ตอนที่ 2409 คนคุ้นเคยอีกแล้ว
“เงยหน้าขึ้น!” เหมยเหมยสั่งเสียงเย็น
หญิงสาวตัวสั่นเทาแล้วเงยหน้าขึ้นทันที จากนั้นก็มองเหมยเหมยด้วยความตกใจแล้วร้องเสียงหลงว่า “ทำไมถึงเป็นเธอล่ะ?”
ทำไมจ้าวเหมยถึงมาอยู่ที่นี่?
หรือว่า–
“เธอเป็นคนสั่งให้คนมาลักพาตัวลูกสาวฉันไปเหรอ?”
ที่แท้เจ๊น่าคนนี้ก็คือคนคุ้นเคยซึ่งก็คือสีอันน่านั่นเอง
ช่วงที่เพิ่งเรียนจบหมาด ๆเหมยเหมยเคยติดตามข่าวคราวเธออยู่ช่วงหนึ่ง พอรู้ว่าเธอถูกถังม่านลี่วางกับดักใส่ ไม่เพียงแต่ถูกลูกค้าโรคจิตพรากความบริสุทธิ์ไป ยิ่งกว่านั้นยังถูกถ่ายรูปน่าอับอายไว้มากมาย ทว่าเรื่องราวหลังจากนั้นเหมยเหมยก็ไม่รู้อะไรอีกเลย
แต่ถึงกระนั้นก็คิดไม่ถึงว่าสีอันน่าจะเดินตามเส้นทางเก่าของถังม่านลี่จนกลายเป็นดาวเด่นไปอีกคน!
ลานไควฟงเป็นสถานบันเทิงไว้ถลุงเงินที่เพิ่งได้รับความนิยมในช่วงนี้ ได้ยินว่าหรูหรายิ่งกว่าสโมสรเศรษฐี เจ้าของลึกลับผู้ที่อยู่เบื้องหลังมีฐานะมั่งคั่งและกำลังมาแรงเสียจนสโมสรเศรษฐีกับสโมสรอันดับหนึ่งของเฝิงไห่ถังยังต้องหลีกทางให้
สิ่งเหล่านี้เหมยเหมยได้ยินมาจากเหริ่นเชี่ยนเชี่ยนทั้งสิ้น
“สีอันน่า เธอสั่งให้คนมาลักพาตัวลูกสาวฉันไปเหรอ?”
เหมยเหมยพุ่งเข้าไปบีบไหล่เธอแน่นแล้วตวาดเสียงถาม
“เปล่า…ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอคลอดลูกสาว…” สีอันน่าอธิบายอย่างงุนงง
ถึงเธอจะเกลียดจ้าวเหมยแต่เธอเกลียดถังม่านลี่มากกว่า อีกอย่างคนรักของจ้าวเหมยทรงอิทธิพลมากเกินไปเธอไม่กล้ามีเรื่องด้วยหรอก ฉะนั้นรอเธอมีโอกาสก็ทำได้แค่แก้แค้นถังม่านลี่ ส่วนทางจ้าวเหมยเธอไม่กล้าแม้แต่จะสืบเสาะเรื่องราวด้วยซ้ำ
“หัตถ์พระเจ้า!” เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงเย็น
สีอันน่าสีหน้าเปลี่ยนไป ไม่นานก็นึกถึงภารกิจที่องค์กรเพิ่งรับมา “ลูกสาวเธอกรุ๊ปเลือดโอบอมเบย์เหรอ?”
“โม่เฉี่ยวหลิงจงใจป้อนข้อมูลผิดพลาดคนของพวกเธอถึงลักพาตัวลูกสาวฉันไป เธอไม่ได้อยู่ในกลุ่มเลือดโอบอมเบย์” เหยียนหมิงซุ่นพูดเสียงนิ่ง
“ให้ตายเถอะ…”
สีอันน่าสบถด่าเสียงเบาและรู้สึกเสียใจแทบแย่ ทำไมถึงได้พาเจ้าโง่โม่เฉี่ยวหลิงเข้ามาในองค์กรนะ!
“เรื่องนี้ฉันไม่รู้เรื่องจริง ๆ ฉันไม่ได้ทำเรื่องแบบนี้มานานแล้ว…ฉันช่วยตามหาลูกให้พวกเธอได้ ขอแค่พวกเธอยอมปล่อยฉันไป…”
สีอันน่าแก้ต่างให้ตัวเอง พออยู่กับคน ๆนั้นมาเป็นเวลานานเธอก็รับรู้เรื่องราวภายในองค์กรมากขึ้นเรื่อย ๆและขี้ขลาดมากขึ้นทุกวัน
คนรักของจ้าวเหมยเป็นถึงคุณชายหมิงผู้มีชื่อดังโด่งดังและทรงอิทธิพลมากที่สุดในเมืองหลวง องค์กรของเธอไม่อยากมีปัญหากับเหยียนหมิงซุ่น ยัยบ้าโม่เฉี่ยวหลิง เดี๋ยวกลับไปไม่ปล่อยเธอไว้แน่!
สีอันน่าให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เพียงแต่เธอเป็นเพียงชู้รักของผู้รับผิดชอบหัตถ์พระเจ้าสาขาแยกของเมืองหลวงเท่านั้นหรือก็คือเจ้านายผู้ลึกลับที่อยู่เบื้องหลังลานไควฟงนั่นเอง ลานไควฟงเป็นเพียงการจัดฉากบังหน้าขององค์กร
“ชู้รักเธออยู่ไหน?” เหยียนหมิงซุ่นถาม
“ไม่รู้ เขามีที่พักอาศัยส่วนตัว จะมาหาฉันหนึ่งถึงสองครั้งต่อเดือน และปกติจะไม่ติดต่อฉันเลย” สีอันน่าขบคิดแล้วก็พูดว่า “แต่ฉันรู้ว่าทางองค์กรมีที่หลบภัยอยู่ที่หนึ่ง สามคนนั้นน่าจะไปที่นั่นแน่ ๆ!”
“ที่ไหน?”
“ภูเขาฝูหลง ตำแหน่งที่แน่ชัดฉันไม่รู้”
＊＊＊＊＊＊＊＊
เล่อเล่อดื่มนมขวดสุดท้ายหมดฟ้าก็ใกล้จะมืดลงแล้ว ชายหนุ่มผูกเล่อเล่อมัดไว้กับตัวเสร็จก็เตรียมออกจากป่า
“ให้ตายสิ…ทำไมยังไม่โทรมาอีกนะ?” ชายหนุ่มสบถหยาบ
ไม่มีข่าวคราวสักนิด ทำงานไร้ประสิทธิ์จริง ๆ รอกลับไปสำนักงานใหญ่จะบอกให้ลูกพี่ไล่ผู้รับผิดชอบทางนี้ออกเสีย
เล่อเล่อซบหลังชายหนุ่มโดยดีแต่ลูกตาหมุนกลอกไปมาไม่หยุด
คนร้ายออกไปก็ไม่สนุกแล้วสิ จะให้เขาออกไปไม่ได้…
“แอ๊ะ…”
เล่อเล่อส่งเสียงร้องขึ้นมาทีหนึ่งแล้วฟาดมือไปตรงลำคอของชายหนุ่ม เพราะเพิ่งดื่มนมเต็มอิ่มจึงทำให้มีแรงมากพอ หลังคอของชายหนุ่มชาวาบขึ้นมาจนสูญเสียความรู้สึกไปชั่วขณะก่อนจะล้มลงนอนแน่นิ่งบนพื้น
…………………….
ตอนที่ 2410 สนุกจนลืมตัว
แสงสีขาววาบเข้ามา ซึ่งเป็นเสวี่ยเอ๋อร์นั่นเองที่กระโดดเข้ามาตามด้วยงูขาวกับเจ้าลิงสีทองด้านหลัง
“แอ๊ะ…”
เล่อเล่อตะโกนร้อง เสวี่ยเอ๋อร์ตะปบอุ้งมือลงบนใบหน้าของชายหนุ่มอย่างจังแต่กลับไม่ตื่น มันยู่จมูกอย่างนึกรังเกียจแล้วพยักพเยิดปลายคางไปทางเจ้าลิงสีทอง
“เจี๊ยก ๆ…”
เสียงของเจ้าลิงสีทองแหลมใสดังก้องกังวานไปทั้งผืนป่า ไม่นานจากนั้นก็มีฝูงลิงรูปร่างขนาดตัวใหญ่กว่าเจ้าลิงสีทองกลุ่มหนึ่งปรากฏตัวขึ้นแต่กลับไม่กล้าทำตัวเหิมเกริมต่อหน้ามัน มีแต่จะทำตัวเคารพนบน้อม
“เจี๊ยก ๆ…”
เจ้าลิงสีทองส่งเสียงร้องอีกหลายทีพร้อมใช้อุ้งมือโบกไปทางชายหนุ่ม ฝูงลิงตอบรับและส่งเสียงร้องขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกัน…
มีลิงหลายตัวปีนขึ้นต้นไม้ใหญ่แล้วหยิบเอาเส้นเถาวัลย์มุดไปอยู่ด้านหลังของชายหนุ่มก่อนจะใช้เถาวัลย์มัดลำตัวชายหนุ่มไว้อย่างแน่นหนา
ลิงที่ขนาดตัวค่อนข้างใหญ่ลากเส้นเถาวัลย์ที่ผูกมัดตัวชายหนุ่มเข้าไปยังป่าลึก
ส่วนลิงที่ขนาดตัวใหญ่ที่สุดมาอุ้มเล่อเล่อแล้วกระโดดปีนป่ายไปตามต้นไม้ที่ไม่นานก็หายตัวไปในพริบตา
ไม่นานจากนั้นเหยียนหมิงซุ่นก็พาลูกน้องมาถึงกลางป่า อีกทั้งยังตามหาถ้ำจนพบอย่างรวดเร็ว เพียงแต่ภายในถ้ำว่างเปล่าแต่ก็พอเห็นร่องรอยจากการใช้ชีวิตของมนุษย์
“ลูกพี่…มีศพสองศพ…” ลูกน้องรีบมารายงาน พวกเขาค้นพบเดวิดกับลอเรนที่ถูกฝังไว้อย่างลวก ๆ
ศพทั้งสองร่างถูกขุดออกมาพบว่ายังสดใหม่มาก
“เวลาตายไม่เกินยี่สิบสี่ชั่วโมง อันนี้ถูกงูพิษกัดเข้าที่เส้นชีพจรตรงคอ ตายเพราะพิษแทรกซึมเข้าร่างกาย ส่วนคนนี้เห็นได้ชัดว่าถูกหมาป่ากัดคอขาด…น่าแปลก…ภูเขาฝูหลงมีหมาป่าด้วยเหรอ?”
พอลูกน้องที่เคยทำงานด้านนิติเวชได้ตรวจสอบศพทั้งสองร่างก็คิดไม่ตก ในความทรงจำของเขาภูเขาใหญ่ละแวกเมืองหลวงไม่มีร่องรอยการปรากฏตัวของหมาป่ามานานแล้ว การตายของผู้ชายคนนี้เป็นที่น่าสงสัยอย่างมาก!
เหยียนหมิงซุ่นกลับรู้ดีอยู่แก่ใจว่าต้องเป็นฝีมือของเสวี่ยเอ๋อร์แน่นอน
เพียงแต่งูพิษนี่ล่ะหมายความว่าอย่างไร?
เขาโล่งอกไปที ต่อให้ตามหาเล่อเล่อไม่เจอตอนนี้แต่หากมีเสวี่ยเอ๋อร์คอยติดตามเล่อเล่ออยู่ก็คงไม่เป็นไร
“ยังเหลืออีกหนึ่งคน ต้องหลบอยู่ในป่านี้แน่ ๆ ค้น!” เหยียนหมิงซุ่นออกคำสั่ง
เขายังแปลกใจมากอยู่ดีว่าทำไมเสวี่ยเอ๋อร์ไม่ฆ่าอีกคนที่เหลือไปด้วยล่ะ?
จากความสามารถของเสวี่ยเอ๋อร์ นี่คงไม่ใช่เรื่องยากมาก!
ในป่าลึก
ชายหนุ่มมองฝูงลิงที่ล้อมตัวเองด้วยความหวาดผวา เหล่าฝูงลิงปีนขึ้นต้นไม้ใช้สายตากวาดมองเขาอย่างนึกสนุก
ส่วนเขาถูกห้อยไว้บนต้นไม้ใหญ่ที่อยู่เหนือพื้นดินอย่างน้อยยี่สิบเมตร
ชายหนุ่มไม่กล้าขยับตัวเพราะกลัวว่าเส้นเถาวัลย์จะรับน้ำหนักเขาไม่ไหว หากล้มลงไปต่อให้ไม่ตายก็ต้องพิการ ในสายอาชีพของเขาหากพิการก็เท่ากับตาย
“เจี๊ยก ๆ…”
เจ้าลิงสีทองได้รับคำสั่งใหม่จากเสวี่ยเอ๋อร์จึงออกคำสั่งกับบรรดาลิงทั้งหลาย
ชายหนุ่มหนังศีรษะชาวาบไปชั่วขณะพลันรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา เจ้าลิงพวกนี้คิดจะทำอะไร?
แล้วเจ้าหนูตัวอ้วนนั่นหายไปไหน?
เล่อเล่อนอนอยู่บนหญ้าแห้งที่พวกลิงปูให้เป็นฟูก โดยมีลิงตัวเมียอวบอ้วนกำลังป้อนนมให้เธออยู่
มีของกินมีของเล่น…เล่อเล่อสนุกจนลืมตัวไปแล้ว ลืมกระทั่งว่าต้องกลับบ้าน
“ไม่…อย่าเข้ามา…พระเจ้า….ให้ตายสิ…”
ชายหนุ่มหวีดร้องด้วยความหวาดกลัวแล้วดิ้นพล่านอยู่กลางอากาศ ณ ตอนนี้แม้แต่ความคิดอยากตายก็ผุดขึ้นมาในหัวเขาแล้ว
ลิงหลายตัวถอดเสื้อผ้าของเขาออกจนหมดไม่เหลือกระทั่งกางเกงชั้นในเปลือยเปล่าล่อนจ้อน
อยู่บนที่สูงยากที่จะทนต่อความหนาวเหน็บได้ ชายหนุ่มหนาวจนตัวสั่นหน้าซีดเซียว แค่นี้ยังพอว่า แต่สิ่งที่สร้างความหวาดกลัวแก่เขาคือ–
ไม่รู้ว่ามีงูกลุ่มหนึ่งมุดมาจากไหน แผ่แม่เบี้ยโชว์ลิ้นสองแฉกเลื้อยมาทางเขา…
ดูท่าทางเหมือนกำลังหาทางเข้าอยู่…
พระเจ้า!
……………
