้นระส่ำ เหยียนหมิงต๋ามาเมืองหลวงงั้นเหรอ?
“พี่…พี่ว่าหมิงต๋าจะมาเจออู่เยวี่ยไหม?” เหมยเหมยมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี
ไม่มีใครรู้ว่าหมิงต๋าหลงใหลอู่เยวี่ยแค่ไหนมากไปกว่าเธอแล้ว เจ้าบื้อนี่ต่อให้ต้องตายเพื่ออู่เยวี่ยเขาก็ไม่ลังเลด้วยซ้ำ ถ้าอู่เยวี่ยล่อลวงเหยียนหมิงต๋าให้ทำบางอย่างเพื่อเธอ…
เหยียนหมิงซุ่นมุ่นคิ้วแล้วปลอบใจเธอ “ไม่หรอก ตอนนี้อู่เยวี่ยคือโอหยางซานซาน ต่อให้เจอหมิงต๋าเขาก็จำไม่ได้หรอก และคงไม่เชื่อว่าเธอคืออู่เยวี่ยด้วย”
เหมยเหมยเป็นกังวลอยู่บ้าง “พี่ พี่ไม่รู้หรอกว่าหมิงต๋าหลงใหลในตัวอู่เยวี่ยแค่ไหน ต่อให้อู่เยวี่ยจะกลายเป็นคนอื่นแล้วก็ตาม แต่ตราบใดที่เธอต้องการ เธอต้องทำให้หมิงต๋าเชื่อได้แน่นอน”
เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกว่าเหมยเหมยเป็นกังวลมากเกินไป อู่เยวี่ยไหนเลยจะมีความสามารถขนาดนั้น!
อีกทั้งตอนนี้อู่เยวี่ยก็ถูกเฮ่อเหลียนเช่อกักบริเวณอยู่ในบ้าน เธอจะมีโอกาสติดต่อหมิงต๋าได้อย่างไร?
“อย่าคิดมาก ไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นหรอก อีกเดี๋ยวพี่จะโทรถามให้” เหยียนหมิงซุ่นโทรหาเฮ่อเหลียนเช่อ
…………………………………………..
ตอนที่ 2108 จุ๊บเบื่อแล้ว
“โทรหาฉันมีธุระอะไร?” น้ำเสียงของเฮ่อเหลียนเช่อเย่อหยิ่งเฉกเช่นเคย ครั้นเหมยเหมยได้ยินเช่นนั้นก็อยากกำหมัดซัดหน้าเขาสักรอบเหลือเกิน
“อู่เยวี่ยสงบเสงี่ยมดีไหม?” เหยียนหมิงซุ่นถามออกไปตรง ๆ
“สงบเสงี่ยมดีอยู่แล้ว คนของฉันเฝ้าจับตามองอยู่ตลอด แล้วจะไม่อยู่สงบเสงี่ยมในกรอบได้เช่นไรกัน?” เฮ่อเหลียนเช่อชักไม่ชอบใจขึ้นมาแล้ว นี่สงสัยศักยภาพในการทำงานของลูกน้องเขาเหรอ?
เหยียนหมิงซุ่นกดเปิดลำโพงเพื่อให้เหมยเหมยได้ยินด้วยเช่นกัน เขาจงใจพูดขึ้นว่า “งั้นแกก็ต้องจับตาดูไว้ดี ๆล่ะ ก่อนเสี่ยวเป่าอายุครบหนึ่งขวบอย่าให้เกิดปัญหาอะไรขึ้นเด็ดขาด มิเช่นนั้นพิษในตัวของเสี่ยวเป่าก็จะแก้ไม่ได้”
“ถุย…เหยียนหมิงซุ่นแกพูดจาไร้สาระอะไรของแก เสี่ยวเป่าของฉันต้องอายุมั่นขวัญยืนอยู่แล้ว แถมเสี่ยวเป่าของฉันต้องมีชีวิตอยู่นานกว่าแกด้วย” เฮ่อเหลียนเช่อก่นด่ายกใหญ่
เหยียนหมิงซุ่นแสยะยิ้มเยือกเย็น “เพ้อเจ้อ ฉันอายุมากกว่าเสี่ยวเป่าตั้งเยอะ ถ้าเขาตายไปก่อนฉัน ถ้าไม่ใช่คนอายุสั้นแล้วคืออะไร?”
“&%￥#￥…” เฮ่อเหลียนเช่อพึมพำสบถด่าดังผ่านมาจากปลายสาย เหยียนหมิงซุ่นคร้านจะฟังจึงวางสายใส่ ถ้าไม่ใช่เพื่อทำให้ผู้หญิงของเขาสบายใจ เขาเองก็คร้านจะโทรหาเจ้าโง่นี่เหมือนกัน!
“วางใจเถอะ เฮ่อเหลียนเช่อเอาใจใส่เสี่ยวเป่าจะตายไป แล้วจะให้อู่เยวี่ยเข้ามายุ่มย่ามได้อย่างไรเล่า” เหยียนหมิงซุ่นกล่าวกับเหมยเหมย
“อืม…อีกสองวันฉันค่อยแวะไปหาเสี่ยวเป่าแล้วกัน…หลายวันมานี้ไม่เจอเจ้าตัวเล็กแอบคิดถึงจัง” เหมยเหมยยังรู้สึกไม่วางใจอยู่บ้างเลยตัดสินใจจะแวะไปดูกับตาตัวเอง แบบนี้ถึงจะวางใจได้
ระยะนี้เจ้าตัวเล็กกินอิ่มนอนอุ่นอ้วนขึ้นมากราวกับก้อนเนื้อก็มิปาน เห็นแล้วน่าฟัดจริง ๆ
เหยียนหมิงซุ่นรู้สึกปวดใจขึ้นมา ต่อให้เสี่ยวเป่าจะเป็นแค่เด็กทารกคนหนึ่งแต่ก็เป็นผู้ชาย สำหรับผู้หญิงของเขาในใจคิดถึงได้เพียงแค่เขาคนเดียวเท่านั้น เพศชายคนใดก็ห้ามเข้ามาใกล้เด็ดขาด!
“คิดถึงลูกชายของคนอื่นขนาดนั้นเลย?”
เหยียนหมิงซุ่นโอบเอวเหมยเหมยลากเธอมากระซิบเบา ๆข้างหูด้วยท่าทียียวน
เหมยเหมยใช้สองแขนโอบคอของผู้ชายไว้แล้วจงใจพูดด้วยใบหน้าที่แดงซ่านว่า “ฉันก็แค่ชอบเด็กตัวเล็ก ๆเท่านั้นเอง น่ารักจะตายไป จุ๊บได้ทุกวันเลย…”
ใครใช้ให้ไม่มีลูกกับเธอสักทีกันล่ะ!
ก่อนหน้านี้เพราะโดนพิษกู่เลยทำให้มีลูกไม่ได้ยังพอให้อภัยได้ แต่ตอนนี้แก้พิษกู่ได้แล้วยังไม่ให้เธอมีลูกอีก เกลียดเจ้าหมอนี่ชะมัดเลย!
ตอนนี้เธอแค่อยากมีลูกเท่านั้น เธออยากคลอดลูกที่หน้าตาน่ารักเหมือนกับเสี่ยวเป่า กอดแล้วพรมจูบทุกวัน มีความสุขจะตายไป!
“ก็จุ๊บสามีเธอได้นี่นา…”
เหยียนหมิงซุ่นเสียงแหบพร่าเล็กน้อยแฝงไปด้วยเสน่ห์อันเย้ายวน เขาพูดพลางเดินมุ่งหน้าไปยังห้องนอน นี่ยังคิดจะไปจุ๊บผู้ชายคนอื่นอีกเหรอ เดี๋ยวต้องจัดการกำราบเสียหน่อยแล้ว!
“ไม่เอา…จุ๊บเบื่อแล้ว…ฉันอยากจุ๊บแค่เสี่ยวเป่าเท่านั้น…ไม่งั้นเรามีกันเองสักคนดีไหม!” เหมยเหมยยืดตัวขึ้นแล้วเป่าลมข้างหูของเหยียนหมิงซุ่น แถมเลียด้วยท่าทีซุกซนด้วย
เหยียนหมิงซุ่นตัวแข็งทื่อ กระเดือกสั่นขึ้นลงไปมา แววตาหม่นลงแล้วรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น
กล้าจุ๊บเขาจนเบื่องั้นเหรอ?
ท้าทายกันชัด ๆเลย!
………
“เบื่อหรือยัง?” ฝ่ายชายบากบั่นมาทั้งคืน แต่ก็ยังไม่ลืมถามสาวใต้ร่าง
เปลือกตาของเหมยเหมยผู้น่าสงสารเกือบจะลืมไม่ขึ้นเต็มทีแล้ว สมองพร่าเบลอ ถ้าสามารถย้อนเวลากลับไปได้เธอคงจะไม่พูดคำว่า——จุ๊บเบื่อแล้วแน่นอน!
“ไม่เบื่อเลย…จุ๊บร้อยปีก็ไม่เบื่อ ต่อให้ทานกุ้งมังกรน้อยจนเบื่อ ก็ไม่มีทางเบื่อพี่หมิงซุ่นแน่นอน…” เหมยเหมยคำรามเสียงต่ำแหบพร่าด้วยความโกรธ แต่ผู้ชายที่คร่อมอยู่บนตัวกลับยังใจดำกดเธอลงบนเตียง
ไร้ซึ่งความเป็นมนุษย์จริง ๆ!
เหยียนหมิงซุ่นเหยียดยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ฉวยโอกาสในระหว่างที่เธอสติเลอะเลือนถามขึ้นว่า “ตอนนี้ยังอยากจะมีลูกอยู่ไหม?”
เหมยเหมยพยักหน้าตามความรู้สึกจิตใต้สำนึกแต่ก็กลับมามีสติในทันที พอสมองตื่นตัวก็เป็นฝ่ายหยั่งเชิงถามขึ้นเองว่า “พี่…ตอนนี้พวกเรามีลูกกันดีไหม?”
เหยียนหมิงซุ่น ‘…นี่เลอะเลือนจนสมองเพี้ยนไปหมดแล้วหรือไงกัน?’
………………………………………….
