ตอนที่ 2191 ลิงขโมยลูกท้อ
“ตรงนี้เป็นจุดอ่อนไหวที่สุดสำหรับผู้ชาย ต่อให้จะเป็นยอดฝีมือแต่หากหนูเอามือบีบตรงนี้เต็มแรง บีบไข่ของเขาให้แหลก รับรองว่าซัดเขาล้มได้โดยไม่ต้องเปลืองแรงเลยด้วย”
ในขณะที่เฮ่อเหลียนเช่อกำลังสอนวิธีการเอาตัวรอดให้กับเสี่ยวเป่า เขาก็ได้จำลองคนขึ้นมา จับเป้ากางเกงของหุ่นจำลองนั้นไว้แน่นแล้วยิ้มออกมาราวกับคนโรคจิต
เสี่ยวเป่าเป็นเด็กความจำดีจึงนึกภาพออกในทันที อีกทั้งยังแสดงออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ
เขารวบรวมกำลังทั้งหมดเล็งไปที่จุดอ่อนไหวของคนร้าย ใช้แรงจากมือทั้งสองข้างคว้ามับ หน้าของคนร้ายแดงเพราะอาการจุกจนพูดไม่ออก แรงของเด็กคนนี้ไม่เบาเลยจริง ๆ
“เอื๊อก……”
เสียงทรมานร้องดังทะลุฟ้า ชายผู้นั้นพูดอะไรไม่ออกเผลอปักตะปูเข้าที่ประตู
พอลูกน้องสองคนที่เหลือเห็นแล้วก็รู้สึกเจ็บตาม หนีบขาตัวเองไว้แน่นอย่างไม่รู้ตัวแล้วมองไปที่เพื่อนของตัวเองที่เอามือกุมเป้าอยู่ด้วยความเจ็บปวดอย่างสงสาร คนที่ลงมือคือคุณชาย ความแค้นที่บีบไข่ในครั้งนี้ ไม่สามารถเอาคืนได้ตลอดชีวิต
เสี่ยวเป่าเห็นว่ากระบวนท่าเดียวของตัวเองสามารถทำให้คนร้ายสยบลงได้ก็มีความสุขมากขึ้นกว่าเดิม เขาผละมือออกจากเป้าชายผู้นั้นอย่างได้ใจ อีกทั้งยังส่งเสียงเยาะเย้ยใส่ วิธีที่พ่อสอนมาใช้ได้ดีจริง ๆ ต่อไปเขาจะต้องตั้งใจเรียนรู้มากกว่านี้เพื่อไว้จัดการคนร้ายทุกคนให้สิ้นซาก
พอลูกน้องของเหยียนหมิงซุ่นเห็นว่าเสี่ยวเป่าปล่อยท่าเด็ดออกมาเช่นนี้ก็แอบสงสารฝ่ายตรงข้ามอยู่ 3 วินาที แล้วก็หัวเราะกลับไปรายงานเรื่องนี้ให้เหยียนหมิงซุ่นรับรู้
ถึงเวลาลงสนามแล้วจึงไม่มีโอกาสลงมือได้อีก ฉะนั้นไม่จำเป็นต้องคอยจับตามองอีกต่อไป
เสียงฝีเท้าดังแว่วมาไม่ไกลนัก ครูฝึกม้าประจำสนามเดินมาจูงม้าพาลงสนาม ครูฝึกม้าพวกนี้ไม่ใช่คนของหนิงเฉินเซวียนทั้งหมด พวกเขาต่างก็เป็นครูฝึกม้าแข่งมืออาชีพซึ่งไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับหนิงเฉินเซวียนเลย
ชายที่เจ็บปวดจนเหงื่อไหลท่วมตัวสีหน้าไม่สู้ดีนัก ภารกิจล้มเหลวไม่พอ ยังเกือบเอาชีวิตตัวเองไม่รอดอีกต่างหาก!
ชายผู้นั้นมองไปที่เสี่ยวเป่าด้วยความโกรธแค้น เป็นเพราะเจ้าเด็กเวรนี่คนเดียวเลย
ลูกน้องสองคนที่เหลือเห็นท่าไม่ดีจึงรีบดึงตัวเสี่ยวเป่าไปไว้ข้างหลัง พูดสั่งสอนเขาไม่กี่ประโยคแล้วก็พาเสี่ยวเป่ากลับไป เสี่ยวเป่าเป็นแก้วตาดวงใจของหนิงเฉินเซวียนกับเฮ่อเหลียนเช่อ หากเป็นอะไรไป ชีวิตของพวกเขาอีกสิบชีวิตก็ชดใช้ไม่ไหวหรอก
หลังจากเหยียนหมิงซุ่นฟังรายงานจากลูกน้อง เขาก็มองไปที่หนิงเฉินเซวียนที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรด้วยสายตาดูถูก หมาจนตรอกมันทำได้ทุกอย่างจริง ๆสินะ!
เสี่ยวเป่าตามกลับมาทีหลัง ลูกน้องของหนิงเฉินเซวียนกลับไปรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ไปตามตรง อย่างไรก็เป็นพวกพ้องเดียวกัน หวังว่าหนิงเฉินเซวียนจะไม่ถือโทษชายผู้นั้น
เฮ่อเหลียนเช่อก็รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วด้วยเช่นกัน ใบหน้าเกือบจะเก็บอาการไว้ไม่อยู่
เมื่อครู่เขายังเพิ่งพูดจาเหน็บแนมเหยียนหมิงซุ่นว่าเป็นคนขี้ระแวงอยู่เลย ตอนนี้หนิงเฉินเซวียนรู้สึกเหมือนถูกตบหน้า แต่เขากลับรู้สึกภูมิใจในพฤติกรรมของเสี่ยวเป่า โดยเฉพาะท่าต่อสู้ลิงเด็ดลูกท้อ ช่างสมบูรณ์แบบจริง ๆ
“เยี่ยมมาก กลับไปจะให้อาของหนูทำอะไรอร่อย ๆให้ทานนะ”
เฮ่อเหลียนเช่อยกนิ้วโป้งให้แล้วปัดเศษหญ้าบนตัวของเจ้าหนูออก คิดว่าเดี๋ยวจะสอนท่าต่อสู้เด็ด ๆมากกว่านี้ให้กับเสี่ยวเป่าในภายหลัง น้องของเขาฉลาดจริง ๆ แค่สอนไม่นานก็ทำเป็นแล้ว!
“เสี่ยวเป่าไม่เลวเลย เก่งกว่าแกตั้งเยอะ” เหยียนหมิงซุ่นพูดด้วยความเบิกบานใจ
เฮ่อเหลียนเช่อพ่นลมออกมาทางจมูกอย่างแรง “ลูกชายของฉันก็ต้องเก่งที่สุดอยู่แล้ว ได้ยินมาว่าคนของแกก็กำลังท้องนี่ อย่าคลอดเด็กโง่ ๆออกมาล่ะ”
“ไม่ว่าลูกเราจะดีหรือไม่ดีอย่างไรก็เป็นลูกของเราเอง มีอะไรให้ต้องรังเกียจเหรอ นายว่าไหมล่ะ” เหยียนหมิงซุ่นมองเขาอย่างมีเลศนัย น้ำเสียงเหมือนกำลังพูดสื่ออะไรบางอย่าง
เฮ่อเหลียนเช่อใจเต้นเร็วกว่าเดิม เหลือบมองไปที่เหยียนหมิงซุ่นด้วยความสงสัย หรือว่าหมอนี่จะรู้อะไรมา
เขารู้สึกใจฝ่อขึ้นมาและไม่กล้าพูดตอกกลับไปเหมือนแต่ก่อน จึงทำเสียงฟึดฟัดแล้วก็หันหน้ากลับไปที่สนามแข่ง
เหยียนหมิงซุ่นยิ้มออกมาน้อย ๆ แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
ในสนามโฉ่วโฉ่วกับม้าเซ็กเธาว์ได้ยืนเรียงกันเป็นแถว โฉ่วโฉ่วเบอร์หก ม้าเซ็กเธาว์เบอร์หนึ่ง มีม้าสี่ตัวขั้นกลางและอยู่ห่างไกลกันไม่น้อย แต่ถึงแม้จะอยู่ห่างไกลกันแค่ไหนก็ไม่ใช่ปัญหา
…………………………………………..
ตอนที่ 2192 แสดงความรักราวกับข้างๆ ไม่มีใคร
ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้อยู่ใกล้ชิดกับคนที่ถูกใจ ไม่ว่าจะเป็นโฉ่วโฉ่วหรือม้าเซ็กเธาว์ก็ไม่มีทางปล่อยโอกาสที่หาได้ยากในครั้งนี้ไปแน่นอน โฉ่วโฉ่วกับม้าเซ็กเธาว์ลงมือพร้อมกันโดยใช้กีบเท้าดีดม้าตัวข้าง ๆให้หลบไป ม้า 4 ตัวที่เหลือตกใจจนตัวสั่น และเป็นฝ่ายหลีกทางให้ลู่ในสนามแข่งเป็นของคู่นี้
ดังนั้น——
โฉ่วโฉ่วยืนอยู่ลู่ที่ 4 ม้าเซ็กเธาว์ยืนอยู่ลู่ที่ 3 ม้าทั้งสองตัวแสดงความรักกันอยู่ในแถว ดำตัวหนึ่งแดงตัวหนึ่งจึงดูสะดุดตาไม่น้อย
“ฉันชื่อว่าโฉ่วโฉ่ว เมียจ๋า ชื่อว่าอะไรเหรอ?” โฉ่วโฉ่วเป็นฝ่ายโผล่หัวออกไปก่อน แลบลิ้นออกมาราวกับเว้าวอนขอจูบ
ม้าเซ็กเธาว์หลบด้วยความเขินอาย แต่ยังไม่ทันได้หลบไปไหนก็ถูกโฉ่วโฉ่วขโมยจูบเข้าไปเต็ม ๆ ม้าสองตัวคลอเคลียกัน บรรยากาศเต็มไปด้วยความรัก ไม่เห็นคนและม้าที่อยู่รอบข้างในสายตาเลย
“เจ้านายเรียกฉันว่าหัวหั่ว ว่าแต่ใครเป็นเมียจ๋าของนายกัน ฉันยังไม่ทันได้ตอบตกลงสักหน่อย” ม้าเซ็กเธาว์ตอบกลับด้วยความเขินอาย
“เธอให้ฉันจูบแล้วก็ต้องถือว่าเป็นเมียของฉันสิ เดี๋ยวกลับบ้านเข้าห้องหอด้วยกันเลยนะ ฉันจะให้เจ้านายเตรียมของกินอร่อยให้เธอเยอะ ๆเลย…”
โฉ่วโฉ่วจูบอย่างมีความสุขยิ่งกว่าเดิม จะตอบตกลงหรือไม่อย่างไรเสียก็ต้องเป็นเมียของเขา หนีไม่พ้นหรอก!
พอม้าเซ็กเธาว์ได้ยินคำว่าของกินอร่อย ๆก็ตาลุกวาว หลังจากกินขนมพวกนั้นขาทั้งสี่ข้างของมันจะมีแรงมากกว่าปกติ เวลาวิ่งก็จะวิ่งได้เร็วกว่าเดิม ช่างเป็นของดีจริง ๆ
“ได้สิ….”
เมื่อมีขนมมาล่อ ม้าเซ็กเธาว์ที่เขินอายก็ตอบตกลงในทันที โฉ่วโฉ่วเป็นม้าที่ดูดีขนาดนี้ นับว่าคู่ควรกับชาติตระกูลของมันแล้ว
โฉ่วโฉ่วพ่นลมออกทางจมูกด้วยความลำพองใจ จากนั้นก็เข้าไปหอมฟอดใหญ่ อีกทั้งยังแลบลิ้นออกมาเพื่อจัดแผงขนที่คอให้เมียตน ดูเร่าร้อนเหลือเกิน โดยไม่ได้นึกถึงเรื่องการแข่งขันเลยแม้แต่น้อย
ทุกคนที่อยู่รอบข้างมองด้วยความมึนงง นี่กำลังทำอะไรกันอยู่หรือ?
ครูฝึกม้าต้องการให้ม้าทุกตัวประจำที่ของตัวเองและกลับไปอยู่ที่ลู่แข่งของตัวเอง แต่ไม่มีม้าตัวไหนเชื่อฟังเลย โฉ่วโฉ่วเลือดร้อนใช้กีบเท้าดีดใส่คนพวกนี้ ม้าเซ็กเธาว์ก็เอาด้วย เริ่มระเบิดอารมณ์ออกมา
พอเฮ่อเหลียนชิงเห็นเช่นนั้นก็รู้ทันทีเลยว่าเกิดอะไรขึ้น อยู่ดี ๆก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมา เขาแค่พูดผ่าน ๆไปอย่างนั้น นึกไม่ถึงว่าโฉ่วโฉ่วจะทำได้ดีขนาดนี้ ถึงขนาดเกี้ยวม้าเซ็กเธาว์ของตาแก่หนิงมาเป็นเมียได้!
“โฉ่วโฉ่วทำดีมาก กลับไปฉันจะจัดการทุกอย่างให้แกเอง!”
เฮ่อเหลียนชิงตะโกนไปในสนาม ผู้ชมที่มองด้วยความมึนงงในตอนแรกเพิ่งจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ที่แท้ม้าสองตัวนี้ก็รักกันตั้งแต่แรกพบ ถูกใจกันนี่เอง!
วันนี้มาไม่เสียเวลาเปล่าจริง ๆ ว่าแล้วว่าหากสองตัวนี้ได้เจอกันจะต้องสปาร์คกันแน่นอน มีเรื่องสนุก ๆให้ดูแล้วล่ะ!
หนิงเฉินเซวียนก็มองออกแล้วเช่นกัน สีหน้าบึ้งตึง จุกอกจนตัวเองเกือบจะเป็นลมล้มลงไปอยู่แล้ว
แผนที่วางไว้ล้มเหลวไม่เป็นท่าไม่เป็นไร แต่ตอนนี้แม้แต่ม้าของตัวเองก็จะถูกคนอื่นพากลับไปด้วย หนิงเฉินเซวียนแอบก่นด่าเรื่องความใจง่ายของม้าเซ็กเธาว์อยู่ในใจ ทำไมถึงได้ถูกใจม้าดำสกปรกแบบนั้นได้นะ?
“ทำไมถึงยังไม่เริ่มการแข่งขันอีกล่ะ?”
หนิงเฉินเซวียนตะโกนออกมาด้วยความโมโห ทีมงานกระวนวายรีบพาม้ากลับเข้าสู่ลู่แข่งของตัวเอง โฉ่วโฉ่วกับม้าเซ็กเธาว์ก็เชื่อฟังและไม่ได้ขัดขืนอะไรอีก
“เมียจ๋า เดี๋ยวเธอตามฉันมานะ พอวิ่งเสร็จแล้วฉันจะพาเธอกลับบ้าน ตรงนั้นไม่ต้องถูกขังในคอกด้วย เธออยากจะวิ่งไปไหนก็ได้” โฉ่วโฉ่วพูดกำชับ ม้าเซ็กเธาว์พยักหน้า
มันเพิ่งรู้จักกับหนิงเฉินเซวียนแค่สองเดือนจึงไม่ได้ผูกพันลึกซึ้งอะไรมากมาย พร้อมจากไปทุกเมื่อและไม่ได้อาลัยอาวรณ์เลยแม้แต่นิดเดียว
“ปัง”
เสียงปืนดังขึ้นม้าทั้งหกตัวพุ่งตัวออกไปราวกับลูกธนู ตัวที่วิ่งอยู่หน้าสุดคือโฉ่วโฉ่วกับม้าเซ็กเธาว์ ตัวดำวิ่งเร็วดั่งลม ส่วนตัวแดงวิ่งเร็วดั่งสายฟ้า ดูสูสีกันมากและทิ้งห่างม้าตัวอื่นไปได้ไกล
………………………………………………
