ตอนที่ 2439 ข้อแลกเปลี่ยน
เหมยเหมยพาเล่อเล่อกลับบ้าน เรื่องภายในครอบครัวคนอื่นเธอไม่อยากเข้าไปยุ่งจึงเดินจูงมือกันกลับบ้านสองแม่ลูก
“เล่อเล่อ ลูกรู้ได้อย่างไรว่าเทาเทาป่วย?” เหมยเหมยฉงนใจอย่างมาก
“ก็รู้ไง”
เล่อเล่อจับจ้องร้านเค้กข้างทางแน่นิ่งพลางกลืนน้ำลายดังเอือก เค้กน่าอร่อยจัง…
“เล่อเล่อ…” เหมยเหมยดึงอยู่หลายทีแต่เจ้าตัวเล็กเหมือนถูกตะปูตอกไว้กลางถนนไม่ยอมกระดิกตัวสักนิด
“เฮ้อ!”
เหมยเหมยถอนหายใจอย่างนึกปวดใจ เป็นแบบนี้ทุกครั้งเลย พอเห็นของอร่อยก็ไม่ขยับขาแล้ว
“เล่อเล่อ แม่ถามลูกอยู่นะว่าทำไมลูกถึงบอกว่าคุณน้าคนนั้นเป็นคนไม่ดีล่ะ?” เหมยเหมยถามอีกหลายทีแต่ก็ไม่ได้รับเสียงตอบรับ เจ้าตัวเล็กในตอนนี้ใจจดจ่ออยู่แต่กับขนมเค้ก แล้วยังจะมีกะจิตกะใจกับเรื่องอื่นอีกเสียเมื่อไร
“แม่…แม่ซื้อเค้กให้หนู หนูก็จะยอมบอกแม่ โอเคไหมคะ?” เล่อเล่อพูดเสียงอ้อนอยากเสนอข้อแลกเปลี่ยนกับเหมยเหมย
เหมยเหมยโกรธแต่เผลอหลุดขำออกมา กล้าข่มขู่เธอแล้วงั้นหรือ?
“จะพูดไม่พูดก็ช่าง แม่กลับไปถามพ่อของลูกก็ได้!”
เหมยเหมยไม่ยอมจำนนหรอก เรื่องเล็กน้อยแค่นี้เหยียนหมิงซุ่นต้องรู้อยู่แล้ว ไม่ต้องโดนเจ้าตัวเล็กไร้หัวใจนี่ข่มขู่ด้วย
เล่อเล่อเบะปาก คุณแม่ใจแคบจัง ผู้หญิงก็เป็นเสียอย่างนี้ เฮ้อ!
“คุณแม่…นิดเดียวนะ…”
เล่อเล่อยังอยากพยายามเป็นครั้งสุดท้ายพลางมองขนมเค้กอย่างอาลัยอาวรณ์ น้ำลายแทบไหลท่วมพื้นแล้ว
“ลูกดูไขมันตรงท้องของลูกสิ ตั้งสามชั้นแล้ว!”
“คุณแม่โกหก แค่สองชั้น!”
เล่อเล่อสูดหายใจเข้าแขม่วท้องแรง ๆจนหายไปหนึ่งชั้น เหลือเพียงสองชั้นตามคาด…
เหมยเหมย ‘…อยากตีคนจริง ๆ!’
……
ดึงดันกันไปมาอยู่สิบนาทีสุดท้ายเหมยเหมยก็ทนเจ้าตัวเล็กไม่ไหวซื้อชิ้นที่เล็กที่สุดให้เธอ เล่อเล่อทานอย่างเอร็ดอร่อย เธอทานไปก็เล่าสิ่งที่เธอค้นพบให้เหมยเหมยฟัง
“คุณน้านิสัยไม่ดีคนนั้นไม่ให้เทาเทาทานข้าว ให้ทานแต่ไก่เคเอฟซี ไม่ให้ดื่มน้ำเปล่าแต่ให้ดื่มโค้ก…จะตายเอาได้…”
เล่อเล่อลากเสียงยาวพร้อมทำหน้าจริงจัง
เหมยเหมยขมวดคิ้วแล้วถาม “ลูกรู้ได้อย่างไร?”
“เทาเทาเป็นคนบอก เขาคือลูกน้องของหนู!”
เล่อเล่อภูมิใจอย่างมาก เทาเทาเป็นลูกน้องคนแรกที่เธอได้มาหลังเข้าโรงเรียนอนุบาล หากมีเธอคอยคุ้มกันอยู่คงไม่ปล่อยคนนิสัยไม่ดีมารังแกอยู่แล้ว!
เหมยเหมยมุมปากกระตุก…มีลูกน้องแล้วด้วย!
แต่เรื่องนี้ถ้าเทาเทาไม่ได้พูดโกหก ถ้าเช่นนั้นแม่เลี้ยงของเทาเทาก็มีเจตนาที่ร้ายกาจมาก
ไม่ให้เด็กทานอาหารปกติแต่ให้เด็กทานอาหารขยะอย่างเคเอฟซีน้ำอัดลม มิน่าถึงไตวาย!
ใช้วิธีแบบนี้เพื่อทำร้ายเด็กคนหนึ่ง จิตใจของผู้หญิงช่างโหดเหี้ยมหลือเกิน!
เหมยเหมยคิด ๆแล้วก็หยิบนามบัตรของชายหนุ่มโทรหาเขาแล้วเล่าเรื่องที่เล่อเล่อรับรู้ให้ฟัง “คุณ ตอนแรกฉันไม่อยากยุ่งเรื่องภายในครอบครัวคุณเท่าไหร่แต่ฉันก็ทนเพิกเฉยไม่ไหว ฉันแนะนำให้คุณแจ้งความดีกว่า การกระทำของภรรยาคุณถือได้ว่าเป็นการเจตนาฆ่าคนตามกฎหมายเลยนะ!”
เอาอาหารขยะทำลายชีวิตเด็กอย่างช้า ๆ ไม่ใช่เจตนาฆ่าแล้วคืออะไร?
ต่อให้วันนี้เทาเทาไม่ไตวาย สภาพร่างกายของเขาก็ต้องแย่ลงแล้วค่อย ๆส่งกระทบต่อชีวิตปกติของเขาจนถึงขั้นตายได้
เรื่องนี้เหมยเหมยไม่ได้เก็บมาคิดมาก แต่พอเธอกลับถึงบ้านก็ได้อบขนมเค้กจากแป้งข้าวโพดให้เล่อเล่อถือเป็นรางวัลสำหรับเธอ ในเมื่อเป็นถึงเรื่องชีวิตคนเชียว ต้องให้คำชมเชย!
เธอเล่าเรื่องนี้ให้เหยียนหมิงซุ่นฟังซึ่งเหยียนหมิงซุ่นเองก็พึงพอใจกับไหวพริบและความกล้าของลูกสาวตนมาก ลูกสาวของเขามีประโยชน์กว่าเด็กผู้ชายสิบคนมัดรวมกันเสียอีก!
สามวันหลังจากนั้น เหยียนหมิงซุ่นกลับมาบอกเหมยเหมยว่า “แม่แท้ ๆของเด็กผู้ชายคนนั้นเด็ดขาดดี ไม่ยอมเจรจาไกล่เกลี่ยจะเอาขึ้นศาลให้ได้ เดาว่าแม่เลี้ยงของเด็กผู้ชายคนนั้นต้องถูกจำคุกล่ะ!”
…………………..
ตอนที่ 2440 พี่ชายกลับมาแล้ว
เหมยเหมยพยักหน้าเห็นด้วย “ต้องแบบนี้แหละ ใครกล้าทำแบบนี้กับเล่อเล่อฉันจะฆ่าให้หมด!”
เล่อเล่อที่อยู่ข้าง ๆถือแตงโมผ่าครึ่งจนเกือบเอาศีรษะมุดเข้าไปแล้ว พอได้ยินดังนั้นก็เงยหน้าพูดเสียงเชิงไม่พอใจด้วยใบหน้าที่มีเมล็ดแตงโมสีดำติดอยู่หลายเม็ด “แม่…หนูไม่โดนรังแกหรอก!”
ใครจะกล้ารังแกเธอ?
จะเล่นงานให้หมอบกับพื้นเลย!
“กรรซ์…” เสวี่ยเอ๋อร์ที่กำลังแทะแตงโมอีกครึ่งตรงพื้นร้องตามเช่นกัน
มีเขาอยู่ใครจะกล้ารังแกเจ้านายตัวเล็กของเขากัน?
จะกัดให้ตายเลย!
“เล่อเล่อเก่งมาก!” เหมยเหมยยกนิ้วโป้งให้ คราวนี้เธอไม่ได้รู้สึกปวดใจอย่างเคยอีกแล้ว
หลังจากเห็นเรื่องราวที่เด็กชายตัวอ้วนคนนั้นพบเจอ พลันเธอก็รู้สึกว่าความจริงลูกสาวเธอเก่งหน่อยถึงจะดี เพราะอย่างน้อยก็ไม่ถูกใครรังแก!
ส่วนปัญหาแต่งงานอันยาวไกลนั้นค่อยว่ากันทีหลัง!
เหยียนหมิงซุ่นคิดไม่ถึงว่าโจทย์ยากที่เขาอธิบายอยู่นับครั้งไม่ถ้วนจะถูกแก้ได้อย่างง่ายดาย เรื่องที่พยายามไม่เป็นผล แต่เรื่องที่ไม่ทันทำอะไรดันเป็นผลซะงั้น
เหมยเหมยแปลกใจมาก “ผู้ชายคนนั้นสมองกลวงเหรอ? ลูกชายเกือบจะถูกฆ่าแล้วยังคิดจะไกล่เกลี่ยอีก?”
“ผู้หญิงคนนั้นถูกตรวจเจอว่าตั้งท้องแล้ว” เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะประชด
“มิน่าผู้หญิงคนนี้ถึงวางแผนทำร้ายเทาเทา แต่ผู้ชายคนนี้ก็ไม่ใส่ใจเลย หรือว่าเขาไม่เคยสนใจลูกชายเลยหรือไง? ไม่คู่ควรกับการเป็นพ่อคนเลยสักนิด!” เหมยเหมยพูดอย่างโกรธเคือง
ต่อให้อาหารขยะจะไม่ดีต่อสุขภาพแค่ไหนแต่ทานจนไตวายได้ต้องไม่ใช่ผลจากแค่ในวันสองวัน แต่ต้องเป็นการสั่งสมมาเป็นเวลานาน ขอเพียงผู้ชายคนนี้เอาใจใส่ลูกชายสักนิดก็คงไม่เกิดผลลัพธ์เช่นนี้
เหมือนสำนวนที่ว่ายอมอยู่กับแม่ที่เป็นขอทานแต่ไม่ยอมอยู่กับพ่อที่เป็นข้าราชการ!
โบราณกล่าวไว้ไม่มีผิดจริง ๆ
“หึ…อนาคตถ้าพี่กล้าทำให้ฉันเสียใจ ฉันไม่เอาอะไรทั้งนั้นนอกจากเล่อเล่อ!” เหมยเหมยอดพูดล้อเล่นไปประโยคหนึ่งไม่ได้
เหยียนหมิงซุ่นตีหน้าขรึม ความเย็นยะเยือกแผ่ออกจากตัว เหมยเหมยตัวสะท้านเฮือกและนึกเสียใจภายหลังขึ้นมา
เธอลืมไปได้อย่างไรว่าคนตรงหน้าไม่ชอบให้ล้อเล่น!
“คืนนี้เพิ่มบทลงโทษเท่าตัว เธอคิดเอาเองแล้วกัน!” เหยียนหมิงซุ่นทิ้งประโยคหนึ่งด้วยเสียงเบาหวิวแล้วหมุนตัวเดินเข้าห้องหนังสือพร้อมมุมปากที่จุดยิ้มขึ้น
เปิดช่องให้เขาจู่โจมได้สักที กำลังหนักใจไม่มีข้ออ้างอยู่เลย!
เหมยเหมยทำหน้ามุ่ยทันที อยากตบหน้าตัวเองสักทีสองสีจริง ๆ
“คุณแม่ คุณพ่อทำโทษแม่ให้ยืนสำนึกผิดตรงเสาเหรอคะ?” เล่อเล่อเดินมา ใบหน้ากว่าครึ่งหนึ่งเต็มไปด้วยน้ำแตงโมที่มีเมล็ดแตงโมติดอยู่อีกหลายเม็ดกระจัดกระจายเต็มหน้า
“ก็ประมาณนั้นแหละ…”
เหมยเหมยตอบเช่นนั้นกลบเกลื่อนแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหน้าให้เล่อเล่อที่ต้องเปื้อนไปทั้งหน้าทุกครั้งที่ทานแตงโม
“คุณแม่อย่ากลัว หนูจะยืนเป็นเพื่อนเอง!” เล่อเล่อตบหน้าอก คุณพ่อเคยบอกไว้ว่าคุณแม่อ่อนแอไม่สู้คนที่สุดในบ้าน เธอต้องปกป้องคุณแม่
เหมยเหมยอยากซาบซึ้งใจมากแต่เธอซาบซึ้งใจไม่ออก หน้าแดงระเรื่ออย่างไร้เหตุผล
เหยียนหมิงซุ่นจะทำโทษให้เธอไปยืนสำนึกผิดตรงเสาได้อย่างไรกัน?
เจ้าคนนิสัยนั่นมีแต่จะทำโทษเธอบนเตียงเท่านั้นแหละ!
น่ารำคาญชะมัดเลย!
วันรุ่งขึ้นเหมยเหมยนอนตื่นสาย คุณย่าหยางกับป้าฟางต่างกำลังเกลี้ยกล่อมเล่อเล่อที่มีพละกำลังล้นเหลือทานของอร่อย ๆ อย่าไปกวนคุณแม่
“คุณแม่มีน้องชายให้เล่อเล่อดีไหม?” คุณย่าหยางยิ้มตาหยีถาม
เล่อเล่อเอียงศีรษะ น้องชายคืออะไร?
“สนุกไหมคะ?”
“สนุกสิ นุ่มเหมือนก้อนขนมโมจิเลย จะได้ไว้ให้เป็นลูกน้องของเล่อเล่อในอนาคตไง”
เล่อเล่อคลี่ยิ้มออกมาทันที “หนูจะเอาน้องชาย…”
“ใกล้แล้ว ๆ…ไม่แน่อาจจะฝังอยู่ในท้องของคุณแม่แล้วก็ได้นะ!” คุณย่าหยางมองเพดานอย่างสุขใจ หลานชายคนโตพยายามขนาดนี้คิดว่าคงใกล้จะมีข่าวดีแล้วสินะ?
ทว่าไม่รู้ว่าน้องชายอยู่มุมไหนของโลกแต่พี่ชายกลับโผล่มาก่อนแล้ว!
………………
