ตอนที่ 2147 ม้าไม่มีความสุข
เสี่ยวเป่าวิ่งไปก็ไม่ลืมที่จะกินเนื้อไป วิ่งจากห้องอาหารไปถึงสวนหลังบ้านใช้เวลาแค่ครู่เดียวเท่านั้น เนื้อทั้งสองชิ้นในมือทานจนเกลี้ยงแล้ว เจ้าตัวเล็กมองมือมันวาวของเขาด้วยความเศร้าใจแล้วถอนหายใจเบา ๆ
ทำไมเขาถึงมีแค่สองมือนะ?
หากเหมือนปลาหมึกได้ก็คงดี แบบนั้นเขาก็จะสามารถกินเนื้อได้ทีละมาก ๆแล้ว!
“หนิงเฉิงจื้อหยุดเดี๋ยวนี้นะ นี่แกจะต่อต้านฉันงั้นเหรอ…”
เสียงตวาดของหนิงเฉินเซวียนดังตามมาจากด้านหลัง เสี่ยวเป่ารีบขยับร่างเล็กอุ้ยอ้ายของเขา คนตัวเหม็นคนนี้นิสัยดุร้ายมาก เขาต้องซ่อนตัวแล้วรอให้คุณอามาตามหาเขา
ดวงตาดำขลับของเสี่ยวเป่ากลอกไปมาจ้องมองไปยังคอกม้าที่อยู่ไม่ไกล ตรงนั้นดูเหมือนจะมีสิ่งที่น่าสนใจมากมายอยู่ เสี่ยวเป่ายกฝีเท้าวิ่งพุ่งตรงไปที่คอกม้า ร่างเล็ก ๆลอดผ่านใต้ประตูได้อย่างง่ายดาย ข้างในมีม้าพันธุ์ดีตัวสูงใหญ่สีแดงเพลิงแปลกตาเป็นพิเศษอยู่ด้วย
หนิงเฉินเซวียนหน้าถอดสี ม้าสีแดงเพลิงตัวนี้เป็นม้าพันธุ์อังกฤษตัวใหม่ของเขา ทั้งพ่อและแม่ปู่ย่าตายายเป็นถึงแชมป์ม้าสายเลือดชั้นสูง เขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อเอามันมาแข่งขันในอีกครึ่งเดือนครั้งหน้าและเขาจะเอาชนะไอ้ม้าบ้านั่นของเฮ่อเหลียนชิงให้ได้
และซึ่งก็คือม้าสีดำตัวเล็ก ๆที่โดนเหยียนหมิงซุ่นชิงตัดหน้าไป ตอนนี้ได้กลายเป็นราชาแห่งม้าแล้ว มันแข่งชนะให้เฮ่อเหลียนชิงอยู่หลายครั้ง แถมยังเอาชนะม้าของหนิงเฉินเซวียนไปตั้งมากจนมันกลายเป็นม้าตัวโปรดล่าสุดของเฮ่อเหลียนชิง
หนิงเฉินเซวียนไม่สามารถกล้ำกลืนความอัปยศนี้ได้เขาจึงยอมจ่ายเงินมากมายเพื่อซื้อม้าพันธุ์ดีตัวนี้มา เขาตั้งชื่อมันว่าม้าเซ็กเธาว์และหวังว่ามันจะเป็นเหมือนม้าศักดิ์สิทธิ์นำมาซึ่งเกียรติยศให้เขาเหมือนของกวนอู
ม้าเซ็กเธาว์เป็นม้าพยศซึ่งจนถึงตอนนี้ยังไม่เชื่องเลย มีบางครั้งที่มันดีดขาหลังใส่เขา ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงเสี่ยวเป่าที่เป็นคนแปลกหน้าอย่างนั้นเลย?
หนิงเฉินเซวียนร้อนใจขึ้นมา แค่โดนม้าเซ็กเธาว์กระทืบเข้าทีหนึ่งก็กลัวว่าเสี่ยวเป่าจะโดนเหยียบจนเละมากกว่า ทายาทผู้สืบทอดของเขาคงจบเห่กันพอดี!
“เสี่ยวเป่ารีบออกมา ในนั้นมันอันตราย!”
หนิงเฉินเซวียนร้อนใจมากจึงรีบวิ่งเข้าไปคิดจะลากเจ้าตัวเล็กออกมา แต่เสี่ยวเป่ามุดไถลตัวเข้าไปข้างในแล้ว อีกทั้งยังไถลเข้าไปตรงกลางตัวม้าเซ็กเธาว์อีกด้วย หัวใจของหนิงเฉินเซวียนแทบจะหยุดเต้น
“เสี่ยวเป่าเป็นเด็กดีนะ ปู่ไม่ดุด่าหลานแล้วแต่หลานรีบออกมาเถอะ พวกเราไปกินเนื้อกัน!” หนิงเฉินเซวียนพูดเสียงอ่อนเสียงหวานเพื่อเอาใจเสี่ยวเป่าที่อยู่ในคอกม้า เขาไม่กล้าหายใจแรงเพราะกลัวว่าจะยั่วโมโหม้าเซ็กเธาว์เข้าจนทำร้ายเสี่ยวเป่าเอาได้
เสี่ยวเป่าลุกขึ้นยืน หัวเล็ก ๆกระแทกเข้ากับท้องของม้าเซ็กเธาว์พอดี หัวใจของหนิงเฉินเซวียนเต้นแรงขึ้นมาทันที เขาหลับตาลงด้วยความสิ้นหวัง
เขามองเห็นจุดจบของเสี่ยวเป่าแล้ว ดูเหมือนว่าจะต้องให้เฮ่อเหลียนเช่อมีผู้สืบทอดอีกคนให้กับเขาแล้วล่ะ!
เวลาผ่านไปหลายวินาทีแต่กลับไม่ได้ยินเสียงร้องอย่างที่คาดการณ์เอาไว้ รอบตัวเงียบสงบมาก ๆ
หนิงเฉินเซวียนลืมตาขึ้นแล้วมองไปที่คอกม้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตา เสี่ยวเป่ายังยืนอยู่ใต้ท้องม้าเซ็กเธาว์ครบสามสิบสองดี เขาเอามือเล็ก ๆที่สกปรกลูบใต้ท้องมันไปมาแต่ม้าเซ็กเธาว์กลับยืนอารมณ์ดี ไม่เพียงเท่านั้นบางเวลามันยังพ่นลมออกมาทางจมูกอย่างพึงพอใจเสียด้วย ไม่พยศเลยสักนิด
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?
หนิงเฉินเซวียนงงงวยไม่เข้าใจเป็นอย่างมากแต่ก็มีความสุขไม่น้อย เสี่ยวเป่าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว เขายังคงชอบทายาทคนนี้อยู่ ไม่อยากจะรออีกปีเพราะระยะเวลาในการมีทายาทมันยาวนานเกินไป
“เสี่ยวเป่ารีบออกมา หากยังไม่ออกมาอีกปู่จะโมโหแล้วนะ!”
หนิงเฉินเซวียนเอ่ยเสียงแหลมสูง ก่อนหน้านั้นเพราะเป็นห่วงเสี่ยวเป่าเขาจึงพยายามระงับความเหี้ยมโหดเอาไว้ ทว่าเวลานี้กลับเริ่มพุ่งขึ้นมาอีกครั้ง เขาหมดความอดทนแล้วจริง ๆ
เสี่ยวเป่าทำเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด เขามองไปที่ม้าเซ็กเธาว์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขารู้สึกได้ว่าเจ้าตัวนี้ที่ตัวใหญ่กว่าต้าโช่วนั้นไม่มีความสุขเอาเสียเลย
แถมม้าตัวอื่น ๆก็ไม่มีความสุขเช่นกัน เขาสามารถรับรู้ได้
เป็นเพราะถูกจับขังไว้ในที่เล็ก ๆแบบนี้เหรอ?
…………………………………………..
ตอนที่ 2148 ม้าจำนวนมากวิ่งออกไป
ถึงแม้ว่าเสี่ยวเป่าจะไม่รู้จักม้าแต่เขาก็รู้สึกได้ ม้าไม่ควรจะถูกขังไว้ที่นี่ พวกมันควรอยู่ในโลกที่กว้างใหญ่ราวกับท้องฟ้า
และเขาอยากจะช่วยเจ้าม้าพวกนี้!
เสี่ยวเป่ามุดออกมาจากใต้ท้องม้าเซ็กเธาว์แล้วมายืนอยู่ใต้หัวม้ายักษ์ แค่ม้าเซ็กเธาว์ถีบเบา ๆเสี่ยวเป่าก็จะถูกเตะขึ้นลอยกลางอากาศแล้วร่วงตกพื้นอย่างแรงได้
“เฮือก”
หนิงเฉินเซวียนสูดลมหายใจ ตำแหน่งนี้อันตรายเกินไป
“เสี่ยวเป่ารีบออกมา!” เขาตวาดด้วยความโมโห โกรธที่เด็กน้อยไม่ยอมเชื่อฟัง ถ้าเปลี่ยนเป็นลูกน้องคนอื่นคงตายไปสองสามร้อยรอบแล้ว
ม้าเซ็กเธาว์ไม่พอใจเสียงตะโกนที่ดังขึ้นไม่หยุดของหนิงเฉินเซวียนจึงกระทืบเท้าอยู่หลายที หนิงเฉินเซวียนรีบปิดปากไม่กล้าส่งเสียงแม้แต่น้อยแล้วหลับตาลงอีกครั้ง
ดูท่าเฮ่อเหลียนเช่อคงต้องมีทายาทให้เขาอีกแล้วล่ะ คราวนี้เขาจะหาผู้หญิงมาให้มากหน่อยสักสองสามคน ถือโอกาสคลอดทีละสี่ห้าคนในครั้งเดียวไปเลยจะได้มีเพียงพอในอนาคต
เสี่ยวเป่ายืนเขย่งเท้า พยายามยื่นมือออกไปแตะใบหน้าของม้าเซ็กเธาว์ พอเขาสัมผัสได้ก็ยิ้มอย่างมีความสุข รอยยิ้มเหมือนเทวดาตัวน้อยที่ยังหลงเหลืออยู่ในโลกมนุษย์แห่งนี้
ม้าเซ็กเธาว์แลบลิ้นเลียมือของเสี่ยวเป่า และสะบัดหางเป็นครั้งคราว
เสี่ยวเป่าหันกลับมาสำรวจรอบ ๆคอกม้าและมองไปที่ประตู จากนั้นก็เข้าใจในทันทีว่าต้องทำอะไร ขาอวบอ้วนเดินไปทางนั้น เขามองไปที่ประตูและรู้ว่าจะเปิดประตูนี้ได้อย่างไร
เพราะประตูนี้ถึงทำให้ม้าไม่มีความสุข แค่เขาเปิดประตูก็จบแล้ว
เสี่ยวเป่าเขย่งปลายเท้าแต่ก็ยังคงไม่ถึง ทว่ากลับไม่ได้สร้างปัญหาให้กับเสี่ยวเป่าเลยเพราะเขากอดประตูแล้วปีนขึ้นไปพร้อมฮึมฮัมเสียงเบา จากนั้นก็ปลดกลอนประตู เขาใช้ความพยายามอย่างมากจนในที่สุดมันก็เปิดออก พอประตูเปิดออก เสี่ยวเป่าก็หันไปมองหน้าม้าเซ็กเธาว์พร้อมส่งยิ้มหวานให้กับมันและชี้ไปทางประตู
หนิงเฉินเซวียนโมโหขมับตรงศีรษะเต้นตุบตับ เจ้าตัวเล็กคิดจะทำอะไร?
เขากำลังจะเดินเข้าไปปิดประตูแต่เสียงม้าเซ็กเธาว์ดันร้องฮี่แล้วพุ่งตัวออกมาอย่างรวดเร็วจนเกือบจะชนหนิงเฉินเซวียนกระเด็นอยู่แล้ว ไม่นานม้าเซ็กเธาว์ก็วิ่งลับตาไป
หนิงเฉินเซวียนหน้าซีดเป็นไก่ต้มด้วยความหวาดกลัว เขายังไม่ได้ขึ้นบัลลังก์ ยังไม่ได้เป็นราชาเลย แล้วจะตายได้อย่างไร?
“หนิงเฉิงจื้อแกทำบ้าอะไร ป่วนไปทั่ว รีบ ๆออกมาเลย…”
หนิงเฉินเซวียนไม่ได้สนใจม้าเซ็กเธาว์เพราะสนามม้าเป็นแบบปิด มันจะวิ่งไปไหนก็เรื่องของมัน เขากำลังเดินเข้าไปในคอกม้าเพื่อดึงเสี่ยวเป่าออกมาแล้วสั่งสอนเจ้าเด็กนี่ที่ไม่รู้จักเชื่อฟังสักหน่อย!
แต่ทว่า——
เสี่ยวเป่ามุดเข้าไปในคอกม้าอีกครั้ง ทำวิธีการเดิมโดยการปล่อยม้าอาหรับที่อยู่ข้างในออกมา จากนั้นก็ตามมาด้วยม้าพันธุ์อื่น ๆ เช่นม้ามองโกเลีย ม้าลูกครึ่งเนเธอร์แลนด์ประมาณยี่สิบกว่าตัว ทั้งหมดโดนเสี่ยวเป่าปล่อยออกมาจนเกลี้ยง
เจ้าตัวเล็กเหนื่อยจนหายใจหอบถี่ บนร่างกายเต็มไปด้วยโคลนจนเหมือนมนุษย์โคลนตัวน้อยไปแล้ว ทั้งยังมองไม่เห็นอวัยวะบนใบหน้า มีเพียงดวงตาคู่เดียวที่ยังคงสดใสอยู่
ในสนามม้ามีม้าจำนวนมากวิ่งฝุ่นตลบอบอวลวุ่นวายเต็มไปหมด
เสี่ยวเป่าเหนื่อยจนนั่งลงกับพื้นพร้อมยิ้มอย่างมีความสุข ม้าพวกนี้เป็นอิสระแล้ว พวกมันจะได้ไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไป เขาเหม่อมองม้าที่วิ่งกันอย่างอิสระ เสี่ยวเป่าก็ปรากฏความหลงใหลฉายชัดบนใบหน้า เขายื่นมือออกไปวาดภาพบนโคลนโดยไม่รู้ตัว
ถึงแม้ว่ารูปที่วาดออกมาจะไม่ได้เป็นรูปร่างชัดเจนนักแต่ก็พอจะมองออกว่าเป็นโครงร่างของม้าอยู่ราง ๆ เสี่ยวเป่ากำลังวาดม้าที่กำลังวิ่งไปมา ทั้ง ๆที่ไม่เคยมีใครสอนเขาแต่เขาก็วาดออกมาได้
เฮ่อเหลียนเช่อที่ได้รับโทรศัพท์ก็รีบเร่งมาอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่เห็นคือความชุลมุน
ม้าวิ่งกันชุลมุนไปหมด หนิงเฉินเซวียนโกรธมากจนตบหน้าอกตัวเองไม่หยุด ส่วนเสี่ยวเป่าน้องชายของเขาก็กลายเป็นมนุษย์โคลนตัวน้อยมองไม่เห็นจมูกปากเลยสักนิด แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวเล็กจะอารมณ์ดีไม่หยอก
เฮ่อเหลียนเช่อถอนหายใจ ไม่ได้เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ!
…………………………………………..
