ตอนที่ 2343 ข่าวดีมาไม่ขาดสาย
เหมยเหมยรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก “งั้นก็ดีเลย คุณปู่คุณย่าจะต้องดีใจมากแน่ ๆ เห็นบ่นคิดถึงอยู่ทุกวัน!”
เหยียนหมิงซุ่นเองก็ดีใจไม่แพ้กัน เมื่อวานเขาไปเยี่ยมเหยียนหมิงต๋าที่โรงพยาบาลซึ่งผู้เชี่ยวชาญเจ้าของไข้บอกข่าวดีนี้แก่เขาว่าเหยียนหมิงต๋าฟื้นตัวได้ดี หากไม่มีสารกัมมันตรังสีเหลืออยู่บนตัวก็สามารถใช้ชีวิตอย่างคนปกติได้แล้ว
“จะมีอาการตามมาทีหลังอะไรมาอีกหรือเปล่า?” เหมยเหมยกังวลอย่างมาก
“ไม่รู้ ต้องค่อย ๆสังเกตอาการไป ตอนนี้ยังด่วนสรุปไม่ได้”
เหยียนหมิงซุ่นเองก็กังวลมากเช่นกัน ขอแค่เจ้าตัวยังมีชีวิตอยู่ก็หาทางแก้ไขอุปสรรคทุกอย่างได้ ไม่กลัวหรอก!
“วางใจเถอะ วงการแพทย์พัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ เหยียนหมิงต๋าไม่เป็นอะไรหรอก” เหมยเหมยพูดปลอบใจ
เสียงโทรศัพท์ข้างตัวเหมยเหมยแผดเสียงดังขึ้นพอดีเธอเลยหยิบมากดรับ ก่อนที่เสียงอันเท่จะดังแว่วมา เหมยเหมยนิ่งชะงักก่อนจะดีอกดีใจยกใหญ่
“เซ่อเซ่อ เธอยังไม่ถูกเผ่ากินคนต้มกินหรือเนี่ย ดีจังเลย!”
เซียวเซ่อมองฟ้าอย่างระอา นี่อยากให้เธอโดนเผ่ากินคนกินไปอย่างนั้นหรือ?
“ใครบางคนเกือบจะโดนต้มแล้วจริง ๆล่ะ!” เซียวเซ่อพูดเย้ย
“นี่เจ้าทอมเธอว่าใครน่ะ? ฉันเป็นผู้มีพระคุณของเธอเชียวนะ นี่น่ะหรือท่าทีที่เธอมีต่อผู้มีพระคุณ?” เสียงตวาดดังแว่วมา เหมยเหมยเบิกตากว้างอย่างสนอกสนใจ
สยงมู่มู่ปีกกล้าขาแข็งต่อหน้าเซียวเซ่อได้ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน?
อีกอย่างเขาเป็นคนอ่อนแอปวกเปียกแต่กลับช่วยเซียวเซ่อที่เก่งทั้งบู๊ทั้งบุ๋นได้อย่างนั้นหรือ?
ช่วยอย่างไรเนี่ย?
“ถ้าไม่เห็นแก่บุญคุณอันน้อยนิดของนาย จากท่าทีของนายตอนนี้ฉันเตะน้องชายนายจนขาดแน่!” เซียวเซ่อยกขาขึ้นพลางวางมาดมองสยงมู่มู่ที่อยู่ตรงข้ามด้วยสายตาเย็นยะเยือก
ยังมีหน้ามาบอกว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณอีกหรือ?
ถ้าไม่ใช่เพราะมีตัวภาระนี้มาด้วยเธอจะเสียเวลาอยู่ในป่าอะเมซอนนานขนาดนี้หรือไง?
คงไม่ต้องเกือบถูกพวกเผ่าดั้งเดิมในท้องถิ่นจับตัวไปเป็นลูกเขยแล้วถูกไอ้คนอ่อนหัดนี่ช่วยชีวิตเอาไว้ แล้วติดหนี้บุญคุณหมอนี่หรอก!
น่าปวดใจจริง ๆ!
สยงมู่มู่ไม่กล้าแย้งเลยได้แต่หดตัวอย่างหวาดระแวงแต่ทำหูตั้งไม่ยอมคลาดเสียงเคลื่อนไหวใด ๆแม้แต่น้อย
“ตอนนี้ฉันยังอยู่อเมริกาใต้ อีกสามวันถึงเมืองหลวง” เซียวเซ่อพูดกระชับอย่างเคย
เหมยเหมยตะโกนเสียงดังอย่างดีใจ “ฉันไปรับพวกเธอเอง เซ่อเซ่อ ลูกพี่ลูกน้องเซียวเซียงของเธอก็กลับมาแล้ว ฉันจะบอกให้นะว่าตอนนี้เธอเป็นแฟนกับลูกพี่ลูกน้องพี่หมิงซุ่นล่ะ!”
“เรื่องนี้ฉันรู้ โม่ซิวหย่วนน่าพึ่งพากว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอหน่อย”
ตอนแรกเซียวเซียงก็เคยมาถามความเห็นจากเธอแล้วแต่เซียวเซ่อคัดค้านจ้าวเสวียเอ่อร์อย่างเด็ดขาด ตระกูลจ้าวมีญาติที่ไม่น่าไว้วางใจอยู่หลายคนทั้งจ้าวเสวียเอ่อร์ยังเป็นคนให้ความสำคัญแก่ความสัมพันธ์ของครอบครัวมาก อนาคตปัญหาจะต้องมาเยือนอย่างไม่ขาดสายแน่นอน
และแน่นอนที่สำคัญเธอดูออกว่าความจริงแล้วเซียวเซียงไม่ได้รักจ้าวเสวียเอ่อร์แต่เป็นเรื่องมิตรภาพมากกว่า แต่กลับดูมีความรู้สึกคลุมเครือกับโม่ซิวหย่วนกว่าหน่อย
“สามวันหลังจากนี้เจอกัน เธอท้องโตอยู่ไม่ต้องมารับหรอก ใช่ว่าฉันจะไม่รู้ทางสักหน่อย”
เซียวเซ่อวางสายไปแล้วสั่งลูกน้องไปจัดการทำเรื่องขอเดินทางข้ามประเทศให้ฮองเฮาและอัศวิน การท่องเที่ยวป่าอะเมซอนคราวนี้เจ้าสองตัวนี้ช่วยไว้มากทีเดียวและได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยจึงต้องพากลับไปรักษาที่ประเทศอังกฤษ
“สามวันทันเหรอ? ต้องเปลี่ยนเครื่องอีกไม่รู้นานแค่ไหน” สยงมู่มู่เดินเข้ามาหา
“ฉันทัน ส่วนนายก็ไม่รู้สินะ”
“หมายความยังไง?”
“หมายความตามนั้น ฟังไม่เข้าใจก็แปลว่านายโง่!”
เซียวเซ่อส่งสายตาหยามเหยียดให้เขาแวบหนึ่งแล้วเหยียดยิ้มที่มุมปาก แม้จะหายวับไปในพริบตาแต่กลับทำเอาคนทั้งสนามบินตกตะลึง
ลูกน้องจัดการทุกอย่างไว้เสร็จสรรพแล้ว เซียวเซ่อในชุดเครื่องแบบเต็มยศก้าวขึ้นเฮลิคอปเตอร์
เธอขับเครื่องบินเองแล้วจะเปลี่ยนเครื่องบ้าอะไรกันอีกล่ะ!
เซียวเซ่อสตาร์ทเครื่องแล้วผิวปากใส่สยงมู่มู่ที่ยังยืนตะลึงค้างอยู่ทีหนึ่งก่อนจะออกตัวพุ่งทะยานไป
เจ้าหมอนี่เสียงดังโวยวายเหลือเกินจะได้หลุดพ้นจากเขาสักที!
………………………………
ตอนที่ 2344 การชอบใครไม่ใช่ความผิด
อีกสองวันก็จะปีใหม่แล้ว ป้าฟางกับลุงเหลาต่างกลับไปฉลองปีใหม่ที่บ้านเกิด คุณย่าหยางไม่วางใจฝีมือการทำอาหารของเหยียนหมิงซุ่นเลยพาคุณปู่เหยียนย้ายมาอยู่ด้วยแล้วทำอาหารให้เหมยเหมยทางทุกวันไม่มีซ้ำ
คุณย่าอย่างไม่ยอมให้เหมยเหมยทำอะไรเลยเหลือแค่ป้อนข้าวเท่านั้นแล้ว ใช้ชีวิตสุขสบายอย่างกับเลี้ยงหมูก็ไม่ปาน
“วันนี้เซ่อเซ่อน่าจะมาถึงแล้ว โอ๊ย…ฉันไม่ได้เจอเธอมาตั้งหนึ่งปีแล้ว!”
เหมยเหมยเริ่มนับถอยหลังตั้งแต่ลืมตาตอนเช้า เซียวเซ่อบอกว่าจะมาถึงเมืองหลวงในอีกสามวันซึ่งวันนี้คือวันที่สามพอดี ยายคนนี้เป็นคนตรงต่อเวลาไม่มีทางสายแน่นอน
“ฉันส่งคนไปรอที่สนามบินแล้ว”
เหยียนหมิงซุ่นคว้ากุญแจรถเตรียมออกไปข้างนอก
เขาต้องแวะไปโรงพยาบาลก่อน วันนี้เหยียนหมิงต๋าจะเข้ารับการตรวจร่างกาย หากราบรื่นดีก็กลับบ้านได้ภายในวันนี้เลย
สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือมีใครคนหนึ่งรอคอยให้เขาออกจากบ้านมาตลอดและดักรออยู่หลายวันแล้ว
ทางเซียวเซ่อลงจากเฮลิคอปเตอร์มาพร้อมกับสยงมู่มู่ สุดท้ายก็สลัดไม่พ้นอยู่ดี แถมยังส่งเสียงเอะอะโวยวายมาตลอดทาง
ลูกน้องของเหยียนหมิงซุ่นมารับพวกเขา เซียวเซ่อขอกลับบ้านตัวเองก่อนขณะที่สยงมู่มู่ก็หน้าด้านตามไปด้วย
“กลับบ้านตัวเองสิ” เซียวเซ่อเอ่ยเสียงดุ
“ห้องฉันไม่ได้ทำความสะอาดมาตั้งปีหนึ่งแล้ว ต้องมีหนูแมลงสาบบินว่อนทั่วห้องแน่ ๆ” สยงมู่มู่เอ่ยหน้าด้าน ๆตามติดไม่ยอมห่าง
“นายจ้างคนช่วยดูแลไม่ได้เหรอ?”
“ไม่มีเงิน…ฉันไม่ได้รวยเงินเยอะเหมือนเธอนี่”
เซียวเซ่อโมโหจนยกขาเตะไปทีหนึ่ง ลืมตาพูดคำโกหกชัด ๆ อัลบั้มเพลงหนึ่งขายดิบขายดีเป็นเทน้ำเทท่าแล้วมีหน้ามาบอกว่าไม่มีเงิน?
สยงมู่มู่หลบได้ทันอย่างง่ายดาย ทำหน้ายียวนยิ้มตาหยี อย่างไรเสียเขาก็ไม่ยอมกลับไปค้างบ้านตัวเองหรอก
“ฉันจะจ่ายค่าเช่าห้องให้เธอ ไม่อยู่ฟรี ๆหรอก อีกอย่างบ้านเธอมีห้องว่างตั้งเยอะ ไม่อยู่คงเสียดายแย่…”
สยงมู่มู่พร่ำบ่นงึมงำอยู่ด้านหลัง เซียวเซ่อไม่สนใจเขาแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร
ความเงียบเท่ากับอนุญาตกลาย ๆ
สยงมู่มู่แอบทำท่าเหมือนได้รับชัยชนะทีหนึ่งแล้วยิ้มตาหยีเดินตามไปติด ๆ
“ฉันโทรหาเหมยเหมยก่อน ให้เธอเตรียมมื้อใหญ่ไว้ หิวจะแย่อยู่แล้ว”
สยงมู่มู่ล้วงโทรศัพท์มาจากกระเป๋า เซียวเซ่อดวงตาลุกวาวหันมาบอกว่า “หมูตุ๋นน้ำแดง เคาหยกกับหมูนึ่งข้าวคั่ว”
มีเพียงเมนูเนื้อสามอย่างนี้เธอก็พึงพอใจแล้ว
“เหมยเหมย…เรามาถึงแล้ว ไปเก็บสัมภาระที่บ้านเจ้าทอมก่อนเดี๋ยวไปหา ฉันขอร่ายเมนูก่อนนะ หมูตุ๋นน้ำแดง เคาหยก หมูนึ่งข้าวคั่ว นี่เป็นเมนูของเจ้าทอม ฉันจะทานปลาไนตุ๋นน้ำแดง ปูม้าผัดเค้กข้าว กุ้งผัดน้ำมัน วุ้นเส้นหอยเชลล์…”
สยงมู่มู่ร่ายเมนูยาวเหยียดที่ล้วนแต่เป็นของโปรดของเขากับเซียวเซ่อทั้งนั้น คนหนึ่งโปรดปรานเนื้อสัตว์ ส่วนอีกคนชอบทานแต่อาหารทะเลซึ่งพวกเขาไม่มีวันทะเลาะกันแย่งอาหารแน่นอน
เหมยเหมยจดเอาไว้พลางมองเมนูอาหารยาวเหยียดพวกนี้ทั้งระอาทั้งขำ นี่หิวมาจากป่าอะเมซอนหรือ?
“คุณย่าคะ หนูจะโทรสั่งร้านอาหารให้พวกเขาทำมาส่งให้แล้วกัน”
คุณย่าหยางอายุมากแล้ว ทำอาหารมากมายขนาดนี้ต้องเหนื่อยแย่แน่ ๆ ให้ร้านอาหารทำมาส่งดีกว่า!
ไม่นานเวลาก็ผ่านไปจนถึงช่วงหัวค่ำ เซียวเซ่อกับสยงมู่มู่ทะเลาะกันมาตลอดทาง คนขับรถคือสยงมู่มู่เพราะเซียวเซ่อไม่ได้อยู่จีนมานานเลยไม่ค่อยคุ้นกับกฎจราจรของทางนี้
“ขับเร็วหน่อยสิ หิวจะตายอยู่แล้ว”
เซียวเซ่อไม่พอใจกับความเร็วในการขับรถของสยงมู่มู่อย่างมาก เร็วกว่าเต่าเพียงนิด ชักช้าเสียจริง
“เอ๊ะ…ข้างหน้านั่นเหยียนหมิงซุ่นใช่ไหม?”
ขณะที่ใกล้ถึงบ้านเหมยเหมยสยงมู่มู่ก็ลดความเร็วลงแล้วพูดเสียงพึมพำคนเดียว
เซียวเซ่อเปิดหน้าต่างรถมองไปข้างหน้าก็เห็นเหยียนหมิงซุ่นลงจากรถ และข้างหน้ารถก็มีหญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่งยืนอยู่ที่ดูจะรู้จักกับเหยียนหมิงซุ่นด้วย
“ผู้หญิงคนนี้มันยังไงกันแน่?” สยงมู่มู่ถาม
เซียวเซ่อเปิดประตูรถเดินไปฟังใกล้ ๆก็ได้ยินหญิงสาวเอ่ยว่า “เหยียนหมิงซุ่น…การชอบใครคนหนึ่งไม่ใช่ความผิดหรือเปล่า ทำไมพี่ถึงได้ใจร้ายขนาดนี้ล่ะ?”
…………………
