ตอนที่ 2227 พลตรีผู้น่าเกรงขามมาทำอะไร
ทันทีที่เหยียนหมิงซุ่นได้รับรายงานจากลูกน้องเขาก็ทิ้งงานทุกอย่างแล้วพุ่งตรงมาเลย เพราะพวกเขากำลังออกตรวจตราค่ายทหารอยู่ดังนั้นเขาจึงสวมชุดเครื่องแบบมาที่นี่
การสวมชุดเครื่องแบบทหารสีเขียวยิ่งทำให้เหยียนหมิงซุ่นดูสง่างามน่าเกรงขาม แต่สิ่งที่สะดุดตากว่าคืออินทรธนูที่แสดงตำแหน่งยศของเขาซึ่งเป็นรูปกิ่งมะกอกสีทองและดาวสีทองส่องแสง…
“นี่มันยศอะไร พวกเธอพอจะรู้ไหม?” เพื่อนร่วมชั้นที่ดึงสติกลับมาแล้วเริ่มซุบซิบถามด้วยความสนใจ
“พลตรี…เป็นพลตรีระดับสูง พระเจ้า…อายุแค่นี้ก็เป็นถึงพลตรีแล้ว ยอดมนุษย์คนนี้มาจากไหนกันเนี่ย?” มีนักศึกษารอบรู้คนหนึ่งดวงตาแทบถลนออกมา ขยี้ตาอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง นึกว่าตัวเองดูผิดไป
แต่ขยี้จนตาแดงก็ยังเป็นดาวยศนั้นอยู่ ไม่ผิดแน่นอน!
พอนักศึกษาคนอื่น ๆได้ยินว่าเขามียศเป็นถึงพลตรีต่างก็อ้าปากค้าง ผู้ชายคนนี้อายุยังไม่เกินสามสิบเลยมั้ง?
ในฮวาเซี่ยมีคนที่อายุน้อยขนาดนี้เป็นพลตรีด้วยเหรอ?
นี่ต้องเก่งขนาดไหนถึงจะเป็นได้กันนะ!
สิ่งที่พวกเขาอยากรู้มากที่สุดก็คือพลตรีผู้น่าเกรงขามคนนี้มาที่นี่ทำไม!
เหยียนหมิงซุ่นเดินตรงไปหาเหมยเหมย แขนแกว่งด้วยความเร็วคงที่ ยศดาวบนไหล่สีทองอร่ามสะท้อนแสงภายใต้แสงอาทิตย์แยงตาจนทุกคนแทบลืมตาไม่ขึ้น
ทุกคนจับจ้องไปที่เหยียนหมิงซุ่นอย่างไม่ละสายตา เพราะอยากรู้ว่าเขาจะไปไหน…
ในที่สุดเหยียนหมิงซุ่นก็หยุดยืนอยู่ตรงหน้าดาวมหาวิทยาลัยของพวกเขา ในที่สุดใบหน้าเรียบนิ่งก็ปรากฏรอยยิ้มส่งให้ดาวมหาวิทยาลัย แถมยังเปิดปากพูดด้วยเสียงน่าฟังเย้ายวนว่า
“พี่มารับเธอกลับบ้าน”
เหมยเหมยยิ้มหวาน พยักหน้ารับเบา ๆ “ในเมื่อมาแล้วก็ทักทายเพื่อนร่วมชั้นกับอาจารย์ของฉันหน่อยสิ”
เธอหันไปมองเพื่อนร่วมชั้นที่อยู่ข้างหลังเธอ พูดพลางอมยิ้มว่า “คนนี้คือสามีตามกฎหมายของฉัน”
เธอจงใจเน้นคำว่าตามกฎหมาย เวลานี้ชั้นเรียนอื่น ๆเห็นว่าคนร้ายถูกควบคุมตัวได้แล้วพวกเขาจึงแห่กันมุงเข้ามา พอบังเอิญได้ยินเหมยเหมยแนะนำเหยียนหมิงซุ่นทุกคนต่างก็ประหลาดใจ
ที่แท้สามีของดาวมหาวิทยาลัยก็อายุยังน้อยและสง่าผ่าเผยขนาดนี้ อีกทั้งยังเป็นถึงพลตรี!
มิน่าล่ะถึงไม่ยอมเปิดเผยต่อสาธารณะ!
ภูมิหลังแบบนี้…ฆ่าพวกเขากลายเป็นผุยผงภายในพริบตาเดียวเลยจริง ๆ!
เพื่อนร่วมชั้นบางคนยังคงอิจฉาเหมยเหมย ทันใดนั้นพวกเขาก็หมดกำลังใจ ดาวมหาวิทยาลัยมีทั้งความสามารถ มีทั้งภูมิหลังครอบครัวและสามีที่ดี พวกเขาจะเอาอะไรมาเปรียบเทียบกับเธอได้?
เหยียนหมิงซุ่นเดินตรงไปคำนับอธิการบดี จากนั้นก็พยักหน้าให้กับนักศึกษาคนอื่น ๆเล็กน้อยซึ่งถือว่าเป็นการทักทาย
“คุณชายหมิง เจ้าหมอนี่จะจัดการอย่างไรดีครับ?” ลูกน้องคุมตัวหวังเหลยเข้ามา
เหยียนหมิงซุ่นมองหวังเหลยที่เหมือนสุนัขตายแล้วอย่างเย็นชาพร้อมพูดว่า “ส่งตัวให้ตำรวจ!”
ตำรวจสองสามนายที่รักษาการณ์อยู่ด้านข้างกล่าวคำขอบคุณจากใจจริง ถ้าเหตุการณ์ในครั้งนี้ไม่มีภรรยาของคุณชายหมิงอยู่ด้วย แล้วคนร้ายคนนี้จุดชนวนระเบิดขึ้นมาจริง ๆ…คงจะต้องมีคนบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน
หากเกิดเหตุการณ์ระเบิดอย่างรุนแรงในพิธีจบการศึกษาของมหาวิทยาลัยเมืองหลวง เหตุการณ์ใหญ่โตแบบนี้ฝ่ายผู้พิทักษ์สันติราษฎร์อย่างพวกเขาคงถูกวิพากษ์วิจารณ์โดนเล่นงานยับแน่นอน!
ตำรวจพาตัวหวังเหลยออกไปพร้อมถุงใส่วัตถุระเบิด ตอนนี้ทุกคนถึงจะรู้สึกโล่งใจอย่างแท้จริงแล้วปาดเหงื่อบนหน้าผาก
เหมยเหมยหันมาส่งยิ้มให้เหยียนหมิงซุ่นแล้วพูดว่า “ฉันยังถ่ายรูปจบการศึกษาไม่เสร็จเลย พี่รออีกครู่หนึ่งนะ ถ่ายเสร็จก็กลับบ้านกัน”
“ได้สิ!”
เหยียนหมิงซุ่นเดินไปด้านข้างแล้วยืนรออยู่เงียบ ๆเหมือนประติมากรรมยังไงอย่างนั้น ช่างมีเสน่ห์และสมบูรณ์แบบสายตาของเพื่อนร่วมชั้นผู้หญิงหลายคนแทบละสายตาไม่ได้เลย
ผู้ชายในชุดทหารดูดีมีสไตล์เหลือเกิน…พวกเธอก็อยากได้ทหารมาเป็นสามีบ้างเหมือนกัน!
เดี๋ยวลองถามดาวมหาวิทยาลัยหน่อยดีกว่าว่าในค่ายทหารของสามีเธอยังมีเพื่อนที่ยังไม่ได้แต่งงานอยู่อีกไหม!
…………………………………………..
ตอนที่ 2228 อิจฉาริษยาและเกลียด
การถ่ายภาพจบการศึกษาเสร็จลงในเวลาอันรวดเร็ว เหมยเหมยโบกมือลาอธิการบดี เหล่าอาจารย์และเพื่อนร่วมชั้น คราวนี้เป็นการจากลาจริง ๆ นักศึกษาหลายคนต้องกลับบ้านเกิด ไม่รู้ว่าวันหลังจะได้เจอกันอีกไหม
เหยียนหมิงซุ่นไม่ได้ขับเฮลิคอปเตอร์แต่มีลูกน้องขับกลับไปสนามบินแทนเขา เขาพาเหมยเหมยขึ้นรถและขับจากไปอย่างรวดเร็ว ห่างออกไปเรื่อย ๆจนลับตาไป
พวกนักศึกษาที่โดนเสน่ห์ของเหยียนหมิงซุ่นสะกดไว้จนไม่กล้าปริเสียง ทันใดนั้นก็ส่งเสียงคุยกันดังเซ็งแซ่ขึ้นมา
“สามีของดาวมหาวิทยาลัยเท่ชะมัดเลยเนอะ แถมยังขับเฮลิคอปเตอร์มาอีกต่างหาก…จุ๊ ๆ…ฉันนึกว่านี่เป็นแค่ฉากที่มีอยู่ในหนังเท่านั้นนะเนี่ย ไม่คิดมาก่อนว่าในชีวิตจริงจะมีแบบนี้ด้วย…”
“ไม่รู้หรือไงว่างานศิลปะก็มาจากชีวิตจริงทั้งนั้นแหละ คิดจากความว่างเปล่าจะคิดออกได้อย่างไรกัน มันต้องมีต้นแบบอยู่แล้ว!”
“ที่แท้สามีของดาวมหาวิทยาลัยก็เป็นถึงนายพลนี่เอง…ฉันอิจฉาเธอจริง ๆ!” นักศึกษาหญิงคนหนึ่งทำมือรูปหัวใจ พร้อมกะพริบตาที่เปล่งประกายวิบวับ
“ก่อนอื่นเธอต้องมีใบหน้าที่สวยงามเหมือนดาวมหาวิทยาลัยก่อน อันที่จริงเธอต้องมีพื้นฐานครอบครัวที่ดีเหมือนดาวมหาวิทยาลัยด้วย…ในเมื่อเธอไม่มีทั้งสองอย่างเพราะฉะนั้นเธอควรจะหยุดฝันกลางวันได้แล้ว” มีใครบางคนสาดน้ำเย็นถังใหญ่ลงบนหัวของเธออย่างรวดเร็วจนดับฝันของเธอลง
นักศึกษาหญิงมากมายที่กำลังฝันหวานพลันมีสติขึ้นมา ก้มมองดูตัวเองแล้วตื่นจากความฝันเพื่อกลับมาสู่โลกความจริงที่โหดร้าย พวกเขาจึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเฮือกใหญ่
อธิการบดีถ่ายรูปกับชั้นเรียนอื่นไปหลายห้อง เขาพรูลมหายใจยาวออกมาอย่างโล่งอกเพราะในที่สุดพิธีจบการศึกษาก็ถือว่าผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เขามองถังม่านลี่ที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้เพียงลำพังแล้วส่ายศีรษะอย่างนึกเสียดาย
ถังม่านลี่ไม่ได้รับปริญญาบัตรจบการศึกษาเพราะเขายึดไว้
เขาไม่สามารถอนุญาตให้นักศึกษาที่ไปเป็นหญิงขายบริการในสถานที่แบบนั้นจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเมืองหลวงที่มีเกียรติและศักดิ์ศรีแห่งนี้ได้ เขายิ่งไม่อยากให้พวกผู้ชายที่ไปใช้บริการในสถานที่แบบนั้นใช้ถ้อยคำดูถูกยามที่เอ่ยถึงถังม่านลี่ว่า “นี่เป็นถึงนักศึกษาจบจากมหาวิทยาลัยเมืองหลวงเลยนะ รสชาติดีไปอีกแบบ…”
บางทีนักศึกษาหญิงคนอื่นอาจจะทำอาชีพน่าอับอายเช่นนี้เหมือนกันก็ได้แต่เพราะอธิการบดีไม่รู้ เขารู้จักแค่ถังม่านลี่ เพราะนักศึกษาหญิงคนนี้มีชื่อเสียงมาก เขาไม่อยากรู้จักก็คงยาก
ดังนั้นเขาจึงทนต่อแรงกดดันไม่ไหวเลยยึดปริญญาบัตรของถังม่านลี่ ถือว่าเพื่อปลอบใจตัวเองแล้วกัน
ถังม่านลี่รู้สึกถึงสายตาของอธิการบดี เธอใจแป้วขึ้นมาจนปรากฏความอับอายฉายชัดบนใบหน้าเล็กน้อย เธออดไม่ได้ที่จะงุดหน้าลง
ตอนที่รู้ว่าเธอถูกยึดปริญญาบัตร ถังม่านลี่ก็พุ่งตรงไปหาอธิการบดีเลย เธอพร้อมที่จะใช้ความงามเข้าแลกแต่อธิการบดีกลับด่าทอเธออย่างรุนแรงว่าเธอสูญเสียศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ ทำให้มหาวิทยาลัยเมืองหลวงต้องขายหน้า
กล่าวได้ว่าจนถึงตอนนี้อธิการบดีคือผู้ชายคนเดียวที่ถังม่านลี่ยั่วยวนไม่สำเร็จ เวลานี้ถังม่านลี่รู้สึกอับอาย เธอไม่กล้าเผชิญหน้ากับอธิการบดีเลยสักนิด
อธิการบดีถอนหายใจอีกครั้งแล้วเดินจากไป
เขาส่งผู้สำเร็จการศึกษาออกไปผจญโลกด้วยตัวเองอีกครั้ง เส้นทางในวันข้างหน้าพวกเขาจะต้องเดินต่อกันเอง เขาปรารถนาให้นักศึกษาทุกคนประสบความสำเร็จเติบโตก้าวหน้าทุกคน!
ถังม่านลี่ถอนหายใจโล่งอก สีหน้าเคร่งขรึมกลับมาอีกครั้งและเมินเฉยต่อสายตาแปลก ๆของเหล่านักศึกษารอบข้าง เธอสอดส่องกลุ่มชั้นเรียนโฆษณา สีอันน่ายืนหัวเราะอย่างมีความสุขอยู่ท่ามกลางฝูงชนกำลังเตรียมถ่ายภาพ
ถังม่านลี่ส่งเสียงหัวเราะเย็นชา ไม่ช้าก็เร็วเธอจะต้องชำระแค้นกับนังสารเลวนี้แน่นอน สำหรับวันนี้พอแค่นี้ก่อนเธอไม่อยากสร้างปัญหาในมหาวิทยาลัยอีก
เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนและฉีฉีเก๋อต่างก็กลับสู่ความสงบอีกครั้ง ฉางชิงซงรีบวิ่งเข้ามาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของฉีฉีเก๋ออย่างเอาใจใส่ เหริ่นเชี่ยนเชี่ยนขมวดคิ้วและจ้องเขาเขม็ง เธอเกลียดชังและแค้นเขาฝังใจเหลือเกิน
ถังม่านลี่อมยิ้มเดินตรงมาหาเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนและกระซิบข้างหูเธออยู่สองสามประโยค จากนั้นเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนก็มองเธออย่างตกตะลึง
…………………………………………..
